Batman v Superman: Dawn of Justice

De aanval van Zod (Michael Shannon) heeft in Metropolis voor veel (dodelijke) slachtoffers gezorgd. Door de meesten wordt Superman (Henry Cavill) op handen gedragen voor het uiteindelijke verslaan van Zod. Anderen, waaronder Bruce Wayne (Ben Affleck) zien de Man van Staal als een grote bedreiging. Superman worstelt met zijn godenstatus en wil het liefst een normaal leven leiden als Clark Kent met zijn Lois Lane (Amy Adams). Bruce maakt plannen om als zijn alter ego Batman de strijd met de superheld aan te gaan, volledig tegen de zin van zijn butler en mentor Alfred (Jeremy Irons) in. Naarmate Superman en Batman meer over elkaar te weten komen, blijkt een groot gevecht steeds onvermijdelijker. De maniakale zakenman Lex Luthor (Jesse Eisenberg) is hier wel heel erg blij mee en lijkt al snel ook een vinger in de pap te hebben.

Batman v Superman: Dawn of Justice is kort gezegd een Batmanfilm waar Superman een kleine rol in speelt en waar je als kijker niet te veel bij na/door moet denken. Vanaf begin tot eind is Ben Afflecks Batman duidelijk de hoofdpersoon. Henry Cavills Superman heeft verschillende belangrijke scènes, maar gaat vrijwel geen ontwikkeling door en handelt omdat het script dat wil, in plaats van op een natuurlijke manier zoals Superman dat zou doen. De suggestie van een 'shared universe' is een stuk subtieler dan in recente Marvelfilms, hoewel DC Comics duidelijk een haastige inhaalslag wil maken en wellicht hierdoor met Batman v Superman te snel te veel heeft willen doen. In grote lijnen is het verhaal van Batman v Superman prima te volgen, hoewel erg simpel (te vergelijken met een goed gemaakte Marvelfilm). Voor een film van DC Comics, dat zichzelf in de markt heeft gezet als de maker van serieuze, meer diepgaandee superheldenfilms, is dit voor sommigen wellicht een teleurstelling. Zeker omdat de pretentie wel aanwezig is. Door verschillende droomscènes en diepzinnig klinkende teksten wordt de waan gewekt van een epos, maar dit komt nergens uit de verf, omdat het verhaal uit elkaar valt zodra je als kijker kritisch gaat kijken. Grote thema's worden aangesneden, vaak op dramatische wijze zoals schrijver David S. Goyer wel vaker doet, maar nergens wordt het meer dan het stellen van vragen. Als je hier als kijker doorheen kunt prikken en je verstand op nul zet, is er genoeg in Batman v Superman om je mee te vermaken. De opbouw in de film is erg langzaam, wat werkt, maar waar kijkers zich bewust van moeten zijn. De conflicten tussen Batman en Superman zijn na de lange opbouw ietwat teleurstellend, hoewel wat er te zien is heel spectaculair, maar ook wat kort is. Alle actie in de film ziet er fantastisch uit. Het is de hele film duidelijk zichtbaar dat deze door Zack Snyder (300, Man of Steel) gemaakt is (lens flares, slow motion, snelle montage) wat voor sommigen iets te gestileerd/gekunsteld over kan komen. Na veel scènes in Batman v Superman gaat het beeld eerst naar zwart ('fade to black') voordat de volgende scène aanvangt, wat erg stoort als je er op gaat letten. Het acteerwerk in Batman v Superman is prima, maar veel van de personages zijn erg eendimensionaal, waaronder Laurence Fishburne en Jeremy Irons. Ben Affleck maakt indruk als een gekwelde Batman, waar hij bij vlagen aan Watchmen's Rorschach doet denken. Henry Cavill komt iets charmanter over dan in Man of Steel hoewel hij nog wel wat ongemakkelijk oogt als Superman. Gal Gadot krijgt niet veel om handen en weet ogenschijnlijk niet in elke scène wat ze zou moeten doen, maar lijkt haar rol als Wonder Woman met trots te omarmen. Lois Lane (Amy Adams) en in mindere mate Martha Kent (Diane Lane), de enige andere vrouwen in de film, zetten de klok van de emancipatie eigenhandig 100 jaar terug door niets anders dan een (domme) dame in nood te zijn, zonder verder enige karakterontwikkeling. Teleurstellend. Jesse Eisenberg is extreem over de top in Batman v Superman wat afhankelijk van de smaak van de kijker wel/niet goed valt, maar hij is precies goed voor in deze film.

Concluderend is Batman v Superman: Dawn of Justice een bombastische, maar simpele superheldenfilm die DC waarschijnlijk genoeg momentum geeft om het zo geliefde 'shared universe' op te zetten. Op zichzelf is de film uiterst vermakelijk wanneer het verstand op niet veel hoger dan nul staat en je als kijker niet teveel verwacht van het Superman-deel uit de titel.

Lees meer

• Vorige: Where Hope Grows (DVD)
• Volgende: Black Mass (Blu-ray)