Blood: The Last Vampire

Het is 1966, Halloween. Plaats van handeling: de Amerikaanse militaire basis Yokota in Japan. Saya is een jong meisje, dat werkt voor de Amerikaanse overheid. Saya jaagt op demonen. Haar meest recente missie brengt haar naar een high school, alwaar een recentelijk gevonden demon zich schuil houdt...

Bovenstaande samenvatting mag erg beknopt lijken, maar veel meer kom je tijdens het bekijken van Blood: The Last Vampire eigenlijk niet te weten. De makers, die eveneens verantwoordelijk waren voor het onovertroffen Ghost in the Shell, laten het invullen van de hiaten in het verhaal namelijk volledig aan de verbeelding van de kijker over. Het korte Blood (speelduur 47 minuten) zet met zijn unieke stijl en overvloedig geweld een indrukwekkende kijkervaring neer, maar toch is het jammer dat men de kijker verhalenderwijs in de kou laat staan. Hierdoor vraag je je af wat men met de opzet van Blood had kunnen doen, ware het een avondvullende animatiefilm geweest. Want dit korte uitstapje in de wereld van Blood is duidelijk een geval van “stijl boven inhoud”.

Beeldkwaliteit

Blood staat met een verhouding van 1.85:1 op de DVD. De sfeervolle animatie, een combinatie van traditioneel tekenwerk en moderne computereffecten, is werkelijk prachtig en dit wordt weerspiegeld in de perfecte kwaliteit van de anamorfe transfer. De weergave heeft namelijk een uitstekende scherpte (uitzondering zijn sommige bewust softe fragmenten), helderheid en contrast, en is bovendien geheel vrij van artefacting. Verder wordt het beeld gesierd door een prima weergave van de opzettelijk getemperde kleuren. De optionele Nederlanse ondertiteling is prima geplaatst en duidelijk leesbaar. Gezien de setting van de film, een Amerikaanse luchtbasis op Japan, wordt er zowel Engels als Japans gesproken. Ingebakken Engelse ondertiteling is echter gelukkig niet aanwezig.

Geluidskwaliteit

Ook op geluidsgebied heeft de DVD het nodige te bieden. We vinden namelijk zowel een Dolby Digital-track (448kbit/s) als een DTS-spoor (754kbit/s), die beiden een geluidsbelevenis brengen die zich kan meten met die van de grote Hollywood-producties. Beide tracks klinken erg helder en hebben een uitstekende dynamiek. Bovendien wordt er volop gebruik gemaakt van directionele effecten, en moet ook de subwoofer flink wat werk verzetten. Het verschil tussen DD en DTS is slechts minimaal, met een lichte voorkeur voor laatstgenoemde.

Extra's

De belangrijkste extra’s op het schijfje zijn twee Japanse documentaires over Blood, die (gelukkig!) Nederlands ondertiteld zijn.

De eerste documentaire, getiteld “Making Of, V1” (1.78:1 niet anamorf, DD 2.0), duurt 21 minuten en toont een aantal interviews met de makers. Ze vertellen over hun rol binnen het geheel en geven hun mening over de film. Op deze wijze komt in vogelvlucht de totstandkoming van de film aan bod. De ondertiteling van deze extra bevat overigens een aantal slordige foutjes (bijvoorbeeld “scFnes” i.p.v. “scènes”).

Het weinig verrassend getitelde “Making Of, V2” (1.33:1, DD 2.0) is een stuk uitgebreider. In 41 minuten komen we onder meer te weten hoe het idee voor de film precies ontstaan is (het blijkt een combinatie te zijn van twee afzonderlijke projecten), en wordt er dieper ingegaan op het animatieproces en de muziek. Er is wel enige overlap met de andere documentaire, maar het grootste gedeelte bestaat uit nieuwe informatie.

Wat opvalt is dat men vooral ingaat op de technische kant van de film, het verhaal komt totaal niet aan bod. Ieder die op zoek is naar een verhelderende uiteenzetting van het plot, is bij deze extra’s dus aan het verkeerde adres. Ook de drie schermen met achtergrondinfo over het verhaal (te vinden onder “Info”) zijn te beknopt om echt nuttig te zijn. Tenslotte bevat de DVD nog een fotogalerie en de oorspronkelijke Japanse trailer (1.78:1 niet anamorf, DD 2.0).

Het is duidelijk dat het Japanse Blood: The Last Vampire vooral op één punt excelleert. De animatiefilm laat verhalenderwijs namelijk nogal wat te wensen over, maar is op audiovisueel gebied een meesterwerkje. Bij de overstap naar DVD is gelukkig niets van die kwaliteit verloren gegaan: het beeld is van referentiekwaliteit en beide zeskanaals geluidssporen zullen zelfs de grootste audiofiel met zijn oren doen klapperen. Bovendien worden er een tweetal interessante documentaires meegeleverd. Over de DVD valt dus niets te klagen. Het enige minpunt is de korte duur van de film, want de ruime drie kwartier aan anime-spektakel smaken zeker naar meer.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door A-Film Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Amadeus Director’s Cut (DVD)
• Volgende: Pulp Fiction (DVD)