daxie
22-01-2007, 15:21
Hieronder volgt even een kort verslagje van de indrukken die ik had en mening die ik heb gevormd bij het beluisteren van het subwoofergamma van SVS.
Ik was voor mezelf op zoek naar een sub die drukvol en strak laag kon weergeven, waarbij laag bij mij ook het voel-aspect dient in te vullen. Hij wordt voor 90% gebruikt voor de filmbeleving, waardoor dit dus op de eerste plaats kwam, en ik mijn indrukken dus ook vanuit die optiek zal beschrijven. Qua muziekondersteuning heb ik slechts kort een indruk gehad, dus ik zal dit slechts kort bespreken.
Het geheel is uiteraard subjectief, maar kan anderen wel een idee geven.
De luisterruimte was de demoruimte van SVS in Mechelen, een ruimte van ongeveer 6x5 schat ik.
De beluisterde subwoofers zijn:
SB12+
PB10NSD
PB12NSD
PB12+
Kortom het volledige mainstream gamma van SVS.
De luistersessie is op 2 dagen gebeurd, met verschillend materiaal. Zie onderstaand lijstje.
Gebruikte testscene's:
- Lord of the Rings: Return of the King, Extended Edition, Disc 2, "The Battle of the Pelennor Fields" (SB12+,PB10,PB12+)
- The Incredibles, (vul ik later aan, het Chapter waar Mr. Incredible de eerste maal geconfronteerd wordt op het eiland met de Omnidroid) (SB12+,PB10,PB12+)
- Star Wars Episode 1: The Phantom Menace, Podrace (SB12+,PB10NSD,PB12NSD,PB12+)
- U-571, "Dive" (PB10NSD, PB12NSD, PB12+)
- War of the Worlds: "The Machine Emerges" (PB10NSD, PB12NSD, PB12+)
Luisterverslag:
Na vriendelijk ontvangen te zijn door Mario kregen mijn vriendin en ik een kopje koffie en wat fris aangeboden. Na een korte introductie aan het kijken geslagen. Ik kwam oorspronkelijk om de PB12NSD te beluisteren tegenover de SB12+. Door een misverstand was deze echter niet aanwezig. Enkel de SB12+, de PB10NSD en de PB12+ waren beschikbaar.
De eerste testscene was "Battle at Pelennor Fields" vanuit ROTK. Deze scene vind ikzelf nog steeds een prachtige subwoofertester, alhoewel hij in weinig lijstjes voorkomt. Vanaf het blazen van de hoorn begint de stormloop van de "elefaunts", waarbij elke stap die ze zetten een test is voor de subwoofer. Interessant hierbij is dat het volume van de stappen heel verschillend is, naargelang ze meer benadrukt worden of niet. Verder is er op de achtergrond steeds het stampen hoorbaar, zelf als ze niet "in the picture" zijn. Vooral bij hogere luisterniveau's is deze scene niet zo eenvoudig weer te geven.
Volgende scene is het gevecht van Mr. Incredible met de Omnidroid. Daarin zitten een paar mooie impactscene's in, en als de omnidroid over de grond rolt dient de drukopbouw mee te werken om het plaatje compleet te maken. Een iets "makkelijkere" scene dan de vorige bleek uiteindelijk.
De laatste was een kandidaat die Mario zelf aanbracht. De door iedereen bekende "Podrace" uit Star Wars Ep. 1. Deze film, volgens mij een gedrocht, heeft gelukkig deze prachtige testscene voortgebracht. Ik kende ze zelf niet zo goed, aangezien deze in mijn collectie ontbreekt (ik wacht nog steeds op een mooie box collectie), maar dat duurde niet lang. Een aanrader voor iedereen die de mogelijkheden van zijn systeem wil demonstreren, testen of op de knieën brengen.
De eerste kandidaat was de PB10NSD. Omdat ik al veel goeds had gehoord van deze sub waren de verwachtingen hoog gespannen. Vol spanning wachtte ik op de eerst dreun van de elefaunt, die al de meningen zou bevestigen. Maar niks... Een vage bass, in de verte, zonder druk, zonder diepte. Daar klopte iets niet... De switcher die tussen de subs stond bleek ontregeld, waardoor de sub de adem werd afgesneden. Kabel gewisseld en rechtstreeks met de receiver verbonden. Dit klonk al heel wat beter. Mooi drukvol laag dat vrij strak overkwam, en mooi diep ging. Bij de hogere luisterniveau's wel enige tekenen van distortie bij de moeilijkste passage's vond ik. Hierbij moet ik wel zeggen dat dit een luisterniveau was dat ik zelf nooit zou aanhouden. Maar het was duidelijk dat er een grens was.
Dan overgeschakeld op de mini-sub. Onze kleine SB12+. Een kleine gesloten kist, maar met een grotere driver en wat meer vermogen. Omdat mijn ervaring met kleinere subs niet echt positief is, was ik benieuwd wat deze nieuwe telg in de familie kon brengen.
Nou, wat was ik verbaasd. Hij mist de echte diepgang, die laatste paar Herzen die de andere modellen wel ten berde brengen, maar hij levert wel een zeer strakke en toch drukvolle basweergave. Gezien zijn grootte was ik ook verbaasd over de diepgang die hij kon brengen. Je merkte ook dat hij bij dergelijke luisterniveau's hard moest werken, maar ik herhaal, op een gewoner luisterniveau deed hij dit met alle plezier. Ik heb nog weinig andere modellen in deze formaten gehoord die pretenderen van drukopbouw te kunnen leveren, maar als iemand op zoek is naar een compacte sub die toch voldoende druk kan leveren bij film, dan is dit zeker een kandidaat die bovenaan het lijstje moet staan.
Ik was oorspronkelijk niet van plan om naar de PB12+ te luisteren, aangezien deze boven mijn vastgestelde budget uitging. Ik kon mijn nieuwsgierigheid echter niet bedwingen, en na een goedkeurende blik van mijn vriendin dan toch dit beest in mijn testpubliek opgenomen.
Dat had ik beter niet gedaan. De PB12+ maakte direct duidelijk waarom hij in een ander prijsklasse thuishoort. Waar de 2 vorige subs bij de zwaarste stukken op hun tandvlees leken (leken, dit is subjectief en in het kader van deze laatste te bekijken, waarschijnlijk valt dit in een niet-vergelijkende situatie niet eens op), leek het voor de PB12+ een makkie. Dit leverde een in mijn oren prachtig gedefinieerde basweergave op, die een stuk extra informatie weergaf die bij de andere 2 niet te horen was. Het grappige hierbij was dat dit vanaf de eerste second duidelijk was, en niet alleen bij mij. Eén blik naar mijn vriendin was duidelijk dat zij hetzelfde dacht. Daar zat ik dan, met een ongelooflijke smile op mijn gezicht.
De podrace scene maakte dit verschil nog des te duidelijker. Het leek soms alsof er bij de PB12+ een motor aangezet werd die ze voorheen waren vergeten aanzetten. Op geen enkel moment leek hij moeite te hebben met de weergave.
Na nog wat napraten over prijzen en mogelijkheden heb ik toch besloten om nog even terug te keren, om de PB12NSD ook nog eens te beluisteren. Dit voornamelijk in de hoop mijn vrees niet bevestigd te zien, en dat de kloof met de PB12+ klein genoeg zou worden.
Afgelopen weekend was het zover.
Wat nieuw materiaal meegebracht, waaronder de veelbesproken War of the Worlds scene. Dit zou samen met de dieptebommen van U-571 uitsluitsel moeten geven.
Aangezien de grootte geen issue was, heb ik de SB12+ hier niet meer beluisterd. Maar ik blijf het een prachtige prestatie vinden. 80-90% van de performance voor 50% van de grootte...
De dieptebommen van U-571 waren de eerste slachtoffers. De PB10NSD bevestigde wat ik al gehoord had, maar nu zonder problemen. Dit is een zeer mooie sub, en voor zijn prijs qua drukopbouw een super alternatief. Qua grootte is hij ook nog vrij schappelijk (misschien wat onhandig qua afmetingen, dat wel). Het gemis van een high level aansluiting vind ik toch wel een gemiste kans van SVS. Uiteraard kan je via het bassmanagement de scheiding wel maken, maar mensen die speakers hebben die al vrij diep gaan, enkel bij de onderste octaaf of octaven ondersteuning hebben in stereo zullen hierover wel vallen. Maar inderdaad, de vraag is of dit het doelpubliek is van deze sub?
Dezelfde scene dan op de PB12NSD beluisterd. Naar mijn mening voegde deze toch wel wat toe. Net iets meer druk en misschien iets dieper, maar geen hemelsbreed verschil, ondanks de grotere driver en beduidend groter kastvolume. Deze heeft echter wel high-level aansluitingen en een eigen LPF.
De Podrace bevestigde deze indruk. De PB12NSD ging net iets dieper vond ik, maar echt een hemelsgroot verschil met de PB10NSD is er niet, meer een uitbreiding van de kwaliteiten. Dit kwam ook terug in War of the Worlds, waarin de PB12NSD een heel drukvol plaatje neerzette, dat zeker en vast voldoende was, getuige de trillende muur. (Mijn vriendin geniet nog na van de trillingen ;-) (grapje)).
De PB12+ dan bij dezelfde scene's. Ik had het al een beetje verwacht, maar ook bij deze nieuwe scene's toonde de PB12+ opnieuw zijn kwaliteiten. Strak, drukvol, laag, meer informatie, gemakkelijker. Een klasse hoger simpelweg.
Zoals de geduldige lezer al kunnen merken heeft, ben ik met de PB12+ naar huis gegaan. Ondanks het feit dat deze sterk boven mijn budget uitging (maar waarover gepraat kan worden...) vond ik hem het extra geld toch waard. Alhoewel hij misschien maar 5-10% performance toevoegt, vond ik dat verschil net genoeg om mij een wow-gevoel te geven. Iets dat ik bij de andere ook had, maar wat minder uitgesproken.
Een algehele conclusie over het gamma van SVS:
Ik denk dat SVS een vrij mooie line-up heeft, met een vrij goeie segmentering. Ik was zeer aangenaam verrast door de kleine SB12+, die heel wat uit zijn mouw wist te schudden. Een topprestatie van SVS vind ik dit. Het zou me niet verbazen als SVS volgend jaar een iets groter model, de SB12/Ultra, op basis van de nieuwe 13" ultra-driver uit zijn mouw schudt. Ik ben er alleszins benieuwd naar.
Tussen de PB10NSD en de PB12NSD vond ik het verschil wel aanwezig, maar niet gigantisch. De grotere poort en driver doen mij wel afvragen hoe de PB12NSD zich als muzikale ondersteuning zou gedragen, maar daar kan ik dus niks over vertellen. Ik denk dat bij deze ieder voor zich moet uitmaken hoe zij het verschil ervaren en of het voor hen de moeite is.
De PB12+ dan. Simpelweg een klasse apart. Met een ongelooflijk gemak levert hij een diep en drukvol laag, ook bij grotere luistervolume's. Helaas betaal je er ook wel wat voor.
Hopelijk vonden jullie het een interessant leesstukje. Bedankt aan Mario en Marcel van SVS voor de ontvangst!
Groeten,
Wouter
Ik was voor mezelf op zoek naar een sub die drukvol en strak laag kon weergeven, waarbij laag bij mij ook het voel-aspect dient in te vullen. Hij wordt voor 90% gebruikt voor de filmbeleving, waardoor dit dus op de eerste plaats kwam, en ik mijn indrukken dus ook vanuit die optiek zal beschrijven. Qua muziekondersteuning heb ik slechts kort een indruk gehad, dus ik zal dit slechts kort bespreken.
Het geheel is uiteraard subjectief, maar kan anderen wel een idee geven.
De luisterruimte was de demoruimte van SVS in Mechelen, een ruimte van ongeveer 6x5 schat ik.
De beluisterde subwoofers zijn:
SB12+
PB10NSD
PB12NSD
PB12+
Kortom het volledige mainstream gamma van SVS.
De luistersessie is op 2 dagen gebeurd, met verschillend materiaal. Zie onderstaand lijstje.
Gebruikte testscene's:
- Lord of the Rings: Return of the King, Extended Edition, Disc 2, "The Battle of the Pelennor Fields" (SB12+,PB10,PB12+)
- The Incredibles, (vul ik later aan, het Chapter waar Mr. Incredible de eerste maal geconfronteerd wordt op het eiland met de Omnidroid) (SB12+,PB10,PB12+)
- Star Wars Episode 1: The Phantom Menace, Podrace (SB12+,PB10NSD,PB12NSD,PB12+)
- U-571, "Dive" (PB10NSD, PB12NSD, PB12+)
- War of the Worlds: "The Machine Emerges" (PB10NSD, PB12NSD, PB12+)
Luisterverslag:
Na vriendelijk ontvangen te zijn door Mario kregen mijn vriendin en ik een kopje koffie en wat fris aangeboden. Na een korte introductie aan het kijken geslagen. Ik kwam oorspronkelijk om de PB12NSD te beluisteren tegenover de SB12+. Door een misverstand was deze echter niet aanwezig. Enkel de SB12+, de PB10NSD en de PB12+ waren beschikbaar.
De eerste testscene was "Battle at Pelennor Fields" vanuit ROTK. Deze scene vind ikzelf nog steeds een prachtige subwoofertester, alhoewel hij in weinig lijstjes voorkomt. Vanaf het blazen van de hoorn begint de stormloop van de "elefaunts", waarbij elke stap die ze zetten een test is voor de subwoofer. Interessant hierbij is dat het volume van de stappen heel verschillend is, naargelang ze meer benadrukt worden of niet. Verder is er op de achtergrond steeds het stampen hoorbaar, zelf als ze niet "in the picture" zijn. Vooral bij hogere luisterniveau's is deze scene niet zo eenvoudig weer te geven.
Volgende scene is het gevecht van Mr. Incredible met de Omnidroid. Daarin zitten een paar mooie impactscene's in, en als de omnidroid over de grond rolt dient de drukopbouw mee te werken om het plaatje compleet te maken. Een iets "makkelijkere" scene dan de vorige bleek uiteindelijk.
De laatste was een kandidaat die Mario zelf aanbracht. De door iedereen bekende "Podrace" uit Star Wars Ep. 1. Deze film, volgens mij een gedrocht, heeft gelukkig deze prachtige testscene voortgebracht. Ik kende ze zelf niet zo goed, aangezien deze in mijn collectie ontbreekt (ik wacht nog steeds op een mooie box collectie), maar dat duurde niet lang. Een aanrader voor iedereen die de mogelijkheden van zijn systeem wil demonstreren, testen of op de knieën brengen.
De eerste kandidaat was de PB10NSD. Omdat ik al veel goeds had gehoord van deze sub waren de verwachtingen hoog gespannen. Vol spanning wachtte ik op de eerst dreun van de elefaunt, die al de meningen zou bevestigen. Maar niks... Een vage bass, in de verte, zonder druk, zonder diepte. Daar klopte iets niet... De switcher die tussen de subs stond bleek ontregeld, waardoor de sub de adem werd afgesneden. Kabel gewisseld en rechtstreeks met de receiver verbonden. Dit klonk al heel wat beter. Mooi drukvol laag dat vrij strak overkwam, en mooi diep ging. Bij de hogere luisterniveau's wel enige tekenen van distortie bij de moeilijkste passage's vond ik. Hierbij moet ik wel zeggen dat dit een luisterniveau was dat ik zelf nooit zou aanhouden. Maar het was duidelijk dat er een grens was.
Dan overgeschakeld op de mini-sub. Onze kleine SB12+. Een kleine gesloten kist, maar met een grotere driver en wat meer vermogen. Omdat mijn ervaring met kleinere subs niet echt positief is, was ik benieuwd wat deze nieuwe telg in de familie kon brengen.
Nou, wat was ik verbaasd. Hij mist de echte diepgang, die laatste paar Herzen die de andere modellen wel ten berde brengen, maar hij levert wel een zeer strakke en toch drukvolle basweergave. Gezien zijn grootte was ik ook verbaasd over de diepgang die hij kon brengen. Je merkte ook dat hij bij dergelijke luisterniveau's hard moest werken, maar ik herhaal, op een gewoner luisterniveau deed hij dit met alle plezier. Ik heb nog weinig andere modellen in deze formaten gehoord die pretenderen van drukopbouw te kunnen leveren, maar als iemand op zoek is naar een compacte sub die toch voldoende druk kan leveren bij film, dan is dit zeker een kandidaat die bovenaan het lijstje moet staan.
Ik was oorspronkelijk niet van plan om naar de PB12+ te luisteren, aangezien deze boven mijn vastgestelde budget uitging. Ik kon mijn nieuwsgierigheid echter niet bedwingen, en na een goedkeurende blik van mijn vriendin dan toch dit beest in mijn testpubliek opgenomen.
Dat had ik beter niet gedaan. De PB12+ maakte direct duidelijk waarom hij in een ander prijsklasse thuishoort. Waar de 2 vorige subs bij de zwaarste stukken op hun tandvlees leken (leken, dit is subjectief en in het kader van deze laatste te bekijken, waarschijnlijk valt dit in een niet-vergelijkende situatie niet eens op), leek het voor de PB12+ een makkie. Dit leverde een in mijn oren prachtig gedefinieerde basweergave op, die een stuk extra informatie weergaf die bij de andere 2 niet te horen was. Het grappige hierbij was dat dit vanaf de eerste second duidelijk was, en niet alleen bij mij. Eén blik naar mijn vriendin was duidelijk dat zij hetzelfde dacht. Daar zat ik dan, met een ongelooflijke smile op mijn gezicht.
De podrace scene maakte dit verschil nog des te duidelijker. Het leek soms alsof er bij de PB12+ een motor aangezet werd die ze voorheen waren vergeten aanzetten. Op geen enkel moment leek hij moeite te hebben met de weergave.
Na nog wat napraten over prijzen en mogelijkheden heb ik toch besloten om nog even terug te keren, om de PB12NSD ook nog eens te beluisteren. Dit voornamelijk in de hoop mijn vrees niet bevestigd te zien, en dat de kloof met de PB12+ klein genoeg zou worden.
Afgelopen weekend was het zover.
Wat nieuw materiaal meegebracht, waaronder de veelbesproken War of the Worlds scene. Dit zou samen met de dieptebommen van U-571 uitsluitsel moeten geven.
Aangezien de grootte geen issue was, heb ik de SB12+ hier niet meer beluisterd. Maar ik blijf het een prachtige prestatie vinden. 80-90% van de performance voor 50% van de grootte...
De dieptebommen van U-571 waren de eerste slachtoffers. De PB10NSD bevestigde wat ik al gehoord had, maar nu zonder problemen. Dit is een zeer mooie sub, en voor zijn prijs qua drukopbouw een super alternatief. Qua grootte is hij ook nog vrij schappelijk (misschien wat onhandig qua afmetingen, dat wel). Het gemis van een high level aansluiting vind ik toch wel een gemiste kans van SVS. Uiteraard kan je via het bassmanagement de scheiding wel maken, maar mensen die speakers hebben die al vrij diep gaan, enkel bij de onderste octaaf of octaven ondersteuning hebben in stereo zullen hierover wel vallen. Maar inderdaad, de vraag is of dit het doelpubliek is van deze sub?
Dezelfde scene dan op de PB12NSD beluisterd. Naar mijn mening voegde deze toch wel wat toe. Net iets meer druk en misschien iets dieper, maar geen hemelsbreed verschil, ondanks de grotere driver en beduidend groter kastvolume. Deze heeft echter wel high-level aansluitingen en een eigen LPF.
De Podrace bevestigde deze indruk. De PB12NSD ging net iets dieper vond ik, maar echt een hemelsgroot verschil met de PB10NSD is er niet, meer een uitbreiding van de kwaliteiten. Dit kwam ook terug in War of the Worlds, waarin de PB12NSD een heel drukvol plaatje neerzette, dat zeker en vast voldoende was, getuige de trillende muur. (Mijn vriendin geniet nog na van de trillingen ;-) (grapje)).
De PB12+ dan bij dezelfde scene's. Ik had het al een beetje verwacht, maar ook bij deze nieuwe scene's toonde de PB12+ opnieuw zijn kwaliteiten. Strak, drukvol, laag, meer informatie, gemakkelijker. Een klasse hoger simpelweg.
Zoals de geduldige lezer al kunnen merken heeft, ben ik met de PB12+ naar huis gegaan. Ondanks het feit dat deze sterk boven mijn budget uitging (maar waarover gepraat kan worden...) vond ik hem het extra geld toch waard. Alhoewel hij misschien maar 5-10% performance toevoegt, vond ik dat verschil net genoeg om mij een wow-gevoel te geven. Iets dat ik bij de andere ook had, maar wat minder uitgesproken.
Een algehele conclusie over het gamma van SVS:
Ik denk dat SVS een vrij mooie line-up heeft, met een vrij goeie segmentering. Ik was zeer aangenaam verrast door de kleine SB12+, die heel wat uit zijn mouw wist te schudden. Een topprestatie van SVS vind ik dit. Het zou me niet verbazen als SVS volgend jaar een iets groter model, de SB12/Ultra, op basis van de nieuwe 13" ultra-driver uit zijn mouw schudt. Ik ben er alleszins benieuwd naar.
Tussen de PB10NSD en de PB12NSD vond ik het verschil wel aanwezig, maar niet gigantisch. De grotere poort en driver doen mij wel afvragen hoe de PB12NSD zich als muzikale ondersteuning zou gedragen, maar daar kan ik dus niks over vertellen. Ik denk dat bij deze ieder voor zich moet uitmaken hoe zij het verschil ervaren en of het voor hen de moeite is.
De PB12+ dan. Simpelweg een klasse apart. Met een ongelooflijk gemak levert hij een diep en drukvol laag, ook bij grotere luistervolume's. Helaas betaal je er ook wel wat voor.
Hopelijk vonden jullie het een interessant leesstukje. Bedankt aan Mario en Marcel van SVS voor de ontvangst!
Groeten,
Wouter