Frequency

Via de oude radiozender van zijn vader krijgt rechercheur John Sullivan (Jim Caviezel) contact met ene Frank (Dennis Quaid). Direct ontstaat er een warme band tussen de mannen. Met een schok ontdekt John waarom: de man aan de andere kant van de radio is zijn overleden vader! Samenhangend met een explosieve toename in zonneactiviteit overbruggen hun radiosignalen de tijd; John zit in 1999, zijn vader in 1969. John vertelt zijn vader over allerlei zaken, waaronder de manier waarop Frank om het leven zal komen. Hij realiseert zich echter niet dat dit verstrekkende gevolgen zal hebben voor heden en verleden...

Frequency uit 2000 is een film van regisseur Gregory Hoblit, die eerder verantwoordelijk was voor uitstekende producties als Fallen en Primal Fear. Deze films hebben gemeen dat het beide intelligente meesterwerkjes zijn die van het grote publiek niet de waardering kregen die ze verdienden. Ook Frequency was hetzelfde lot beschoren. De film is een mengelmoesje van verschillende genres: deels drama en deels thriller, met een vleugje science fiction en enkele actiescènes die niet zouden misstaan in Backdraft. Deze combinatie van genres blijkt wonderbaarlijk goed te werken, wat grotendeels te danken is aan de uitstekende acteerprestaties van zowel Dennis Quaid als nieuwkomer Jim Caviezel en het unieke verhaal. Zonder al te veel te verklappen kan gezegd worden dat de film uitgaat van het bestaan van twee parallelle tijdlijnen, die door middel van een oude radio in contact staan. Hoblit doet gelukkig geen moeite om dit verschijnsel te verklaren (behalve dan dat het iets met de zonneactiviteit heeft te maken), waardoor geen tijd verspild wordt aan vergezochte wetenschappelijke kletspraat. Vanwege het uitgangspunt heeft Frequency veel gemeen met films over tijdreizen (met als verschil dat deze keer geen persoon, maar informatie door de tijd reist), wat als gevolg heeft dat men voor maximaal plezier niet al te goed na moet denken over het fenomeen. Mensen die dit wel doen zullen namelijk al gauw bij de welbekende tijdparadoxen belanden en zodoende enige plotgaten ontdekken. Overigen zullen in Frequency een knap gemaakte, gevoelige, spannende en verrassende film ontdekken die ondanks het clichématige einde de volledige 114 minuten blijft boeien!

Beeldkwaliteit

Voor de DVD van Frequency heeft men gebruik gemaakt van de oorspronkelijke 2.35:1 verhouding, die anamorf op het schijfje staat. Op veel gebieden is de transfer uitmuntend. Zo is de weergave haarscherp, met een uitstekende helderheid en contrast. De kleurweergave is eveneens dik in orde, en tijdens de vele donkere scènes wordt duidelijk dat ook zwartniveau en schaduwdetail prima zijn. Beeldruis en MPEG-artefacten schitteren door afwezigheid. De grootste smet op deze verder vlekkeloze transfer wordt gevormd door de aanwezigheid van aliasing. Hierdoor krijgen delen van het beeld met veel fijne lijntjes (auto’s, antennes, blindering) last van een hinderlijke flikkering. In de meeste gevallen zul je goed moeten kijken om ze te ontdekken, maar bij enkele fragmenten springen de onrustige beeldlijnen dusdanig in het oog dat het storend wordt. Een ander minpuntje heeft betrekking op de ondertiteling: deze is namelijk nogal hoog geplaatst (boven de zwarte balken) en is door het kleine lettertype vooral op minder grote TV’s wat moeilijk leesbaar. Desgewenst kan deze ondertiteling uitgeschakeld worden, al is dit vanwege de soms moeilijk verstaanbare dialogen (daarover later meer) niet aan te raden. De laagovergang van deze dubbellaags DVD, die ingedeeld is in 21 tracks, vindt na ongeveer 35 minuten plaats. Het moment van laagwisseling zit midden in een scène, maar is dusdanig onopvallend dat deze niet afleidend werkt.

Geluidskwaliteit

Het geluid van Frequency is, zoals we van een moderne film mogen verwachten, Dolby Digital 5.1 gecodeerd (met de hoge 448 kb/s bitrate). Een waarschuwing vooraf: tenzij je een fikse gehoorbeschadiging op wilt lopen doe je er goed aan om het volume van versterker of TV tot onder het gebruikelijke niveau terug te draaien voor je de DVD opstart. Het geluid van zowel film als menu is namelijk luid, heel erg luid. Na de nodige volumeafstelling ontstaat echter een mooi geluidsbeeld waarin agressief gebruik wordt gemaakt van de beschikbare kanalen. Zo hebben de geluidseffecten veel richting, met verkeer en kogels die van alle kanten lijken te komen. Verder worden de surrounds gebruikt voor de uitstekende muziek van componist Michael Kamen, bij velen bekend als componist van Metallica’s S&M. Daarnaast bevat het geluid flink wat laag, waarbij de subwoofer voor het sporadische zware werk wordt aangesproken. Als we echter luisteren naar de dialogen constateren we het grootste gebrek van deze audiotrack. Het geluid uit de centerspeaker, voornamelijk bestaande uit dialogen, is namelijk veel te zacht ten opzichte van het (harde) overige geluid. Dit heeft tot gevolg dat men het volume bij dialoogscènes flink op moet schroeven, om deze vervolgens bij actiescènes weer naar de normale waarde te verlagen. Tijdens de geluidsintensieve actie domineren de overige speakers en is het center-kanaal dus nauwelijks hoorbaar. Dit is echter de enige tekortkoming van de verder prima geluidskwaliteit.

Extra's

Het Engelstalige menu, dat van geluid en animatie is voorzien, biedt de toegang tot een zeer compleet pakket aan toevoegingen. Met uitzondering van het audiocommentaar zijn alle extra’s Nederlands ondertiteld. Voor de tekst is echter een nog kleinere letter gebruikt dan bij de film, dus de visueel minder bedeelden doen er goed aan om dicht bij het scherm te gaan zitten.

Als eerste kan tijdens de film het audiocommentaar van regisseur Gregory Hoblit beluisterd worden. Hoblit heeft veel te zeggen, maar vervalt helaas maar al te vaak in stilte. Desalniettemin bevatten vrijwel alle opmerkingen interessante informatie over de film. Zo laat de regisseur zich bijvoorbeeld uit over zijn ontevredenheid over de Amerikaans filmkeuring vanwege de vele concessies die gedaan moesten worden om voor de film een enigszins acceptabele leeftijdskeuring te krijgen. Al met al een informatieve maar enigszins droge commentaartrack.

De vier fragmenten die als verwijderde scènes worden betiteld zijn in feite uitgebreide versies van opnames die wel in de film gebruikt zijn. De beeldkwaliteit (2.35:1 anamorf) van de fragmenten, die een totale speelduur van zo’n zes minuten hebben, is gelijk aan die van de eigenlijke film (en dus uitstekend). Vanwege het dialooggeoriënteerde karakter voldoet ook het Dolby Digital 2.0 geluid prima. Helaas ontbreekt verklarend commentaar over het sneuvelen van deze scènes.

De documentaire “The Science behind Frequency” (1.78:1 anamorf, DD 2.0) is een extra zoals we die niet vaak zien. In plaats van een nietszeggend reclamepraatje krijgen we in dit geval namelijk een maar liefst 38 minuten durend geheel dat niet zou misstaan op Discovery Channel. In deze uitstekende documentaire wordt een uitgebreide uitleg gegeven over in de film gebruikte zaken als zonneactiviteit, radio, tijdreizen en vuurbestrijding. Dit alles wordt inzichtelijk gepresenteerd door verschillende deskundigen en leden van cast & crew aan het woord te laten en gebruik te maken van animaties. De overdaad aan informatie wordt vermengd met korte blikken achter de schermen en fragmenten uit Frequency waarin het besproken onderwerp aan de orde komt, waardoor het geheel een zeer verzorgde indruk maakt. Dat elk onderwerp een eigen track op de DVD gekregen heeft draagt hier alleen maar aan bij. Deze documentaire vormt dan ook een erg welkome aanvulling die verplichte kost is voor ieder die enigszins nieuwsgierig is naar de wetenschappelijke achtergrond van Frequency.

Wie voor de “Conceptual & Solar Galleries“ kiest krijgt de totstandkoming van de eerste 30 seconden van de openingsscène te zien. In deze met de computer gegenereerde scène wordt langs de zon gevlogen terwijl er een aantal zonnevlammen ontstaat. De vordering van het geheel is opgedeeld in vier fasen, van ruwe 3D-animatie tot uiteindelijke film. Men kan deze fasen afzonderlijk bekijken, maar er tevens voor kiezen om bij het afspelen van het fragment met behulp van de “multi-angle”-toets tussen de vier stadia te schakelen.

Tevens kan men de Engelstalige bio- en filmografieën van cast & crew opvragen (in totaal zes stuks). In dit geval bestrijkt de informatie de periode tot 2001 en is daarin zeer volledig. Afhankelijk van de persoon zijn zo’n 3 tot 8 pagina’s met gegevens voorhanden.

Tenslotte mag natuurlijk ook de obligate bioscooptrailer niet ontbreken. Evenals de andere extra’s is ook deze perfect uitgevoerd met goede beeldkwaliteit (2.35:1 anamorf) en nog beter Dolby Digital 5.1 (!) geluid.

Allereerst moet gezegd worden dat Frequency in mijn ogen een zeer geslaagde film is, waarbij allerlei genres op een succesvolle manier versmolten worden tot een uiterst vermakelijke productie. Het is dus maar goed dat de film bij de overdracht naar DVD de verdiende aandacht heeft gekregen. Vooral wat extra’s betreft heeft Frequency de luxe behandeling ondergaan. Vrijwel elke wenselijke toevoeging is op het schijfje aanwezig, resulterend in een zeer verzorgd en compleet pakket aan extra’s. Beeld en geluid zijn ook prima in orde, maar nét niet goed genoeg om de DVD van Frequency tot een DVD.nl Topper te maken. Laat je dit echter niet weerhouden van het bekijken van deze DVD, want wat mij betreft is het een regelrechte aanrader!

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door RCV Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Dr. Strangelove (Stanley Kubrick Collection) (DVD)
• Volgende: True Lies (DVD)