Avant-garde/Experimentele films [Archief]

maikel_1981

09-08-2005, 13:27

Quay bros en Svankmayer wil ik al een tijd iets van gaan zien maar is er nog niet van gekomen. heb Little Otik op dvd maar nog niet gezien.

Luis Buñuel waardeer ik vooral om zijn mexicaanse films uit de jaren 50/60. El Ángel Exterminador, Los Olvidados, El, Ensayo de un crimen, stuk voor stuk prachtige films.

heb de criterion compilatie van Brakhage gezien en het meeste kon me eerlijk gezegd niet zo boeien. Dog Star Man ging nog maar vond het toch moeilijk om alles uit te zitten zonder enige vorm van geluid. misschien moet ik het nog eens proberen terwijl ik naar wat trippy muziek luister.

Greenaway heb ik alleen A Zed and Two Noughts van gezien en kon ik niet echt waarderen. ben wel benieuwd hoe de rest van zijn werk is.

Jodorowsky ben ik erg in geinteresseerd maar heb alleen nog Santa Sangre gezien. prachtige film. jammer dat van zijn andere films niet echt goede dvd releases zijn.

Godard moet ik me nog een keer in verdiepen. A Bout De Souffle maakte niet echt indruk op me maar zou wel graag Le Mepris en Week End een keer willen zien.

Lynch is ook 1 van mijn favorieten. de eerste keer dat ik gecofronteerd werd met Twin Peaks vergeet ik nooit meer. Blue Velvet vind ik nog steeds zijn beste film maar ook zijn andere werk kan ik zeer waarderen. moet alleen zijn shorts nog een keer zien.

mijn tip:

The Secret Adventures of Tom Thumb van Dave Borthwick.

geen avant-garde maar wel experimenteel en vaak vergeleken met Quay, Svankmayer en Lynch.

Wat betreft Svankmajer zou ik proberen te beginnen met zijn korte animatiefilms, waarvan enkele prima compilaties op de markt zijn. Zijn speelfilms zijn zeker ook interessant (Alice vind ik de mooiste) maar kunnen soms wat langdradig worden. Voor de Quays geldt hetzelfde overigens.

Van Brakhage heb ik een keer een aantal films gezien op het filmfestival van Rotterdam (waarbij ik de enige bezoeker was...) en het gebrek aan geluid werkte daar juist in het voordeel in combinatie met het grote scherm. Nog steeds een van mijn mooiste filmervaringen. De Criterion DVD legt iets teveel nadruk op zijn handgeschilderde films naar mijn mening, maar we moeten allang blij zijn dat hij er is. Zelf muziek erbij luisteren kan overigens ook fantastisch werken inderdaad.

Wat betreft Godard: Le Mepris is mijn favoriete Godard, hoewel die ironisch genoeg een van zijn minst experimentele films is. Week End is ronduit geniaal van begin tot eind, waarin alles gebeurt wat verboden is op het gebied van film. A Bout De Souffle is echt een groeifilm wat dat betreft.

Voor Greenaway moet je zijn doorbraak 'Draughtman's Contract' zeker zien, een van de beste films van de jaren '80 in mijn opinie. En uiteraard 'The Cook, The Thief, His Wife and Her Lover'.

Fando Y Lis van Jodorowsky heeft wel een redelijke DVD release van Fantoma gekregen, is op Amazon volgens mij wel verkrijgbaar. Ook El Topo is door een Italiaanse maatschappij (Raro Video) uitgebracht. Het is allemaal geen Criterion ofzo, maar zeker om aan te kijken.

Ik zal die Borthwick film eens huren, bedankt voor de tip!

riny

11-08-2005, 17:23

Secret Adventures of Tom Thumb is bij koreandvds in de aanbieding voor maar $3
goedkoper dan huren ;)
http://www.koreandvds.com/dvddetail.html?id=12945

hitch_fan

28-09-2005, 17:54

maikel_1981

28-09-2005, 19:22

Een aantal Duitse filmmusea hebben de handen ineen geslagen en het DVD label Edition Filmmuseum opgericht met de bedoeling cultureel en artistiek belangrijke films uit te brengen. Als eerste release, op 15 Oktober, staat de Russische avant-gardistische documentaire Entuziazm uit 1930 gepland. Lijkt een bijzonder mooie release te worden. Details zijn hier te vinden: http://www.cinefacts.de/dvd/archiv/news.php?newsid=920
Dit is geweldig nieuws! Vertov's Man with a Movie Camera is een van mijn absolute favorieten, dus deze gaat zeker bij mij in de kast belanden!

Een ander geweldig label dat ik onlangs ontdekt heb is Index DVD, die zich specialiseren in hedendaagse Oostenrijkse avant-garde. Je kunt ze in Rotterdam kopen (V2 store) voor een schamele 35 euro per DVD (via internet komen er zoveel verzendkosten en BTW bij dat kopen in R'dam goedkoper is), maar dan heb je ook wat.

http://www.index-dvd.at/en/index.html

hitch_fan

30-09-2005, 20:03

Op 25 Oktober verschijnen op R1 op het geweldige Noshame label 2 avant garde films als 2-disc SE's: Amore e rabbia uit '69 ( http://www.noshamefilms.com/catalogue/dvd_01.asp?pdno=23 ) en Bertolucci's Partner uit '68 ( http://www.noshamefilms.com/catalogue/dvd_01.asp?pdno=22 ). Een eerste review van de DVD van Amore e rabbia is hier te vinden: http://www.10kbullets.com/reviews/loveandanger.htm
en van Partner: http://www.10kbullets.com/reviews/partner.htm

Hotse

30-09-2005, 20:08

experimentele films:

Das Experiment :mrgreen:

sorry kon het niet laten

maikel_1981

30-09-2005, 21:30

En ik zou bijna vergeten dat binnenkort de heilige graal voor vroege avant-garde uitkomt! Unseen cinema brengt maar liefst een 7DVD Box op de markt met 19 uur aan materiaal, waardoor je in een klap vrijwel alle belangwekkende avant-garde uit de periode 1894-1941 in huis hebt:

http://www.unseen-cinema.com/

Zonder twijfel nu al mijn favoriete DVD release van het jaar!

18 oktober en dan kan het feest beginnen... :D

maikel_1981

20-10-2005, 16:48

http://www.tzadik.com/data/covers/3004.jpg
Ken Jacobs - Celestial Subway Lines/Salvaging Noise (2004, 68 min.).
Muziek: John Zorn & Ikue Mori
Label: Tzadik (http://www.tzadik.com/)
Film(s): 8,5
DVD: 7

Lang voordat de film uitgevonden was bestond er optisch speelgoed genaamd de Toverlantaarn. Met deze lantaarn werd een schaduwspel gecreëerd, waardoor optische illusies ontstonden. Deze techniek gebruikte Ken Jacobs voor zijn zogenaamde Nervous Magic Lantern, waarbij Nervous staat voor de stroboscopische effecten die gedurende de gehele film gebruikt worden. Je ziet dus enkel licht en donkerte die samen een ingenieus schaduwspel vormen en de meest prachtige vormen lijken aan te nemen. Er wordt dus nergens film of video gebruikt, het zijn enkel schaduwen die je ziet, gebruikt als door een schilder. Jacobs geeft zelf in de liner notes aan dat het een vrij problematisch kunstwerk is om te verkopen. Waar je met bv. een schilderij daadwerkelijk kunt betalen voor het canvas en de verf erop, daar moet je hier betalen voor... schaduwen? Een schaduw is nogal een moelijk iets, omdat het zo ongrijpbaar is.

Omdat je nooit langer dan een halve seconde onafgebroken naar het getoonde kunt kijken (dankzij de nimmer aflatende stroboscoop) worden de al zeer complexe configuraties nog enkel complexer en indrukwekkender en ga je er de meest mooie dingen in zien. Het is een beetje vergelijkbaar met wolken waarin je, als je er maar lang genoeg naar kijkt, ineens allerlei vormen gaat ontwaren. Het geheel wordt op indrukwekkende wijze omlijst door mijn grote favoriet John Zorn die (geassisteerd door Ikue Mori op laptop) één grote soundscape van elektronische noise vervaardigt, waardoor de beelden nog eens versterkt worden. Het effect is een beetje hetzelfde als een uur lang op luid volume naar een CD van Merzbow luisteren: op een gegeven moment ben je zo murw gebeukt door alle indrukken die op je afgevuurd worden, dat je hersens en zintuigen volledig geklutst zijn en totaal andere dingen gaan waarnemen dan normaal. Film als drug dus.

Deze DVD is een registratie van een live performance van het werk; na afloop van de film gaan er zaallichten aan en besef je dat het beeld waar je de gehele tijd naar gekeken hebt, gewoon een opname is van een bioscoopscherm. Ken Jacobs, John Zorn en Ikue Mori komen even naar voor om applaus in ontvangst te nemen en dan is de koek toch echt op. Ik kan deze wonderschone DVD van harte aanbevelen, want het is zonder meer een van de mooiste dingen die in onlangs gezien heb.

http://img463.imageshack.us/img463/477/jacobs11xn.th.jpg (http://img463.imageshack.us/my.php?image=jacobs11xn.jpg)
http://img463.imageshack.us/img463/7712/jacobs27hd.th.jpg (http://img463.imageshack.us/my.php?image=jacobs27hd.jpg)
http://img463.imageshack.us/img463/4973/jacobs37pj.th.jpg (http://img463.imageshack.us/my.php?image=jacobs37pj.jpg)
http://img463.imageshack.us/img463/7659/jacobs45mc.th.jpg (http://img463.imageshack.us/my.php?image=jacobs45mc.jpg)

maikel_1981

20-10-2005, 20:31

http://www.tzadik.com/data/covers/3002.jpg
Between Science and Garbage
Realisatie: Pierre Hébert
Muziek: Bob Ostertag
Label: Tzadik (http://www.tzadik.com/)
Film(s): 7,5
DVD: 7

Between Science and Garbage is een zichzelf steeds ontwikkelend werk van animator Pierre Hébert, begeleid door de muziek van samplewizard Bob Ostertag. Het werk ontstond voor het eerst een week na de aanslagen op WTC en zou zich vervolgens blijven ontwikkelen gedurende de oorlog in Irak. Hoewel aanvankelijk niet direct politiek van aard, waren de politieke schommelingen en problemen in deze periode volgens de twee kunstenaars gewoon te groot om buiten het werk gehouden te worden en ze besloten om de politieke invloeden volop toegang te geven.

Het werk wordt ter plekke iedere keer weer gemaakt. Hébert gebruikt een techniek waarmee hij groot geworden is: live scratch animatie. Hierbij worden objecten en tekeningen ter plekke geanimeerd, bv. door een klein vliegtuigje op drie verschillende plaatsen op het scherm te leggen, waarna het mogelijk is om het te animeren. Hetzelfde gebeurt met tekeningen, eten, stenen, speelgoed etc., waarbij de verschillende geanimeerde toestanden steeds weer terugkeren. Zoals te verwachten begint het werk rustig (want eerst moet alles nog geanimeerd worden), om vervolgens steeds drukker te worden, met verschillende lagen over en door elkaar heen. De muziek van Ostertag volgt een vergelijkbaar principe en ook hij is constant in de weer met allerlei objecten en eten, waar hij vervolgens een soundscape uit destilleert. Het gevolg is even speels als bloedserieus en even mooi als interessant.

Deze DVD bevat registraties van verschillende live performances die samen tot een geheel gemaakt zijn. Een definitieve versie van dit werk bestaat dus niet, maar deze DVD is een zeer mooie registratie van een vorm die het kan aannemen.

http://img250.imageshack.us/img250/5210/hebert18kd.th.jpg (http://img250.imageshack.us/my.php?image=hebert18kd.jpg)
http://img250.imageshack.us/img250/8104/hebert21hk.th.jpg (http://img250.imageshack.us/my.php?image=hebert21hk.jpg)
http://img250.imageshack.us/img250/7377/hebert35mx.th.jpg (http://img250.imageshack.us/my.php?image=hebert35mx.jpg)
http://img250.imageshack.us/img250/7309/hebert48dm.th.jpg (http://img250.imageshack.us/my.php?image=hebert48dm.jpg)

maikel_1981

20-10-2005, 21:03

http://www.shortfilm.com/shop/images/index_012_lg.jpg
Film ist. (1996-2002)
Concept en realisatie: Gustav Deutsch
Label: Index DVD (http://www.index-dvd.at/de/)
Film(s): 9,5
DVD: 9

André Bazin vroeg zich in zijn legendarische essays al af: ‘What is cinema?’ Gustav Deutsch onderzoekt in zijn conceptfilm ‘Film ist.’ dezelfde vraag, namelijk wat film is of wat het kan zijn. Hij geeft geen antwoord, maar meer 12 vormen die film kan aannemen. Hij doet dit door hele archieven te plunderen en een keur aan wetenschappelijke, pedagogische en zwijgende films op te voeren die op een dermate inventieve en briljante wijze achter elkaar worden gezet dat het resulterende werk ‘Film ist.’ een onnavolgbaar meesterwerk is.

Deutsch maakt zeer duidelijk dat ‘Film ist.’ nooit een definitieve vorm kan hebben, omdat je nooit een vaste definitie kunt geven van wat film nu eigenlijk is. Daarom geeft hij enkel voorbeelden, tot nu toe verdeeld in 12 hoofdstukken (er komen er waarschijnlijk nog meer). Deze hoofdstukken dragen titels als ‘Movement and time’, ‘Light and Darkness’, ‘A mirror’, ‘Magic’, ‘Emotions and passion’ etc. Er is een duidelijke scheiding tussen de eerste zes delen en de laatste zes. In de eerste zes gebruikt Deutsch vrijwel uitsluitend wetenschappelijke en pedagogische films. Deze films worden absoluut nooit tot de serieuze cinema gerekend, omdat ze zo zakelijk, oninteressant en saai zouden zijn. Deutsch laat met zijn film zien, dat dat helemaal niet het geval hoeft te zijn en transformeert die ooit saaie beelden tot de meest prachtige plaatjes. In het tweede gedeelte legt Deutsch de nadruk op de fictiefilm, waarbij hij films uit het zwijgende tijdperk plundert.

Gedurende de gehele film speelt Deutsch continu met het befaamde ‘Kuleshov effect’, een techniek die ervan uitgaat dat afzonderlijke beelden geen waarde hebben, maar dat die waarde enkel ontstaat als er beelden na elkaar gemonteerd worden. Deutsch monteert gedurende de gehele film talloze segmenten uit totaal verschillende films aan elkaar opdat ze ineens een groot geheel worden. Zo zie je in het ene shot een struisvogel naar rechts rennen, vervolgens een luipaard naar links lopen (zogenaamd op de struisvogel af dus), waarna de film van de struisvogel teruggespoeld wordt, als zou het wegvluchten van het luipaard. Twee totaal verschillende films (een natuurdocu van een struisvogel en een van een luipaard) worden ineens één film. Dit soort trucjes worden constant gebruikt en er wordt steeds mee gespeeld.

De soundtrack is een heerlijke band van elektronische muziek die de veelal archaïsche beelden ineens ontzettend modern maken. Zoals met alle grote collagewerken is ook ‘Film ist.’ veel meer dan de som der delen. Deutsch gebruikt zijn materiaal dermate fris en opvallend dat het resultaat ronduit briljant te noemen is. Hij heeft nergens een theoretische film willen maken en heeft dit dan ook niet gedaan: de film is veel meer grappig en mooi dan droog en saai. Een absolute must voor iedereen met een interesse in avant-garde film. Het booklet van Tom Gunning (een van ´s werelds belangrijkste filmhistorici) is alleen de prijs al waard.

What is cinema? Deutsch antwoordt dat cinema is. Film bestaat, het existeert. En deze film is enkel een zoektocht naar welke vormen film kan aannemen en niet een definitie. Want die kan nooit gegeven worden.

http://img374.imageshack.us/img374/3668/deutsch18rm.th.jpg (http://img374.imageshack.us/my.php?image=deutsch18rm.jpg)
http://img374.imageshack.us/img374/4672/deutsch26jv.th.jpg (http://img374.imageshack.us/my.php?image=deutsch26jv.jpg)
http://img374.imageshack.us/img374/420/deutsch35ga.th.jpg (http://img374.imageshack.us/my.php?image=deutsch35ga.jpg)
http://img374.imageshack.us/img374/1787/deutsch49xw.th.jpg (http://img374.imageshack.us/my.php?image=deutsch49xw.jpg)

maikel_1981

22-10-2005, 21:57

http://www.criterionco.com/content/images/full_boxshot/184_box_348x490.jpg
By Brakhage: an anthology
Concept en realisatie: Stan Brakhage
Label: Criterion Collection (http://www.criterionco.com/asp/)
Film(s): 10
DVD: 10

Ik zal maar direct even een bekentenis afleggen voordat ik aan mijn inhoudelijke argumenten begin: dit was mijn allereerste Criterion DVD. Ik heb de DVD niet gekocht omdat het van Criterion was (ik kende het complete label op dat moment niet eens), maar omdat het de enige DVD ter wereld was (en volgens mij nog steeds is) met werk van Stan Brakhage. En ik wilde zo graag iets van Brakhage zien dat ik deze DVD maar aangeschaft heb. Het was ook mijn eerste regio 1 DVD, dus ik ben speciaal voor deze DVD zelfs regiovrij gegaan. Allemaal om maar wat van Brakhage te zien. Dat je het even weet.

Over de films van Stan Brakhage kun je veel zeggen, maar dat ze standaard of gewoontjes zijn, kun je zeker niet claimen. Grofweg kun je zijn films in twee categorieën indelen: zijn handgeschilderde films en zijn ‘overige films’ (bij gebrek aan een betere term). Bij zijn handgeschilderde films ging Brakhage doorgaans als volgt te werk: hij nam filmstrips met daarop gefilmd materiaal en ging daarmee met de hand aan de slag; hij kraste emulsie weg, schilderde er met de hand overheen, voegde er elementen aan toe, gebruikte extreme overbelichting etc. en speelde de bewerkte filmstrips vervolgens af. Het resultaat is dus dat je soms nog flarden ziet van het gefotografeerde materiaal wat echter door Brakhage’s manipulaties dermate veranderd is dat het vrijwel onherkenbaar geworden is. Het zijn feitelijk allemaal miniatuurschilderijtjes (maar dan niet in de stijl van Van Gogh, maar eerder van Jackson Pollock) die snel achter elkaar afgespeeld worden en een hallucinerend effect kunnen oproepen en beelden van ongekende schoonheid kunnen opleveren. Volstrekt abstracte film dus, met geen enkele relatie tot de commerciële Hollywood film. Brakhage probeerde als geen ander aan te tonen dat beelden gewoon van zichzelf een inherente esthetische waarde kunnen hebben, zonder dat ze iets hoeven te betekenen. De schoonheid van het abstracte of zoiets.

In zijn tweede categorie films ging Brakhage dwars in tegen alle gelden normen op het gebied van montage, narratie, kleurgebruik en camerawerk. Tevens was hij altijd zeer geïnteresseerd om de grenzen van film en filmkunst te verleggen. De vraag ‘wat is film’ of ‘wat is kunst’ is bij Brakhage altijd aanwezig. In ‘The Act of Seeing with One’s Own Eyes’ (1971) filmde hij een daadwerkelijke autopsie. Niet alleen roerde hij hiermee het immer delicate vraagstuk aan van waar de morele grens ligt van kunst, tevens stelde Brakhage ter discussie van wat nog als esthetisch verantwoord gezien kan worden. Wordt een autopsie ineens kunst omdat iemand met wat leuke kleurenfilters en cameraposities het geheel als kunst presenteert? Of is er dan een grens overschreden? Waar ligt de grens? Brakhage geeft zelf niet direct een antwoord, hij snijdt enkel het heikele punt aan. Maar Brakhage richtte zijn camera niet alleen op de dood. In ‘Wedlock House: An Intercourse’ toonde Brakhage een koppel dat seks heeft en in ‘Window Water Baby Moving’ filmde hij de geboorte van een van zijn kinderen. Van het absolute begin (geboorte) tot het absolute einde (de dood) en alles daartussen in, Brakhage gebruikte het als onderwerp van zijn films. Enkel daarom alleen al behoort Brakhage tot de giganten van de (experimentele) cinema.

De invloed van Stan Brakhage kan niet overschat worden. Als geen ander in de filmwereld was hij constant op zoek naar de grenzen van zijn medium en deed verwoede pogingen om deze grenzen te overschrijden. Dit deed hij niet alleen door middel van zijn films, maar ook door middel van zijn theoretische geschriften, welke van grote invloed waren op de wijze waarop vele mensen denken over film. Net als Jackson Pollock in de schilderkunst en John Cage in de muziek, was Stan Brakhage waarschijnlijk de grootste pionier in zijn vakgebied die nooit op zijn lauweren ruste, maar constant op zoek was naar nieuwe vormen die film kon aannemen. Dat hij hierbij bewust ‘gedegradeerd’ werd tot de diepste krochten van de kunst en derhalve door maar weinig mensen gezien werd, nam hij voor lief. Hij kon eenvoudigweg het brandende verlangen tot vernieuwing niet onderdrukken, zoals het de ware avant-gardist betaamt. En het zou niet geheel verbazingwekkend zijn als de films van Brakhage over ettelijke jaren hun invloed echt doen gelden in de commerciëlere vormen van film (de videoclip is daarvan al het eerste voorbeeld).

Het onbetwiste hoogtepunt op deze dubbel DVD is het anderhalf uur durende Dog Star Man, opgedeeld in een Prelude en Parts 1 tm/ 4, welke ook afzonderlijk bekeken kunnen worden en in iedere willekeurige volgorde. Hoewel dit feitelijk een verkorte versie is (van het vier uur durende ‘The Art of Vision’) wordt deze film door de meeste mensen bestempeld als het ultieme magnum opus van Stan Brakhage. Het is in ieder geval een van mijn favoriete films aller tijden, wat dat verder ook waard moge zijn. Door Brakhage zelf werd de film omschreven als een ‘kosmologisch epos’ en de film symboliseert de creatie van het universum. Brakhage gebruikte zo’n beetje iedere filmische techniek die hij tot zijn beschikking had (onder andere meerdere lagen beelden over elkaar heen, verfspetters, bekraste emulsie, kleurenfilters en negatief beeldmateriaal), wat resulteert in een caleidoscopisch geheel en een volstrekt unieke visuele ervaring.

Dog Star Man is echter slechts een van de vele hoogtepunten van deze onmisbare DVD set. Er zijn dermate veel hoogtepunten, dat er dieper op ingaan wat ver voert. Zoals de titel al aangeeft is dit een anthologie, een representatieve greep dus uit het totale oeuvre van Brakhage. Het gevolg is uiteraard dat lang niet al zijn films op deze release staan, maar omdat de man naar schatting zo’n 600 films gemaakt heeft (variërend in lengte van enkele seconden tot enkele uren), moesten er keuzes gemaakt worden, wat Criterion deed in samenwerking met de regisseur zelf en Brakhage kenner Fred Camper. Gevolg is dat twee van mijn favoriete Brakhage films (‘Creation’ en ‘Anticipation of the Night’) niet op deze DVD staan, maar je kunt niet alles hebben natuurlijk. Wel een terecht punt van kritiek zou kunnen zijn dat deze DVD iets teveel nadruk legt op de handgeschilderde films, waardoor zijn overige werken wat onderbelicht blijven, maar gezien het feit dat deze films vaak behoorlijk lang duren, is de nadruk op de kortere handgeschilderde films een te verdedigen keuze. Al met al biedt deze DVD een representatief beeld van de films van Stan Brakhage.

De DVD is absoluut naar Criterion standaarden: absolute topkwaliteit dus, van het artwork tot de supplementen. Over de beeldkwaliteit valt weinig te zeggen, omdat zijn films vaak dusdanig bewerkt en onconventioneel zijn dat het moeilijk is om aan te geven hoe de films er uit moeten zien. Maar gezien het feit dat Stan Brakhage persoonlijk nauw betrokken was bij de totstandkoming van deze DVD zal dat wel snor zitten. Ook over de geluidskwaliteit valt helemaal weinig zinnigs te zeggen, simpelweg omdat het leeuwendeel van deze films zonder enige vorm van geluid vertoond moeten worden. Brakhage was namelijk van mening dat muziek of geluid het ritme van de beelden verstoort, of in ieder geval een bepaald ritme oplegt aan de kijker, waardoor deze niet meer in staat is om zo onbevangen en onbevooroordeeld mogelijk naar de beelden te kijken. De documentatie op deze DVD is echter simpelweg subliem. Niet alleen verzorgt Brakhage een korte introductie/reflectie bij de meeste films, er zitten ook enkele video-interviews met Brakhage bij (hij overleed overigens kort nadat deze DVD vervaardigd was). Fred Camper verzorgde daarnaast enkele hoogst informatieve essays over de films en de werkwijze/visie van Brakhage die zeer kunnen helpen om de wondere wereld van Stan Brakhage te begrijpen.

De conclusie is heel simpel: dit is een must-have DVD voor iedere serieuze filmliefhebber. Voor avant-garde liefhebbers spreekt het bezitten van deze DVD vanzelfsprekend, maar in mijn ogen zijn deze films dermate uniek en invloedrijk (een vergelijking tussen deze films en de contemporaine videoclip kan een zeer interessante studie opleveren) dat ze in geen enkele zichzelf respecterende filmverzameling mogen ontbreken. Hulde in ieder geval aan Criterion Collection, die met deze DVD een van hun meest gewaagde en liefdevolle DVD’s wisten te produceren. Essentieel.

http://img397.imageshack.us/img397/930/actofseeing5ny.th.jpg (http://img397.imageshack.us/my.php?image=actofseeing5ny.jpg)
http://img490.imageshack.us/img490/7370/dogstarman3.th.jpg (http://img490.imageshack.us/my.php?image=dogstarman3.jpg)
http://img490.imageshack.us/img490/1664/dogstarman2.th.jpg (http://img490.imageshack.us/my.php?image=dogstarman2.jpg)
http://img490.imageshack.us/img490/8152/dogstarman.th.jpg (http://img490.imageshack.us/my.php?image=dogstarman.jpg)
http://img490.imageshack.us/img490/5238/Dante4.th.jpg (http://img490.imageshack.us/my.php?image=Dante4.jpg)
http://img490.imageshack.us/img490/1847/Dante2.th.jpg (http://img490.imageshack.us/my.php?image=Dante2.jpg)
http://img490.imageshack.us/img490/4953/mothlight.th.jpg (http://img490.imageshack.us/my.php?image=mothlight.jpg)
http://img490.imageshack.us/img490/5640/delicaciesofmoltenhorrorsynapse.th.jpg (http://img490.imageshack.us/my.php?image=delicaciesofmoltenhorrorsynapse.jpg)

Begotten

23-10-2005, 02:04

Je zou BEGOTTEN (http://www.wayney.pwp.blueyonder.co.uk/begotten.htm)eens moeten proberen als je hem nog niet kent. Ik vind hem fantastisch! Verder misschien nog de films van Guy Maddin (al vind ik die niet helemaal geweldig, maar ze hebben wel iets!).
Films van Jodorowsky zijn fantastisch en er zullen in de nabije toekomst ook mooie releases komen van EL TOPO en THE HOLY MOUNTAIN(er word al aan gewerkt). De Raro dvd's uit Italie zijn kwalitatief zeer ondermaats en ook niet volledig Uncut. THE GRANDMOTHER van Lynch is een geweldig stukje experimentele cinema en uiteraard ERASERHEAD.
TETSUO: THE IRON MAN van Shinya Tsukomoto, NADJA van Michael Almereyda en SUBCONSCIOUS CRUELTY (http://www.inflictionfilms.com/html/cruelty/Trailers.htm) van Karim Hussain!

maikel_1981

23-10-2005, 10:59

maikel_1981

26-10-2005, 20:28

http://www.blackchair.com/images/box_thumb/400/377_mayaderen2_cover.jpg
Experimental Films
Concept en realisatie: Maya Deren
Label: Mystic Fire Video (http://www.mysticfire.com/index.html?cart=1130352848877478)
Film(s): 10
DVD: 7,5

‘Intensely personal, symbolic and surreal films that reveal her deepest darkest fantasies. Maya Deren is Fellini and Bergman wrapped in one gloriously possessed body. Watching these films can change forever your concept of what cinema can be.’

Maya Deren wordt steevast gerekend tot de meest vernieuwende en invloedrijke figuren die ooit binnen het medium film gewerkt hebben. Ze wist vrijwel eigenhandig de Amerikaanse avant-garde te kickstarten en Stan Brakhage noemde haar niet voor niets ‘the mother of us all’. Maar toch heeft ze slechts 6 films op haar naam staan. Gezamenlijk duren deze films nog geen 80 minuten. En toch is haar invloed overal aanwezig en voelbaar. Dan kun je aan je water voelen dat er iets aan de hand is.

Op deze DVD staan al haar gecomplementeerde werken verzameld. Uiteraard is er haar meest beroemde film ‘Meshes of the Afternoon’ uit 1943 (hier met muziek van Teijo Ito uit 1959). Dit zou goed de meest geanalyseerde en besproken Amerikaanse avant-garde film ooit kunnen zijn. Analyses van deze 15 minuten durende film hebben hele boeken gevuld en daarmee zal ik jullie hier ook niet lastig gaan vallen. Het volstaat hier om te zeggen dat dit een film is die je 20 keer kunt kijken en dan nog steeds nieuwe elementen ontdekken. Deren (die deze film maakte samen met haar toenmalige man Alexander Hammid) grijpt aan de ene kant duidelijk terug op het surrealisme uit de jaren ’20 (Un Chien Andalou, Le Sang d’un Poète etc.), maar slaat ook duidelijk nieuwe wegen in. Allereerst was Deren een van de eerste vrouwen die binnen film ging werken en ze wist het medium dan ook te injecteren met een duidelijk vrouwelijke inslag. Daarnaast werden in deze film voor het eerst in de geschiedenis elementen als psychoanalyse, droomlogica en innerlijke realiteit behandeld. De film is een duizelingwekkende, nachtmerrieachtige zoektocht naar identiteit en bewustzijn, waarin surrealisme en droomlogica een belangrijke rol spelen. Als een van de eerste Amerikaanse films die poëtische zeggingskracht en symboliek boven een lineair plot stelde, oefende het onmetelijk veel invloed uit op zo’n beetje alles wat er na kwam. Daarnaast gebruikte Deren montage op een wijze zoals nog nooit eerder vertoond was en werden filmische tijd en ruimte ontdaan van hun statische karakter. In films van Maya Deren zijn deze filmische tijd en ruimte niet gebonden aan de traditionele regels, maar worden ze op een bijzonder creatieve wijze gebruikt.

Hoewel ‘Meshes of the Afternoon’ zonder twijfel de bekendste en beste film van deze DVD is, is er nog veel meer moois. Haar tweede film ‘At Land’ doet niet veel onder voor zijn beroemde voorganger en wordt door P. Adams Sitney in zijn indrukwekkende studie Visionary Film: The American Avant-Garde in the 20th Century als de eerste zogenaamde ‘trancefilm’ aangemerkt. Deren’s volgende films zouden steeds theoretischer worden en zich meer gaan richten op de karakteristieke eigenschappen die film zo’n uniek medium maken ten opzichte van andere kunstvormen. Deren zou zich echter steeds meer gaan toeleggen op de cultuur van Haïti en de aldaar heersende Voudoun cultuur, waardoor ze steeds minder films ging maken.

Dit is de enige DVD waarop de werken van Maya Deren verzameld zijn en als zodoende dus een verplichte aanschaf voor iedereen geïnteresseerd in avant-garde film. De DVD zelf is echter niet van het niveau van de films. De beeldkwaliteit is niet super goed bijvoorbeeld, hoewel meer dan kijkbaar. Nu besef ik ook wel dat de meeste films uit de jaren ’40 komen en gemaakt zijn met vaak amateuristische camera’s, maar ik weet vrijwel zeker dat de beeldkwaliteit echt wel opgepoetst zou kunnen worden. Daarnaast is ook de geluidskwaliteit niet om over naar huis te schrijven, hoewel sommige films opzettelijk zwijgend zijn. Op het gebied van extra’s treffen we een geschreven introductie bij ieder van de films aan. Op zich best verhelderend en informatief, maar deze films schreeuwen gewoon om meer extra’s. Een goed audiocommentaar zou hemels zijn.

Ondanks dat de DVD misschien niet zo goed is als het zou kunnen zijn en ie ook nog eens aan de prijzige kant is, is het zonder twijfel een dikke aanrader. Ten eerste omdat de kans dat er een tweede DVD met Deren’s werk verschijnt nihil is. Ten tweede omdat de werken van Maya Deren zo verbluffend mooi, intelligent en invloedrijk zijn, dat iedereen ze gezien moet hebben. Het zijn films waarmee je dagen, zo niet weken zoet kunt zijn, sterker nog, je hele leven. Als je op zoek bent naar films die je aan het denken zetten, films die je geestelijk stimuleren, films die je onophoudelijk kunt analyseren, of gewoon films die ontzettend mooi zijn om te kijken, dan is deze DVD een must.

http://img445.imageshack.us/img445/8808/meshesoftheafternoon.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=meshesoftheafternoon.jpg) http://img445.imageshack.us/img445/9219/meshesoftheafternoon4.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=meshesoftheafternoon4.jpg) http://img445.imageshack.us/img445/3869/atland.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=atland.jpg) http://img445.imageshack.us/img445/4625/studyinchoreographyforcamera.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=studyinchoreographyforcamera.jpg) http://img445.imageshack.us/img445/4156/ritualintransfiguredtime.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=ritualintransfiguredtime.jpg) http://img445.imageshack.us/img445/3923/ritualintransfiguredtime2.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=ritualintransfiguredtime2.jpg) http://img445.imageshack.us/img445/3143/meditationonviolence.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=meditationonviolence.jpg) http://img445.imageshack.us/img445/990/theveryeyeofnight.th.jpg (http://img445.imageshack.us/my.php?image=theveryeyeofnight.jpg)

Begotten

27-10-2005, 03:31

De 2 korte films van Clive Barker passen hier eigenlijk ook wel thuis.
SALOME en THE FORBIDDEN. Misschien bij de meeste al bekend.

http://img466.imageshack.us/img466/2767/forbidden2jo.jpg (http://imageshack.us)
http://img466.imageshack.us/img466/7330/sal23pe.jpg (http://imageshack.us)

Remi van Nes

29-10-2005, 12:09

Maikel, indien je nog niet geinformeerd was vrees ik dat ik jou met deze informatie intens gelukkig ga maken: het zogenaamde "Impakt Event" (?) in Utrecht ontvangt op 19 November de Oostenrijkse avant-garde kunstenaar Peter Tscherkassky!

Ik citeer van www.impakt.nl:

De Oostenrijkse avant-garde kunstenaar Peter Tscherkassky begon zijn werk met Super-8 film in de late jaren zeventig. In de jaren tachtig kwam zijn werk meer en meer in het teken te staan van de ‘found-footage’. Door het gebruik van montage- en (her) printtechnieken manipuleert hij bestaande filmbeelden dusdanig dat er een geheel eigen, nieuw en verassend werk ontstaat. In zijn films combineert Tscherkassky het abstracte met het representatieve, en het conceptuele met vakmanschap waardoor bij iedere film die hij maakt nieuwe , visueel rijke en verassend sensuele beelden onthuld worden.

Voor het Impakt Event heeft Peter Tscherkassky een programma samengesteld waarin hij zijn eigen werk heeft gecombineerd met dat van filmmakers die hem beïnvloed hebben:
Eve Heller, Her Glacial Speed (USA 2001, 4 min)
Bruce Conner, Take the 5:10 to Dreamland (USA 1977, 5.10 min)
Man Ray, Le retour a la raison (Frankrijk 1923, 3 min)
Dream Work, Peter Tscherkassky (Oostenrijk 2001, 12 min)
Happy End, Peter Tscherkassky (Oostenrijk 1996, 11 min)
Shot-Countershot, Peter Tscherkassky (Oostenrijk 1987, 1 min)
L'Arrivée, Peter Tscherkassky (Oostenrijk 1997/98, 2 min)
Outer Space, Peter Tscherkassky (Oostenrijk 1999, 10 min)
Instructions for a Light and Sound Machine, Peter Tscherkassky (Oostenrijk 2005, 17 min)

Peter Tscherkassky zal tijdens het programma geinterviewd worden over zijn werk en de keuze van zijn films.

Kortom, Outer Space OP HET GROTE DOEK + Peter Tscherkassky in eigen persoon!!

P.S. Ik ben erbij als je gaat! (moet ik dat nog vragen...)

maikel_1981

29-10-2005, 19:43

Joostp

29-10-2005, 22:00

Sorry twee keer.

Hoe kun je eigenlijk je bericht verwijderen?

Joostp

29-10-2005, 22:00

maikel_1981

30-10-2005, 15:45

Dit is geweldig nieuws! Vertov's Man with a Movie Camera is een van mijn absolute favorieten, dus deze gaat zeker bij mij in de kast belanden!

Mag ik jou vragen wat jij zo fantastisch vind aan deze "film"? Ik weet nog dat ik me heb moeten verbijten om het einde te halen. Ik snap best dat sommige cameratechnieken voor die tijd experimenteel en fantastisch waren, maar dat heb je na vijf of tien minuten wel gezien. Anderhalf uur onsamenhangend beelden zonder verhaal. Maar ik vind het echt interessant dat je daarvan houd, ben alleen benieuwd welke aspecten dan van de film.
Ik zal een poging wagen. Het punt is dat jouw reserveringen ten opzichte van de film juist in mijn ogen de sterkste punten zijn :wink: Het is onder meer het feit dat het anderhalf uur onsamenhangende beelden zonder verhaal zijn die de film zo briljant maken. Ik heb dat dus niet na vijf of tien minuten gezien, ik kan daar uren lang van genieten.

Laat ik mezelf een beetje verduidelijken: voordat ik echt serieus film begon te kijken was ik totaal in de ban van avant-garde muziek. Cage, Stockhausen, Xenakis, Ligeti, Can, Zappa, Autechre etc. etc. dat waren de zaken waarmee ik me bezig hield. Toen ik dus zeg maar de 'overstap' naar film maakte, was ik naarstig op zoek naar vergelijkbare toestanden in de film. 'Man with the Movie Camera' was de eerste volbloed avant-garde film die ik zag. Dit was het soort film waar ik op dat moment al tijden naar op zoek was. Geen verhaal, maar een louter visuele ervaring, heerlijk.

Je moet niet vergeten dat de verhalende of narratieve film slechts een vorm is die film kan aannemen, niet de vorm. Dat het door Hollywood tot de meest dominante vorm gemaakt is, wil nog niet zeggen dat het de enige is. Ik krab mezelf regelmatig achter de oren dat 99% van alle mensen bij het begrip film meteen denkt aan de narratieve film. Waarom toch? Ik bedoel, film is een visuele kunstvorm, dus waarom zou film niet enkel een visuele ervaring kunnen zijn. In muziek wordt toch ook niet altijd een verhaal verwacht? In muziek is het toch ook voldoende om een bepaald gevoel erbij te krijgen? Het is niet meer dan trillende lucht, maar toch kunnen er bepaalde emoties mee opgeroepen worden. Waarom zou dat met film niet kunnen? Waarom is een puur visuele ervaring niet voldoende voor de meeste mensen? Waarom kunnen de meeste mensen geen waardering opbrengen voor de esthetische waarde van beelden? Ik vind dat doorgaans maar vreemd. Gisteren liet ik toevallig de film ‘Retour a la Raison’ van Man Ray aan enkele vrienden zien. In het geval je de film niet kent: het is de eerste dada film die ooit gemaakt is, een film met enkel beelden zonder betekenis. Ik zag wederom de meest prachtige beelden aan mijn ogen voorbij trekken, maar al mijn vrienden (die inmiddels al heel wat gewend zijn van mij) keken me weer verbijsterd aan. Wat was hier mooi aan, vroegen ze me? Toen ik ze duidelijk maakte dat er geen enkele diepere betekenis achter de beelden zat, wisten ze het helemaal niet meer. Waarom kunnen mensen niet gewoon een esthetische instelling aannemen? Ik doe het mijn hele leven al, dus waarom doen niet meer mensen dat? Het is een raadsel waar ik al jaren mee worstel.

‘Man with’ is in eerste instantie voor mij dus een puur visuele beleving, iedere keer weer. Ik ken weinig andere films die zoveel mooie beelden bevatten als deze film. De montage is ook al zo bijzonder. Als je daar niet van kunt genieten, dan houdt het allemaal redelijk snel op, helaas. Daarnaast speelt uiteraard ook het historisch vernieuwende aspect een grote rol. Zeker als je kijkt naar andere films uit dezelfde periode/stijl dan zijn er grote verschillen. Al die films waren destijds avant-garde, maar vrijwel alle films zijn momenteel geen avant-garde meer. ‘Man with’ is nog steeds avant-garde, wat veel zegt over de radicale aard van de film. En op de een of andere manier wordt ik automatisch aangetrokken door radicale kunstwerken die zich buiten de gebaande paden begeven. Daar kan ik niet direct een rationele verklaring voor geven. Het schijnt iets te zijn wat in je zit of niet. Ofwel je bent direct geïntrigeerd door experimentele kunst, ofwel je begrijpt er totaal niets van of je kan er niets mee. Het is een gevoel dat je niet aan kunt leren. John Cage heeft het ooit treffend verwoord: ‘I can't understand why people are frightened of new ideas. I'm frightened of the old ones.’ Het is een houding die ik ook van nature heb, maar die slechts weinig mensen schijnen te cultiveren. Conservatisme is iets waar ik totaal niets van begrijp, maar dat gezegd hebbende hebben veel mensen juist het omgekeerde. Het is de ultieme strijd tussen de avant-garde en het grote publiek. En het ligt nu eenmaal besloten in de term avant-garde dat het grote publiek er niets van zal gaan begrijpen, hoe treurig dat ook is. Ik wil hiermee niet denigreren of iemand in de categorie ‘grote publiek’ scharen, overigens. Het is echter helaas zo dat slechts weinig mensen iets kunnen met avant-garde. Zelfs in groeperingen/gezelschappen als DVDBeaver (http://www.dvdbeaver.com/) ben ik een uitzondering. Want hoewel iedereen daar een diepe passie voor film koestert, zijn er uiteindelijk maar weinig mensen die zich daadwerkelijk met avant-garde kunst bezig houden. En dat zegt wel wat denk ik.

Bottomline: je moet een beetje gestoord zijn om van dergelijke films te houden. En ik ben iets meer dan ‘een beetje’ gestoord…

Joostp

01-11-2005, 09:55

riny

01-11-2005, 10:18

maikel_1981

01-11-2005, 11:03

Bedankt voor je duidelijke uitleg, super :D.

Ik denk dat ik opzich wel zou kunnen genieten van een pure visuele film. Maar de beelden van Man with konden mij niet echt boeien.

Ik ga zo trouwens A bout de souffle kijken. Ik weet niet of je ook geinteresseerd bent in Nouvelle Vague films?
Uiteraard, hoe kan ik dat niet zijn :wink: Godard is zelfs een van mijn absoluut favoriete regisseurs, na Kubrick waarschijnlijk zelfs mijn favoriet. A Bout de Souffle, Le Mepris, Pierrot le Fou, Alphaville, Weekend, Eloge de L'Amour, Notre Musique behoren allemaal tot mijn favoriete films. En dan heb ik het nog niet eens over Truffaut gehad :wink:

maikel_1981

01-11-2005, 11:15

gisteren mijn eerste 'guy maddin' gezien en dat is toch wel een bijzondere filmmaker. de film dateert uit 2003 maar ziet er uit alsof hij in de jaren 20 is gemaakt. het is een soort autobiografisch verhaal vol met bizarre, surrealistische gebeurtenissen die in een ongelofelijk snel tempo op je afgevuurd worden. het project was 3 jaar geleden al te zien als 10-delige 'peepshow' op het filmfestival in rotterdam en is nu een film van ongeveer een uur. absoluut een aanrader als je van experimentele films houdt.

http://www.twitchfilm.net/archives/003750.html

Deze film van Maddin moet ik nog zien, maar de man heeft idd enkele juweeltjes gemaakt. Het is vrij typisch voor zijn stijl dat hij zeer bewust anachronistische films maakt, met zeer vaak een surrealistische ondertoon. Tales from the Gimli Hospital moet je absoluut gezien hebben, evenals het 4 minuten durende The Heart of the World, een briljante ode aan de Sovjet Montage School. Mijn persoonlijke favoriet is echter nog steeds 'Dracula, Pages From a Virgin's Diary', een sublieme versie van het Dracula verhaal, maar dan verpakt in een moderne dansvoorstelling. Ten eerste ben ik nogal verslingerd aan moderne dans (vanavond mag ik weer naar het Nederlands Dans Theater, ik kan niet wachten :D ), maar ook Maddin's visuele stijl is prachtig: voornamelijk geschoten in zwart-wit, met hier en daar enkele kleuraccenten en het geheel ziet er over het algemeen uit als een stomme film (wat het verder ook is overigens). De omschrijving op de DVD vind ik wel een zeer treffende: 'Imagine Murnau's Nosferatu remade by Kenneth Anger, edited by Eisenstein on a cocaine binge, and produced for the Masterpiece Theater'. Een uiterst treffende omschrijving die geheel de lading dekt, vermits je natuurlijk de mensen uit de omschrijving kent :wink: Een absolute aanrader als je eens iets bijzonders wilt zien.

http://www.zeitgeistfilms.com/videocatalog/images/Dracula.VHS.jpg

maikel_1981

06-11-2005, 00:01

http://www.dvdplanet.com/productimages/front/12795.jpg
Institute Benjamenta (or: This Dream People call Human Life)
Regie: Steven en Timothy Quay
Label: Kino (http://www.kino.com/)
Film(s): 8,5
DVD: 7

De broertjes Quay zijn toch voornamelijk bekend vanwege hun experimentele poppenanimatie. Institute Benjamenta is hun eerste live-action speelfilm. Om te zeggen dat dit een visueel juweeltje is, is de understatement van de -nog steeds prille- eeuw. Ik ken weinig films die zo stampensvol zitten met de meest prachtige beelden. De film weet een geheel eigen wereld te scheppen. Allereerst is er de mise-en-scène, welke ronduit indrukkwekkend te noemen is. Alle elementen staan volledig in dienst van het verhaal, alles wordt uit de kast getrokken om de sfeer te creëren die de Quay Brothers voor ogen hadden en daar slagen ze wonderwel in. Naast de ronduit imposante mise-en-scène is er ook nog de belichting. Ik zit sterk te twijfelen of ik een film ken die mooier belicht is dan deze. De belichting is verre van naturalistisch, maar dat is niets in deze film. Constant wordt er gespeeld met licht en donkerte, met schaduwen en lichtflitsen. Een van de absolute hoogtepunten vond ik het feit dat het licht vaak vanuit de personen zelf lijkt te komen, want vaak hangt er een vreemdsoortig licht direct rondom de personen. Cinematografisch (Nick Knowland) is deze film ook al om door een ringetje te halen. Vaak worden er allerlei filters gebruikt en zeer frequent worden zaken opzettelijk onscherp in beeld gebracht, wat de hele film een soort van dromerige kwaliteit geeft, omdat zelden iets scherp is en alles net niet tastbaar lijkt. De dromerige, mistige cinematografie deed mij meer dan eens terugdenken aan de soortgelijke cinematografie van Rudolph Maté in Carl Dreyer’s ‘Vampyr’ (1931). De kadrering en de combinatie van long shots, medium shots en close-ups staan ook al volledig in dienst van deze dromerige sfeer. Vooral de wijze waarop talloze vrij normale elementen dankzij extreme close-ups tot het abstracte gemaakt worden vond ik imponerend. Dan is er nog de muziek: ik had nog nooit van Lech Jankowski gehoord, maar ik was meteen verkocht. De muziek zweeft ergens binnen het grijze gebied tussen (modern) klassiek, jazz en Efteling muziek. De perfecte begeleiding van de fantasmagorie die de beelden samen vormen. Maar niet alleen de muziek draagt daar aan bij, de gehele geluidsband: een mengeling van meerdere talen (Duits, Engels, Nederlands, Italiaans) waar vaak niet meer dan gemompel of verschillende lagen stemmen over elkaar te horen zijn. Al met al weten de Quay Brothers een surrealistische sprookjeswereld te creëren die je naar binnen zuigt met zijn eigen logica en (bijna) overdaad aan sublieme beelden.

Is er dan niets negatiefs te melden over deze film? Jazeker wel. Het verhaal is duidelijk het zwakke punt in deze film. Vaak is de film ietwat langdradig, totaal onbegrijpelijk en lijkt het allemaal nergens heen te gaan. Maar een lineair verhaal is iets waar de Quays nog nooit in geïnteresseerd zijn geweest en dat wil je in deze film ook helemaal niet zien. Dit is cinema op zijn meest zelfbewust kunstzinnig. Je kunt dat een slecht iets noemen. Mindere goden zullen dit al snel afdoen als ‘arty farty’ of kunstzinnig for the sake of it. Ach ja, die mensen moeten maar gewoon American Pie of Road Trip gaan kijken. Natuurlijk is het zelfbewust kunstzinnig, iets te zelfbewust misschien wel. Maar als daar zoveel moois tegenover staat ben ik in staat dat snel te vergeten. En eigenlijk ben ik van mening dat te kunstzinnig helemaal niet bestaat.

Referentiepunten zijn er maar volop voor deze film: natuurlijk is er Terry Gilliam, wiens eigen films vaak met die van de Quays vergeleken worden. Hij noemde deze film: ‘The most visually beautiful and hauntingly humorous film I have seen in the last three hundred years.’ Voila. Maar er zijn meest referentiepunten te noemen: Tim Burton, Luis Buñuel, David Lynch, Guy Maddin, Jean Cocteau en zelfs iemand als Andrei Tarkovsky lijken allemaal een inspiratiebron voor deze film geweest. En de literatuur van iemand als Franz Kafka bijvoorbeeld. Maar uiteindelijk is dit geheel de visie van de Quays, een visie die ze ook al zo meesterlijk in hun korte animatiefilms lieten zien, in bijvoorbeeld een onbetwist meesterwerk als ‘Street of Crocodiles’. Institute Benjamenta is een verre van perfecte film, maar een stukje persoonlijke cinema dat bol staat van de originele ideeën en vondsten. De waarlijk avontuurlijke filmliefhebber zal deze film dan ook zonder twijfelen moeten aanschaffen, want eigenzinniger en visueel imposanter dan dit bestaat er niet.

De DVD is niet de beste die ik ken helaas. Het grootste probleem is het geluid: in het begin van de film vervormt dit op meerdere momenten zelfs nogal hinderlijk, maar gelukkig wordt dit gaandeweg de film steeds minder. Toch had ik het gevoel dat de balans tussen muziek en spraak niet helemaal goed was. Over het beeld kan ik vrij weinig zeggen, omdat ik geen vergelijkingsmateriaal heb. Scherp is dit niet te noemen, maar dat is vrijwel inherent aan de visuele stijl van de film. Toch bekroop mij steeds het gevoel dat het allemaal een heel stuk scherper had gekund. Ook had ik ondertiteling geen overbodige luxe gevonden, want vaak wordt er met een vrij zwaar accent gesproken, waardoor de dialogen vaak wat moeilijk te volgen zijn. Wat betreft de extra’s moeten we het doen met wat liner notes, een trailer, een interview met de Quay Brothers en een behind the scenes docu. Klinkt veelbelovend, maar daar blijft het dan ook bij. Het interview is alweer over voordat je het in de gaten hebt en de docu zegt ook vrij weinig. Best jammer, want een dergelijke film verdient meer. Al met al zeker geen slechte DVD, maar een toppertje is het ook niet.

http://img305.imageshack.us/img305/7082/ib18ja.th.jpg (http://img305.imageshack.us/my.php?image=ib18ja.jpg) http://img305.imageshack.us/img305/7716/ib22zj.th.jpg (http://img305.imageshack.us/my.php?image=ib22zj.jpg) http://img368.imageshack.us/img368/9809/ib38pp.th.jpg (http://img368.imageshack.us/my.php?image=ib38pp.jpg) http://img368.imageshack.us/img368/6131/ib43po.th.jpg (http://img368.imageshack.us/my.php?image=ib43po.jpg) http://img368.imageshack.us/img368/8715/ib51oz.th.jpg (http://img368.imageshack.us/my.php?image=ib51oz.jpg)

maikel_1981

07-11-2005, 15:38

http://images.amazon.com/images/P/B000AYEIJA.01._SCLZZZZZZZ_.jpg
Unseen Cinema - Early American Avant Garde Film 1894-1941
Realisatie: diverse artiesten
Label: Image Entertainment (http://www.image-entertainment.com/)
Film(s): 10
DVD: 10

Dit is zonder enige twijfel de meest belangwekkende release van avant-garde films tot op heden. Nog nooit eerder werd er zoveel moois verzameld in een box: 155 films met een totale speelduur van bijna 19 uur. Wat wil je nog meer? :D :D

Voor een verdere omschrijving, inclusief screenshots zou ik u verder willen verwijzen naar mijn review op DVDBeaver (http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews19/unseen_cinema_early_avant_garde.htm)

Waarom twee keer werk verrichten? :wink: Koop deze box, je zult er geen spijt van krijgen.

hitch_fan

09-11-2005, 18:49

Op 15 November verschijnt op R1 de Fernando Arrabal Collection met Viva La Muete; I Will Walk Like A Crazy Horse; en The Guernica Tree.
Een paar reviews: http://www.10kbullets.com/reviews/arrabalcollection.html en http://www.dvdmaniacs.net/Reviews/E-H/fernando_arrabal_collection.html

maikel_1981

18-11-2005, 23:53

http://images.amazon.com/images/P/B0009PW450.01._SCLZZZZZZZ_.jpg
Avant Garde - Experimental Cinema of the 1920s & 1930s
Realisatie: diverse artiesten
Label: Kino (http://www.kino.com/)
Film(s): 9,5
DVD: 8

Deze verzamelset van Kino verscheen eerder dan de glorieuze Unseen Cinema DVD Box en staat op veel fronten in de schaduw van die release, maar heeft een groot voordeel: hij is een stuk goedkoper (zo'n 23 dollar op Amazon). Dit heeft uiteraard tot gevolg dat er een stuk minder films op staan dan op de 7 DVD's van de Unseen Cinema Box, maar er is nog steeds nog behoorlijk veel op deze dubbel DVD: 24 films op precies te zijn.

Allereerst is er een overlap met 'Unseen Cinema': 6 films op deze release staan ook op Unseen Cinema en allemaal in betere transfers. Maar toch bevat deze release voldoende moois om aanschaf te rechtvaardigen. Vooral het feit dat deze release enkele invloedrijke Europese avant-garde films bevat, maakt het meer dan de moeite waard. Wat te denken van het wereldberoemde ‘Regen’ van onze eigen Joris Ivens, een heerlijke lyrische meditatie op regen in Nederland. Hans Richter is vertegenwoordigd met twee van zijn meest beroemde films: Vormittagspuk (Ghosts before Breakfast) en Rhythmus 21, een oefening in abstracte film. Man Ray is met drie films gelukkig ook goed vertegenwoordigd. La Coquille et le Clergyman van Germaine Dulac is samen met Buñuel’s ‘Un Chien Andalou’ (niet op deze DVD) een van de meest invloedrijke surrealistische films en alleen daarom al de moeite waard. Een weinig geziene film van Sergei Eisenstein is hier ook al te vinden: Romance Sentimentale. The Life and Death of 9413: A Hollywood Extra’ van montagevernieuwer Slavko Vorkapich is zonder twijfel een van de absolute hoogtepunten van deze release. En er is meer: teveel om hier op te noemen.

Op het filmvlak zit het dus zeker wel snor met deze Kino uitgave, maar hoe zit het dan op het gebied van beeld- en geluidskwaliteit? Helaas iets minder. Zoals eerder gezegd zijn alle films die ook in de Unseen Cinema box zitten van inferieure kwaliteit op deze Kino DVD. De film van Eisenstein is zelfs bijna onacceptabel slecht qua beeldkwaliteit. Ik kan me zo eens voorstellen dat er gewoon geen betere print te vinden is, maar jammer blijft het. Er is duidelijk wel gerestaureerd, maar aanzienlijk minder dan bij de Unseen Cinema set. Dat is toch helaas bijna altijd het geval bij de uitgaven van Kino: ze brengen de meest geweldige films uit, maar de beeldkwaliteit laat vaak te wensen over, zie bijvoorbeeld ook ‘Institute Benjamenta’ enkele posts hierboven. De kwaliteit is zeker niet slecht (ik heb talloze films in nog slechtere versies gezien), maar ook zeker niet ideaal.

Er moet me nog een ding van het hart: ‘Ballet Mecanique'. De beeldkwaliteit van deze film in deze uitgave is prima. De muziek echter niet. Wie de film ooit gezien heeft, moet zich direct de hoogst ritmische, knotsgekke muziek van George Antheil herinneren, een briljante soundscape gearrangeerd voor twee vleugels, drie xylofoons, vier bas drums, een tamtam, 16 gesynchroniseerde piano’s, sirenes, bellen en vliegtuigpropellers. Er zijn weinig films in de filmgeschiedenis op te noemen waarin muziek en beeld zo nauw met elkaar samenwerken, de een kan niet zonder de ander. Maar niets van Antheil’s muziek is te horen op deze versie. In plaats van de stuwende originele muziek, worden we hier getrakteerd op een of andere zeer lamme Hawaï gitaarsoundtrack, waardoor er zo goed als niets van de gehele film of ervaring overblijft. Ik hoef bijna niet te zeggen dat dit probleem in de Unseen Cinema box niet aanwezig is…

Maar ondanks de onacceptabele verandering in muziek bij ‘Ballet Mecanique’ en enkele schoonheidsfoutjes in de beeldkwaliteit, is dit zonder meer een release die meer dan de moeite waard is. De echte liefhebbers zullen deze set zonder meer als complement bij Unseen Cinema willen hebben en de beginner wil wellicht met deze uitgave beginnen, vanwege de prijs. De aanwezigheid van enkele Europese films spreekt zonder meer voor Avant Garde - Experimental Cinema of the 1920s & 1930s. Een ideale keuze voor een ieder die nu eens wil kijken of films met blokjes, vierkantjes en andersoortige onzin aan hem of haar besteed is. Voor die 20 euro hoef je in ieder geval niet te laten, dunkt me.

http://x11.putfile.com/11/32117210859-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=11/32117210859.jpg&s=x11) http://x11.putfile.com/11/32117313352-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=11/32117313352.jpg&s=x11) http://x11.putfile.com/11/32117411462-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=11/32117411462.jpg&s=x11) http://x11.putfile.com/11/32117414567-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=11/32117414567.jpg&s=x11) http://x11.putfile.com/11/32117474646-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=11/32117474646.jpg&s=x11)

maikel_1981

23-11-2005, 20:24

http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews19/a%20Dziga%20Vertov%20Entuziazm%20-%20Simfoniya%20Donbassa%20DVD%20Review/cover.jpg
Entuziazm
Realisatie: Dziga Vertov
Label: Edition Filmmuseum (http://www.edition-filmmuseum.de/)

Deze nieuwe release is meer dan de moeite waard. Zie voor meer informatie mijn review op DVDBeaver (http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews19/Entuziazm_Simfoniya_Donbassa_DVD_Review%20.htm)

Een label om in de gaten te gaan houden!

maikel_1981

21-12-2005, 16:55

http://www.shortfilm.com/shop/images/index_008_lg.jpg
Films from a Dark Room
Realisatie: Peter Tscherkassky
Label: Index DVD (http://www.index-dvd.at/en/index.html)

Review op DVDBeaver (http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews19/Peter_Tscherkasskye_dvd_review.htm). Een absolute aanrader!

Overigens kan ik met trots zeggen dat mijn recensie door de regisseur zelf hoogstpersoonlijk 'goedgekeurd' is; Peter Tscherkassky was uiterst tevreden met mijn stukje.

Dit was zijn reactie:

thanks a lot!
review is EXCELLENT (double sense of the word).
link will be put on my page, today or tomorrow...

have a wonderful x-mas ***and all the best for 2006!!
Peter

Check it out, really :wink:

maikel_1981

24-12-2005, 20:02

http://www.shortfilm.com/shop/images/index_14_lg.jpg
Sonic Fiction - Synaesthetic Videos from Austria
Realisatie: Various
Label: Index DVD (http://www.index-dvd.at/en/index.html)

Wederom een heel bijzonder schijfje van Index DVD. Nogal wazig, maar zeer interessant. En ook gewoon bloedmooi. Avant-garde zoals het betaamt.

Sonic Fiction @ DVDBeaver (http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews19/sonic_fiction_dvd_review.htm)

maikel_1981

06-01-2006, 01:22

http://images.amazon.com/images/P/B000AYEIJA.01._SCLZZZZZZZ_.jpg

Deze prachtige release (http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews19/unseen_cinema_early_avant_garde.htm) is zeer naar mijn plezier maar liefst op de derde plaats geeindigd in de DVDBeaver 2005 DVD Poll (http://www.dvdbeaver.com/DVD-of-the-Year-2005.htm). Vooral het feit dat de bekende journalisten die gestemd hebben in de poll (Jonathan Rosenbaum, Acquarello, Dave Kehr, Daryl Chin; allen zeer invloedrijke filmcritici van Amerika) gestemd hebben op deze release (de meeste zelfs op nummer 1 8) ) vervult mij met zeer veel plezier, temeer omdat ik het voorrecht gehad heb om hoogstpersoonlijk de DVDBeaver recensie te mogen schrijven :D

Niemand heeft dus nu nog maar een reden om deze release niet aan te schaffen :wink:

Toon_1

06-01-2006, 10:44

Ik overweeg nu toch wel heel sterk om deze box aan te schaffen. Alleen is avant-garde helemaal nieuw voor mij. Twijfel dus nog een beetje.

maikel_1981

06-01-2006, 12:10

Ik overweeg nu toch wel heel sterk om deze box aan te schaffen. Alleen is avant-garde helemaal nieuw voor mij. Twijfel dus nog een beetje.
Tja, hoe kan ik je over de streep trekken? Er is geen gemakkelijk punt om te 'starten' met avant-garde, zeker omdat het zo'n divers gebied is. Maar als we het over de historische, canonische avant-garde hebben dan is deze box waarschijnlijk alles wat je ooit in huis wilt hebben. De goedkopere Kino box (ergens hierboven vermeld) is wellicht een interessante optie als je de 80 dollar te veel vindt om te betalen voor iets waarvan je niet zeker bent of je het mooi vindt of niet. Toch kan ik je alleen maar aanbevelen om de box blind aan te schaffen, omdat het echt iets is dat kan groeien. Het is ook verre van iets wat je allemaal in een keer kijkt, maar veel meer zo nu en dan eens wat films. En door juist herhaaldelijk terug te keren bij die films kunnen die gaan groeien. Of niet. Daar kan ik niet over oordelen. Maar de reden dat ik dergelijke boxen niet uitleen aan vrienden is het feit dat je dergelijke dingen vaker moet zien wil je ze echt gaan waarderen. Een keer casual kijken en dan vervolgens de box nooit meer zien werkt gewoon niet. En als je er geld aan gespendeerd hebt dan wil je toch je geld iets waard zien worden en ben je dus meer geneigd om het maar weer een nieuwe kans te geven :wink:

Anders kun je wellicht kijken bij Ballet Mecanique (http://www.antheil.org/film.html), een van mijn absolute favoriete films. Of anders hier:

Unseen Cinema homepage (http://unseen-cinema.com/)

Toon_1

06-01-2006, 12:38

maikel_1981

12-02-2006, 02:45

Sins of the Fleshapoids (Mike Kuchar, 1965). De broers Mike en George Kuchar zijn zo’n beetje de uitvinders van de ‘bargain basement cinema’, een underground vorm van film die in de jaren ’60 opkwam waarin mensen met minieme middelen een film maakten. Deze film staat berucht te boek als een soort van kruising tussen B-films van Ed Wood en de hoogst gestileerde melodrama's van Douglas Sirk en dat is een vrij accurate omschrijving voor dit briljante stukje cinema. Dit is Camp met een hoofdletter C, dit is waar Susan Sontag’s beroemde essay ‘Notes on Camp’ over ging (ook al claimt Kuchar het essay nooit gelezen te hebben). De sets zijn fantastisch overdreven, de acteerprestaties heerlijk zwaar over the top, het verhaal compleet onzinnig, de sekserelaties lekker onduidelijk en de muziek zwaar krankzinnig. De film hopt van schaamteloos melodramatisch naar ronduit onzinnig in een oogwenk. Ik wist dat ik iets heerlijk vreemds mocht verwachten en Mike Kuchar gaf me alles wat ik verwachte en zelfs meer. Het probleem van lipsynchronisatie wordt creatief ondervangen door een voice-over die het ‘verhaal’ vertelt (ergens in de verre toekomst heeft de mensheid zich overgegeven aan puur hedonisme en heeft een soort robots als slaaf. Op het moment dat een van de robots gevoelens gaat ontwikkelen zijn de poppen aan het dansen). Er zijn wel een paar momenten waarop de karakters ‘spreken’ en dan zien we vrolijk een tekstballonnetje in beeld :lol: Het einde waarop een van de Fleshapoids een mini robot baart is niets minder dan geniaal. ‘Sins of the Fleshapoids’ is een terechte underground klassieker, op een lijn met bekendere klassiekers als Anger’s ‘Scorpio Rising’, Smith’s ‘Flaming Creatures’ en Warhol’s ‘The Chelsea Girls’. John Waters heeft er nooit een geheim van gemaakt dat de Kuchar broers zijn allergrootste invloeden zijn. De parallellen met een film als ‘Pink Flamingos’ zijn dan ook talrijk. ‘Sins of the Fleshapoids’, wat een film!

Ik zal spoedig proberen enkel foto's toe te voegen.

maikel_1981

12-02-2006, 18:29

http://images.amazon.com/images/P/B000BKJ77Q.01._SCLZZZZZZZ_.jpg
Sins of the Fleshapoids (Mike Kuchar, 1965) (http://www.amazon.com/gp/product/B000BKJ77Q/qid=1139768894/sr=11-1/ref=sr_11_1/103-5618712-2652601?n=130)

http://img47.imageshack.us/img47/1541/sotf16ca.th.jpg (http://img47.imageshack.us/my.php?image=sotf16ca.jpg)http://img47.imageshack.us/img47/9897/sotf61bt.th.jpg (http://img47.imageshack.us/my.php?image=sotf61bt.jpg)http://img47.imageshack.us/img47/1082/sotf77yp.th.jpg (http://img47.imageshack.us/my.php?image=sotf77yp.jpg)http://img129.imageshack.us/img129/5083/sotf50aq.th.jpg (http://img129.imageshack.us/my.php?image=sotf50aq.jpg)http://img129.imageshack.us/img129/7348/sotf88nh.th.jpg (http://img129.imageshack.us/my.php?image=sotf88nh.jpg)http://img129.imageshack.us/img129/1940/sotf47kw.th.jpg (http://img129.imageshack.us/my.php?image=sotf47kw.jpg)
http://img129.imageshack.us/img129/4135/sotf34ft.th.jpg (http://img129.imageshack.us/my.php?image=sotf34ft.jpg)http://img129.imageshack.us/img129/9725/sotf27ne.th.jpg (http://img129.imageshack.us/my.php?image=sotf27ne.jpg)http://img129.imageshack.us/img129/4964/sotf90ym.th.jpg (http://img129.imageshack.us/my.php?image=sotf90ym.jpg)

maikel_1981

25-02-2006, 23:43

http://www.luxonline.org.uk/files/838436.jpg

Stephen Dwoskin (geb. 1939)

Stephen Dwoskin was op het afgelopen Filmfestival Rotterdam filmmaker in focus, maar ironisch genoeg heb ik toen geen film van hem gezien. Gelukkig heb ik wel de eerste van drie te verschijnen DVD boxen gekocht met zijn werk. De box bevat 5 DVD's en is verkrijgbaar bij:

Renard Films (http://www.renardfilms.org/english/index.html)

Hier mijn gedachten over de eerste DVD uit die set:

Take Me (Dwoskin, 1969; 28 min.). De film is geschoten in groezelig zwart-wit en we zien een vrouw voor een camera zo eens het beeld in en uitlopen. Toen vreesde ik even: oh nee, we gaan toch niet een half uur naar een wandelende griet kijken. Maar heel langzaam, maar heel zeker begon deze film me ontzettend te grijpen, waarbij de invloed van ‘Anamnesis’ van onze eigen Frans Zwartjes heel duidelijk aanwezig is. Na een poos gaan de kleertjes uit en zien we steeds meer verf op het lichaam verschijnen, iets wat duidelijk afkomstig is uit de happenings van deze tijd. Dwoskin wordt vaak vergeleken met een entomoloog en dat is vrij logisch, want waar een entomoloog insecten onder de loep neemt, daar doet Dwoskin hetzelfde met het menselijk lichaam. De camera zit dicht op de huid van de vrouw en examineert ieder plekje van haar lichaam. Hoewel dit soort films ontzettend gemakkelijk abstract worden (zet een camera maar zo dicht mogelijk op iemands lichaam en je hebt geen idee meer op welk gedeelte van het lichaam je je bevindt), maar Dwoskin weet dit te voorkomen; natuurlijk zitten er redelijk wat abstracte shots in, maar het leeuwendeel van de film zie je duidelijk bij welk deel van het lichaam we zitten. Het is dan ook een fascinerende filmische dissectie van het menselijk lichaam. De soundtrack is perfect, van de hand van Ron Geesin (die mensen kunnen kennen van zijn samenwerking met Pink Floyd op ‘Atom Heart Mother’): een zacht neuriënde vrouw met dissonante feedback eronder, wat het geheel de juiste dromerige kwaliteit geeft. Experimenteel ongezinde mensen zullen denken: wat ligt dat wijf daar raar te kronkelen op de vloer met wat verf op haar lijf. Mensen die avant-garde film een warm hart toedragen zullen onherroepelijk door deze film gegrepen worden. Deze film gaat een bespottelijk directe relatie met de kijker aan, een relatie die louter in avant-garde cinema zo direct kan worden. Het is enkel een vrouw, een camera en de kijker die als voyeur deelgenoot wordt aan dit spectaculaire schouwspel.

Dirty (Dwoskin, 1971; 12 min.). Twee vrouwen drinken eerst wat uit een champagnefles en beginnen vervolgens wat met elkaar te vrijen. Het geheel is gefilmd in zwaar gemanipuleerde grijstonen en speelt heftig met slowmotions en freezeframes. Een shot leek mij een directe ode aan het befaamde shot van het begin van ‘Hiroshima mon Amour’, hier mooi gebruikt. De muziek van de befaamde componist Gavin Bryars bestaat geheel uit laag, rommelend, onweersachtig gedreun. Net voor het moment dat het pornografisch dreigt te worden als de camera praktisch op de venusheuvel staat en de hand van de ene vrouw er overheen wrijft, vindt Dwoskin het welletjes geweest en eindigt de film. Zeer intrigerend.

Girl (Dwoskin, 1975; 28 min.). Een statisch shot van een naakte vrouw die op een rood tapijt wat ongewennig met haar voetjes staat te schuifelen. En dat 28 minuten lang (oké, er zijn twee zooms). Ik ben bereid om overal wat in te zien, maar ik heb geen idee wat hier nu de bedoeling van was.

Dad (Dwoskin, 2003; 14 min.). Deze film is niet zozeer een ode aan Dwoskin’s eigen vader (hoewel de film wel aan hem is opgedragen), maar veeleer een ode aan het idee van vaderschap in zijn algemeenheid. Ook hier weer een extreem spel met close-ups, freezeframes en slowmotion, resulterend in een zeer ontroerend, bijna elegisch, werkstukje. De muziek (geen idee van wie) was werkelijk prachtig en paste perfect bij het geheel. Een sterk staaltje emotioneel betrokken avant-garde cinema. Ik moest bijna een traantje wegpinken in ieder geval.

Grandpère’pear (Dwoskin, 2003; 5 min.). Geen idee wat dit zeggen wilde, maar het was in ieder geval leuk gefilmd weer, met mooie muziek.

Dear Frances (im memoriam) (Dwoskin, 2003; 18 min.). Zoals de titel al aangeeft is dit een memoriaal voor een zekere Frances in een soort van visuele dagboekvorm. Mooi.

Verkrijgbaar in:

http://www.renardfilms.org/image/edit/affiche.gif

maikel_1981

02-03-2006, 11:46

Een interessant artikel:

http://chronicle.com/temp/email2.php?id=ZmjVrvnDHyw4ypkrJpp84z2zXqWcrfZh

maikel_1981

03-03-2006, 10:47

Eens kijken of ik hier een discussie op gang kan brengen.

Zijn er hier mensen die een verschil zien tussen een film geprojecteerd als film (dus op celluloid) en een film geprojecteerd als DVD? Met andere woorden, zijn er mensen die zich druk maken om het feit dat er steeds vaker DVD's gebruikt worden om film te kijken waarbij het oorspronkelijke celluloid verdwijnt? Er zijn namelijk verschillen tussen film en DVD, simpelweg omdat DVD digitaal is. De kleuren zijn anders, evenals de gehele 'look' van het geheel. De grap is dat veel mensen dit verschil niet eens in de gaten hebben, omdat ze nooit een vergelijking gezien hebben.

Je zou dit probleem ook breder kunnen trekken, namelijk dat er steeds minder mensen naar de bioscoop gaan en alle films op DVD bekijken, daarbij het verschil tussen film en DVD vergetend. Hierboven had ik het nog tussen het subtiele verschil tussen projectie in een bioscoop van film of van DVD, maar je zou ook het verschil home cinema vs. bioscoop ervaring centraal kunnen stellen.

Ik besef heel goed dat er bij mainstream films veel minder verschil zit tussen een film en een DVD, iets wat bij heel veel avant-garde films namelijk geheel anders is. Een film van Stan Brakhage bijvoorbeeld op de Criterion DVD is een *totaal* ander iets dan een Brakhage film op film zien in de bioscoop. Het verschil tussen beiden kun je alleen zien als je beide ervaringen doorgemaakt hebt.

Ik breng dit op naar aanleiding van een artikel dat onlangs gepubliceerd is, waarin de status van avant-garde film op DVD besproken werd:

http://chronicle.com/temp/email2.php?id=ZmjVrvnDHyw4ypkrJpp84z2zXqWcrfZh

Ik ben het grotendeels eens met de schrijver dezes, omdat het beschikbaar maken van avant-garde films op DVD de bekendheid en beschikbaarheid van dit soort films alleen maar groter kan maken. Zeer veel tegenstanders echter beginnen dan het verschil tussen film en video te benadrukken, iets waar ze ook gelijk in hebben. Zelf ben ik namelijk zeer bewust van het verschil tussen film en video en als ik de mogelijkheid heb om bepaalde werken als film in een bioscoop te zien, laat ik die mogelijkheid niet onbenut, omdat de verschillen in ervaring levensgroot zijn. Het verschil tussen beiden wordt wel eens vergeleken met het kijken naar een reproductie van een schilderij in een catalogus en het kijken naar het daadwerkelijke schilderij in een museum. Eenzelfde distinctie zou dus gemaakt kunnen worden bij mainstream films, omdat ik van mening ben dat zelfs mainstream films altijd beter zijn in de bioscoop, een ervaring die nooit overtroffen kan worden, zelfs niet met de allerbeste homecinema set beschikbaar.

Iemand hier ideeen over?

Melzz

03-03-2006, 11:08

Iemand hier ideeen over?

Een bioscoopervaring is inderdaad anders dan thuis. In de bioscoop wordt je overweldigd door het grote scherm en geluid. Soms vind ik films in de bioscoop wat "fletser" overkomen dan dvd. Op dvd spaten de heldere kleuren van het scherm en dat is niet altijd duidelijk in de bioscoop. Ik ga wel een stuk minder naar de bioscoop. Ik ga alleen naar films die ik echt heeeel graag wil zien. Lekker thuis op de bank, een film op dvd kijken zonder krap te zitten of je te irriteren aan popcorngeluiden of ander geroezemoes. Op stop drukken wanneer je dat wilt, af en toe even naar het toilet of een nieuw biertje pakken. Ik geef steeds meer de voorkeur aan thuis op dvd. Maar als ik een gezellige avond wil met vrienden, lekker naar de bioscoop, daarna wat drinken etc. Verder heb ik niet het idee dat de kwaliteit van een bioscoopscherm zoveel beter is dan op dvd. De kleuren zullen inderdaad verschillen maar bv de kleur rood op dvd, kan ook echt knalrood zijn en dat vind ik zelf zeer cool om naar te kijken.

Brakhage

05-05-2006, 13:11

Een van de meest invloedrijke avant-garde films ooit, 'Star Spangled to Death' van Ken Jacobs, is nu eindelijk op DVD verschenen! Hij is te koop voor 70 dollar (excl. verzendkosten) direct bij Ken Jacobs zelf. Het is een smak geld, maar je krijgt er dan ook een 7 uur durende film voor terug, op 4 DVD's. Ik heb de eerste DVD inmiddels gezien (het is een film die je niet in een keer hoeft te kijken) en dit was mijn reactie:

Star Spangled to Death Disc 1 (Jacobs, 1956-1960;2003-2004). Ken Jacobs wist met zijn bijna zeven uur durende film ‘Star Spangled to Death’ een mijlpaal in de avant-garde film te realiseren. Zoals wel meer films van Jacobs bestaat de film vrijwel louter uit found footage films (Jacobs gebruikt van alles: oude Hollywoodfilms, propagandafilms, instructiefilms, natuurdocumentaires etc.), hoewel het geheel bij elkaar wordt gehouden door min of meer geënsceneerde stukjes (met onder andere queer icoon Jack Smith, de man die later verantwoordelijk zou zijn voor een van de meest invloedrijke underground films ooit, ‘Flaming Creatures’). Zoals wel vaker bij found footage films hebben de afzonderlijke stukjes allemaal geen ruk met elkaar van doen, maar zoals het ultieme collagewerken betaamt is het juist de kunst om afzonderlijke bestaande elementen tot een geheel te smeden en daar is Jacobs glorieus in geslaagd. De film is duidelijk een kritiek op de regering Bush en de consumptiemaatschappij, twee stokpaardjes van linkse filmmakers die hier echter (gelukkig) nergens moraliserend of vervelend worden. Ik kan eigenlijk nog niet oordelen over deze film, want ik heb de film uiteraard nog niet helemaal gezien maar na de eerste DVD gezien te hebben, denk ik dat ik me kan gaan aansluiten bij de algemene consensus: ‘Star Spangled to Death’ is een meesterwerk.

De DVD box is gelimiteerd tot 1000 kopieën.

http://www.starspangledtodeath.com/some%20images,%20gallery/borderindex.jpg

Star Spangled to Death (http://www.starspangledtodeath.com/)

Brakhage

25-07-2006, 13:45

http://www.centerforvisualmusic.org/Fischinger/OFcover3small.jpg
Oskar Fischinger - Ten Films
Realisatie: Oskar Fischinger
Label: Center for Visual Music (http://www.centerforvisualmusic.org/DVD.htm)

Oskar Fischinger – Ten Films (1921-1947). Oskar Fischinger was een van de grote pioniers in het veld van de abstracte animatie, het terrein van de geanimeerde geometrische figuren: draaiende blokjes, balkjes en rondjes dus. Fischinger ging verder waar andere pioniers als Hans Richter en Viktor Eggeling begonnen waren.

Spirals (1926). Meteen een werkelijk fantastische binnenkomer die veel weg heeft van Marcel Duchamp’s ‘Anemic Cinema’ (1926) maar dat is al snel als je enkel spiralen en cirkels gebruikt. Fischinger gaat echter voor de hallucinerende werking en slaagt hier glorieus in. Film als drug.

Studie nr. 6 & 7 (1930/1931). Deze films deden mij sterk denken aan het werk van Mary Ellen Bute, hoewel dit ook overduidelijk een inspiratie is geweest voor Disney’s ‘Fantasia’ uit 1940.

Kreise (1933). Een kleurenspel wat vooral gebaseerd is op cirkels, zoals de titel al doet vermoeden. Enkele zeer mooie kleurencombinaties en visuele ritmes worden hier gecreëerd.

Allegretto, late version (1936-43). Zonder meer een van de absolute hoogtepunten, dit werk. In de andere werken wist Fischinger ook al een zeer bijzondere en nauwe relatie te bereiken tussen beeld en muziek, maar in ‘Allegretto’ bereikt hij zijn hoogtepunt. De animatie is werkelijk perfect afgestemd op de begeleidende jazzmuziek en Fischinger bereikt een prachtig muzikaal ritme met zijn beelden, waardoor dit met recht visuele muziek genoemd kan worden.

Radio Dynamics (1942). Dit werk is het dichtst wat Fischinger in deze films komt tot de abstracte schilderijen van Wassily Kandinsky of Karel Appel, want het is zo ongeveer een schilderij wat tot leven komt. Fischinger noemde het een ‘color-music-composition’ en laat ironisch genoeg de muziek volledig achterwege waardoor hij in staat is om puur visuele ritmes te creëren. Een voorloper van veel werken van Stan Brakhage lijkt het ook te zijn, terwijl het gebruik van blokjes een rechtstreeks voorloper lijkt van veel van de hedendaagse videokunst (http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews19/sonic_fiction_dvd_review.htm), waarmee Fischinger de grootvader van de digitale kunsten wordt.

Motion Painting no. 1 (1947). Dit langste werk vond ik grappig genoeg de minst interessante. Het is een soort van olieschilderij dat zichzelf lijkt te schilderen. Denk dus: Bob Ross die avant-garde gegaan is en later zelf met photoshop weggebrushed is.

Wax Experiments (1921-1926). Dankzij de titel zou je verwachten dat dit werk gemaakt is met was, maar het maakt mij allemaal bitter weinig uit hoe het in elkaar gezet is, want het resultaat is adembenemend. Het verbluffende spel met licht en schaduw levert een prachtige fantasmagorie op, die me meermalen deed denken aan Ralph Steiner’s klassieke waterballet ‘H2O’ (1929).

Spiritual Constructions (1927). Fischinger begeeft zich hier richting de figuratieve kunst, ook al wordt het al redelijk snel weer abstract, dit silhouettenspel waarin twee figuren tegenover elkaar zitten te drinken, alvorens in vreemde constructies te veranderen.

Walking from Munich to Berlin (1927). Je zou het een charmante stadssymfonie kunnen noemen en het is de enige live-action film op de DVD.

Eindconclusie: zeer sterke DVD, zeer aanbevolen voor liefhebbers van animatie.

http://f10.putfile.com/thumb/7/20508433155.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=main/7/20508433155.jpg&s=f10) http://f10.putfile.com/thumb/7/20508440674.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=main/7/20508440674.jpg&s=f10) http://f10.putfile.com/thumb/7/20508444064.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=main/7/20508444064.jpg&s=f10)

Brakhage

25-07-2006, 13:52

http://ec1.images-amazon.com/images/P/B000FL88EY.01._SS500_SCLZZZZZZZ_V52408581_.jpg
Four Short Films
Realisatie: Jean-Luc Godard & Anne-Marie Miéville
Label: ECM Cinema (http://www.amazon.fr/gp/product/B000FL88EY/403-3685415-4041259?v=glance&n=405322&s=gateway&v=glance)

De L’origine du XXIe Siècle (Godard, 2000). Een werkelijk verbluffend begin: we zien het zwaar bewerkte digitale video wat we ook al in ‘Eloge de L’amour’ zagen; een man bespeelt op straat een viool, mensen lopen langs, een fietser schiet voorbij. Op de soundtrack horen we een prachtige aria. En dan volledige stilte. Een bus vol vluchtelingen rijdt langs in het donker. Kippenvel komt opzetten, want je beseft dat je weer in de wondere wereld van Jean-Luc Godard terecht gekomen bent. Een verhaal heeft Godard natuurlijk al lang niet meer nodig en deze vier korte essayfilms zijn ook in de trant van wat zijn magnum opus schijnt te zijn ‘Histoire du Cinema’ (nog steeds niet verkrijgbaar op DVD): een amalgaam van filmbeelden, geschreven woord, poëzie, beeldhouwkunst, schilderingen, filosofie en muziek. Herkenbare clips uit Kubrick’s ‘The Shining’,’Buñuel’s ‘Los Olvidados’ en Bergman’s ‘The Silence’ worden afgewisseld met clips uit films die je niet kent, een stukje uit een pornofilm waarin een man een vrouw volledig onderpist wordt afgewisseld met beklemmende documentaire beelden en nieuw zelf geschoten materiaal wordt afgewisseld met materiaal waarvan de herkomst niet eens meer te herleiden valt. Godard haalt zijn quotes overal vandaan, want Godard kent de hele kunstwereld op zijn duimpje. Het is een overzicht van de complete filmgeschiedenis, maar toch ook weer helemaal niet. Godard is in staat om het befaamde eindshot van Jean Seberg uit zijn eigen ‘A Bout de Souffle’ erin te verwerken, want Godard is zelf natuurlijk een enorm belangrijke bouwsteen van de cinema. Hij geeft commentaar op de cinema die hij zelf mede geschapen heeft. Godard is cinema en maakt cinema. Hij recyclet cinema en maakt daarmee en passant nieuwe cinema. Dit is film in zijn meest pure en tegelijkertijd meest uitgedijde vorm. Peter Greenaway klaagde ooit dat hij vond dat de meeste filmmakers hun films maakten met een oog dicht en twee handen achter hun rug gebonden, waarmee hij bedoelde dat maar weinig filmmakers alle mogelijkheden die film biedt ook daadwerkelijk gebruikten. Godard maakt van de cinema een gesamtkunstwerk waar Wagner trots op zou zijn. Film als het ultieme hypermedium, waarin Godard de relatie tussen kunst, vrijheid, de maatschappij, herinnering, geweld en passie onderzoekt.

The Old Place (Godard & Miéville, 1998). Dit is het langste werk op de DVD met 46 minuten en werd gemaakt in opdracht van het Museum of Modern Art. Godard en zijn vaste samenwerkster Anne-Marie Miéville praten op de soundtrack over kunst in zijn algemeenheid en de relatie tussen verschillende kunsten, uiteraard onder een overweldigende en hallucinerende beeldenstroom en begeleid door zeer uiteenlopende muziek.

Liberté et Patrie (Godard en Miéville, 2002). Zoals de titel al aangeeft zijn vooral vrijheid en vaderland hier belangrijke thema’s, maar de film kon me minder boeien dan de twee voorgaande, maar die waren dan ook van een superieur niveau.

Je Vous Salue, Sarajevo (Godard, 1993). De titel is een duidelijke verwijzing naar Godard’s ‘Je Vous Salue, Mary’, maar verder is dit een compleet andere film. Slechts twee minuten lang, maar in die twee minuten weet Godard een angstig sterk portret te schetsen van de oorlog in Sarajevo. Zoals met alle andere films wil Godard ons vooral met ons neus op de feiten drukken en zorgen dat we belangrijke dingen niet vergeten. Kan en mag kunst nog wel bestaan in een wereld waarin zoveel oorlog en ellende heerst?

Deze DVD representeert een zeer belangrijke en artistiek zeer interessante fase uit het oeuvre van misschien wel de meest belangrijke filmmaker sinds WOII. Het is dus zeer mooi dat deze films nu eindelijk op DVD verschenen zijn, ook al doet het je tegelijkertijd je haren uit je hoofd rukken dat er zoveel sleutelwerken van zo’n belangrijk figuur nog steeds nergens op DVD verschenen zijn. Deze DVD is in ieder geval weer een stap in de goede richting.

mercapto

25-07-2006, 16:35

Brakhage

25-07-2006, 17:40

Oskar Fischinger – Ten Films (1921-1947)

Om het even heel cru te brengen. Moet ik hierbij denken aan screensavers of visualisation in musicplayers op de PC ? Dan wel niet psychedelisch composities die morphen aan de hand van muziek ?
Aan alles, want dit soort films zijn van grote invloed geweest op alle dergelijke digitale zaken, danwel muziek videos, danwel vloeistofprojecties of wat dan ook. Het zijn de eerste films die een directe connectie zoeken tussen beeld en geluid en vormen daarmee dus de bron van heel MTV en alles wat Microsoft ons voorschotelt met screensavers etc.

Kijk bijvoorbeeld even op UbuWeb (http://www.ubu.com/film/), bijvoorbeeld Symphonie Diagonale van Viktor Eggeling of Rythmus 21 van Hans Richter. De kwaliteit ervan is erg slecht natuurlijk en daarom komen dat soort films helemaal niet over als visuele ervaring, maar het kan je wellicht een idee geven wat er bij te verwachten.

mercapto

25-07-2006, 18:14

Ik heb Rhytmus 21 van Hans Richter gedownload. In hoeverre is de begeleidende muziek orgineel vraag ik me af...?
De muziek deed me meer dan de beelden, maar voor een opname uit 1921 is dat niet heel verbazend, de tand des tijds heeft zich flink uitgeleefd op de beelden. De samenhang tussen beeld en geluid was er voor mij niet echt, of dat nou een timing kwestie is of dat het ritme de beelden niet volgt weet ik niet.
Hoe raar het ook klinken mag, het geheel deed bij mij de behoefte opkomen om weer eens wat Radiohead/Tom Yorke te gaan luisteren.

Misschien een rare vraag maar uhm, ben je toevallig bekend met de band Nitzer Ebb ?

mercapto

25-07-2006, 18:45

En ben nu met Viktor Eggeling's Symphonie Diagonale bezig.
Wat een dreigende klanken, uit 1924, het doet me denken aan de dreiging van een oorlogs machine, ook door de mars roffels. Het eerste wat in me opkwam was in dit geval The Wall.
De beelden deden me eerst denken aan bruggen, maar nu ik langer kijk lijken deze te veranderen in schoorstenen, fabrieken, met de golvende lijnen als rook. De lijnen die in een boog lopen en eerst op bruggen leken lijken nu wel schaduwen die vallen door een getralied raam. Ik moet toegeven dat ik best gebiologeerd heb zitten staren naar de veranderende, maar toch zich herhalende vormen.
De samenhang tussen beeld en geluid is bij dit filmpje toch wel veel groter voor mijn gevoel. Maar door de eind credits kom ik er nu wel achter dat voor beide stukken de muziek recent is toegevoegd, dus in hoeverre de klanken orgineel zijn...?

Brakhage

25-07-2006, 20:16

Beide voorbeelden zijn inderdaad geen voorbeelden waarbij er een directe relatie is tussen beeld en geluid, ze bestaan met meerdere soundtracks. Oskar Fischinger was juist een van de eersten die zich specifiek ging bezighouden met de relatie beeld-geluid en bij hem kan de muziek dus niet vervangen worden door een andere soundtrack (ook al zijn sommige Fischinger films zoals 'Spirals' stom). Ik heb de voorbeelden van Eggeling en Richter aangedragen omdat die het meest lijken op wat Fischinger doet, althans wat ik zo direct online als downloads kon vinden en waren niet bedoeld als een op een vervangingen.

Desalniettemin is de relatie beeld-geluid een zeer belangrijk en immer terugkerend issue binnen de (abstracte) avant-garde film: Brakhage maakte zijn meeste films volledig zonder geluid omdat hij van mening was dat geluid de beelden te veel beinvloedt en hij wilde puur visuele ritmes creeeren. Over de films van Harry Smith bijvoorbeeld is nog altijd geen consensus of ze nu met of zonder geluid gezien moeten worden (of zelfs welke muziek er dan onder zou moeten). Fernand Leger's briljante 'Ballet Mecanique' hoort vertoond te worden met een krankzinnige ritmische soundscape van Georg Antheil, maar op de Kino 'Avant-Garde: Experimental Cinema of the 1920s & 1930s' staat een of andere bespottelijke new age twang gitaar soundtrack welke het hele effect van de film volledig verwoest. Het is een debat dat steeds terugkeert en voor beide partijen is iets te zeggen, ook al moet bij elke film afzonderlijk weer bepaald worden of het met of zonder muziek moet. Een van de leukste dingen is dan ook dezelfde film kijken met en zonder geluid en de enorme verschillen in ervaring dan te merken. Op die wijze besef je pas hoezeer geluid of muziek onze reactie op een film bepaalt, ook bij de narratieve mainstream film.

Nitzer Ebb ken ik niet, maar als het ongeveer hetzelfde klinkt als andere industrial bands als Skinny Puppy of Ministry dan kan ik me hun sound wel ongeveer voorstellen. Hoezo?

Brakhage

28-07-2006, 18:39

http://www.oldies.com/i/boxart/large/a-z/arm1d.jpg
George Bataille’s Story of the Eye (Repasky McElhinney, 2004)

Te koop hier (http://www.oldies.com//product-view/0604GD.html)

Deze derde film van Andrew Repasky McElhinney is me toch weer een feestje, niet normaal zeg. Het begint allemaal met documentaire footage van een heuse geboorte; daarna zien we twee vrouwen dansen met een enorme hoed op, waarbij ogen op hun tieten geschilderd zijn en een kerel met een joystick op zijn schoot de meisjes lijkt te besturen. Het begint meteen leuk te worden als de kerel zijn joystick inruilt voor zijn eigen joystick en zichzelf een handje begint te geven, allemaal pontificaal in beeld gebracht. Daarna volgen nog eens twee hardcore porno scènes van ieder ongeveer een kwartier: een tussen twee mannen (waarbij de matroos op een soort van jonge Sting lijkt en de ander een soort van Wesley Snipes in het leer is) en een tussen twee vrouwen (waarbij de een net geopereerd lijkt en de ander uit een kleine kooi bevrijd wordt). Daarna volgen tien minuten waarbij we een wat ongezond uitziende vrouw (de geopereerde van net) telkens dezelfde trap zien betreden, maar dan iedere keer gefilmd vanuit hetzelfde standpunt. Dit lijkt een directe ode aan/parodie op de befaamde scène uit Leger’s ‘Ballet Mecanique’ (1924) te zijn, waarbij een oude vrouw telkens dezelfde trap op loopt. Het is echter tegelijkertijd ook een soort van variant op Resnais’s meesterlijke avant-garde puzzel ‘Last Year at Marienbad’, als ook een soort van opschorting van filmische tijd zoals bijvoorbeeld een Andrei Tarkovsky of Andy Warhol dat plachten te doen. Ik kan je in ieder geval verzekeren dat tien minuten lang naar dezelfde actie kijken op zijn minst ‘anders’ te noemen is. Daarna volgt nog wat expliciete seks en andersoortige onbegrijpelijke taferelen, als de film uiteindelijk eindigt met de kerel uit het begin die op de camera ejaculeert. Althans eindigt, we krijgen eerst nog acht minuten een zwart beeld en daarna testbeeld en dan is de koek echt op. Er is geen enkele vorm van dialoog, de soundtrack bestaat uit diegetische geluiden, piano en orgelmuziek en hier en daar wat klanken van meeuwen en een schreeuwende vrouw. De film is gebaseerd op de erotische schandaalroman ‘Story of the Eye’ van George Bataille en volgt dezelfde dromerige ‘structuur’. De DVD cover wist het voor een keer treffend te verwoorden: de film is deels surrealisme, deels porno en deels gewoon onzin.. Bill Krohn (jazeker, dezelfde Bill Krohn die al sinds jaar en dag voor ‘Cahiers du Cinema’ schrijft) haalt in zijn liner notes terecht Jacques Rivette aan die ooit zei dat iedere film twee keer gezien moet worden: een keer voor verrassing en een keer voor verrukking. En zo is het maar net

‘George Bataille’s Story of the Eye’ is zonder meer een van de meest spraakmakende en authentieke stukjes cinema van de laatste jaren. Of het enkel provocatie is of de toekomst van de underground film zou ik niet durven te zeggen, maar ik zet mijn geld in op het laatste. Iedere avontuurlijke filmliefhebber moet dit echt gezien hebben.

http://f10.putfile.com/thumb/7/20813355615.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=main/7/20813355615.jpg&s=f10) http://f10.putfile.com/thumb/7/20813362982.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=main/7/20813362982.jpg&s=f10) http://f10.putfile.com/thumb/7/20813365912.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=main/7/20813365912.jpg&s=f10)

mercapto

28-07-2006, 18:56

Nitzer Ebb ken ik niet, maar als het ongeveer hetzelfde klinkt als andere industrial bands als Skinny Puppy of Ministry dan kan ik me hun sound wel ongeveer voorstellen. Hoezo?

Leek me echt iets voor jou :)
Het is inderdaad Industrial. Ik ken ze zelf via Depeche Mode, ze stonden in hun voorprogramma tijdens één van hun Europese tours.

Ik kan het helemaal mis hebben natuurlijk :)

Wat Story of the Eye betreft, ik ben blij dat ik niet avontuurlijk ben ;)

Brakhage

28-07-2006, 19:02

Brakhage

02-08-2006, 23:46

http://ec1.images-amazon.com/images/P/B000B9E2N6.01._SS500_SCLZZZZZZZ_V1129021184_.jpg
Realisatie: Carlo Lizzani, Bernardo Bertolluci, Pier Paolo Pasolini, Jean-Luc Godard, Marco Bellocchio
Label: No Shame Films (http://www.noshamefilms.com/catalogue/dvd_01.asp?pdno=7)

Amore e rabbia

Deze omnibusfilm is zo goed als vergeten door iedereen en wordt inmiddels bijna clichématig omschreven als gedateerd. Ach ja, sommige gedeeltes zijn wat gedateerd, maar enkel de enorme verzameling talent maakt de film al de moeite van het zien waard.

Het deel van Carlo Lizzani (de grote onbekende hier voor mij) is grappig genoeg een van de sterkste en nog meest relevante delen: een vrouw wordt verkracht terwijl een heel flatgebouw toekijkt en niets doet en een man krijgt een auto-ongeluk en kan geen enkele auto tot stoppen manen voor hulp. Het is een mooie metaforische film en meteen een prettige binnenkomer.

Bernardo Bertolucci schakelde de avant-garde groep The Living Theater in voor zijn deel en het gevolg is een soort van performance art toestandje. Het gaat allemaal nergens over, maar ik vind zulk soort dingen altijd erg bijzonder om te zien; het gaf me zelfs het gevoel dat ik normaal enkel heb bij het zien van moderne dansvoorstellingen.

Pier Paolo Pasolini stelde zijn deel in het teken van zijn grote muze en boytoy Ninetto Davoli: we zien de bekende krullenbol wat door straten lopen, afgewisseld met documentaire beelden. Een typisch staaltje politieke poëzie van Pasolini dus.

Het deel van Jean-Luc Godard was vanwege mijn grote Godard idolaatheid uiteraard het deel waar ik het meest naar uitzag, maar het liep uit op een grote teleurstelling. Het is een typische filosofieles van Godard over film en de maatschappelijke ontwikkelingen van de tijd (in dit geval dus de opstanden uit 1968), maar waar Godard me vaak enorm weet te boeien, weet hij me soms ook volledig kwijt te raken. Dit is helaas een geval van het laatste.

Marco Bellocchio’s deel was nog het meest gedateerd en bestaat louter uit wat geleuter tussen studenten. Geen moment interessant.

Al met al een typische omnibus film dus: zeer onevenwichtig, maar de eerste drie delen maakten dit voor mij zonder meer de moeite waard.

Brakhage

04-08-2006, 21:36

http://www.artnet.com/Magazine/reviews/robinson/Images/robinson4-18-8.jpg
Eija-Liisa Ahtila (geb. 1959)

---------------------------------------

http://www.dvdkotelo.com/ahtila5.jpg

The Cinematic Works of Eija-Liisa Ahtila (Ahtila, 1993-2002). Deze nieuwe DVD van het BFI is meer dan de moeite waard, vooral omdat het mijn eerste kennismaking was met het werk van Eija Liisa Ahtila, die ik enkel van naam kende. De Finse Ahtila bewandelt een grijs gebied tussen film en video-installaties en terugkerende thema’s zijn adolescentie, seksualiteit en een nadruk op vrouwen. Haar avant-garde films zijn niet zozeer experimenteel op visueel vlak (ook al bevatten ze meer dan voldoende visuele experimenten) maar haar experimenten begeven zich steevast op het narratieve vlak. Het spreekt voor zich dat een volledig lineair verhaal hierbij uitgesloten is, maar toch bevatten de films meestal toch duidelijke narratieve elementen, zij het met een mooie twist. Hierdoor zijn haar films niet volkomen ondoordringbaar zoals vele avant-garde werken kunnen zijn, ze zijn behoorlijk toegankelijk eigenlijk. Het meest mooie aan haar werk vond ik dat ze in een oogwenk kan springen van documentaire naar volstrekte fantasie, wat de films een duidelijke smoel geeft. Ook op visueel vlak is deze omschakeling vaak even abrupt: prachtige poëtische beelden kunnen worden gevolgd door alledaagse, bijna lelijke documentaire beelden. Dat dit een bewust effect is, wordt nog eens extra duidelijk door de extreem grote verschillen die ze aanbrengt: haar poëtische beelden en camerabewegingen zijn werkelijk extreem mooi (een verdrinkingsscène in ijswater en een camera die van straatniveau over een brugreling klimt en het water in duikt behoren tot het mooiste wat ik ooit gezien heb), terwijl de rest van haar beelden zeer bewust saai zijn.

De uitstekende DVD van BFI bevat in totaal 5 werken, variërend in lengte van drie keer 90 seconden tot 55 minuten met een totale speelduur van 110 minuten. Er is een echte DVD installatie bij, waarbij je dus drie beeldpanelen op je scherm ziet, een effect dat op DVD natuurlijk minder overkomt dan in een museum of galerie. De laatste twee (de langste van de vijf) vond ik de meest indrukwekkende, ook al hadden alle films een aantrekkingskracht. Het bijna uurlange ‘Rakkaus on Aarre’ bevat vijf episodes die allemaal een vrouw tonen met een vorm van psychose, waarbij iedere episode een eigen geluidsdesign (geluid is sowieso vrij belangrijk in haar films) kent en een duidelijke eigen gezicht. Dit zijn typisch het soort films die je nimmer na een kijkbeurt volledig kunt doorgronden en die meerdere kijkbeurten toestaan en zelfs vereisen. Een zeer aanbevolen DVD.

http://f5.putfile.com/5/13710150811-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=5/13710150811.jpg&s=f5)
http://f5.putfile.com/5/13710153639-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=5/13710153639.jpg&s=f5)
http://f5.putfile.com/5/13710161295-thumb.jpg (http://putfile.com/pic.php?pic=5/13710161295.jpg&s=f5)

Brakhage

29-08-2006, 09:26

Ik mailde Pip Chodorov van Re:Voir (http://www.re-voir.com/) laatst met de vraag hoe het zat met de beloofde Blu-ray release van de films van Kenneth Anger en dit was zijn reply:

We are working on it actively. UCLA has restored four of his films
and we will be making HD transfers within the next two months. We
have designed a package and are working out the budget with Sony.
It's just a matter of time.
We are also looking for funding and investors if you know anybody.
Thank you for your interest,
Pip

Het komt dus wel :D

Dat wordt dus Blu-ray aanschaffen...

Toon_1

29-08-2006, 11:08

Brakhage

06-09-2006, 19:49

http://images.amazon.com/images/P/B000FOT6YW.01._SS500_SCLZZZZZZZ_V60892971_.jpg
Funeral Parade of Roses (1969)
Regie: Toshio Matsumoto
Label: Masters of Cinema (http://www.eurekavideo.co.uk/moc/)

Soms lijkt een film voor jou persoonlijk gemaakt. Wat krijg je als je tot onderwerp de gay subcultuur van Tokio neemt en dit weergeeft in een mengeling van Italiaans neorealisme, avant-garde film, documentaire, animatie, literatuur, politiek en muziek? ‘Funeral Parade of Roses’ dus, een hallucinerende mix van alle filmtechnieken denkbaar en een film die stilistisch duidelijk van grote invloed is geweest op Kubrick’s cartooneske ‘A Clockwork Orange’, maar dan nog enkele graadjes extremer, compleet met openlijk drugsgebruik en naaktscènes - zeker in 1969 nog behoorlijk radicaal. Er is wel een duidelijk narratief element aanwezig, maar dit wordt dermate versnipperd door allerhande zijsporen, dat het schier onmogelijk is om de film in een keer te bevatten; het is zelfs goed mogelijk dat de film nooit geheel te bevatten is, maar meerdere kijkbeurten zullen allerlei steeds terugkerende beelden en motieven zonder twijfel een duidelijkere plaats geven. Wat wel duidelijk is, is dat de film als enige doel heeft om alle mogelijke grenzen te overschrijden en taboes te doorbreken en het geheel is dan ook een merkwaardige mengeling van humor, tragiek, realiteit, fantasie en symboliek. De gemiddelde filmkijker krijgt hoofdwaarschijnlijk een knallende koppijn of schimmel onder de nagels van een film als deze, avontuurlijke mensen die geen lineair verhaal nodig hebben en open staan voor een geestverruimende en baanbrekende film, zullen hier echter een juweeltje in vinden.

Masters of Cinema is er wederom in geslaagd om een zeer bijzondere film in hun catalogus op te nemen en ze zijn langzaam maar zeker Criterion van de troon aan het stoten, zeker als het gaat om gedurfde releases. De kwaliteit van de releases is uiteraard weer van de hoogte plank, zoals we van ze gewend zijn. Beeld en geluid zijn uitstekend te noemen en extra's zijn legio: een 40 pagina's tellend boekje met de nodige achtergrondinformatie omtrent de Japanse New Wave, een verhelderend audiocommentaar van de regisseur (in het Japans met Engelse subs), plus nog een interview met de regisseur wat ik nog kijken moet. Een zeer dikke aanrader voor de avontuurlijken onder ons.

Brakhage

17-09-2006, 18:53

Nog meer en beter nieuws van het Kenneth Anger front: de lang verwachtte en eindeloos uitgestelde DVD's van Fantoma komen er aan! 28 november is het zover, dan komt deel 1 uit, met daarin de volgende films:

Fireworks, Puce Moment, Rabbit's Moon ("the rarely seen original 16 minute version"), Eaux d'Artifice, and Inauguration of the Pleasure Dome

Helaas moet ik op mijn favo film 'Kustom Kar Kommandos' en zijn meest beroemde film 'Scorpio Rising' dus nog even wachten, maar om deze films op DVD te zien is niets minder dan een natte droom. 'Inauguration of the Pleasure Dome' kon ik zelfs helemaal niets mee destijds, dus die gaat vrolijk in de herkansing. En Fantoma besteedt doorgaans behoorlijk veel zorg aan hun releases, dus dit is niets minder dan ronduit sensationeel nieuws. Hoef ik toch nog geen Blu-Ray speler aan te schaffen :D Meer info op de site:

Fantoma (http://www.fantoma.com/fantoma.html)

Brakhage

10-10-2006, 13:15

http://images.amazon.com/images/P/B000H5TIH4.01._SS500_SCLZZZZZZZ_V40293443_.jpg
Celine And Julie Go Boating (1974)
Regie: Jacques Rivette
Studio: British Film Institute (http://www.bfi.org.uk/)

Deze film wilde ik letterlijk al jaren zien, maar zoals met de meeste films van Jacques Rivette was ie nog niet op DVD verschenen, maar dankzij BFI is er nu wel die mogelijkheid. En de film leeft zonder meer op naar zijn beroemde status. Net als in het indrukwekkende, vier uur durende ‘La Belle Noiseuse’ (Rivette is vermaard om zijn lange films, ook deze is met zijn 190 minuten niet direct kort te noemen), waarin eigenlijk allemaal maar weinig gebeurt en tegelijkertijd ook erg veel. Zelf zij hij ooit dat zijn verhalen net als het weer zijn: het is er altijd, maar je staat er gewoon niet altijd bij stil. Een wat suffe bibliothecaresse ontmoet een vrijgevochten goochelaarster en raken beiden verstrikt in een merkwaardige wereld van kinderlijke magie. Omdat de film zo lang duurt weet het zo’n opmerkelijk eigen universum te creëren, waarin je letterlijk kunt verdwalen, want de labyrintachtige structuur van het ‘verhaal’ nodigt letterlijk uit tot het nemen van zijpaden. Het geheel is allemaal duidelijk gebaseerd op Alice in Wonderland alleen dan allemaal net iets anders en nog vreemder. Rivette experimenteert lustig met improvisatie en frommelt allerlei genres door elkaar heen en de film springt van de ene sfeer naar de andere. Nog een stukje knotsgekker wordt het als de dames middels een magisch snoepje een film-in-de-film gaan kijken, waarmee de film nog een extra laag krijgt en de reeds versnipperde en elliptische structuur van de film nog eens extra gecompliceerd wordt. De hele film door stelt Rivette het idee van het kijken naar film en de filmervaring op zich al aan de kaak middels allerlei middeltjes, maar deze thema’s worden nog eens extra versterkt door de film-in-de-film. Ik kan zonder overdrijven stellen dat ik inmiddels wel het een en ander gezien heb wat op zijn zachtst gezegd afwijkt van de standaard en het is juist dan erg prettig om te ervaren dat er nog zoveel is wat je nog kan verrassen omdat het wederom anders is dan je al kent. ‘Céline et Julie vont en bateau’ is zo’n werk, een film die tegelijkertijd hoogst experimenteel is als ook uiteindelijk redelijk conventioneel, hoewel ik het hoge kijkplezier dat de film met zich meebrengt het meest opmerkelijk vond. De film vereist (net als bijvoorbeeld ‘Citizen Kane’) meerdere kijkbeurten om alle losse eindjes, onderling samenwerkende elementen en ingenieuze structuur te kunnen bevatten en na een kijkbeurt kan ik alleen zeggen dat ik enkel de oppervlakte van de film gezien heb. Maar dit is zonder meer Unieke Cinema die niemand mag missen.

De DVD uitgave bevat nog een DVD met extra's welke in nog niet gezien heb, maar enkel omdat dit de enige DVD uitgave met Engelse subs is, is deze DVD een must-buy.

Zie ook DVDBeaver (http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews25/celine_and_julie_go_boating.htm)

Brakhage

22-11-2006, 20:24

Een prima artikeltje van Daryl Chin op DVDBeaver over avant-garde films op DVD, met enkele links naar mijn recensies :)

At Home and Abroad: Some Views from the Avant-Garde on DVD (http://www.dvdbeaver.com/film/articles/avant_garde.htm)

Brakhage

04-12-2006, 21:06

http://ec2.images-amazon.com/images/P/B000I0QSPS.01._SS500_SCLZZZZZZZ_V35073998_.jpg

The Quay Brothers - The Short Films 1979-2003 (Two Discs) (http://www.amazon.co.uk/dp/B000I0QSPS/ref=nosim?tag=dvdbeaver-21&creative=374929&camp=211189&link_code=as2&creativeASIN=B000I0QSPS)

In Absentia (Quay Brothers, 2000). Ik zag deze 20 minuten durende film voor de eerste keer alweer enkele jaren geleden. Het was ergens ’s nachts bij een of ander VPRO programma en ik viel midden in de film en was meteen helemaal verkocht. Ik wist te achterhalen dat de muziek van de briljante componist Karl-Heinz Stockhausen was (het stuk ‘Zwei Paare’ om precies te zijn), voor mij op dat moment zeker geen onbekende omdat ik al behoorlijk veel van zijn werk gehoord had. De beelden bleken gemaakt door de broers Stephen en Timothy Quay, op dat moment grote onbekenden voor mij, maar dankzij deze film was ik zo geïtrigeerd geraakt dat ik hun oeuvre nu grotendeels gezien heb. Deze film kon ik echter nimmer meer zien, simpelweg omdat ie nog nooit op DVD uitgegeven was, maar nu dankzij die glorieuze dubbel DVD van BFI dus wel. En ik voelde weer exact datzelfde gevoel als toen ik hem voor het eerst zag. Het is een gevoel dat ik niet eens goed kan omschrijven, een gevoel dat enkel opgeroepen kan worden door de grootste kunstwerken: een abstracte film van Stan Brakhage, een dansvoorstelling van Nederlands Dans Theater of een concert van John Zorn. Het is een gevoel van een verhoogde esthetische ervaring, een intense waardering voor de vertoonde creativiteit, een soort van out of body experience, een compleet vergeten waar je bent en een volledig opgaan in het kunstwerk. ‘In Absentia’ omschrijven is bijna onmogelijk, onwenselijk ook. Natuurlijk bevat het geen dialogen of zelfs maar een eenduidig verhaal. Het is visuele poëzie, een impressie, een perfect huwelijk van beeld en geluid. Want hoewel zowel de muziek van Stockhausen als de beelden van de Quays van zichzelf al bloedmooi zijn, is het vooral de symbiose van beiden die het maakt tot wat het is: een bloedmooi en prachtig stukje visuele muziek.

The Phantom Museum (Quay Brothers, 2003). Na de overweldigende ervaring van ‘In Absentia’ kon deze 12 minuten durende film eigenlijk enkel tegenvallen, maar er is nog meer dan voldoende te genieten. Een mooie combinatie van live action en de Quay’s gepatenteerde poppenanimatie en een typisch geval van sfeer boven logica, van beelden boven verhaal.

Ik heb van de BFI DVD (http://www.dvdbeaver.com/film2/DVDreviews26/Quay_bros_short_films.htm) nu slechts twee films gezien, maar aangezien ik het grootste gedeelte al ken van de Kino DVD kan ik deze DVD van harte aanbevelen, want dit is de perfecte introductie in de unieke en hoogst creatieve wereld van de Quay Brothers, zeker nu die Kino DVD OOP is.

Gerelateerd is ook: Institute Benjamenta (http://www.dvd.nl/forum/showthread.php?p=806705#806705)

Jelger

04-12-2006, 21:10

Dit zou je zo onderhand een hele lange monoloog kunnen noemen. Daar verandert een wijziging van je gebruikersnaam niets aan :wink:.

Brakhage

04-12-2006, 21:17

Dit zou je zo onderhand een hele lange monoloog kunnen noemen. Daar verandert een wijziging van je gebruikersnaam niets aan :wink:.
Klopt, maar wijziging van gebruikersnaam had hele andere redenen hoor :wink: Maarjah, wat moet ik anders? Opgeven? Nooit!

mercapto

04-12-2006, 21:22

Nah, ik blijf ook af en toe nog wel vragen stellen of gal spuien nadat ik me eens aan een experimenteel film(pje) gewaagt heb. ;)

Brakhage

20-12-2006, 15:07

http://g-ec2.images-amazon.com/images/G/01/ciu/9c/f3/5870228348a0abb12d6fd010._AA240_.L.jpg

Fever Dreams and Heavenly Nightmares: The Short Films of Chel White

Zo af en toen zie ik avant-garde films die zo slecht en visieloos zijn dat ik er ronduit depressief van word en begin te twijfelen aan het hele idee van avant-garde kunst. Maar gelukkig zijn er dan ook ineens weer werken die me zo imponeren dat ik dankbaar ben dat ik leef. Experimenteel filmmaker Chel White behoort wellicht niet tot de echte giganten, maar heeft gelukkig meer dan voldoende te bieden om meer dan interessant te zijn.

Het eerste wat me opviel aan deze collectie van 8 korte films was de enorme diversiteit: in niets leken ze vaak met elkaar te maken te hebben, want het varieerde van vreemde poppenanimatie (‘Magda’), tot een ode aan de kopieermachine (‘Choreography for Copy Machine’) en van een man met een wel heel bijzonder relatie met de aarde (‘Dirt’) tot een kijkje in het creatieve proces (A Painful Glimpse into My Writing Process (in less than 60 seconds)). Zijn films maken gebruik van abstracte en poëtische beelden, maar hebben vrijwel altijd menselijke emoties als onderwerp. Stilistisch schiet het ook al alle kanten op, maar Chel White lijkt het talent te hebben om voor ieder onderwerp de juiste stijl te gebruiken. Het meest duidelijk vond ik dit in het voor mij meest indrukwekkende ‘Soulmate’, een 15 minuten durende exploratie van liefde en eenzaamheid: met beelden van een oude vrouw aan haar kaptafel, een man die onder de douche gaat, twee kinky meesteressen, een regenachtige avond, de juiste muziek, een pseudo-amateur manier van filmen en een bijzondere voice-over, weet White een indrukwekkende en bij vlagen zelfs ijzingwekkende film te maken. Een uitstekende collectie films die vermoedelijk meerdere kijkbeurten belonen.

Brakhage

23-01-2007, 14:28

http://ec1.images-amazon.com/images/P/B000JFXRU6.01._SS500_SCLZZZZZZZ_V37938703_.jpg
The Films of Kenneth Anger, volume I (1947-1954) (http://www.amazon.com/Films-Kenneth-Anger-Vol-1/dp/B000JFXRU6/sr=1-1/qid=1169562107/ref=pd_bbs_sr_1/002-6365001-9006425?ie=UTF8&s=dvd)
Studio: Fantoma

Kenneth Anger is al sinds jaar en dag een van de personen die mijn kijk op film ingrijpend veranderd heeft. Ik was dan ook zeer blij dat ik tijdens het British Film Festival in Londen enkele maanden geleden een paar van zijn films op het grote doek mocht aanschouwen in de Kenneth Anger 35mm Preservations (http://maikel1981.blogspot.com/2006/10/kenneth-anger-35mm-preservations.html). Nu zijn er dan eindelijk vijf films van zijn hand voor het eerst op DVD verschenen. Het valt mij iedere keer weer op dat de teksten achter op die DVD’s van Fantoma inhoudelijk altijd zo ontzettend goed en precies zijn, ook nu weer:

“Cinematic magician, legendary provocateur, author of the infamous HOLLYWOOD BABYLON books and creator of some of the most striking and beautiful works in the history of film, Kenneth Anger is a singular figure in post-war American culture.
A major influence on everything from the films of Martin Scorsese, Rainer Werner Fassbinder and David Lynch to the pop art of Andy Warhol to MTV, Anger's work serves as a talisman of universal symbols and personal obsessions, combining myth, artifice and ritual to render cinema with the power of spell or incantation.”

Het enige wat ik erbij zou willen vermelden is de homoseksuele geaardheid van Anger. Want niet alleen is bijvoorbeeld ‘Fireworks’ een van de mijlpalen uit de geschiedenis van de gayfilm, zijn fascinatie met uiterlijk vertoon en overdadige versieringen zou later omschreven worden als gay camp. Homoseksualiteit is in mijn ogen een essentieel, onlosmakelijk verbonden onderdeel van Anger’s werk.

Fireworks (1947, 15 minuten). Omdat de screening in de bioscoop een van de meest indringende ervaringen van de laatste tijd was, wilde ik die herinnering voorlopig nog even intact laten en daarom heb ik deze film nog niet op de DVD bekeken.

http://img1.putfile.com/thumb/1/2209200859.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582151) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209200917.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582152) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209200937.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582153)

Puce Moment (1949, 6 minuten). Ik was deze film al praktisch vergeten en wederom had ik aanvankelijk moeite om te bevatten wat Anger hier nu mee wilde, maar toen de film tegen het einde de binnenlocaties verruilde voor buitenlocaties, zag ik het idee achter de film. Het is namelijk overduidelijk Hollywood waar dit gefilmd is en dit is dus een ode van Anger aan Hollywood, de plaats waar hij opgroeide en het was zijn fascinatie met de klassieke glitter en glamour Hollywood actrices van weleer die hem deze film deden maken. Of zoals Anger het zelf zei: ‘ik was geesten aan het filmen’. Het was de bedoeling dat hier een volledige speelfilm van gemaakt zou worden, maar verder dan deze 6 minuten is Anger helaas nooit gekomen. Duidelijk een experiment, maar intrigerend desalniettemin.

http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201026.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582157) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201185.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582158) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201141.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582159)

Rabbit’s Moon (1950, 16 minuten). Gelukkig was deze transfer gemaakt van dezelfde print die ik ook in Londen zag (net als ‘Fireworks’ overigens), dus dat betekent niet de spiegeling zoals die jaren gebruikt is en hier de oorspronkelijke soundtrack van doo-wop in plaats van de rockmuziek waar ik de film voor het eerst mee zag. Stan Brakhage noemde dit Anger’s beste film. Zover zou ik niet willen gaan, maar het is inderdaad een van zijn meest strakke en heldere films, wat deels ligt aan het feit dat Anger een professionele studio tot zijn beschikking had voor deze film.

http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201191.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582160) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201244.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582161) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201277.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582162)

Eaux D’Artifice (1953, 13 minuten). Het 13 minuten durende ‘Eaux D’Artifice’ is zoals de titel feitelijk al aangeeft een subliem soort hoogedele gay camp: Anger filmde een dwerg in hoogst versierde vrouwenkleren die door een park met grote fonteinen in Italië liep, begeleid door barokke klassieke muziek van Vivaldi. Het resultaat is een merkwaardig huwelijk tussen de artificiële decors en belichting van Josef von Sternberg en het fameuze waterballet van Ralph Steiner, ‘H2O’ (1929), gepresenteerd als een blauwgetinte stomme film. Het is ook simpelweg een van Anger’s allermooiste films, want deze film gaat puur over schoonheid. Natuurlijk kun je zeggen dat een dwerg die dertien minuten door een park rent nergens op slaat. Dat is ook zo. Maar de wijze waarop Anger het brengt, zonder enige terughoudendheid en de manier waarop hij de waterstralen volledig abstraheert tot fonkelende sterren tegen een zwarte achtergrond, is pure visuele poëzie. Toen ik deze film voor het eerst zag vond ik het wel aardig, nu rolden de tranen over mijn wangen. Het is ook, zoals feitelijk alle films van Anger, een film die je keer op keer kunt zien omdat het nooit zal gaan vervelen: het is even een prachtig stukje kunstmatig escapisme zoals alleen Anger dat kon brengen.

http://img1.putfile.com/thumb/1/2209200781.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582148) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209200887.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582149) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209200825.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582150)

Inauguration of the Pleasure Dome (1954, 38 min.). Dit is de eerste film waarin Anger duidelijk onder de invloed stond van de beruchte occultist Aleister Crowley en deze film zit rampensvol met symboliek en mystiek. Het geheel wordt begeleid door stukken uit een opera van Leos Janacek en de overdadige kostuums, de rituele acteerprestaties en decors geven ‘Inauguration’ ook de sfeer van een gefilmde duivelsopera mee. De film deed me ook denken aan de films van de Kuchar Brothers zoals Sins of the Fleshapoids (http://maikel1981.blogspot.com/2006/02/sins-of-fleshapoids-12.html), maar waar de Kuchars hun camp altijd gebruiken voor humoristische doeleinden, daar speelt Anger het veel serieuzer, hoewel je het volgens mij ook weer niet té serieus moet nemen. Het begint allemaal nog redelijk overzichtelijk, maar gaandeweg de film wordt het allemaal steeds drukker en worden steeds meer lagen film over elkaar heen gelegd zodat het ontaardt uiteindelijk in een groot caleidoscopisch bacchanaal.

http://img1.putfile.com/thumb/1/2209200955.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582154) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201070.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582155) http://img1.putfile.com/thumb/1/2209201023.jpg (http://www.putfile.com/pic.php?img=4582156)

Dit is simpelweg een van de belangrijkste DVD releases van het jaar, punt uit. Het zal helaas wel weer slechts bij enkele half gestoorde mensen in de kast belanden, maar in een perfecte wereld zou iedereen dit schijfje aanschaffen. Want dit is volledig unieke cinema, een testament dat de meeste films het totale potentieel van het medium slechts een fractie benutten.

Arian de Vries

01-04-2007, 20:54

Las net op de Fantoma site (http://www.fantoma.com/fantoma.html) dat deel 2 van de Kenneth Anger serie deze zomer uit gaat komen, met daarin Scorpio Rising en Lucifer Rising, binnenkort volgt meer info. Deze wil ik na deel 1 zeker ook hebben. Ben benieuwd.

Brakhage

19-04-2007, 02:16

Brakhage

11-05-2007, 00:23

http://www.moskwood.nl/store/images/5005.jpg Frans Zwartjes – The Great Cinema Magician *****

Net zoals overal heb je ook binnen de avant-garde film een canon, een groep werken of kunstenaars die het beste vertegenwoordigen dat de stroming te bieden heeft. Denk een Stan Brakhage, een Kenneth Anger, een Maya Deren, drie van de giganten van de experimentele cinema. De Nederlandse experimentele filmer Frans Zwartjes zou wat mij betreft tot deze canon moeten behoren, want zijn beste werk behoort tot het beste van wat creativiteit in film kan bewerkstelligen.

Niemand minder dan Susan Sontag noemde Zwartjes de ‘belangrijkste experimentele filmmaker van zijn tijd’ en zoals wel vaker had Sontag gelijk. Zwartjes begon als violist bij de Amsterdamse opera, ging daarna violen bouwen, werkte een tijdje in een gesticht en ging toen films maken, terwijl hij tussendoor ook nog schilderde en lesgaf. Dat hij van huize uit een muzikant is, is direct terug te merken in zijn stijl want als je het hebt over films die net als muziek puur sfeer zijn dan heb je het over Zwartjes, een van de grootste meesters van sfeer in film. Dialoog kennen zijn films niet, maar de sfeer druipt er vanaf. Zwartjes deed alles zelf, van de cameravoering tot de montage en van de muziek tot de ontwikkeling van de filmrollen. Het is vooral een briljante combinatie van camerawerk en montage die zijn films een direct herkenbare stempel meegeven en het speerpunt van de meeste films zijn. De wijze waarop hij beweging en ritmes weet te creëren door de camera op een bepaalde manier te bewegen en vaak op de meest onverwachte momenten te knippen is onnavolgbaar. Veel van zijn vroege films zijn in zwart-wit en tonen zwaar opgemaakte mensen die een bizar spel voeren van (seksuele) aantrekking en afstoting. Mensen vernederen elkaar, hebben elkaar lief, kijken elkaar aan, besmeren elkaar met eten of rollen over elkaar heen. Hysterie en psychose zijn twee vaak terugkerende thema’s en vrijwel alle films kennen een beklemmende en vervreemdende sfeer, waarbij soms ook nog eens met kleurenfilters en vreemde lenzen geëxperimenteerd wordt.

Mijn eerste kennismaking met zijn werk was twee jaar geleden tijdens het Filmfestival van Rotterdam toen ik zijn film ‘Anamnesis’ op groot scherm zag, een film die me werkelijk uit mijn sokken blies en bijna nog meer indruk op me maakte dan de Stan Brakhage film in dezelfde screening. Zeer teleurgesteld was ik toen bleek dat zijn werk nog nooit op DVD gezet was, maar hoera, het Filmmuseum Amsterdam heeft ons sinds deze maand verblijd met een dubbel DVD met verzameld werk van Zwartjes. Een geschenk uit de hemel. ‘Mijn’ film ‘Anamnesis’ staat er ook op en hoewel het natuurlijk niet dezelfde impact op DVD heeft als op groot scherm blijken zijn films zich gelukkig erg goed te vertalen naar DVD.

13 korte films, een langfilm en een documentaire over Zwartjes vormen de inhoud van deze essentiële DVD. Iedere film afzonderlijk bespreken voert te ver, maar ik heb een aantal absolute meesterwerken gezien, films die zich kunnen meten met het beste uit de gehele filmgeschiedenis en vrijwel elke film is interessant. Zwartjes’s eigen favoriet, ‘Living’ moet een paar woorden krijgen, want die film zou al reden genoeg moeten zijn om deze DVD aan te schaffen. Zwartjes speelt samen met zijn vrouw Trix de hoofdrol en de film bestaat er uit dat ze hun nieuwe huis in Den Haag bekijken. Dat klinkt saai, maar in de handen van Zwartjes is het verre van saai. Hij filmde alles zelf met een handcamera die hij op zichzelf gericht had en je ziet feitelijk niets anders dan Frans en Trix die wat door het huis dolen. Maar zijn virtuoze camerawerk (vaak zijn de camerabewegingen zo vloeiend of complex dat je bijna niet geloven kunt dat die zonder hulpstukken met enkel de menselijke hand gedaan zijn), een extreme groothoeklens, vreemde kleurenfilters, sublieme montage en bizarre muziek (van hemzelf en Michel Waisvisz maar liefst) leveren een beklemmende filmhallucinatie op.

En dan is er nog het 72 minuten durende ‘Pentimento’, een verhaal op zich en misschien de meest ‘narratieve’ film op deze DVD’s. De film speelt zich af in een gevangenis, een psychiatrisch ziekenhuis of een abattoir (dat wordt nooit duidelijk) waarin een aantal figuren vreemde experimenten uitvoert op vrouwen; Pasolini’s ‘Salo’ is er bij wijze van spreken niks bij. Zwartjes kreeg de hele feministische beweging over zich heen die letterlijk vertoningen van de film verstoord hebben door ofwel de projector met film en al naar buiten te donderen ofwel emmers met rode verf tegen het doek aan te smijten. Het laconieke commentaar van Zwartjes op alle kritiek: ‘de film is niet bizar, het leven is bizar’.

De films van Frans Zwartjes laten je niet koud, dat is een ding dat zeker is. Schaf deze DVD (http://www.moskwood.nl/store/index.php?main_page=product_info&products_id=384&zenid=0b820cd23759963e0959a5a33b8697f1) vandaag nog aan, ook al ken je weinig experimentele films. Want beter dan dit zul je ze niet vinden.

Brakhage

15-07-2007, 18:43

http://www.mediadis.com/pictures/big/166026.jpg (http://www.mediadis.com/pictures/big/166026.jpg)

Hotel Monterey ****

Regie: Chantal Akerman (1972)

Mijn kennismaking met de in experimentele kringen zeer geprezen Belgische cineaste Chantal Akerman. De ultrakorte begeleidende tekst in de DVD box, noemt haar films ‘underground experimenten, in de lijn van Paul Morrissey, Andy Warhol en Jonas Mekas’. ‘Hotel Monterey’ heeft alvast de meeste parallellen met Andy Warhol en dan met name de Warhol van vormexperimenten als ‘Sleep’, ‘Blow Job’ en ‘Empire’, terwijl ook de nadruk die Mekas in veel van zijn films legt op het filmen van het ‘saaie’ alledaagse leven en het filmische dagboek hier duidelijk echo’s heeft. Om maar weer even de DVD hoes te quoten: ‘Een film zonder verhaallijn: de fragmentarische beschrijving van een hotel in opgaande lijn; we zien het gebouw van de hal tot de laatste verdieping, meegevoerd door de lift’. Dat dit volledig gebeurt zonder geluid of muziek maakt het er voor de meeste mensen vermoedelijk helemaal ondraaglijk op en de film lijkt me dan ook alleen geschikt voor diehard avant-gardisten.

Vooral de verschillen tussen beweging en stilstand en de overgangen hierbinnen vond ik indrukwekkend. Het begint met beweging, zowel binnen de mise-en-scène als met de camera zelf. Dit gaat langzaam over in stilstand: aanvankelijk zien we nog mensen gefilmd, maar deze zitten stil, om uiteindelijk een lange sectie te krijgen waarin enkel lege kamers en gangen te zien zijn, volledig gefilmd in statische, lang aangehouden shots. Na verloop van tijd wordt er weer steeds meer beweging in de mise-en-scène geïntroduceerd: eerst een deur die lichtelijk beweegt, daarna iemand die heel even een deur open en dicht doet, daarna mensen die een lift in en uit lopen, echter allemaal nog steeds statisch gefilmd. Daarna volgen vier prachtige tracking shots in een smalle gang, richting een raam en weer terug, terwijl de film eindigt met beweging zowel binnen de mise-en-scène (we zijn inmiddels buiten op het dak) als met de camera zelf.

De opheffing of opschorting van gefilmde tijd is al jaren een geliefd onderwerp in de avant-garde film en deze film is zonder meer een van de meest intrigerende voorbeelden die ik ken. Vooral het stuk waarin enkel statische objecten lang in beeld gebracht worden, is deze opschorting goed voelbaar: je hebt het gevoel dat de tijd stilstaat, terwijl de camera toch echt doorloopt en zeker omdat er variatie is in de mate van beweging en stilstand wordt er zeer interessant gespeeld met dit concept. Ook de overgang van mensen naar enkel dode objecten of ruimten zorgt voor een opmerkelijke spanning. Probeer maar eens lang naar eenzelfde beeld te kijken en je krijgt het gevoel dat het beeld gaat bewegen, terwijl het in werkelijkheid toch echt blijft stilstaan. Ruimtes komen als het ware tot leven en vooral dit psychologische spel wordt door Akerman erg goed uitgebuit.

Die structuralistische Warhol films zijn feitelijk enkel puur formeel interessant en herbergen maar weinig echt kijkgenot, iets wat met ‘Hotel Monterey’ zeer anders was. Ik vond de film merkwaardig fascinerend, het onbeschrijflijke gevoel dat abstracte kunst bij me kon oproepen voelde ik in meer en mindere mate. Ik zou deze contemplatieve film graag nog eens in alle stilte op het grote scherm zien om de Zen-achtige kwaliteiten ervan echt te kunnen ondergaan. In ieder geval een indrukwekkende kennismaking met Chantal Akerman!

TheGodfather

22-08-2007, 21:10

Gisteren de dvd van Maya Deren ontvange, vandaag begonnen met het kijken ervan:
Meshes Of The Afternoon (http://www.imdb.com/title/tt0036154/)
Waarschijnlijk heb ik in 15 minuten film nog nooit zoveel indrukwekkende beelden gezien. Beelden die me nog heel lang zullen bij blijven en door m`n hoofd zullen blijven spoken.
Het is prachtig om te zien, spoken is daar wel het goede woord voor: de beelden zijn spookachtig en sommige zijn echt eng.
Er zitten zoveel dingetjes en details in verwerkt dat het onmogelijk is om alles tijdens de eerste kijkbeurt te zien, op te merken en in je op te nemen. Daarom ga ik `m zeker nog vaker bekijken, wat ook makkelijk kan omdat ie maar zo kort duurt.
Over de preciese betekenis en symboliek kun je waarschijnlijk nog heel lang discussieren. Dat maakt het ook zo moeilijk om er een cijfer aan te geven. Indrukwekkend was het zonder meer, een geweldige ervaring. Maar om `m echt op waarde te kunnen schatten zal ik `m zeker nog vaker moet bekijken.

Brakhage

22-08-2007, 21:21

Hoera! Eindelijk eens iemand anders dan mijn dwaze persoon die hier iets over film post! :-D

TheGodfather

22-08-2007, 21:26

Hoera! Eindelijk eens iemand anders dan mijn dwaze persoon die hier iets over film post! :-D
hehe :razz:
het is wel alleen een ordinaire copy-paste :oops::oops:

TheGodfather

22-08-2007, 21:47

Deze videoclip is trouwens een coole hommage aan Meshes:
http://youtube.com/watch?v=eSCFAxxCO7Q

Mirocube

24-08-2007, 23:28

The Quay Brothers - The Short Films 1979-2003 (Two Discs) (http://www.amazon.co.uk/dp/B000I0QSPS/ref=nosim?tag=dvdbeaver-21&creative=374929&camp=211189&link_code=as2&creativeASIN=B000I0QSPS)

In Absentia (Quay Brothers, 2000). Ik zag deze 20 minuten durende film voor de eerste keer alweer enkele jaren geleden. Het was ergens ’s nachts bij een of ander VPRO programma en ik viel midden in de film en was meteen helemaal verkocht. Ik wist te achterhalen dat de muziek van de briljante componist Karl-Heinz Stockhausen was (het stuk ‘Zwei Paare’ om precies te zijn), voor mij op dat moment zeker geen onbekende omdat ik al behoorlijk veel van zijn werk gehoord had. De beelden bleken gemaakt door de broers Stephen en Timothy Quay, op dat moment grote onbekenden voor mij, maar dankzij deze film was ik zo geïtrigeerd geraakt dat ik hun oeuvre nu grotendeels gezien heb. Deze film kon ik echter nimmer meer zien, simpelweg omdat ie nog nooit op DVD uitgegeven was, maar nu dankzij die glorieuze dubbel DVD van BFI dus wel. En ik voelde weer exact datzelfde gevoel als toen ik hem voor het eerst zag. Het is een gevoel dat ik niet eens goed kan omschrijven, een gevoel dat enkel opgeroepen kan worden door de grootste kunstwerken: een abstracte film van Stan Brakhage, een dansvoorstelling van Nederlands Dans Theater of een concert van John Zorn. Het is een gevoel van een verhoogde esthetische ervaring, een intense waardering voor de vertoonde creativiteit, een soort van out of body experience, een compleet vergeten waar je bent en een volledig opgaan in het kunstwerk. ‘In Absentia’ omschrijven is bijna onmogelijk, onwenselijk ook. Natuurlijk bevat het geen dialogen of zelfs maar een eenduidig verhaal. Het is visuele poëzie, een impressie, een perfect huwelijk van beeld en geluid. Want hoewel zowel de muziek van Stockhausen als de beelden van de Quays van zichzelf al bloedmooi zijn, is het vooral de symbiose van beiden die het maakt tot wat het is: een bloedmooi en prachtig stukje visuele muziek.

Heb zelf nog niet zo lang geleden de dvd aangeschaft (voorheen had ik al het merendeel gezien van hun werk) en dan ook meteen In Abenstia gezien. Net zoals je zegt visuele poezië, een symbiose van beeld en geluid (iets wat ikzelf in deze vorm steeds meer ben gaan waarderen), jezelf gewoon laten onderdompelen in hun wereld. Je kunt niet anders dan hopen dat ze nog eens een nieuwe kortfilm gaan/kunnen maken.

Brakhage

24-08-2007, 23:34

Je kunt niet anders dan hopen dat ze nog eens een nieuwe kortfilm gaan/kunnen maken.
Inderdaad, hun laatste langspeelfilm, Piano Tuner of Earthquakes' was te waardeloos voor woorden :cry:

Brakhage

25-08-2007, 19:13

Het moet niet gekker worden: Mastercard probeert nu over de rug van avant-garde artiesten hun plastic kaartjes aan de man te brengen, getuige deze advertentie die in Amerikaanse kranten gestaan heeft:

http://poetryfoundation.org/harriet/Visa-Large2.jpg

Left to right: Jack Smith, (unidentified man), Harry Smith, Panna Grady, William S. Burroughs, Andy Warhol; NYC, winter 1964-65

Vooral de beeltenis van Jack Smith is een kleine schande, aangezien deze man zijn hele leven zich sterk verzet heeft tegen 'het grote geld' en zo arm als een kerkrat gestorven is. Hij zou zich in zijn graf omdraaien. De aanwezigheid van Warhol is dan weer gepaster om een of andere reden (6)

Oudlid_X5

26-08-2007, 22:15

Een aantal vraagjes:

Als je ergens moet beginnen met Experimentele films welke is dan toepasselijk bij de eerste aanraking? Alhoewel ik een vermoeden heb dat ik al een aantal experimentele films gezien heb zoals een Koyaanisqatsi en Un chien andalou. En als het kan films die in Nederland zijn uitgebracht...(R2NL)

Welke levende regisseurs vallen op dit moment onder het rijdje experimentele film, moet ik dan denken aan Peter Greenaway, David Lynch, gonzorte...?

Kunnen jullie vanaf ''2000'' eens een aantal experimentele films opnoemen? Gewoon om te zien in welk straatje ik experimentele films moet zien en wat ik van die films al gezien heb en natuurlijk wat ik dan nog kan gaan kijken...

Bij voorbaat dank!

Brakhage

26-08-2007, 22:17

Lees het topic door, daar vind je antwoord op vrijwel al je vragen.

wiljan

26-08-2007, 22:19

Je zou het hierboven al genoemde werk van de Quay Brothers kunnen bekijken, al zijn die wel alleen in Engeland op DVD verschenen. Niet dat het veel uitmaakt, er wordt toch niet gesproken. Ik denk trouwens dat je weinig tot geen experimentele film zal vinden op Nederlandse DVD's, tenzij het van een Nederlandse maker is natuurlijk.

Brakhage

26-08-2007, 22:25

Ik denk trouwens dat je weinig tot geen experimentele film zal vinden op Nederlandse DVD's, tenzij het van een Nederlandse maker is natuurlijk.
Frans Zwartjes!!!

Overigens kwam ik er laatst achter dat als je googlet op Zwartjes en Anamnesis dat mijn blogpagina bovenaan verschijnt 8)

Oudlid_X5

26-08-2007, 22:28

Brakhage

26-08-2007, 22:33

Bedankt heren, blz1 ben ik al ruim schoots doorheen. Jean-Luc Godard en Stan Brakhage begin ik eens mee... Waarschijnlijk een goede keuze...

Kennen die kerels films in een boxvorm(ik bedoel een stuk of zes in een box) het enige wat daarbij voor mij belangrijk is dat er minimaal engelse ondertiteling bij zit en regio 2...
Brakhage's werk kent maar een DVD uitgave en dat is een regio 1 Criterion, hoewel er sinds kort ook enkele films op de Kino Avant-garde 2 box staan, maar ook die is R1. Godard kent veel films op R2, zoek maar gewoon bij Play op Godard. Die hebben allemaal Engelse subs.

Oudlid_X5

26-12-2007, 21:55

Brothers Quay-Korte Films 1979-2003

Hebben gelukkig nu door moskowood een nederlandse dvd uitgave gekregen en dus ga ik deze maar eens aanschaffen.

Borderline (1930 (http://www.imdb.com/Sections/Years/1930)) moet in het straatje van de avant garde stroming voortvloeien?! Is net uitgebracht door moskowood kent iemand deze film?

En mijn eerste aanraking met Jean-Luc Godard is ook al gezet.

Ik ga rustig verder..

Roi

27-12-2007, 10:40

Ik heb gisteren 'Fando Y Lis' gezien, echt what the fuck!

Brakhage

02-10-2008, 16:01

Een natte droom:

Tresaures IV: American Avant-Garde, 1947-1986

Written by Marcos Ortega

The fourth volume of the Treasures from American Film Archives series,
called Treasures IV: American Avant-Garde Film, 1947-1986 is finally
scheduled to be relased March 3, 2009.

The 2 DVD set will feature films by 27 different filmmakers, spanning nearly
forty years from the post WWII period, and totalling more than 5 hours of
content. Among the films included (many of them featured for the first time
on DVD) are the works of artists such as Stan Brakhage, Hollis Frampton,
Marie Menken, Harry Smith or Robert Breer. The set includes a 70-page
booklet with film notes prologued by Martin Scorsese and new music by
avant-garde composer John Zorn.

The films were selected from the preservation work of the Academy of Motion
Picture Arts and Sciences, Anthology Film Archives, the Museum of Modern
Art, the New York Public Library, and the Pacific Film Archive and feature
new pristine transfers. Net proceeds from the sale of this set will be split
with the archives to support film preservation.

List of films included in the compilation:

- Bruce Baillie - Here I am (1962)
- Wallace Berman - Aleph (1956-66)
- Stan Brakahge - The riddle of lumen (1972)
- Robert Breer - Eyewash (1959)
- Shirley Clarke - Bridges-go-round (1958)
- Joseph Cornell - By night with torch and spear (1940s?)
- Storm de Hirsch - Peyote queen (1965)
- Hollis Frampton- (nostalgia) (1971)
- Larry Gottheim - Fog line (1970)
- Ken Jacobs - Little stabs at happiness (1959-63)
- Lawrence Jordan - Hamfat Asar (1965)
- George Kuchar - I, an actress (1977)
- Owen Land - New improved institutional quality: In the environmnt of
liquids and nasals a parasitic vowel sometimes develops (1976)
- Standish Lawder - Necrology (1969-70)
- Saul Levine - Note to Pati (1969)
- Christopher Maclaine - The end (1953)
- Jonas Mekas - Notes on the circus (1966)
- Marie Menken - Go! Go! Go! (1962-64)
- Robert Nelson and William T.Wiley - The off-handed jape... & how to pull
it off (1967)
- Pat O'Neill - 7362 (1967)
- Ron Rice - Chumlum (1964)
- Paul Sharits - Bad burns (1982)
- Jane Conger Belson Shimane - Odds & ends (1959)
- Harry Smith - Film no.3: Interwoven (1947-49)
- Chick Strand - Fake fruit factory (1986)
- Andy Warhol - Mario Banana (no.1) (1964)

klik (http://www.expcinema.com/site/index.php)

Brakhage

08-10-2008, 21:32

Ik krijg bijna een orgasme terwijl ik dit schrijf maar er komt een tweede Criterion set van Stan Brakhage uit, zo verklaart zijn weduwe Marilyn Brakhage. Ik quote uit een interview:

Rick Raxlen: First off, you mentioned when we last spoke that Criterion is bringing a second volume of Stan’s films. Will any of the later films be on it–the ones he made from 1989 to his death in 2003?
You say he made 143 films in this last period…
Marilyn Brakhage: Yes. Criterion doesn’t want me to announce titles yet — but without giving any specifics, I can say that this project will have a greater diversity of work, and some real surprises, I think. The first set combined a few formative, aesthetically groundbreaking early pieces (some of Stan’s most famous titles from the late 50’s and early 60’s) with a number of beautiful short works from his later periods. This time around, I’m trying to present a more balanced collection of significant films that will touch on all the different periods of his career and many of his different aesthetic concerns. There will be films from the 60’s, 70’s, 80’s and 90’s.Ik heb Marilyn Brakhage vandaag gemaild om dit te bevestigen en ze bevestigt dat de DVD in de maak is. Ik quote:

Hi Maikel,

Thanks for your response. A second Criterion set is in the works right now. We hope to have the transfers completed next month. I'll let you know when it's available.

Best,
Marilyn

wiljan

09-10-2008, 08:41

Brakhage

09-10-2008, 17:27

Kijk eens aan, leuk dat ze dat doen, kan me niet voorstellen dat het een set was waar ze veel op verdienden. Binnenkort maar eens wat films uit de eerste set gaan kijken, enig idee welke ik het best mee kan beginnen Maikel?
Tja, zijn meesterwerk is toch Dog Star Man. Duurt wel het langst van allemaal natuurlijk maar dan heb je meteen het beste te pakken.

De eerste Criterion set heeft overigens naar verluid 16.000 kopieen verkocht.

Coen P.

09-10-2008, 17:28

Hoe verhoudt zich het aantal van 16.000 op de 'gemiddelde' Criterion?

Brakhage

09-10-2008, 17:41

Daar heb ik totaal geen weet van, vroeg ik me eigenlijk ook al af. Ik meen me nog wel iets te kunnen herinneren dat de laserdisc van Andrei Rublev ooit maar iets van 600 exemplaren verkocht had. Ik heb hier een stukje interview met Peter Becker:

Peter Becker interviewed by Joshua Klein in the Chicago Tribune, November 11, 2003:
[...] "It used to be that we had to scale our work very, very carefully, since there were barely enough laserdisc players to break even after just making a decent master," says Criterion president Peter Becker. "We were certainly early, aggressive pioneers in the development of the special features that have become the standard bells and whistles on a lot of DVDs, but in those days, we could afford to do, say, an elaborate edition of Silence of the Lambs, but our edition of La Strada really had nothing on it. In fact, if you go back and look at our laserdiscs of the great international classics, many of them have little on them at all in terms of special features."
"I also go back and look at what we sold of certain releases," he added. "Andrei Rublyov is a very important film, arguably Tarkovsky's masterpiece, and I think we sold maybe 660 copies of that on laserdisc. When you have to break even on 660 copies, let alone make a profit, it tells you why the list price on something like that had to be $99." [...]Maar die 660 lijkt me een absoluut dieptepunt voor Criterion, geen idee wat 'normaal' is. Maar Criterion zal niet voor niets een tweede Brakhage set uitbrengen, dus de verkoop zal wel niet tegen hebben gevallen.

Brakhage

22-12-2008, 19:05

Voor de liefhebbers wordt een significant deel van het oeuvre van Maya Deren eenmalig vertoond in het Filmmuseum, te weten op di 24 februari. Ik heb over haar werk in dit topic ooit nog eens wat geschreven, ik denk op de eerste pagina. De docu die ook vertoond wordt is wel aardig, maar niet spectaculair - het heeft wel een mooie soundtrack van John Zorn. Op de website van Filmmuseum is meer informatie te vinden:

klik (http://www.filmmuseum.nl/website/exec/frontpageread/page.html?id=557075-6e6c2e66696c6d6d757365756d2e50616765)

Ik ga er zeker heen, al was het enkel voor die Brakhage film! :-P

TheGodfather

22-12-2008, 22:06

Jammer dat het film museum zo ver weg is :(

Oudlid_X5

23-12-2008, 12:28

Jammer dat het film museum zo ver weg is :(

Zeg dat. :mrgreen:

Brakhage

14-01-2009, 10:34

De reeds aangekondigde tweede Stan Brakhage release gaat naar verluid 29 films bevatten en er zijn nu geruchten dat het zelfs wellicht een Eclipse release gaat worden. Releasedate is nog altijd niet bekend, maar de volgende films gaan in ieder geval deel uitmaken van de set:

The Machine of Eden (1970, 16 mm, silent, 11 min)
“He was born, he suffered, he died” (1974, 16 mm, silent, 7 min)
Burial Path (1978, 16mm, color/silent, 15min (18fps))
Visions in Meditation #4 (1990, 16 mm, silent, 19 min)
Boulder Blues and Pearls and… (1992, 16 mm, Sound by Rick Corrigan, 23 min)
Persians 1-3 (1999, 16 mm, silent, 8 min)
Chinese Series (2003, 35mm, silent, 2 min) - his final film

DanielC.

18-02-2009, 16:59

Eind deze maand komt er bij BFI een box met de films van Jeff Keen uit. Volges BFI een van de grootste experimentele filmmakers die Engeland voortgebracht heeft. Ik heb er gelukkig nog nooit van gehoord (er is volgens mij ook niet zoveel over bekend, komt ook nog bij dat ik nou niet bepaald een autoriteit ben op het gebied van de experimentele film) en kan dus ook niet wachten om me te laten verrassen door de inhoud van de box.

http://i40.tinypic.com/35btp44.jpg

GAZWRX: The Films of Jeff Keen

Explore the explosive cinematic world of visionary filmmaker Jeff Keen, on BFI DVD and Blu-ray, and on the big screen at BFI Southbank and around the UK.

“It went right over my head and seemed a little threatening, but I’m all for it.” Ken Russell on the trilogy Cineblatz, Marvo Movie and White Lite

Born in 1923 and a soldier in World War Two, artist Jeff Keen – now aged 85 – began making films at the age of 37 when his local art school film society needed things to show. And so began over forty years of unique, imaginative, irrepressible filmmaking that has outlived the various scenes in which it has thrived: the 60s counter-culture, punk and beyond.

On 23 February, the BFI releases GAZWRX: The Films of Jeff Keen; an audacious 9 hours of restored and re-mastered titles by this visionary filmmaker on a 4-disc DVD and 3-disc Blu-ray. On 17, 19, 25 and 27 February, BFI Southbank presents four special screening events including Early Jeff Keen Films and Dr G’s Home Movies and a touring programme will be shown at cinemas around the UK.

Films like Marvo Movie, Mad Love and others look like post-apocalyptic home movies and point to the sublime subversion of Jack Smith and Kenneth Anger, to Keen’s experiences in WW2 and to the trashy pop culture of B movies and comics.

Presented within a series of punchy programmes on DVD and Blu-ray are 45 films which reveal an astonishingly tireless talent and a unique individual not afraid to grapple with sex and war and to experiment with multiple screens, visceral noise soundtracks and animation. Massively inspiring, characters Silverhead and The Cat Woman and films like Blatzom and Victory Thru Film Power have been kept from view for far too long.

Progressing through various film stocks, though always preferring 8mm – more oppositional, more disposable, less of a sell-out – this self taught artist and pioneer of independent film impresses his very personal and highly individual stamp upon all his work.

This major BFI project, curated by William Fowler of the BFI National Archive, offers a new and criminally overdue opportunity to explore the alternative cinematic world of Brighton’s very own, Dr. Gaz.

BFI DVD and Blu-ray release date: 23 February 2009
DVD Cat no BFIVD775 (4-disc set) RRP £34.25
Blu-ray Cat no BFIB1008 (1 Blu-ray & 2 DVD disc set) RRP £34.25
Special features
· Brand new interview with Jeff Keen
· Art Flies Free (2000) – experimental documentary by Ian Helliwell
· Jeff Keen Films (1983) – documentary with interview
· 96-page booklet featuring paintings, drawings and collages by Jeff Keen plus articles by Tony Rayns, Ray Durgnat and Jack SargeantVoor meer informatie link ik jullie naar het Criterion forum (http://criterionforum.org/forum/viewtopic.php?f=29&t=9020). Waar je ook een link kan vinden naar een film van hem op youtube ( Marvo Movie (http://www.youtube.com/watch?v=hfpYkaKRYtA&feature=channel_page)) en zijn website (http://www.kinoblatz.com/).