Paperboy, The

Jack (Zac Efron) is de zoon van krantenuitgever W.W. Jansen (Scott Glenn). Hij werkt bij zijn vader als krantenjongen en chauffeur. Charlotte Bless (Nicole Kidman), een mooie blondine, onderhoudt een briefwisseling met de vermeende moordenaar Hillary Van Wetten (John Cusack). Deze norse en vrouwonvriendelijke man zit in de gevangenis voor moord op een politieagent, jaren geleden. Charlotte is verliefd op hem, zonder hem ooit gezien te hebben. Zij roept de hulp in van Jack’s broer Ward (Matthew McConaughey), die samen met collega Yardley Acherman (David Oyelowo) niet overtuigd zijn van de schuld van Van Wetten, omdat bewijsmateriaal verdwenen zou zijn. Jack is chauffeur van het gezelschap en raakt erg onder de indruk van Charlotte, maar die ziet niets meer in hem dan een goede vriend. Men doet flink onderzoek naar de moordzaak, maar niet iedereen is even bereid daaraan mee te werken. Is Van Wetten dan wel degelijk schuldig of komt hij dan toch vrij?

Regisseur Lee Daniels kreeg veel krediet door zijn prachtige film Precious, over een zwaarlijvige tienermeid die seksueel mishandeld is in haar jeugd. Na dit artistieke en commerciële succes kreeg hij voldoende aanbiedingen om dure films met grote budgetten te maken. Hij besloot echter om al die aanbiedingen opzij te schuiven om The Paperboy te maken. Of dat een juiste keuze is geweest zal altijd de vraag blijven, want de opvolger maakt helaas heel wat minder indruk dan z’n illustere voorganger. Aan de sterrencast, met onder meer Nicole Kidman, John Cusack en Matthew McConaughey, ligt dat niet. Nicole Kidman werd zelfs genomineerd voor een Golden Globe voor haar rol als de oversekste blondine Charlotte Bless. Dat de film minder indruk maakt komt vooral door het vrij onsamenhangende verfilming van het verhaal. The Paperboy is gemaakt naar het gelijknamige boek van Peter Dexter, die samen met Lee Daniels zijn eigen boek bewerkte tot een scenario. Het was een boek dat Daniels jarenlang op z’n nachtkastje had liggen en heel graag wilde verfilmen. Het is een bizar verhaal van een journalist, die naar iets op zoek is en een crimineel die vast zit voor moord, maar die mogelijk niet gepleegd heeft. Het verhaal wordt echter verteld via de jongere broer van de journalist, die hem als chauffeur ondersteunt in zijn zoektocht. En als raamvertelling daar weer overheen krijgen we het verhaal van de huishoudster van de familie te horen. Dus eigenlijk kijken we vanuit het derde personage naar de hoofdpersonen. Deze huishoudster, gespeeld door Macy Gray, komt soms met een voice over die lijkt op een noodgreep, omdat men het verhaal niet op een filmische manier wist te vertellen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er behoorlijk wat afstand gecreëerd wordt tussen de kijker en protagonisten. Het is al met al geen vrolijke film, elk karakter heeft zo wel z’n besognes. De jonge Jack heeft een flink minderwaardigheidscomplex. Hij wordt alleen maar goed gevonden om te helpen, hem wordt nooit iets belangrijks toevertrouwd. De zwarte journalist Yardley krijgt regelmatig te maken met racisme en wil zo snel mogelijk het artikel schrijven om dan weer terug te gaan naar New York te gaan. En de blonde Charlotte zit met een onmogelijke liefde opgescheept. Alleen Ward lijkt zelfverzekerd te zijn en te staan voor wat hij wil, maar hij zit met diepere gevoelens in zijn maag waar hij geen uiting van kan doen.
Waar de film in slaagt is het neerzetten van de broeierige sfeer van het zuiden van Amerika aan het eind van de jaren ’60. Qua sfeer komt deze film in de buurt van Monster’s Ball, waarvan Daniels een van de producenten was. Daniels heeft geprobeerd een eigen stijl te vinden. Daarin slaagt hij gedeeltelijk, vooral in het naturelle spel van de acteurs. Soms lijkt het wel of er geïmproviseerd is gespeeld en het camerawerk speelt daar aardig op in. Overbelichte beelden doen denken dat gebeurtenissen toevallig gefilmd zijn. Niets is echter minder waar, alles is van tevoren bedacht en uitgewerkt. Toch wordt het nooit een coherent geheel. Het zijn karakterstudies, maar het verhaal ontbreekt. Daniels zelf zegt dat hij karakters interessanter vindt dan het verhaal. Ik ben bang dat een groot deel van het publiek het daar niet mee eens is.

Beeldkwaliteit

The Paperboy staat in een beeldformaat van 2.40:1 op deze Blu-ray Disc-uitgave. De film staat op een 25GB enkellaags disc, die voor ruim 21GB is beschreven. Het beeld heeft een resolutie van 1080/24p, dus 1080 beeldlijnen progressief met 1920*1080 beeldpunten en een beeldsnelheid van 24 beelden per seconde. Voor de encoding van het beeld is gebruik gemaakt van de SMTPE-VC1 videocodering.

Dit is weer typisch zo’n transfer die moeilijk te beoordelen is. Op het eerste gezicht ziet het er erg korrelig, onscherp en contrastrijk uit. Maar als je dan weet dat de film op Super 16mm-film is gedraaid, ga je weer heel anders naar deze film kijken. Men heeft bewust het eind jaren ’60 sfeertje proberen te benaderen en als je het in die context bekijkt dan is dat prima gelukt, al is het in eerste instantie even wennen. Kijken we puur naar de eventuele technische tekortkomingen dan valt het allemaal erg mee. Storende elementen als macro-blocking en edge-enhancement zien we niet voorbij komen. De kleuren ogen over het algemeen erg verzadigd, maar dat geeft wel de broeierige sfeer extra weer. Erg mooi is het misschien allemaal niet en tegenwoordig verwachten we bij moderne films wat anders, maar het is wel een redelijk natuurgetrouwe transfer van de originele bron.

Geluidskwaliteit

De Blu-ray Disc van The Paperboy bevat één geluidstrack en dat is de originele Engels-talige track in DTS-HD Master Audio 5.1 (16bit/48kHz) formaat. Wat voor het beeld geldt kun je eigenlijk ook van het geluid zeggen. Echt sprankelend is het niet, maar het past wel bij de sfeer van de eind jaren ’60. Het geluid concentreert zich bijna volledig op de voorste kanalen en dan nog op het centerkanaal in het bijzonder. De surroundkanalen worden maar heel sporadisch ingezet. Eigenlijk alleen bij muziek en wat omgevingsgeluiden in de moerasscènes. Het LFE-kanaal blijft al helemaal buiten beschouwing. Op zich niet zo vreemd want dit is er de film niet naar om flink uit te pakken. Het gaat voornamelijk om dialogen en die zijn altijd even makkelijk te volgen! Mede door het flink zuidelijk Amerikaans accent dat men gebruikt, maar ook omdat het wat dof klinkt. De frisheid ontbreekt en dat komt de verstaanbaarheid niet ten goede. Tel daarbij op dat er ook nog flink binnensmonds wordt gemompeld en de ondertiteling is bijna overal noodzakelijk om het verhaal te kunnen volgen. Op zich allemaal niet verkeerd en een voldoende is op z’n plaats, maar niemand zal deze titel uit de kast halen als referentiemateriaal.

Extra's

De Blu-ray Disc van The Paperboy heeft een paar optionele trailers aan het begin, maar de disc zelf heeft geen menu. Ook staan er geen extra’s op deze uitgave. De buitenlandse uitgaves hebben wel extra’s, maar die schijnen nu ook weer niet zo heel bijzonder te zijn.

Een verdachte zit in de gevangenis voor moord van jaren geleden op een politieagent. Een vrouw die met hem correspondeert is overtuigd van zijn onschuld en roept de hulp in van twee journalisten om dat te bewijzen. The Paperboy is een broeierige, maar behoorlijk onsamenhangende film van regisseur Lee Daniels, de maker van Precious. Een goed acterende sterrencast kan deze film niet naar een hoger plan tillen. De Blu-ray Disc-uitgave heeft een natuurgetrouwe beeldtransfer, die behoorlijk in de sfeer van de jaren ’60 is. Het geluid is simpel, doch voldoende. Extra’s zijn niet aanwezig op deze uitgave. Buitenlandse hebben die wel, maar heel veel missen we daar niet aan.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Entertainment One.

Lees meer

• Vorige: Great Gatsby, the (Bioscoop)
• Volgende: Once Upon a Time - Seizoen 1 (DVD)