Dead Poets Society (SE)

In 1959 belandt de inspirerende leraar John Keating (Robin Williams) op een strenge Amerikaanse jongensschool, alwaar hij het traditionele onderwijsprogramma met zijn onconventionele manier van lesgeven nieuw leven in blaast. Keating inspireert zijn leerlingen met humor en wijsheid om hun individuele passies na te streven en voegt iets bijzonders toe aan hun leven. Een aantal leerlingen besluit tot de heroprichting van de Dead Poets Society, een genootschap met geheime bijeenkomsten waar de leden poëzie voordragen of zich op andere manieren creatief uiten. Het motto “pluk de dag” voert de boventoon in het leven van de jongens, maar daar zal op onverwachte wijze spoedig een eind aan komen...

Met een magere dertien films in dertig jaar mag Peter Weir dan niet de meest productieve regisseur zijn, als hij een film aflevert kun je er donder op zeggen dat het iets speciaals is. Dat het werk van Weir al vele prijzen en nominaties in de wacht wist te slepen komt dan ook niet als een verrassing. Zo werd de talentvolle Australiër maar liefst drie maal genomineerd voor de felbegeerde Oscar voor beste regisseur: voor Witness (1985), The Truman Show (1998) en Dead Poets Society (1989). Laatstgenoemde wordt door veel kenners gezien als een van de beste producties van Weir. Erg begrijpelijk, want Dead Poets Society is een knap stukje werk. Niet in de laatste plaats vanwege het prima script (goed voor een Oscar), waarbinnen de veelal jeugdige acteurs alle gelegenheid krijgen om hun indrukwekkende acteerkunsten te laten zien. Uitblinker is Robert Sean Leonard, die op ingetogen wijze de rol van de gekwelde Neil Perry neerzet. Maar ook Robin Williams weet uitstekend te overtuigen als de charismatische Keating, een van de betere vertolkingen in zijn veelomvattende carrière. Er vallen nog genoeg andere positieve zaken over de film te vertellen, maar we zullen het kort houden: Dead Poets Society is een prachtige speelfilm die verplichte kost voor liefhebbers van het genre!

Beeldkwaliteit

De anamorfe transfer op de SE van Dead Poets Society heeft een verhouding van 1.78:1. Eigenlijk valt er weinig bijzonders over het beeld te vertellen. Scherpte, kleurweergave, schaduwdetail en zwartniveau zijn allemaal dik in orde, en afgezien van wat onopvallende aliasing is artefacting totaal afwezig. Wel duiken hier en daar wat vlekjes en beschadigingen in het beeld op, in een enkel geval is dit tamelijk hinderlijk. Hetzelfde geldt voor de gebruikte edge enhancement. Ook is men veel te zuinig omgesprongen met het aantal chapter-stops, want de 124 minuten durende film is ingedeeld in een zeer magere tien tracks. Een ander probleem kennen we van overige Buena Vista-titels. De ondertiteling staat door zijn grote letter en hoge plaatsing namelijk nogal prominent in het beeld. Erg storend, maar gelukkig biedt men de keus om de ondertiteling uit te schakelen.

Geluidskwaliteit

Op geluidsgebied kan de DVD van Dead Poets Society maar weinig indruk maken. De aanwezige Dolby Digital 5.1-track (384kbit/s) klinkt namelijk meer als een eenvoudig DD 2.0-surroundspoor dan als een geavanceerde zeskanaals audiotrack. Vooral wat surroundgebruik betreft stelt het 5.1-spoor teleur: af en toe zijn er zacht enkele subtiele omgevingsgeluiden te horen en incidenteel vindt de muziek zijn weg naar het achterkanaal, maar daar blijft het dan ook bij. Het is natuurlijk begrijpelijk dat de nadruk van een dialoogfilm op de voorkanalen ligt, maar zijn er genoeg gelegenheden waarop de achterluidsprekers wat meer benut hadden kunnen worden. Een ander probleem heeft betrekking op de dialogen. Op de verstaanbaarheid valt niets aan te merken, maar de plaatsing van de dialogen binnen het geluidsbeeld is minder perfect. De spraak bloed namelijk zachtjes door naar de linker- en rechterkant, en wie goed luistert zal ook uit de achterspeakers vlagen dialoog horen. Een minpuntje dat we niet door de vingers kunnen zien. Het feit dat de subwoofer nauwelijks aan bod komt ligt daarentegen geheel in de lijn der verwachting, voelbaar diepe bastonen worden niet gemist.

Extra's

Ook al krijgt een release het predikaat “Special Edition”, qua extra’s blijft het altijd afwachten. Vooral als de betreffende DVD uitgegeven wordt door Buena Vista, want wie kan zich niet de wrange nasmaak van teleurstellende SE’s als The Rock, Con Air en Face/Off herinneren. Gelukkig is de maatschappij de laatste tijd goed op weg om haar SE-uitgaven een meerwaarde te geven. Zo ook de speciale editie van Dead Poets Society.

Te beginnen met het enigszins vreemd getitelde “Schetsboek”, een compilatie van interviews met de cast (1.33:1, DD 2.0). In 27 minuten spreken de acteurs vol lof over de samenwerking met Weir en halen ze herinneringen aan de opnames op. Daarbij worden de karakters van de verschillende personages behandeld, en komen ook een aantal anekdotes naar voren.

Onder “Ruwe Opnames” vind je de ongemonteerde versie van een ongebruikte scène (1.78 niet anamorf, DD 2.0), waarin John Keating een aantal leerlingen meeneemt naar een bevroren waterval. Het laatste fragment illustreert hoe Peter Weir tijdens de opnames muziek gebruikt om de acteurs te motiveren.

Vervolgens kun je kijken en luisteren naar een 11 minuten durend eerbetoon aan Alan Splet (1.33:1, DD 2.0), de ‘sound-designer’ van Dead Poets Society, die in 1995 aan kanker overleed. Naast Peter Weir komt ook regisseur David Lynch aan het woord over de creatieve en toegewijde geluidstechnicus.

Voor filmmakers in spe is “John Seale’s Gastcollege” wellicht interessant. Deze inhoudelijk technische extra is namelijk een samenvatting van een gastcollege dat cinematograaf Seale op de Australian Film Television and Radio School gaf. Hij legt uit wat de beperkingen en problemen zijn van opnemen in een klein decor. Dit wordt geïllustreerd aan de hand van een reconstructie van een van de sets van Dead Poets Society.

De aanwezige commentaartrack is ingesproken door Peter Weir, schrijver Tom Schulman en de eerder genoemde John Seale. In de toelichting van de drie heren vallen weinig stiltes en de opmerkingen bevat flink wat interessante informatie over script, regie, camerawerk en de opnames.

Zoals gebruikelijk rond een bioscooptrailer (1.33:1, DD 2.0) het rijtje extra’s op het schijfje af. Verder bevat de verpakking een uitvouwbaar boekje van acht pagina’s, met daarin wat productieinformatie.

Overigens alle complimenten aan Buena Vista voor het feit dat elke extra, dus ook het audiocommentaar, Nederlands ondertiteld is.

Over Dead Poets Society kunnen we kort zijn: het is een aangrijpende speelfilm met een meeslepend verhaal, uitstekend acteerwerk, en een vlekkeloze regie. Een film die je als fan van het genre dus absoluut gezien moeten hebben. Onlangs is Dead Poets Society door Buena Vista in een nieuwe Special Edition op de markt gebracht. Om met het negatieve aspect van deze SE te beginnen: het geluid stelt wat teleur, meer dan een magere voldoende is het aanwezige 5.1-spoor niet waard. Maar verder is het gelukkig een prima DVD; het beeld is goed, en bovendien kan men na het bekijken van de film genieten van een aantal boeiende extra’s. Voegen we daar de hoge kwaliteit van de film aan toe, dan is dit schijfje ondanks een matige geluidskwaliteit toch zeker het overwegen van de aanschaf waard.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Walt Disney Studios Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Down (DVD)
• Volgende: Fast and the Furious, The (DVD)