Deep Purple - Live in Montreux 2006

Recensent:
Marcel den Haan
18-03-2008

Totaalbeoordeling:

7.3
Blu-ray

Deep Purple - Live in Montreux 2006 (Blu-ray)
Samenvatting

Het jazzfestival in Montreux vierde in 2006 zijn 40e editie. De rockband Deep Purple werd uitgenodigd om dit jubileumfestival op 15 juli af te sluiten met een concert. Voor een grote zaal vol publiek brengt men een mix van nieuw en oud materiaal, waarbij de tussenliggende periode volledig wordt overgeslagen. De band bestaat zelf ook bijna 40 jaar, maar weet nog steeds moeiteloos het publiek uit hun dak te laten gaan. Op deze avond deed men dat met de volgende nummers:

01. Pictures Of Home
02. Things I Never Said
03. Strange Kind Of Woman
04. Rapture Of The Deep
05. Wrong Man
06. The Well-Dressed Guitar
07. Kiss Tomorrow Goodbye
08. When A Blind Man Cries
09. Lazy
10. Keyboard Solo
11. Space Truckin’
12. Highway Star
13. Smoke On The Water
14. Hush
15. Too Much Fun
16. Black Night

Commentaar

In 1996, bij de 30e editie van het Jazzfestival in Montreux, was Deep Purple ook al de uitsmijter. De band heeft een speciale band met deze stad. In december 1971 wilde de band er de plaat Machine Head opnemen, maar daags voor het begin van de opnames ging die tent in vlammen op. Dat verhaal werd vereeuwigd in het nummer Smoke on the water. Ten tijde van dit optreden tijdens het Jazzfestival was Deep Purple op tournee om het album Rapture of the Deep te promoten. Tijdens het concert worden er een flink aantal nummers van die plaat gespeeld, maar het concert staat ook een beetje in het teken van Machine Head. De setlist bestaat bijna uitsluitend uit nummers van de twee hiervoor genoemde platen, aangevuld met Strange kind of woman en tijdens de toegift Hush. Daartussendoor krijg je een paar kunststukjes te horen van toetsenvirtuoos Don Airey en gitarist Steve Morse, die een stukje rockgeschiedenis laat horen. Deep Purple heeft er duidelijk rekening mee gehouden dat ze op een jazzfestival spelen. Regelmatig komen er jazzy invloeden voorbij, met het intro van Smoke on the water als hoogtepunt. De band jamt en improviseert vaak en graag tijdens een optreden en ook dan komt men regelmatig in jazzy sferen terecht. Op deze avond is dat extra toepasselijk. Deep Purple speelt bijna vijf optredens per week en dat al bijna veertig jaar. Men is dus uitstekend op elkaar ingespeeld. Het optreden komt enigszins langzaam op gang. Na Things I never said komt het geheel pas goed los bij Strange kind of woman. Grootste manco van deze avond is echter de zang van Ian Gillan. Hij is helaas niet al te best bij stem en klinkt een beetje hees. Regelmatig moet hij een zanglijn laten lopen en je ziet ‘m af en toe naar zichzelf luisteren om zo te horen of hij wel op de juiste toonhoogte zingt. Je kunt merken dat de jaren een beetje gaan tellen. De blootsvoets rondlopende zanger loopt ook al in de zestig en de hoge tonen worden al tijden niet meer gehaald. Zijn charisma maakt echter veel goed. Hij heeft veelvuldig contact met het publiek en zijn intermezzo’s zijn vaak erg grappig. De fundamenten worden gelegd door bassist Roger Glover en drummer Ian Paice, die nog maar weer eens aantoont tot een van de strakste rockdrummers op deze aardbol te behoren. Een bewijs hiervan laat hij zien tijdens één van de nummers, als één van zijn drumstokken uit zijn handen schiet. Zonder ook maar een krimp te geven pakt hij een nieuwe en speelt verder, zonder ook maar één slag gemist te hebben. Gitarist Steve Morse’s eigen stijl komt duidelijk naar voren tijdens de oude nummers. Hij kopieert zelden de originele gitaarsolo’s van Ritchie Blackmore, maar geeft er telkens een eigen invulling aan, zonder de basis van het nummer kwaad te doen. Klasse! Don Airey is de vervanger van toetsenist en grondlegger van de band, Jon Lord, die het vele touren niet meer op kon brengen. Airey is zeker een goede toetsenist, maar de karakteristieke elementen die Jon Lord inbracht worden toch enigszins gemist.
Het is te begrijpen dat Deep Purple een soort van ode wil brengen aan het album Machine Head, dat in Montreux is opgenomen en dat een speciale band heeft met deze stad. Toch is het jammer dat enkele klassiekers ontbreken, zoals een Perfect Strangers of Burn. Voor de rest zet Deep Purple een prima show neer, waarbij het tijdens de toegiften nog reuze gezellig wordt op het podium. Dat is de band wel toevertrouwd.

PIAS heeft Deep Purple – Live In Montreux 2006 eerder op DVD uitgebracht. Onze recensie van deze uitgave is hier nog eens na te lezen. In deze bespreking van de Blu-ray Disc uitgave maken we een vergelijking met de DVD uitgave.

Filmspecs

Medium: Blu-ray
Genre: Muziek
Regio: B
Jaar: 2006
Speelduur: 103 min
Verpakking: Blu-ray Keep Case
Resolutie: 1920 x 1080i
Beeldverhouding: 1.78:1 HD niet anamorf
Geluidssporen:
  • Dolby Digital 5.1 - Muziek
  • DTS-HD 5.1 - Muziek
  • PCM 2.0 - Muziek
Ondertiteling: Geen
Uitgever: Eagle Vision
EAN: 5051300500870

Extra's

  • Interviews
  • Live At The Hard Rock London

Techniek en extra's

Beeldkwaliteit

Het concert is in high definition (HD) breedbeeld vastgelegd en staat met een beeldverhouding van 1.78:1 anamorf op deze Blu-ray Disc uitgave. Het beeld op deze Blu-ray Disc heeft een resolutie van 1080/60i, dus 1080 beeldlijnen interlaced met een beeldfrequentie van 60 Hz. Het beeld bestaat uit 1920*1080 beeldpunten, dat is vijf keer het aantal beeldpunten van de DVD uitvoering. Deze Blu-ray Disc uitgave is een 25 GB dual layer disc. Voor de encoding van het beeld is gebruik gemaakt van Microsoft’s VC-1 video compressiemethode.

In direct vergelijk met de DVD uitgave, laat de Blu-ray Disc een scherper beeld zien met meer detail. Voor een HD uitgave wordt echter niet het onderste uit de kan gehaald, maar veel van de problemen zijn te wijten aan de manier waarop het concert geschoten is. Zoals wel vaker wordt er gebruik gemaakt van felle, gekleurde belichting. Hierdoor ogen de kleuren soms oververzadigd en hebben de bandleden soms een onnatuurlijke huidskleur. De kleuren versmeren op sommige momenten ook. De scherpte is voldoende, maar er zijn enkele momenten aanwezig waarbij het geheel wat soft oogt. Vooral bij close-ups is dit het geval, maar hier lijkt de cameraman gewoon moeite te hebben de persoon in kwestie scherp in beeld te krijgen. Schaduwdetail en contrast zijn ruim voldoende en hierdoor is er een verhoogde mate van dieptewerking te zien. Een transfer die een ruime voldoende scoort en in vergelijk met de DVD een vooruitgang genoemd kan worden. Voor een HD transfer wordt echter niet het onderste uit de kan gehaald.

In verband met copyright restricties is het op dit moment niet mogelijk van High Definition uitgaven screenshots te maken.

Geluidskwaliteit

Het concert is te bekijken met drie audiotracks, namelijk een DTS HD 5.1 track (16 bit / 48kHz), een Dolby Digital 5.1 track (640 kb/s) en een ongecomprimeerde LPCM 2.0 stereotrack (16 bit / 48kHz). De drie tracks klinken allemaal prima en een duidelijke voorkeur zal afhangen van persoonlijke smaak. Zo laat de PCM track meer detail horen, maar ontbreekt hier de ruimtelijkheid die bij de 5.1 tracks wel hoorbaar is. Nadeel van deze tracks is dat het geluid wat onnatuurlijk verdeeld wordt over de aanwezige kanalen. Zo is al het geluid, inclusief de zang, te horen over alle speakers. Hierdoor ontstaat een valse vorm van ruimtelijkheid. De tracks bevatten genoeg laag om de drum en bas goed naar voren te laten komen, iets waarin de PCM track ook onderdoet voor deze twee tracks. Alle instrumenten zijn goed hoorbaar en vooral de PCM track laat een goede verdeling horen van de gitaren, zang en drums. Als we puur kijken naar de kwaliteit en het detail van het geluid, wint de PCM track met voorsprong. Maar zoals gezegd ontbreekt hier de ruimtelijkheid van de 5.1 tracks, ook al is het geluid hier enigszins onnatuurlijk gemixed.

Extra's

De schijf start met een hoofdmenu waarin alle opties te vinden zijn, zoals songselectie, keuze voor het geluid en het selecteren van de extra’s. In dit menu zijn beelden uit de show te zien. Het menu is ook op te roepen tijdens het afspelen van de schijf, zonder dat de show hiervoor onderbroken wordt. Het menu ligt dan als een soort ‘overlay’ op het beeld. De extra’s worden weergegeven in 480p resolutie.

Interviews (24 min.)
Een aantal uren voor aanvang van het concert zijn de leden van Deep Purple, in een avondzonnetje bij het meer van Genève, ieder afzonderlijk geïnterviewd. Ze geven hun commentaar op een aantal onderwerpen, waaronder het verhaal over het ontstaan van Smoke on the water. Daarnaast praat men over wat de stad Montreux voor hen betekent en heeft men het over het toetreden van Steve Morse en Don Airey tot de band.
Het camerawerk is niet zo bijzonder en het geluid is nogal wisselend van kwaliteit en de montage is ook niet al te denderend, maar de inhoud is bij vlagen interessant, mede door de vrolijke manier waarop sommige dingen worden verteld.

Hard Rock Show – London (59 min)
Veel kleiner van opzet dan Montreux is dit concert in de Londense Hard Rock Club en Deep Purple komt hier een stuk beter over, voornamelijk ook doordat Ian Gillan veel beter bij stem is. Het geheel is wel minder professioneel opgenomen dan in Montreux. De volgende nummers worden gespeeld: Fireball, I Got Your Number, Strange Kind Of Woman, Kiss Tomorrow Goodbye, Lazy, Rapture of the Deep, Wrong Man, Perfect Strangers, Highway Star en Smoke on the Water.
Er is keuze uit drie audiotracks voor dit optreden, namelijk een DTS HD 5.1 track (16 bit / 48kHz), een Dolby Digital 5.1 track (448 kb/s) en een LPCM 2.0 track (16 bit / 48kHz).

Conclusie

Op 15 juli 2006 sloot Deep Purple het Jazz Festival van Montreux af. De band heeft de setlist aangepast aan de locatie en speelt veel nummers van Machine Head, het album wat eind 1971 is opgenomen in Montreux. Ook hebben enkele nummers een jazzy tintje gekregen. Zanger Ian Gillan is niet zo goed bij stem, maar verder is het een prima optreden. Veel optredens van het Montreux Jazz Festival worden op DVD uitgegeven. Na 1996 is nu ook de uitvoering van 2006 van het concert van Deep Purple op DVD uitgegeven. Deze DVD heeft een minder gangbare setlist dan wat we van Deep Purple gewend zijn. De kwaliteit van het beeld is ruim voldoende, evenals het geluid. Als extra zijn er wat korte interviews te bekijken en een compleet optreden van de band in Londen.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door PIAS.

Lees meer

Laatste reacties

Er zijn nog geen reacties. Geef als eerste een reactie in dit topic!

Alle leeftijden Digital Theater Systems Dolby Digital 5.1 geluid
DVDBlu-rayStreamingBioscoop
7

Beoordeling allesoverfilm.nl

Film:7
Beeldkwaliteit:7
Geluidskwaliteit:7
Extra's:6
7.7

Beoordeling lezers

# beoordelingen: 3
?

Jouw beoordeling

Log in om deze film te beoordelen.