rrrick
13-11-2008, 11:18
Ik heb nu vijf films van deze fantastische regisseur gezien...
Friedrich Wilhelm Murnau (Bielefeld (http://nl.wikipedia.org/wiki/Bielefeld) (Ostwestfalen-Lippe (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ostwestfalen-Lippe&action=edit&redlink=1)), 28 december (http://nl.wikipedia.org/wiki/28_december) 1888 (http://nl.wikipedia.org/wiki/1888) - Santa Barbara (http://nl.wikipedia.org/wiki/Santa_Barbara_(Californi%C3%AB)) (California (http://nl.wikipedia.org/wiki/Californi%C3%AB), VS (http://nl.wikipedia.org/wiki/Verenigde_Staten)), 11 maart (http://nl.wikipedia.org/wiki/11_maart) 1931 (http://nl.wikipedia.org/wiki/1931)) was een Duits (http://nl.wikipedia.org/wiki/Duitsland) filmregisseur (http://nl.wikipedia.org/wiki/Filmregisseur) die wereldberoemd werd als maker van expressionistische films.
Dit waren geluidloze speelfilms die in de jaren 20 in Duitsland gemaakt werden en waarbij de emoties van de personages door de vormgeving werden uitgebeeld. Deze films hadden vaak een bovennatuurlijk verhaal als uitgangspunt.
Murnau wordt door velen gezien als een van de grootste regisseurs uit de geschiedenis. Dit komt vooral doordat hij veel revolutionaire technieken heeft uitgevonden die sindsdien door anderen zeer vaak zijn nagedaan. Zo is hij bijvoorbeeld uitvinder van het subjectieve camerastandpunt, een standpunt waarbij de camera door de ogen van een personage kijkt.
Murnau begon zijn carrière in Duitsland en behoorde daar samen met Fritz Lang (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fritz_Lang), Robert Wiene (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Wiene&action=edit&redlink=1) en Ernst Lubitsch (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ernst_Lubitsch) tot de belangrijkste vooroorlogse filmmakers van dat land. Daarna vertrok hij naar Hollywood waar hij nog 2 speelfilms maakte voordat hij in 1931 bij een auto-ongeluk om het leven kwam. Het gerucht ging overigens dat hij homoseksueel (http://nl.wikipedia.org/wiki/Homoseksueel) geweest zou zijn, en dat zijn vriend zich samen met hem in de auto bevond op het moment van het ongeluk.
De beroemdste films van Murnau zijn: Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (http://nl.wikipedia.org/wiki/Nosferatu,_eine_Symphonie_des_Grauens) (1922) Faust (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Faust_(1925)&action=edit&redlink=1) (1925) Der letzte Mann (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Der_letzte_Mann&action=edit&redlink=1) (1928 ) en Sunrise: A Song of Two Humans (http://nl.wikipedia.org/wiki/Sunrise:_A_Song_of_Two_Humans) (1930)
bron: wikipedia
Naast de hierboven genoemde films heb ik ook nog Tabu gezien, mijn ranking is nu als volgt:
1. Faust
2. Der Letzte Mann
3. Sunrise
4. Tabu
5. Nosferatu
Mijn eerste Murnau was Nosferatu en dat was voor mij geen doorslaand succes, dus het heeft vrij lang geduurd voordat ik weer aan een Murnau begon: Faust, en dat was wél een redelijk verpletterende ervaring.
Daarna het evenzo schitterende Sunrise en het weer wat mindere Tabu gezien, en dan gisteren eindelijk Der Letzte Mann (ook wel bekend als The Last Laugh). Wederom een absoluut meesterlijke film, met naast fabuleuze mis-en-scene en innovatieve cameratechnieken een werkelijk weergaloos acterende Emil Jannings.
Hiermee is Murnau, boven mannen als Dreyer, Griffith, Lang, Pabst, en Gance mijn favoriete regisseur uit de 'silent' jaren van de vorige eeuw geworden.
Friedrich Wilhelm Murnau (Bielefeld (http://nl.wikipedia.org/wiki/Bielefeld) (Ostwestfalen-Lippe (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ostwestfalen-Lippe&action=edit&redlink=1)), 28 december (http://nl.wikipedia.org/wiki/28_december) 1888 (http://nl.wikipedia.org/wiki/1888) - Santa Barbara (http://nl.wikipedia.org/wiki/Santa_Barbara_(Californi%C3%AB)) (California (http://nl.wikipedia.org/wiki/Californi%C3%AB), VS (http://nl.wikipedia.org/wiki/Verenigde_Staten)), 11 maart (http://nl.wikipedia.org/wiki/11_maart) 1931 (http://nl.wikipedia.org/wiki/1931)) was een Duits (http://nl.wikipedia.org/wiki/Duitsland) filmregisseur (http://nl.wikipedia.org/wiki/Filmregisseur) die wereldberoemd werd als maker van expressionistische films.
Dit waren geluidloze speelfilms die in de jaren 20 in Duitsland gemaakt werden en waarbij de emoties van de personages door de vormgeving werden uitgebeeld. Deze films hadden vaak een bovennatuurlijk verhaal als uitgangspunt.
Murnau wordt door velen gezien als een van de grootste regisseurs uit de geschiedenis. Dit komt vooral doordat hij veel revolutionaire technieken heeft uitgevonden die sindsdien door anderen zeer vaak zijn nagedaan. Zo is hij bijvoorbeeld uitvinder van het subjectieve camerastandpunt, een standpunt waarbij de camera door de ogen van een personage kijkt.
Murnau begon zijn carrière in Duitsland en behoorde daar samen met Fritz Lang (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fritz_Lang), Robert Wiene (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Wiene&action=edit&redlink=1) en Ernst Lubitsch (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ernst_Lubitsch) tot de belangrijkste vooroorlogse filmmakers van dat land. Daarna vertrok hij naar Hollywood waar hij nog 2 speelfilms maakte voordat hij in 1931 bij een auto-ongeluk om het leven kwam. Het gerucht ging overigens dat hij homoseksueel (http://nl.wikipedia.org/wiki/Homoseksueel) geweest zou zijn, en dat zijn vriend zich samen met hem in de auto bevond op het moment van het ongeluk.
De beroemdste films van Murnau zijn: Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (http://nl.wikipedia.org/wiki/Nosferatu,_eine_Symphonie_des_Grauens) (1922) Faust (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Faust_(1925)&action=edit&redlink=1) (1925) Der letzte Mann (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Der_letzte_Mann&action=edit&redlink=1) (1928 ) en Sunrise: A Song of Two Humans (http://nl.wikipedia.org/wiki/Sunrise:_A_Song_of_Two_Humans) (1930)
bron: wikipedia
Naast de hierboven genoemde films heb ik ook nog Tabu gezien, mijn ranking is nu als volgt:
1. Faust
2. Der Letzte Mann
3. Sunrise
4. Tabu
5. Nosferatu
Mijn eerste Murnau was Nosferatu en dat was voor mij geen doorslaand succes, dus het heeft vrij lang geduurd voordat ik weer aan een Murnau begon: Faust, en dat was wél een redelijk verpletterende ervaring.
Daarna het evenzo schitterende Sunrise en het weer wat mindere Tabu gezien, en dan gisteren eindelijk Der Letzte Mann (ook wel bekend als The Last Laugh). Wederom een absoluut meesterlijke film, met naast fabuleuze mis-en-scene en innovatieve cameratechnieken een werkelijk weergaloos acterende Emil Jannings.
Hiermee is Murnau, boven mannen als Dreyer, Griffith, Lang, Pabst, en Gance mijn favoriete regisseur uit de 'silent' jaren van de vorige eeuw geworden.