Jeroen D
09-08-2006, 09:05
Vanaf 26 september 2006 is SLITHER verkrijgbaar op DVD als Special 2-Disc Steelbook Edition. Distributie: Dutch FilmWorks.
Synopsis
Een buitenaardse plaag neemt het plattelandsstadje Wheelsy in zijn greep. Slijmerige wormen dringen de lichamen binnen van de bewoners, die prompt veranderen in bloeddorstige zombies en gigantische gemuteerde monsters. Een klein groepje overlevenden – de sheriff, zijn ex-geliefde, de burgemeester en een zestienjarig meisje – proberen de buitenaardse invasie te stoppen, maar dan moeten ze eerst het met zombies en monsters overspoelde stadje zien te ontvluchten...
FEATURES DISC 1
16:9 Anamorphic Widescreen [1.78:1]
Dolby digital 5.1 & DTS
Chapter Selection
Subtitles On/Off
Also Or Soon Available
Genre: Horror
Speelduur: 92 minuten
Engels gesproken
Nederlands ondertiteld
FEATURES DISC 2
Recipe For Blood
Welcome To The Set Of Slither
The Effects Of Slither
Lloyd Kaufman’s Video Diary
Making Of Fillion Set Tour
Extended Scenes
Interviews Cast & Crew
Behind The Scenes
Trailers
TV Clips
Photo Gallery
Liner Notes
Also Available
Speelduur Extra’s: 109 minuten
Liner Notes - SLITHER: TERUG NAAR DE JAREN TACHTIG
“Ik ben dol op een heleboel nieuwe horrorfilms, maar er is vaak zo weinig plezier aan te beleven. De horrorfilms waarmee ik ben opgegroeid – THE FLY, TREMORS, RETURN OF THE LIVING DEAD, BASKET CASE – hadden dat in overvloed.”
Aan het woord is James Gunn, schrijver en regisseur van SLITHER, een horrorfilm die de kijker op een prettige manier terugbrengt naar de jaren tachtig, toen filmmakers als David Cronenberg, John Carpenter en Sam Raimi het horrorgenre een nieuwe impuls gaven. Gunn, toen nog een tiener in zijn geboortestad St. Louis, was een fan. Met grote belangstelling volgde hij de ontwikkelingen in het genre, met name de mogelijkheden van prosthetic make-up effects. In films als THE THING, SCANNERS en THE FLY werden op dat gebied grenzen verlegd. Door de intrede van het digitale tijdperk is er tegenwoordig weinig meer van het oude handwerk terug te vinden in horrorfilms. Gunn: “Ik miste het vieze en slijmerige van prosthetic effecten. Sinds THE THING is er veel vooruitgang geboekt op dat terrein en daar wilde ik iets van laten zien met SLITHER.”
Gunn verdiende zijn sporen bij Troma, de filmmaatschappij achter subversieve hits als THE TOXIC AVENGER en TERROR FIRMER. In 1996 schreef Gunn voor Troma het scenario voor TROMEO & JULIET en fungeerde als co-regisseur. Zijn scenario voor de superheldenparodie THE SPECIALS (2000) bezorgde hem uiteindelijk een aantal klussen in Hollywood. Zo schreef hij SCOOBY-DOO (2002), SCOOBY-DOO 2 (2004) en de remake van DAWN OF THE DEAD (2004). Voor die laatste liet hij zich inspireren door de bikkelharde horrorfilms uit de jaren zeventig. Gunn: “Toen ik daarna over SLITHER begon na te denken, was ik meer op zoek naar het jaren tachtig gevoel.”
Het uitgangspunt van SLITHER sluit dan ook naadloos aan op andere films uit die tijd, zoals STRANGE INVADERS (1983), THE DEADLY SPAWN (1983), NIGHT OF THE CREEPS (1986) en THE HIDDEN (1986). In SLITHER wordt een klein stadje overspoeld door kleine, glibberige buitenaardse wezens die bij hun slachtoffers het lichaam binnendringen, waarna deze veranderen in hongerige zombies en gemuteerde zombies. Om alle waanzinnige creaturen tot leven te wekken riep Gunn de hulp in van special effects-specialist Todd Masters. Zes maanden voor de opnames begonnen, was het team van Masters al aan het werk.
SLITHER was zonder twijfel de meest omvangrijke klus die Masters ooit had aangenomen. Voor het vervaardigen van sommige monsters moest hij uitwijken naar een hangar, omdat zijn eigen werkplaats te weinig ruimte bood. Ook de hoeveelheid materiaal die nodig was om alle effecten te vervaardigen, was onvoorstelbaar. Op een gegeven ogenblik had Masters zoveel gebruikt van het type siliconen waarmee huid wordt nagemaakt, dat de landelijke voorraad compleet was uitgeput. Het duurde weken voordat de fabrikant opnieuw kon leveren.
Afgezien van de heerlijk ouderwetse special effects doet SLITHER ook op andere manieren denken aan de horrorfilms van vijftien, twintig jaar geleden. Zo brengt James Gunn humor in de film die erg doet denken aan TREMORS, BIG TROUBLE IN LITTLE CHINA en AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON. “Het is menselijke humor” zegt Gunn, “unieke, excentrieke personages die op hun eigen manier praten en die hun eigen maniertjes hebben.”
“Het begint allemaal met de personages, wie die mensen zijn, hoe ze met elkaar omgaan en hoe je als kijker over ze denkt. Dit is erg belangrijk in een horrorfilm, want als personages waar je geen donder om geeft gevaar lopen, dan is het slechts een spelletje. Maar als het mensen zijn die je leuk vindt, waar je iets voor voelt, dan is het een heel andere ervaring. Personages moeten méér zijn dan alleen kanonnenvlees.”
Die gedachte was leidend bij de casting van SLITHER. Nathan Fillion, bekend vanwege zijn rol in Joss Whedon’s SF-serie FIREFLY en in de SF film SERENITY, was de perfecte keuze voor de rol van politieman Bill Pardy. Gunn: “Toen Nathan auditie kwam doen voor de rol, stal hij meteen de show. Hij is zó grappig, hij is magisch. Precies wat ik in gedachte had voor de rol. Want het publiek moet van de held houden. Anders werkt de film niet.” Voor de rol van griezel Grant Grant, die langzaam maar zeker verandert in een gigantisch monster, koos Gunn een acteur die eigenlijk helemaal geen make-up nodig heeft om eng te zijn. Michael Rooker maakte zichzelf immers onsterfelijk als seriemoordenaar in HENRY: PORTRAIT OF A SERIAL KILLER.
Speciaal voor horrorfans verstopte Gunn bovendien nog enkele grapjes in zijn film. Let bijvoorbeeld op verwijzingen naar THE THING, VIDEODROME, BASKET CASE en TREMORS. Voor de liefhebber is SLITHER een feest van herkenning!
Synopsis
Een buitenaardse plaag neemt het plattelandsstadje Wheelsy in zijn greep. Slijmerige wormen dringen de lichamen binnen van de bewoners, die prompt veranderen in bloeddorstige zombies en gigantische gemuteerde monsters. Een klein groepje overlevenden – de sheriff, zijn ex-geliefde, de burgemeester en een zestienjarig meisje – proberen de buitenaardse invasie te stoppen, maar dan moeten ze eerst het met zombies en monsters overspoelde stadje zien te ontvluchten...
FEATURES DISC 1
16:9 Anamorphic Widescreen [1.78:1]
Dolby digital 5.1 & DTS
Chapter Selection
Subtitles On/Off
Also Or Soon Available
Genre: Horror
Speelduur: 92 minuten
Engels gesproken
Nederlands ondertiteld
FEATURES DISC 2
Recipe For Blood
Welcome To The Set Of Slither
The Effects Of Slither
Lloyd Kaufman’s Video Diary
Making Of Fillion Set Tour
Extended Scenes
Interviews Cast & Crew
Behind The Scenes
Trailers
TV Clips
Photo Gallery
Liner Notes
Also Available
Speelduur Extra’s: 109 minuten
Liner Notes - SLITHER: TERUG NAAR DE JAREN TACHTIG
“Ik ben dol op een heleboel nieuwe horrorfilms, maar er is vaak zo weinig plezier aan te beleven. De horrorfilms waarmee ik ben opgegroeid – THE FLY, TREMORS, RETURN OF THE LIVING DEAD, BASKET CASE – hadden dat in overvloed.”
Aan het woord is James Gunn, schrijver en regisseur van SLITHER, een horrorfilm die de kijker op een prettige manier terugbrengt naar de jaren tachtig, toen filmmakers als David Cronenberg, John Carpenter en Sam Raimi het horrorgenre een nieuwe impuls gaven. Gunn, toen nog een tiener in zijn geboortestad St. Louis, was een fan. Met grote belangstelling volgde hij de ontwikkelingen in het genre, met name de mogelijkheden van prosthetic make-up effects. In films als THE THING, SCANNERS en THE FLY werden op dat gebied grenzen verlegd. Door de intrede van het digitale tijdperk is er tegenwoordig weinig meer van het oude handwerk terug te vinden in horrorfilms. Gunn: “Ik miste het vieze en slijmerige van prosthetic effecten. Sinds THE THING is er veel vooruitgang geboekt op dat terrein en daar wilde ik iets van laten zien met SLITHER.”
Gunn verdiende zijn sporen bij Troma, de filmmaatschappij achter subversieve hits als THE TOXIC AVENGER en TERROR FIRMER. In 1996 schreef Gunn voor Troma het scenario voor TROMEO & JULIET en fungeerde als co-regisseur. Zijn scenario voor de superheldenparodie THE SPECIALS (2000) bezorgde hem uiteindelijk een aantal klussen in Hollywood. Zo schreef hij SCOOBY-DOO (2002), SCOOBY-DOO 2 (2004) en de remake van DAWN OF THE DEAD (2004). Voor die laatste liet hij zich inspireren door de bikkelharde horrorfilms uit de jaren zeventig. Gunn: “Toen ik daarna over SLITHER begon na te denken, was ik meer op zoek naar het jaren tachtig gevoel.”
Het uitgangspunt van SLITHER sluit dan ook naadloos aan op andere films uit die tijd, zoals STRANGE INVADERS (1983), THE DEADLY SPAWN (1983), NIGHT OF THE CREEPS (1986) en THE HIDDEN (1986). In SLITHER wordt een klein stadje overspoeld door kleine, glibberige buitenaardse wezens die bij hun slachtoffers het lichaam binnendringen, waarna deze veranderen in hongerige zombies en gemuteerde zombies. Om alle waanzinnige creaturen tot leven te wekken riep Gunn de hulp in van special effects-specialist Todd Masters. Zes maanden voor de opnames begonnen, was het team van Masters al aan het werk.
SLITHER was zonder twijfel de meest omvangrijke klus die Masters ooit had aangenomen. Voor het vervaardigen van sommige monsters moest hij uitwijken naar een hangar, omdat zijn eigen werkplaats te weinig ruimte bood. Ook de hoeveelheid materiaal die nodig was om alle effecten te vervaardigen, was onvoorstelbaar. Op een gegeven ogenblik had Masters zoveel gebruikt van het type siliconen waarmee huid wordt nagemaakt, dat de landelijke voorraad compleet was uitgeput. Het duurde weken voordat de fabrikant opnieuw kon leveren.
Afgezien van de heerlijk ouderwetse special effects doet SLITHER ook op andere manieren denken aan de horrorfilms van vijftien, twintig jaar geleden. Zo brengt James Gunn humor in de film die erg doet denken aan TREMORS, BIG TROUBLE IN LITTLE CHINA en AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON. “Het is menselijke humor” zegt Gunn, “unieke, excentrieke personages die op hun eigen manier praten en die hun eigen maniertjes hebben.”
“Het begint allemaal met de personages, wie die mensen zijn, hoe ze met elkaar omgaan en hoe je als kijker over ze denkt. Dit is erg belangrijk in een horrorfilm, want als personages waar je geen donder om geeft gevaar lopen, dan is het slechts een spelletje. Maar als het mensen zijn die je leuk vindt, waar je iets voor voelt, dan is het een heel andere ervaring. Personages moeten méér zijn dan alleen kanonnenvlees.”
Die gedachte was leidend bij de casting van SLITHER. Nathan Fillion, bekend vanwege zijn rol in Joss Whedon’s SF-serie FIREFLY en in de SF film SERENITY, was de perfecte keuze voor de rol van politieman Bill Pardy. Gunn: “Toen Nathan auditie kwam doen voor de rol, stal hij meteen de show. Hij is zó grappig, hij is magisch. Precies wat ik in gedachte had voor de rol. Want het publiek moet van de held houden. Anders werkt de film niet.” Voor de rol van griezel Grant Grant, die langzaam maar zeker verandert in een gigantisch monster, koos Gunn een acteur die eigenlijk helemaal geen make-up nodig heeft om eng te zijn. Michael Rooker maakte zichzelf immers onsterfelijk als seriemoordenaar in HENRY: PORTRAIT OF A SERIAL KILLER.
Speciaal voor horrorfans verstopte Gunn bovendien nog enkele grapjes in zijn film. Let bijvoorbeeld op verwijzingen naar THE THING, VIDEODROME, BASKET CASE en TREMORS. Voor de liefhebber is SLITHER een feest van herkenning!