spielberg_rules
21-12-2005, 14:32
Empire of the Sun
Zonder enige twijfel Spielbergs meest onderschatte en vooral voortdurend verkeerd geinterpreteerde film. Na jaren heb ik hem eindelijk nog eens op dvd kunnen bekijken, en de film is alleen maar gestegen in waarde.
Ten eerste is er de technische perfectie. Spielbergfilms zijn technisch natuurlijk altijd in orde, maar deze film behoort qua cinematografie en montage tot zijn beste werk. Het ene shot is nog mooier dan het andere, wat overigens ook geldt voor de montageovergangen. De massascenes zijn ronduit indrukwekkend en Spielbergs lange shots (waarin ongelofelijk veel gebeurd) zijn een verademing. John Williams muziek is (letterlijk) hemels en past perfect bij de inhoud van deze film. Verder ook nog een speciale vermelding voor de acteurs, met een verbluffende Christian Bale voorop, die voor mij persoonlijk de sterkste kindervertolking uit de filmgeschiedenis aflevert. Hij draagt als jong knaapje de hele film met een ongelofelijk talent, charisma en intensiteit.
Tenslotte is de film inhoudelijk ook veel gelaagder dan sommige 'so called filmkenners' lijken in te zien. Zij beschuldigen Spielberg van sentimentaliteit, een kenmerk van Spielbergs oeuvre. Wat deze film zo bijzonder maakt binnen dat oeuvre, is het feit dat Spielberg die sentimentaliteit voortdurend onderuit haalt. Natuurlijk zitten er sentimentele en bombastische scenes in de film, maar deze worden zo surrealistisch in beeld gebracht dat het hier natuurlijk om een illusie/droom van een jong kereltje gaat. Het ontkrachten van de sentimentaliteit komt ook goed over in het acteerwerk van de volwassen acteurs, die het jongetje niet ophemelen voor al zijn goede daden, maar zich verschrikkelijk aan hem irriteren. Een ander voorbeeld is de scene met de atoombom, waarvan Jamie eerst dacht dat het de ziel van de overleden oma was die naar de hemel gaat.
Het mooie van de film is dat deze voortdurend heen en weer springt tussen de visie van het kind en de rauwe realiteit, zonder deze sprongen te benadrukken. De kijker en echte filmkenners moeten zelf maar tot een eigen interpretatie komen. Die critici die Spielberg dan ook beschuldigen van sentimentaliteit in deze film, schieten tekort. Dit wordt gesymboliseerd door het onsentimentele einde van de film, een van de meest bittere eindes in heel Spielbergs oeuvre: het verlies van de onschuld van een kind in oorlogstijd. ([spoiler:24da488543]De ouders herkennen hun kind niet meer, en het kind herkent zijn ouders niet meer. Het laatste shot van de koffer is dan ook niet toevallig gekozen. [/spoiler:24da488543]). De film is in dit opzicht ook vrij uniek: ik kan niet direct een andere film bedenken die dit onderwerp op deze manier heeft aangepakt.
Ik zou nog behoorlijk lang over deze film kunnen door vertellen, maar de essentie komt er op neer dat Empire of the Sun een technisch verbluffende en inhoudelijk gelaagde film is, met een verbluffende Christian Bale in de hoofdrol. Een meesterwerk, en Spielbergs meest onderschatte film.
9/10
Zonder enige twijfel Spielbergs meest onderschatte en vooral voortdurend verkeerd geinterpreteerde film. Na jaren heb ik hem eindelijk nog eens op dvd kunnen bekijken, en de film is alleen maar gestegen in waarde.
Ten eerste is er de technische perfectie. Spielbergfilms zijn technisch natuurlijk altijd in orde, maar deze film behoort qua cinematografie en montage tot zijn beste werk. Het ene shot is nog mooier dan het andere, wat overigens ook geldt voor de montageovergangen. De massascenes zijn ronduit indrukwekkend en Spielbergs lange shots (waarin ongelofelijk veel gebeurd) zijn een verademing. John Williams muziek is (letterlijk) hemels en past perfect bij de inhoud van deze film. Verder ook nog een speciale vermelding voor de acteurs, met een verbluffende Christian Bale voorop, die voor mij persoonlijk de sterkste kindervertolking uit de filmgeschiedenis aflevert. Hij draagt als jong knaapje de hele film met een ongelofelijk talent, charisma en intensiteit.
Tenslotte is de film inhoudelijk ook veel gelaagder dan sommige 'so called filmkenners' lijken in te zien. Zij beschuldigen Spielberg van sentimentaliteit, een kenmerk van Spielbergs oeuvre. Wat deze film zo bijzonder maakt binnen dat oeuvre, is het feit dat Spielberg die sentimentaliteit voortdurend onderuit haalt. Natuurlijk zitten er sentimentele en bombastische scenes in de film, maar deze worden zo surrealistisch in beeld gebracht dat het hier natuurlijk om een illusie/droom van een jong kereltje gaat. Het ontkrachten van de sentimentaliteit komt ook goed over in het acteerwerk van de volwassen acteurs, die het jongetje niet ophemelen voor al zijn goede daden, maar zich verschrikkelijk aan hem irriteren. Een ander voorbeeld is de scene met de atoombom, waarvan Jamie eerst dacht dat het de ziel van de overleden oma was die naar de hemel gaat.
Het mooie van de film is dat deze voortdurend heen en weer springt tussen de visie van het kind en de rauwe realiteit, zonder deze sprongen te benadrukken. De kijker en echte filmkenners moeten zelf maar tot een eigen interpretatie komen. Die critici die Spielberg dan ook beschuldigen van sentimentaliteit in deze film, schieten tekort. Dit wordt gesymboliseerd door het onsentimentele einde van de film, een van de meest bittere eindes in heel Spielbergs oeuvre: het verlies van de onschuld van een kind in oorlogstijd. ([spoiler:24da488543]De ouders herkennen hun kind niet meer, en het kind herkent zijn ouders niet meer. Het laatste shot van de koffer is dan ook niet toevallig gekozen. [/spoiler:24da488543]). De film is in dit opzicht ook vrij uniek: ik kan niet direct een andere film bedenken die dit onderwerp op deze manier heeft aangepakt.
Ik zou nog behoorlijk lang over deze film kunnen door vertellen, maar de essentie komt er op neer dat Empire of the Sun een technisch verbluffende en inhoudelijk gelaagde film is, met een verbluffende Christian Bale in de hoofdrol. Een meesterwerk, en Spielbergs meest onderschatte film.
9/10