Interview Jake Morrison – Visual Effects supervisor van Ant-man

Interview DVD.nl met Jake Morrison – Visual effects supervisor van Ant-Man.

Ter gelegenheid van de release van de film Ant-man kreeg DVD.nl de mogelijkheid om Jake Morrison - de visual effects supervisor van Ant-Man - te interviewen. Naast zijn werk voor Marvel heeft Jake Morrison meegewerkt aan een flink aantal Hollywood-producties zoals: Lord Of The Rings: The Two Towers, The Matrix vervolgen, 300, Harry Potter And The Sorcerer Stone, Mission Impossible 2, Speedracer, Deep Blue Sea en nog veel meer. Jake kan heel enthousiast en met veel passie vertellen over zijn werk. Hier volgt het prettige interview:

Voor onze lezers, wie bent u en wat doet u?

"Mijn naam is Jake Morrison en ik ben visual effects supervisor en inmiddels betrokken bij een flink aantal films van Marvel. Ik begon bij de eerste Thor-film, en ik heb meegewerkt aan The Avengers, Thor 2: The Dark World en Ant-man en binnenkort volgt Thor: Ragnarok".

Hoe bent u in de wereld van visual effects terecht gekomen?

"Ik moet zeggen, vooral de film Blade Runner was voor mij een openbaring. Die wereld was zo meeslepend en echt. Het voelde alsof je dáár was. Ik denk dat de meeste collega’s toen net zo onder de indruk waren als ik. Een ander indrukwekkend moment was natuurlijk de beroemde Stardestroyer-scène uit Star Wars (A New Hope). Maar de eerste scène uit Blade Runner - vliegend over de stad vergezeld door de eerste klanken van Vangelis - deed je wel gelijk beseffen dat het hier om iets bijzonders ging. Het feit dat een 'echte' stad was, vond ik heel mooi gedaan. Die mannen waren echt goed! Jaren later heb ik met veel van die visual effects-mensen mogen samenwerken. Het mooie van dit vak is dat veel van die ouwe rotten nog steeds actief zijn en je dus de kans krijgt om met ze te werken. Ze kunnen de mooiste verhalen en anektdotes vertellen en het is erg leuk om te horen hoe ze toen al die effecten voor elkaar kregen en welke technieken ze hebben gebruikt".

"Tja, het leek mij een heel leuk beroep en ik ben begonnen met simpele 35mm-slides met een zelf samengesteld computersysteem en deed animaties met lichteffecten en kleursampling tijdens live bandoptredens. Later ben ik steeds meer technieken gaan gebruiken en toen het digitale tijdperk was aangebroken nam de kwaliteit professionele standaarden aan en kon ik beginnen aan het echte werk".

Het lijkt mij een bijzonder beroep, het beste beroep ooit?

"Dat klopt, en het verveelt nooit. Je hebt te maken met elke afdeling binnen de film. Van de regisseur tot de costume-supervisors, van props tot special effects en je blijft betrokken tot het einde van de productie".

Bent u ook fan en heeft dat invloed op u als filmmaker?

"Ik ben zelf ook een Marvelfan. Voordat ik begon aan mijn eerste grote film bij Marvel als visual effects supervisor (Thor: The Dark  World), kreeg ik een stapel PDF’s als een soort referentiekader. Hoe moet het er uit zien, het verhaal, de sfeer? Thor is namelijk een andere wereld dan bijvoorbeeld Ant-man, zeker voor de fans. Het duurt dan ook heel lang voor je echt kunt beginnen, meestal duurt het maken van een Marvelfilm wel twee jaar. Marvel richt zich altijd eerst op het verhaal en de personages. En ze verwachten van ons dat wij de techniek bieden om dat verhaal te kunnen vertellen. Ze beginnen dus niet met het idee: “wat is mogelijk en daar bedenken we een verhaal omheen”, maar met het verhaal en wij ‘bouwen de boot, terwijl we al zeilend op zee zijn’, zeg maar. Ik besefte direct bij het zien van die referenties, 'dit is een groot project en dat wordt leuk, maar best een opgave'. Maar nog leuker was, bovenop de stapel PDF's lag de allereerste comic-editie van Thor uit 1984. Ik weet nog heel goed dat ik die zelf al een paar keer gelezen had toen ik nog jong was. Dat was een heel leuk fan-moment".

Kunt u wat vertellen over wat ook wel genoemd wordt “de meest cruciale, maar visueel indrukwekkende scène in de film” en hoe kreeg u het voor elkaar om Michael Douglas er zo jong uit te laten zien?

"De meeste mensen denken dat we alleen maar digitale computertechnieken hebben gebruikt, maar dat is niet zo. Het LOLA VFX-systeem werkt erg goed door zijn subtiliteit, want het risico bij de-aging en aging-technieken - Michael moest dertig jaar jonger zijn en Peggy (Hayley Atwell) dertig jaar ouder - is dat er een soort 'airbrushed'-effect ontstaat. Hier was de regisseur vanaf het begin al vrij duidelijk over, dat wilde hij absoluut niet. De film begint direct met een scène waar heel veel effects in zitten. Als Michael Douglas dan niet geloofwaardig overkomt, zou je al in de eerste dertig seconden de aandacht van het publiek kunnen verliezen. Dat was een zenuwslopend besef. Daardoor zijn we ook afgestapt van computerrender-technologieën en hebben we iemand gecast die erg veel op Michael Douglas lijkt (Dax Griffin). Hij kreeg van ons een stapel DVD’s mee van Michaels eerdere werk en die heeft hij helemaal geanalyseerd om hem perfect te kunnen imiteren. Waarschijnlijk stond hij thuis voor de tv de hele dag te oefenen".

Wat doet LOLA VFX compositing precies?

"Op de set namen we de scène met Michael op. Dax en ik keken dan mee op een monitor. Vervolgens deed Dax dezelfde scène een paar keer en imiteerde Michael tot in details en onder dezelfde omstandigheden. LOLA VFX voegt dan digitaal en systematisch delen van meerdere opnamen samen. Zo konden wij de huid van Dax gebruiken, maar de ogen, tanden en lippen van Michael. Het schijnt dat je oren groter worden als je ouder wordt, dus zelfs die zijn aangepast. Het hele proces wordt in een aantal fasen steeds verder verfijnd. Dit is een groot voordeel, want het echte acteerwerk is puur van Michael zelf. Het voordeel van het LOLA VFX-systeem is dus dat het heel verfijnd en subtiel werkt, zodat het er niet overdreven of 'airbrushed' uitziet. Anders zie je direct dat het niet echt is".

Hoe zou u de visual effects van Ant-man willen vergelijken ten opzichte van enkele andere grote films waar u aan gewerkt heeft?

"Ik denk het voornaamste bij de film Ant-man is dat we weer nieuwe manieren moesten ontwikkelen om de film te kunnen maken. Soms heb je het geluk dat je mogelijkheid krijgt om in een nieuw genre iets neer te zetten wat mensen nog niet hebben gezien. Toen we onderzoek deden voor deze film hebben wij alle films bekeken waarin ‘het krimpen’ een rol speelde. Toen deze films uitkwamen waren de technieken steeds grensverleggend in de cinematechnologie. Je neemt het publiek mee op een avontuur dat ze nog niet eerder hebben gezien. De mogelijkheid om nieuwe technologieën te ontwikkelen en het publiek iets unieks te bieden is gewoon heel erg leuk. Als je bijvoorbeeld het eindgevecht in de film neemt. In de meeste Marvelfilms verwacht je dat hele stadsdelen, landen of zelfs planeten verwoest worden. Maar bij Ant-man speelt het ‘grote’ gevecht zich af in de slaapkamer van zijn dochter tussen kleine speelgoedtreintjes. Dit is best een verrassing en werkt verfrissend en niet alleen voor mij, maar de ruim twaalfhonderd artiesten die hebben gewerkt aan de visual effects van deze film zijn allemaal enorm enthousiast en dankbaar. Deze film was hard werken, maar samen hebben we een hoop plezier beleefd".

Deel deze pagina

Lees meer

• Vorige: DVD.nl op de IBC 2015 in Amsterdam
• Volgende: The Hateful Eight op 70mm-film