Elle

Michèle (Isabelle Huppert) staat aan het hoofd van een groot game-bedrijf. Men werkt aan een nieuwe, ingewikkelde game, maar lopen al een half jaar achter op schema. Michèle is gescheiden, maar heeft nog wel regelmatig contact met haar ex-man Richard (Charles Berling). Michèle wordt op klaarlichte dag in haar eigen huis overvallen en verkracht door een gemaskerde man. Ze wil geen aangifte doen, want ze heeft geen vertrouwen in de politie, gezien een voorval in het verre verleden. Ze vertelt het alleen aan Richard en haar twee beste vrienden, het stel Anna (Anne Consigny) en Robert (Christian Berkel). Maar verder staat Michèle er alleen voor. Af en toe laat de verkrachter tekenen achter dat hij haar nog in de gaten houdt. Ze is angstig geworden, maar ook geïntrigeerd geraakt door wat haar overkomt. Ze zoekt een manier om te achterhalen wie deze geheimzinnige man is.

Een film van Paul Verhoeven is altijd iets om naar uit te kijken. Zijn films zijn niet altijd even sterk, maar doorsnee zijn ze nooit. Het is alweer tien jaar geleden sinds Verhoeven terugkeerde naar de Europese film met Zwartboek. En het duurde even zo vele jaren voor diens opvolger; Elle. Een volledig in Frankrijk, met een bijna volledig Franse crew opgenomen film. Een logische keuze, gezien de oorsprong van het verhaal; het boek Oh…! van de Franse schrijver Philippe Djian. De Amerikaanse scenarioschrijver David Birke verwerkte het boek tot een script, want even was er het idee om een Amerikaanse film te maken. Maar Verhoeven had er geen vertrouwen in dat er een Amerikaanse actrice bereid zou zijn om de rol van Michèle te vertolken. In de Amerikaanse markt ligt een verkrachting en het negeren van de gevolgen daarvan, wat Michèle in eerste instantie doet, heel gevoelig. Een Amerikaanse actrice gaat daar haar handen niet aan branden. Verhoeven realiseert zich dat het een Franse film moet worden en Isabelle Huppert (Louder Than Bombs, The Disappearance of Eleanor Rigby) was bereid om de controversiële rol van Michèle op zich te nemen. En dat doet ze met verve, want het is geen gemakkelijke rol. Michèle is een sterk persoon, maar reageert op een eigenaardige manier op een verkrachting. Niet zozeer met afschuw, wat je zou verwachten, maar ze vindt het op een of andere manier intrigerend. Ze negeert het om een slachtoffer te zijn. Verhoeven haast zich te zeggen dat dit puur fictie is en geen realiteit. Hij wil niet suggereren dat alle vrouwen zo reageren op een verkrachting. En dat is maar goed ook, want bizar is het wel. En tevens word je nieuwsgierig naar de beweegredenen van deze vrouw. In Elle wordt langzaam onthuld wat Michèle in haar leven heeft meegemaakt en zo leer je haar steeds beter kennen. De film wordt daarmee een interessante karakterstudie, maar de uitkomst is niet altijd even bevredigend. Het roept steeds meer vragen op en antwoorden worden eigenlijk niet gegeven. Ook op het einde van de film weet je wel wie de dader is, maar heb je eigenlijk nog geen idee waarom Michèle zo geïntrigeerd is geraakt door de verkrachting. Daar heeft Paul Verhoeven ook geen antwoord op, maar dat wil hij ook niet geven. Net als in het echte leven weet je nooit wat er gaat komen. Je kunt Elle daarmee als een typische Verhoeven-film zien. De subtiliteit is ver te zoeken, maar plat of simpel wordt het nooit. Verhoeven heeft daarvoor genoeg inhoud aan de film gegeven. Maar Elle zal zeker niet tot de meest aansprekende films uit zijn oeuvre gaan behoren. Dan zijn Soldaat van Oranje, Robocop en ook het al genoemde Zwartboek veel aansprekender.

Michèle wordt in huis door een gemaskerde man overvallen en verkracht. Ze vertikt het echter om zichzelf als een slachtoffer te zien en gaat verder met haar leven. De verkrachter laat nog wel regelmatig van zich horen, maar Michèle vindt dat meer intrigerend dan angstig. Elle is een volledig Franstalige film van Paul Verhoeven. Langzaam ontpopt zich het levensverhaal van de hoofdrolspeelster, maar dat roept meer vragen op dan dat er antwoorden gegeven worden. Isabelle Huppert speelt sterk als Michèle, maar haar karakter is moeilijk te doorgronden. Daardoor blijf je toch met gemengde gevoelens achter als de film achter de rug is.

Lees meer

• Vorige: Ixcanul (DVD)
• Volgende: Race Naar de Maan / Capture the Flag (DVD)