Martin van Tuijl
15-01-2002, 01:46
Niet lang geleden leek het mij een goed idee om samen met Henk en Alex een dagje te gaan shoppen. Ik had nog een aantal DVD’s op het oog en met de aanwezigheid van Henk was ik verzekerd van het feit dat ik niets te veel zou betalen.
Ik had natuurlijk beter moeten weten.
Het begon al in de auto.
- Alex, kan je nu eindelijk die zonnebril niet eens een keer afzetten?
- Waarom Henk, ik vraag jou toch ook niet om je broek uit te trekken?
- …
- Ik vind het namelijk verdomd onbeleefd om met iemand te praten terwijl ik hem niet in zijn ogen kan kijken.
- Ach, ik stoor me er niet aan hoor, praat maar rustig verder.
- …
- Wat heb je eigenlijk voor die bril betaald?
- Weet ik veel, dat is al zolang geleden.
- Verdomme van den Berg, voor de draad er mee!
- Ik weet het echt niet meer, en eigenlijk interesseert het me ook niet zo. Ik had gewoon een nieuwe bril nodig, that’s it.
- Gloeiende gloeiende, dat is dus niet de goede instelling van den Berg! Als iedereen zo slordig met dit soort kwesties omspringt dan kan straks geen mens meer een bril betalen! 10 tegen 1 dat je genaaid bent! Gloeiende gloeiende! Zeker weten dat je genaaid bent!
- Was dat maar waar, probeerde Alex de boel nog te redden, maar het was al te laat. Henk was helemaal over de rooie. Letterlijk. Ik had nog nooit zo’n rood hoofd gezien. Die gemoedelijke Brabander was veranderd in een ongeleid projectiel. Schuimbekkend zat hij als een bezettende aan het stuur te trekken. De vlokken vlogen ons om de oren. Het zweet brak me aan alle kanten uit. De auto slingerde van links naar rechts en weer terug.
Net op het moment dat ik dacht dat het helemaal fout zou gaan zei Alex:
- 9,95 geloof ik, bij de Hema.
Dat bleek een briljante zet. Plotsklaps werd Henk weer rustig.
- Euro’s?, vroeg hij nog enigszins wantrouwend.
- Guldens.
- Kijk, nu kunnen we praten ouwe hippie van me! Wat jij van Tuijl? Lekkere clown van me! Hier doen we het voor of niet?
- Zeker! Maar als jullie het niet erg vinden, ik moet me even verschonen en ik sterf van de dorst. Even een noodstop?
- Ik trakteer!, riep Henk.
Wordt vervolgd...
Ik had natuurlijk beter moeten weten.
Het begon al in de auto.
- Alex, kan je nu eindelijk die zonnebril niet eens een keer afzetten?
- Waarom Henk, ik vraag jou toch ook niet om je broek uit te trekken?
- …
- Ik vind het namelijk verdomd onbeleefd om met iemand te praten terwijl ik hem niet in zijn ogen kan kijken.
- Ach, ik stoor me er niet aan hoor, praat maar rustig verder.
- …
- Wat heb je eigenlijk voor die bril betaald?
- Weet ik veel, dat is al zolang geleden.
- Verdomme van den Berg, voor de draad er mee!
- Ik weet het echt niet meer, en eigenlijk interesseert het me ook niet zo. Ik had gewoon een nieuwe bril nodig, that’s it.
- Gloeiende gloeiende, dat is dus niet de goede instelling van den Berg! Als iedereen zo slordig met dit soort kwesties omspringt dan kan straks geen mens meer een bril betalen! 10 tegen 1 dat je genaaid bent! Gloeiende gloeiende! Zeker weten dat je genaaid bent!
- Was dat maar waar, probeerde Alex de boel nog te redden, maar het was al te laat. Henk was helemaal over de rooie. Letterlijk. Ik had nog nooit zo’n rood hoofd gezien. Die gemoedelijke Brabander was veranderd in een ongeleid projectiel. Schuimbekkend zat hij als een bezettende aan het stuur te trekken. De vlokken vlogen ons om de oren. Het zweet brak me aan alle kanten uit. De auto slingerde van links naar rechts en weer terug.
Net op het moment dat ik dacht dat het helemaal fout zou gaan zei Alex:
- 9,95 geloof ik, bij de Hema.
Dat bleek een briljante zet. Plotsklaps werd Henk weer rustig.
- Euro’s?, vroeg hij nog enigszins wantrouwend.
- Guldens.
- Kijk, nu kunnen we praten ouwe hippie van me! Wat jij van Tuijl? Lekkere clown van me! Hier doen we het voor of niet?
- Zeker! Maar als jullie het niet erg vinden, ik moet me even verschonen en ik sterf van de dorst. Even een noodstop?
- Ik trakteer!, riep Henk.
Wordt vervolgd...