Still Alice

Alice Howland (Julianne Moore) is gelukkig getrouwd met drie volwassen kinderen. Ze is een wereldberoemd professor in de taalkunde. Maar ze begint woorden te vergeten…  En daar blijft het niet bij. Ze merkt dat ze langzaam zichzelf begint te verliezen. Ze probeert dit eerst nog voor iedereen verborgen te houden, inclusief haar man John (Alec Baldwin). Maar na enige tijd is deze situatie niet meer houdbaar. Alice gaat naar een arts en ze krijgt de diagnose voor Alzeimer. Zeer ongebruikelijk op haar jonge leeftijd. De familiebanden in huize Howland zijn sterk, maar vanaf dat moment worden ze danig op de proef gesteld. Weinig is zeker over deze ziekte, behalve dat het nooit meer beter zal worden. Enkel steeds een beetje slechter…

Still Alice is niet de eerste film die over Alzeimer is gemaakt. En ook niet de eerste kwaliteitsfilm over dit onderwerp. Alleen al in de laatste tien jaar waren er films als The Notebook en Away From Her, die het onderwerp op uitstekende wijze belichten. Hoe bied je dan nog iets nieuws? Het is Still Alice gelukt. Deels in de opzet, deels in de uitvering. Te beginnen bij het verhaal. Alice is niet bejaard. Ze zit nog vol in de bloei van het leven.  Ze wil nog veel bereiken op werkgebied, is gelukkig met haar gezin, kan binnenkort voor het eerst oma worden… Dat ze nu al deze diagnose krijgt voelt des te meer oneerlijk en maakt dat ze keihard zal vechten om de ziekte zolang en zo goed mogelijk de baas te blijven. En dan komen we bij de invulling. De opbouw van het verhaal is gestaag, maar toenemend in intensiteit. We maken eerst eens rustig kennis met het leven van Alice en haar familie. Dan komen de eerste tekenen van de ziekte, dan de diagnose en vervolgens de lijdensweg. Julianne Moore zet hier echt een tour-de-force prestatie neer. Ze belichaamt het personage volledig en is door-en-door geloofwaardig. Dit maakt dat je emotioneel zeer betrokken raakt bij het verhaal. Zelf degenen die niet snel vochtige ogen krijgen bij het kijken naar een film, zullen het in deze film moeilijk krijgen. Een treffend voorbeeld is een speech die Alice geeft over Alzeimer. Ze vertelt hoe belangrijk dit moment voor haar is. Maar ook dat ze zich de hele gebeurtenis binnenkort niet meer zal kunnen herinneren. Als professor in de talen weet ze vervolgens ook welke woorden ze voor haar speech moest kiezen, al deed ze er in die fase al drie dagen over om het te schrijven. De rest van de cast lift verdienstelijk mee op de performance van Moore, maar kunnen haar niet bijbenen. Ze vallen niet op in negatieve zin, maar het wordt tegelijkertijd pijnlijk duidelijk dat iemand als Alec Baldwin nog niet een fractie van het acteertalent van Moore bezit. Still Alice is een klassiek drama. Alle draait om de dialoog, acteren en de emoties. De hele film zou probleemloos op het toneel kunnen worden uitgevoerd. Dit maakt dat de focus op de juiste plek ligt: bij de emotie. Een uitermate indringend portret.

Lees meer

• Vorige: Annabelle (DVD)
• Volgende: Samba (Blu-ray)