London River

Elisabeth Sommers (Brenda Belthyn) woont op het eiland Guernsey en heeft een dochter die haar eigen leven heeft opgebouwd in Londen. Ze heeft haar dochter al een paar weken niet meer gesproken als ze op 7 juli 2005 het nieuws hoort van de bomaanslagen in de Londense metro. In eerste instantie maakt ze zich geen zorgen, maar wel als ze na herhaaldelijk bellen nog steeds geen contact krijgt. Ze besluit haar boerderij in de zorg van haar broer achter te laten en naar Londen te gaan. Een Afrikaanse man, Ousmane (Sotigui Kouyaté) is in dezelfde stad op zoek naar zijn zoon. Hij krijgt een foto van hem in handen met daarop ook de dochter van Elisabeth. Ze komen in contact met elkaar, maar ondanks dat een gezamenlijke zoektocht voor de hand ligt gaat ieder toch z'n eigen weg.

London River is een film van de regisseur Rachid Bouchareb. Bouchareb is geen onbekende in de filmwereld. Deze Algerijns-Franse filmmaker maakte zijn eerste lange film al in 1981. Hij maakt vooral films met als thema de mensen die naar een ander land trekken voor een betere toekomst. Mensen die te maken krijgen met een gevoel van vervreemding, integratieproblemen, vooroordelen en een zoektocht naar identiteit. Zijn bekendste film is Indigènes, met als Engelse titel Days of Glory. Met London River maakte hij een kleinere film. Hij schreef samen met Zoé Galeron en Oliver Lorelle het script voor deze film en deed zelf de regie. Waar een grote film als Indigènes gaat over de Noord-Afrikaanse soldaten die in de Tweede Wereldoorlog aan de kant van Frankrijk vochten, vertelt London River het veel persoonlijkere verhaal van moeder Elisabeth Sommers en vader Ousmane, die beiden op zoek zijn naar hun eigen kinderen na de bomaanslagen in de Londense metro in 2005. Elisabeth leert in haar zoektocht het andere leven van haar dochter kennen in een wereld die voor haar vreemd is. Haar dochter blijkt in een achterstandswijk te wonen waar het merendeel van de inwoners moslim is. Voor Elisabeth is dat een vreemde en in eerste instantie een beangstigende wereld. Ze wordt geconfronteerd met haar eigen vooroordelen. Iets waarvan ze dacht dat ze die niet had. Bouchareb heeft een goede keuze gemaakt met Blethyn en Kouyaté als hoofdrolspelers. Blethyn, ook bekend van Secrets & Lies en Little Voice, zet een zeer overtuigende rol neer als de kleinstedelijke moeder Elisabeth. Ze denkt dat ze haar dochter kent, maar die blijkt er een heel ander soort leven op na te houden. De emoties van Blethyn zijn soms groot, maar nergens pathetisch. Kouyaté speelt zijn rol heel introvert en dat geeft zijn karakter diepgang. Zijn personage lijkt met zijn Afrikaanse roots ook veel beter om te kunnen gaan met wat er op zijn pad komt dan de extraverte Elisabeth. Ondanks dat de bomaanslag een grootse gebeurtenis is heeft Bouchareb ervoor gekozen om er een kleine film van te maken. Er zijn geen grote dramatische scènes, maar je kan het verdriet en de enorme ongerustheid van de ouders door alles heen voelen. Juist door het verhaal te beperken tot deze zoektocht en door met de camera dicht op de karakters te blijven maakt deze film zo'n indruk. Het gaat niet zozeer om het drama van de bomaanslagen, maar meer over de impact die deze gebeurtenis heeft op het alledaagse leven van de mensen die erbij betrokken raken. Het gaat juist ook om de vooroordelen die je als mens ineens tegenkomt als je je in zo'n situatie bevindt. Elisabeth zal op het eiland Guernsey nooit hebben vermoed dat ze last heeft van vooroordelen. Maar in een voor haar vreemde stad, met mensen die er andere ideeën op nahouden en er anders uitzien gaan ze toch opspelen. En dat maakt deze film zo menselijk. London River is daarmee een film die je zeker een keer gezien moet hebben.
Bouchareb heeft voor deze film de Prize of the Ecumenical Jury gewonnen op het Berlijnse filmfestival. Deze prijs wordt op een aantal festivals, zoals Cannes en Montreal, uitgereikt door een speciale jury die op alle festivals gelijk is. De Prize of the Ecumenical Jury eert de film die getuigt van de mysterieuze diepten van de mens met betrekking tot hun pijn en hun tekortkomingen. De Zilveren Beer van het festival van Berlijn ging naar Sotigui Kouyaté voor beste acteur.

Beeldkwaliteit

Met een anamorf beeld van 1.85:1 heeft de DVD een transfer in het originele formaat. De film is op 16mm gedraaid en voor bioscoopprojectie overgezet naar 35mm film. 16mm film heeft een veel grotere korrel dan 35mm film. Dat zien we ook terug in deze transfer, die overmatig veel filmgrain bevat. Zodanig veel dat de detaillering en scherpte in veel gevallen uiterst mager is. Maar dat is niet het grootste probleem van de transfer. Het contrast en de helderheid zijn niet goed. Beiden zijn veel te hoog, waardoor alle witte lichten overstralen en geen detail meer bevatten. De kleuren hebben een wat grauw uiterlijk, maar dat past prima bij de sfeer van de film. Bij tijd en wijle zijn er kleine compressiefoutjes zichtbaar in de achtergrond, maar ze storen niet. Over het algemeen genomen is dit een vrij teleurstellende transfer, waar met iets meer aandacht veel meer in had gezeten.

Geluidskwaliteit

Voor het geluid is er een Dolby Digital 2.0 (224 kb/s) geluidstrack beschikbaar in de oorspronkelijk Engelse taal. In gedeeltes van de film wordt er Frans en Arabisch gesproken. In tegenstelling tot het beeld is deze geluidstrack wel goed verzorgd. Het klinkt heel natuurlijk, zonder kunstmatige ingrepen. Dialogen zijn uitstekend te volgen en hebben bijna altijd het juiste perspectief. Het is duidelijk dat veel geluid afkomstig is van de setopnames. Bij buitenscènes zijn er veel mooie atmosfeergeluiden toegevoegd, die lekker stevig in de mix staan en voor een mooi breed stereobeeld zorgen. De zorgvuldig gekozen geluidseffecten zorgen voor mooie details in het geluid. De muziek van componist Armand Amar is bijzonder sfeervol, maar het ontbreekt een beetje aan afwisseling. Over het algemeen is dit een fraaie stereo geluidstrack, waarvan het jammer is dat er geen 5.1 versie van is. Die zou met een zelfde invulling als het DD2.0 geluid mooi ruimtelijk hebben kunnen klinken.

Extra's

De DVD heeft statische menuschermen in 1.78:1 anamorf beeldformaat met een fragment uit de themamuziek van de film als achtergrondgeluid. Er staan ook een aantal promotietrailers op deze DVD. De DVD zit in een standaard keepcase met daaromheen een kartonnen slipcase.

Interview (4 min)
Een kort interview met Brenda Belthyn ter promotie van de film. Ze heeft het kort over de aanslagen in Londen van 2005 en over de inhoud van de film. Tussendoor zijn een aantal fragmenten uit de film te zien.
Opvallend is de slechte geluidskwaliteit van het interview. Een limiter staat aan, waardoor het volume van de stem behoorlijk inzakt als er wat wind in de microfoon blaast. Daardoor is Belthyn nauwelijks te verstaan. Een slordige opname en met weinig inhoud.

De dochter van Elisabeth Sommers woont in Londen tijdens de aanslagen op de metro in 2005. Elisabeth kan haar niet bereiken en besluit zelf naar Londen te gaan om haar te zoeken. Daar komt ze Ousmane tegen, een oude Afrikaanse man die op zoek is naar zijn zoon. Misschien hebben de verdwijningen een verband met elkaar. London River is een aangrijpende film over vooroordelen, acceptatie en onzekerheid. Er wordt sterk geacteerd door de twee hoofdrolspelers. De DVD-uitgave heeft een zeer matige beeldkwaliteit, waar vooral het contrast en de helderheid niet goed zijn. Het geluid is wel prima verzorgd met een mooi en natuurlijk klinkende Dolby Digital 2.0 track. Als extra is er een kort interview aanwezig, maar heel veel stelt het niet voor en het geluid is slecht opgenomen. Als film is London River geslaagd, maar qua DVD is er ruimte voor verbetering.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Homescreen.

Lees meer

• Vorige: Ugly Truth, The (DVD)
• Volgende: Jennifer’s Body (DVD)