Lindsey Buckingham - Soundstage

[RogerWaters]

http://www.buchxpress.de/j/2/7321921998799.jpg

Voor de liefhebbers van Fleetwood Mac en rockmuziek de laatste DVD van Lindsey Buckingham. Alleen uit in de USA geloof ik, opgenomen in HD.

http://www.pbs.org/wttw/soundstage/lbuckingham/images/gallery-main-1.jpg

De beeldkwaliteit is perfect, ik heb qua beeld geen mooiere DVD gezien. Het is een intiem concert met minder dan 300 man publiek opgenomen voor de Soundstage serie die op de USA TV wordt uitgezonden.
Je kunt vrijwel iedereen herkennen die in het publiek staat, zo scherp is alles opgenomen!

Setlist:
Someone's Gotta Change Your Mind (nieuw nummer)
Trouble
Big Love
Go Insane
Down On The Rodeo (nieuw nummer)
Peacekeeper
Red Rover
Never Going Back Again (w/Stevie Nicks)
Say Goodbye (w/Stevie Nicks)
Murrow Turning Over in his Grave
Go Your Own Way

[Tim k]

1 van de betere gitaristen deze beste man. Ben Fleetwood Mac eigenlijk de laaste weken pas aan het ontdekken ( :oops: ) via youtube en ik ben best wel verkocht. "The Dance" tour uit 1997 vind ik het best naar voren komen qua optreden. Daar is hier ook een recensie van. Live in Boston ( 2 dvd / live cd ) zag er goed uit, maar ik begrijp dat bandlid C. McVie er hier niet bij is. Nog meer aan of afraders m.b.t. dvd's

[Ziffnab]

Gnaaf!

Zijn er meer concerten uit deze reeks te verkrijgen? En is het geluid ook HD?

[joepmens]

Van Fleetwood Mac moet je Tango In The Night live laten liggen.Abominabele kwaliteit.

Joep

[Tim k]

Welke moet ik vooral niet laten liggen?;)

[shackinup]

Welke moet ik vooral niet laten liggen?;)

Je valt met je neus in de boter. Op 25 maart jl kwam uit: Lindsey Buckingham Live at The Bass Performance Hall

Google op deze titel op pagina's uit nederland en je ziet waar je deze import CD-DVD kan bestellen. De DVD telt zestien tracks en 45 minuten home-documentaire door de man zelf geschoten. De CD laat 15 van die 16 tracks horen in een onbeschrijflijk goede geluidskwaliteit.

een moetje. Deze gitarist kent nog steeds zijn eigen grenzen niet, zoals ook te horen op het grootdeels akoestische Under The Skin, zijn laatste soloplaat uit eind 2006. Als hij een label vind, komt deze man deze zomer nog met een meer rockgeorienteerde soloplaat, gedeeltelijk opgenomen met zijn touringband (het trio dat ook op soundstage en Bass Hall te zien is). En in 2009 plant Fleetwood Mac een nieuwe tour. Geruchten gaan dat Sheryl Crow Christine McVie gaat vervangen, maar da's allemaal niet zeker.

Meer vragen over held Buckingham? shoot! :mrgreen: :bier:

[Tim k]

Bedankt voor de info!

Weet jij hoe het precies zat / zit tussen Buckingham en Nicks. Welke nummers vooral na de breuk veel losmaken of een extra lading krijgen. Zijn er nummers ' speciaal ' geschreven die met de breuk te maken hebben. Ik zie Nicks vaak wat afstandelijk doen en vooral Buckingham zoekt toenadering. Het kan natuurlijk zo op mij overkomen omdat het veelal gaat om oude opnames die ik bekijk.

[shackinup]

Bedankt voor de info!

Weet jij hoe het precies zat / zit tussen Buckingham en Nicks. Welke nummers vooral na de breuk veel losmaken of een extra lading krijgen. Zijn er nummers ' speciaal ' geschreven die met de breuk te maken hebben. Ik zie Nicks vaak wat afstandelijk doen en vooral Buckingham zoekt toenadering. Het kan natuurlijk zo op mij overkomen omdat het veelal gaat om oude opnames die ik bekijk.

Het is ook een spel geworden sinds rumours, waarmee hun priveleven gekoppeld raakte aan de meest verkochte lp ter wereld van 78 tot ong. 82. Op het podium verwacht elke toeschouwer ( nog steeds) enige spanning. Ten tijde van de Dance was ie er ook weer even echt, schijnt. En tijdens hun tour in 2003/4 was er ook wel enige voelbare emotie, maar die is "echt" tot in de coulissen. Ze zeggen de emoties al zingend nog steeds op te kunnen roepen, maar daar blijft het bij. Speciale songs:

Silver Springs, Landslide, Say Goodbye, Thrown Down ( Van Say You Will/2003 : nooit live gedaan) Go Your Own Way natuurlijk en verder word nog steeds elke song die ze schrijven (ook solo) vanuit hun relatie geinterpreteerd door een vaste groep veelal amerikaanse fans ("shippers" genaamd- en die slaan dus echt volkomen door). Er zijn er meer, maar dan moet je de studioplaten induiken: Tusk (beste album ooit wat mij betreft) biedt ook nogal wat aanknopingspunten.

[Tim k]

Dat begrijp ik wel, want wat is er mooier voor een toeschouwer / fan dan 2 ( ex ) geliefden samen op het podium. Dat geeft toch wel een extra lading, waar mensen zich weer mee kunnen identificeren. Jammer dat McVie vervangen zal worden voor de 2009 tour. Haar voorkomen in combinatie met haar stem vind ik apart en mooi. Weet jij de betekenis van die ballen AAN de broek van de drummer?

[shackinup]

Dat begrijp ik wel, want wat is er mooier voor een toeschouwer / fan dan 2 ( ex ) geliefden samen op het podium. Dat geeft toch wel een extra lading, waar mensen zich weer mee kunnen identificeren. Jammer dat McVie vervangen zal worden voor de 2009 tour. Haar voorkomen in combinatie met haar stem vind ik apart en mooi. Weet jij de betekenis van die ballen AAN de broek van de drummer?

McVie was al afwezig op de 2003/2004-tour. Mevrouw Nicks wil nu niet meer met alleen mannen op tour. Vond ze niet leuk. Kwam denk ik ook doordat Lindsey uit zijn dak ging en de show stal, omdat hij de spotlight nog maar met 1 hoefde te delen. En zij was toch echt gewend het middelpunt te zijn doordat de andere twee bescheidener van aard waren op het podium.

Voor de betekenis van de ballen moet je een eind terug in Macs geschiedenis.
Toen FM nog een britse bluesband was (tussen 67 en 71) onder leiding van meestergitarist Peter Green, speelden ze met 3 sologitaristen op rij voor Fleetwood en John McVie. Een van die gitaristen, Jeremy Spencer was een rock and roll liefhebber. Hij deed als intermezzo tijdens de bluessets (later kneiterharde en briljante bluesrockjams) covers van Buddy Holly, soms Elvis, en slidebluescovers van Elmore James. Tijdens deze intermezzo's kwam hij op in een glitterpak en daar hoorde de volgende platte maar humoristische aankleding bij (Micks ballen waren een deel van de hele tongue-in-cheek-pornoshow en dat in Engeland eind jaren 60!!!)

The star of early Fleetwood Mac shows was a dildo.
A pink, 16-inch rubber dildo named Harold. “Our roadie would bring out Harold on a big platter, as if he were the butler delivering tea,” Fleetwood says. “Harold would be attached to my bass drum by way of a suction cup at his base and would spend the evening quivering and vibrating in an erect position at the ladies in our audience.”

Mick Fleetwood never plays without his balls.
Two wooden balls hanging from his belt. “My drum solo consisted of me stepping out in front of the kit and dancing while clacking my balls together. I still have these wooden balls, and I never play without them. If I didn’t have them, I’d be very loath to play at all.”

Leuk he, popgeschiedenis?(6)

[Tim k]

McVie was al afwezig op de 2003/2004-tour. Mevrouw Nicks wil nu niet meer met alleen mannen op tour. Vond ze niet leuk. Kwam denk ik ook doordat Lindsey uit zijn dak ging en de show stal, omdat hij de spotlight nog maar met 1 hoefde te delen. En zij was toch echt gewend het middelpunt te zijn doordat de andere twee bescheidener van aard waren op het podium.

Voor de betekenis van de ballen moet je een eind terug in Macs geschiedenis.
Toen FM nog een britse bluesband was (tussen 67 en 71) onder leiding van meestergitarist Peter Green, speelden ze met 3 sologitaristen op rij voor Fleetwood en John McVie. Een van die gitaristen, Jeremy Spencer was een rock and roll liefhebber. Hij deed als intermezzo tijdens de bluessets (later kneiterharde en briljante bluesrockjams) covers van Buddy Holly, soms Elvis, en slidebluescovers van Elmore James. Tijdens deze intermezzo's kwam hij op in een glitterpak en daar hoorde de volgende platte maar humoristische aankleding bij (Micks ballen waren een deel van de hele tongue-in-cheek-pornoshow en dat in Engeland eind jaren 60!!!)

The star of early Fleetwood Mac shows was a dildo.
A pink, 16-inch rubber dildo named Harold. “Our roadie would bring out Harold on a big platter, as if he were the butler delivering tea,” Fleetwood says. “Harold would be attached to my bass drum by way of a suction cup at his base and would spend the evening quivering and vibrating in an erect position at the ladies in our audience.”

Mick Fleetwood never plays without his balls.
Two wooden balls hanging from his belt. “My drum solo consisted of me stepping out in front of the kit and dancing while clacking my balls together. I still have these wooden balls, and I never play without them. If I didn’t have them, I’d be very loath to play at all.”

Leuk he, popgeschiedenis?(6)

Haha, mooi stukkie! :-D