Messenger, the

Will Montgomery (Ben Foster) is een gedecoreerd veteraan uit de 2e Golfoorlog. Getraumatiseerd door de verschrikkelijke dingen die hij heeft gezien en meegemaakt, keert hij terug naar zijn thuisland. Hij moet nog drie maanden dienst doen en wordt toegewezen aan kapitein Tony Stone (Woody Harrelson). Deze heeft een wel heel bijzondere baan. Hij is de boodschapper die de eerstegraads familieleden van omgekomen soldaten laat weten dat hun geliefde niet meer onder ons is. Wat zeggen we - overleden - want onduidelijke bewoordingen zijn uit den boze. Zo zijn er nog veel meer regeltjes, het zogenaamde protocol, waar Will zich maar moeilijk aan kan conformeren. Het ene geval is het andere niet, maar geen van alle gaat je in de koude kleren zitten. Het wordt al helemaal ingewikkeld wanneer Will aan Olivia Pitterson (Samantha Morton) moet vertellen dat ze zojuist weduwe is geworden, terwijl hij in de daaropvolgende dagen gevoelens voor haar begint te ontwikkelen. Hij lijkt een onmogelijke romance tussen twee beschadigde zielen, maar is er wellicht toch een beetje ruimte voor een nieuw begin? Ondertussen leren Will en Tony elkaar steeds beter kennen en de aanvankelijke vijandigheid verandert in wederzijds begrip. Weet Will weer zijn weg te vinden in de maatschappij?

Alle oorlogen hebben tenminste één ding met elkaar gemeen, er zijn onnoemelijk veel films over gemaakt. Ook de nieuwe golfoorlog ontkomt niet aan deze trend, al hebben we hier met een film te maken die strikt gezien daar niet over gaat. Debuterend regisseur en tevens co-schrijver Oren Moverman neemt ons namelijk niet mee naar het Midden-Oosten. In plaats daarvan geeft hij ons een blik op het leven van de verscheurde gezinnen in het thuisland. The Messenger is daarmee geen gemakkelijke zit. Het ene na het andere door verdriet verscheurde familielid wordt op je netvlies gebrand. Ben Foster - een rijzende ster in meerdere grote films sinds zijn doorbraak in Six Feet Under - zet een overtuigende, zij het ingehouden, rol neer. Woody Harrelson gaat door waar hij de laatste jaren al mee bezig was, namelijk de meeste uitdagende en gevarieerde keuze aan rollen selecteren die je maar kunt bedenken. Het concept van The Messenger brengt het inherente gevaar met zich mee dat er al te melodramatisch wordt ingespeeld op de gevoelens van de kijker. Meestal wordt deze valkuil ontweken, maar in een haast filosofische monoloog door Morton, over de geur van een overhemd, wordt er een grens overschreden. Een groot probleem van deze productie is het tempo. In het begin zit de vaart er nog goed in, maar naarmate de film vordert komt deze bijna tot stilstand. Er is nauwelijks nog sprake van karakterontwikkeling en we zien vooral een herhaling van zetten. De zoveelste overdracht van 'de boodschap' verliest na verloop van tijd impact. Daarnaast is het moeilijk om mee te leven met de romance tussen Foster en Morton aangezien deze wel erg bekoeld wordt neergezet en bovendien ongeloofwaardig is. Al in de dagen na het verschrikkelijke nieuws lijkt het personage van Morton alweer de liefde te vinden. De verklaring die hiervoor wordt gegeven is nogal gemakkelijk en vraagt nogal wat van de kijker. Interessant weetje is trouwens dat Steve Buscemi ook nog even zijn intrede maakt, ook al is hij niet vermeld op de cover. In enkele korte momenten zorgt hij voor het nodige acteervuurwerk. The Messenger heeft zeker potentieel, maar bereikt dit op meerdere fronten niet. Het sterke begin wordt helaas niet vastgehouden en de prima acteerprestaties kunnen het zinkende schip niet meer redden. Meer dan een magere voldoende zit er helaas niet in.

Beeldkwaliteit

De originele verhouding van 2.35:1 blijft behouden in deze transfer. De scherpte en hoeveelheid detaillering zijn voldoende, maar bepaald niet bovengemiddeld. Tijdens de donkere en nachtelijke scènes - en The Messenger kent er vele - is het schaduwdetail zeer ondermaats. De kleuren en ook het contrast ogen erg ingetogen. Er is duidelijk gepoogd een zo natuurlijk mogelijk beeld te creëren. Dit is gelukt, maar het maakt de transfer niet bepaald een lust voor het oog. Wel staat deze ten dienste van de film en de materie die erin behandeld wordt, en dat is waar het uiteindelijk om gaat. Een pluspunt is verder de complete afwezigheid van artefacten of defecten in wat voor soort dan ook.
Het aantal hoofdstukken is met 10 aan de karige kant. De optionele Nederlandse ondertiteling is goed verzorgd, maar staat te hoog in beeld.

Geluidskwaliteit

Op de DVD is slechts één track beschikbaar en wat schetst onze verbazing? Het betreft hier een Dolby Digital 2.0 (192kb/s) versie. The Messenger is geen film waarin je geluidsset tot het uiterste kan gaan, maar op deze manier zijn de mogelijkheden wel erg beperkt. Positief punt is het feit dat de dialogen in deze vorm zeer goed verstaanbaar zijn. Er is echter nauwelijks sprake van effecten en al helemaal niet van enige richting in het geluid. De dynamiek is ook niet om over naar huis te schrijven. Een track om warm noch koud van te worden. Een dergelijke audiopresentatie voor een recente film als deze is toch echt uit de tijd.

Extra's

The Messenger zit verpakt in een standaard keepcase. Er is geen menu en er zijn tevens geen extra's.

Will mag na zijn tour door het Midden-Oosten de ondankbare job van het informeren van nabestaanden gaan vervullen. Hij krijgt hierbij hulp van kapitein Stone, maar diens protocollen overtreedt hij al snel, helemaal wanneer hij een oogje heeft op Olivia, een van de kersverse weduwnaars. De cast presteert over de hele linie uitstekend en maakt de film kijkbaar, maar het script schiet na een sterk begin op meerdere fronten te kort. De latere aktes kennen een te laag tempo en hebben weinig nieuws meer te bieden. De DVD-uitvoering is niet bepaald geweldig. Het beeld is niet meer dan redelijk, de geluid ondermaats en extra's ontbreken.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door E1 Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans (DVD)
• Volgende: Bounty Hunter, The (DVD)