PDA

Bekijk de volledige versie : Licht en duisternis in speelfilms (Jeffrey Overstreet)



Oudlid_X5
11-06-2009, 14:54
Jeffrey Overstreet Blik achter de schermen

http://www.katholieknieuwsblad.nl/actueel26/kn2618g.jpg
Licht en duisternis in speelfilms

Een positieve review uit de KN (http://www.katholieknieuwsblad.nl/actueel26/kn2618g.htm)

Oudlid_X5
11-06-2009, 14:57
Ben momenteel dit boek dus aan het lezen.

Hij passeert letterlijk iedere grote Blockbuster en gaat veel dieper in op de films van Europa en Azië. Wat je niet zou verwachten van een Amerikaan. Dat wil niet zeggen dat hij ze slecht vind maar het voegt helaas niets toe. Niet educatief, niet verrijkend, niets. Het is alleen entertainment op het moment dat je in het donkere zaaltje zit. Daarna is geen discussie mogelijk omdat je het al zo goed als vergeten bent plus het is zo uitgekient als het maar kan zijn.

Leest bovendien makkelijk weg en buiten dat krijg je weer handen vol Gouden Tips!

Patrick van den Hul
11-06-2009, 15:35
Dat wil niet zeggen dat hij ze slecht vind maar het voegt helaas niets toe. Niet educatief, niet verrijkend, niets.

Dat is wel erg kort door de bocht vind je ook niet? Sommige blockbusters bieden meer dan alleen entertainment.

mark t
11-06-2009, 15:54
Ben momenteel dit boek dus aan het lezen.

Hij passeert letterlijk iedere grote Blockbuster en gaat veel dieper in op de films van Europa en Azië. Wat je niet zou verwachten van een Amerikaan.Da's dan weer een van je eigen vooroordelen. Overigens vind ik de impliciete mening dat films strikt gescheiden moeten worden in blockbusters en films met inhoud ook kortzichtig en weinig origineel.

Alhoewel ik altijd geïnteresseerd ben in boeken over films, denk ik dat ik deze aan me voorbij laat gaan. De beperking om films door één specifieke religieuze bril te bekijken lijkt me stukken minder interessant dan een 'brede kijk'.

Overigens is het dan weer wel opvallend dat-ie als Christen kennelijk minder gecharmeerd is van de Drang-und-Sturm-interpretaties van Gibson. (Misschien is die met z'n buitenechtelijke verhoudingen intussen ook wel wat te on-Christelijk geworden voor de Christenen die wat strenger in de leer zijn).

Oudlid_X5
11-06-2009, 19:03
Dat is wel erg kort door de bocht vind je ook niet? Sommige blockbusters bieden meer dan alleen entertainment.

Ik citeer uit het boek en waar ik het volkomen eens mee kan zijn:

Wie grote kunstwerken wil doorgronden, zal meer moeten doen dan alleen de moraal vna een verhaal interpreteren. Er is geduld en ervaring voor nodig om meer uit een werk te kunnen halen dan alleen het verhaal dat wordt verteld. Het komt wel eens voor dat ik een film die veel voor mij betekent aan een vriend laat zien, die me dan later met een verontschuldigend gebaar bekent: 'Sorry, hij was mij echt te traag. Er gebeurde bijna niets.'
Ik heb daar wel begrip voor. Maar de laatste jaren voel ik steeds meer aangetrokken tot films waarin weinig gebeurt. Vermoeid door de constante blootstelling aan nieuws, e-mail, internet, televisie, films, radio en telefoon, heb ik vaak het gevoel dat ik even rust nodig heb. Vanuit dat verlangen ga ik op zoek naar films die een heel ander soort voldoening geven dan films waarin slechts verhalen worden verteld. Deze kunstwerken draaien niet om wat er gaat gebeuren, maar bieden ruimte aan mijn eigen gedachten terwijl ik alle beelden en geluiden tot me neem. De makers nemen me niet blindelings bij de hand, maar laten mij echt deelnemen aan het proces.
Ik voel me meer aangetrokken tot langzame, meditatieve films dan tot snelle actiefilms. Het geeft me zo veel voldoening om na te denken over de betekenis van beelden en scenes dat explosies en opeengestapelde plotwendingen me minder kunnen boeien. Door af en toe stil te staan en om ons heen te kijken, en niet steeds van de enge gedachte naar de andere te rennen, kunnen we een nieuw soort vrijheid ontdekken.
Dit soort filmervaringen draait niet om vermaak - ze leren ons hoe we moeten leven.

Oudlid_X5
11-06-2009, 19:25
Da's dan weer een van je eigen vooroordelen. Overigens vind ik de impliciete mening dat films strikt gescheiden moeten worden in blockbusters en films met inhoud ook kortzichtig en weinig origineel.

Waarom zou je ze niet scheiden? Ik zie het probleem niet.


Alhoewel ik altijd geïnteresseerd ben in boeken over films, denk ik dat ik deze aan me voorbij laat gaan. De beperking om films door één specifieke religieuze bril te bekijken lijkt me stukken minder interessant dan een 'brede kijk'.

Het kan ook een verrijking zijn van je leven. Het is maar hoe je ernaar kijkt en vooral door welke bril.


(Misschien is die met z'n buitenechtelijke verhoudingen intussen ook wel wat te on-Christelijk geworden voor de Christenen die wat strenger in de leer zijn).

Dit gaat voor mij net zoals vele anderen een stap te ver! Ze zou zelfs van Gibson in verwachting zijn...? :shock:

Andrew-Kenneth
11-06-2009, 19:46
interressant essay over escapistische versus art house films.

http://www.dvdbeaver.com/film/articles/2types.htm#a

mark t
11-06-2009, 20:05
Waarom zou je ze niet scheiden? Ik zie het probleem niet.Omdat het kortzichtig is. Er is geen strakke definitie van een blockbuster. Net zo min als die er is van een kunstzinnige film. Het is een luie manier van films indelen in denkbeeldige hokjes. Niet alle films die met een groot budget gemaakt worden en met grootschalige distributie in de markt gebracht worden zijn op één hoop te gooien. Of wou je Passion of the Christ op één lijn zetten met Transformers?

Er zijn films met een groot budget en inhoud, er zijn films met een groot budget zonder inhoud, er zijn films met een klein budget en inhoud en er zijn films met een klein budget en geen inhoud. En het is vaak eerder een kwestie van graduaties dan van strikt afgebakende grenzen, waarbij vorm, inhoud en budget elkaar bij lange na niet uitsluiten. Als je daar niet doorheen prikt, ligt het risico van vooringenomenheid om de hoek. Overigens prikt die auteur die jij aanhaalt daar wel degelijk doorheen, getuige het feit dat hij ook blockbusters bespreekt.


Het kan ook een verrijking zijn van je leven. Het is maar hoe je ernaar kijkt en vooral door welke bril.Als ik af mag gaan op diverse besprekingen vanuit Christelijk perspectief, dan is het niet echt een verrijking. Wederom de auteur die aanhaalt: De bespreking van Matchpoint onderstreept m'n mening. Hij haalt de mening aan de Christelijke besprekers de film afkeuren omdat hij een te gunstige kijk op amoreel gedrag voorstaat. Nog even afgezien van het feit dat dit niet klopt (anders zou de hoofdrolspeler de stoeipoes wel hebben gekregen i.p.v. de dame die hij in feite als een minderwaardige keuze beschouwt), impliceert die opvatting dat een film minderwaardig is als de goeien niet winnen of als het kwade niet wordt bestraft. Dat is een merkwaardig beperkte visie op wat kunst inhoudt. Allen kiest met z'n tragedie juist voor een realistische benadering, waarin de uitkomst wordt bepaald door toeval en menselijk gedrag i.p.v. onrealistische en door mensen bedachten abstracte begrippen als 'het recht' of 'het noodlot'. Hij spreekt met z'n film geen moreel oordeel uit over wat hij laat zien; hij beperkt zich tot het laten zien van het doen en laten van de hoofdpersoon en hoe hij met de gevolgen daarvan omgaat. Daarmee geeft hij nog geen goedkeuring aan wat hij laat zien.
Zo'n beperkte visie zou ertoe leiden dat dat je een heleboel films zou moeten afkeuren. Ik kan toch moeilijk negatief zijn over The Godfather en The Godfather 2 omdat de hoofdpersoon een crimineel is? Je gaat dan volledig voorbij aan de emotionele impact van de film.

Een bijkomend probleem is dat er niet zoiets is als een Christelijk standpunt. Er zijn tal van verschillende stromingen binnen het Christendom. Jou persoonlijke beleving wordt beïnvloedt door de opinieleiders binnen jouw specifieke stroming. Het hoofd van de georganiseerde kerk claimt het alleenrecht op de interpretatie van het gedachtengoed dat jij behoort aan te hangen. Met alle vertekening van dien. Ik neem aan dat je beseft dat elke paus z'n eigen nuance geeft aan het beleid en de opvattingen van de RK Kerk. Nog even afgezien van de vraag in hoeverre die specifieke nuance nu wel zo terecht is, betekent dat eigenlijk dat je je mening over films om de zoveel jaar zou moeten herzien.

mark t
11-06-2009, 20:15
interressant essay over escapistische versus art house films.

http://www.dvdbeaver.com/film/articles/2types.htm#aInteressant, maar simplistisch. In het artikel wordt escapisme en art house tegenover elkaar gezet. Ik denk dat dat geen gelukkig onderscheid is. Voor iemand die intens opgaat in een art house-films, is zo'n film net zo zeer escapisme als voor iemand die naar Jaws of the Matrix kijkt.

Bovendien blijft volgens mij echt niet iedereen in het filmhuis de hele aftiteling bekijken en waarderen (getuige ook veel posts op dit forum) ook mensen die de big budget-films bekijken het als die meer diepgang of op z'n minst een behoorlijke mind-f*ck in het verhaal hebben (Matrix is wederom een aardig voorbeeld van een film die in ieder geval meer lagen suggereert) en zijn happy endings ook geen vereiste voor een positieve mening over een film. Om maar eens een paar stellingen uit het artikel aan te halen.

Oudlid_X5
13-06-2009, 14:30
Net begonnen aan een hoofdstuk over Wim Wenders én zijn films. Wist niet eens dat de man gelovig was/is. http://forum.filmvalley.nl/forum/images/smiles/icon_eek.gif

Der Himmel uber Berlijn heb ik dus duidelijk verkeerd ingeschat. Vond het nogal een pretentieus kunstwerk. Maar volgens de schrijver van dit boek geven de Engelen juist commentaar op de Heilige Geest. Interessant gegeven. Wist ik niet. En zo ervaarde ik het totaal niet. Dat word een herkijk. http://forum.filmvalley.nl/forum/images/smiles/icon_smile.gif

Ik wist bijvoorbeeld ook niet dat Wim Wenders en Scott Derrickson (The Exorcism of Emliy Rose) hele goede vrienden zijn. Ze hebben bijvoorbeeld samen Land of Plenty gemaakt uit 2005. Staat op de dvd-recorder. En dan heb ik het niet eens gehad over Don't Come Knocking dat ontzettend veel gelijkenis heeft met een hoofdstuk uit de Bijbel, de film industrie en de mensheid. Heb de film nog niet gezien maar wil die nu heel graag zien! http://forum.filmvalley.nl/forum/images/smiles/icon_biggrin.gif

Toch maar eens met andere ogen naar het werk van Wenders kijken. http://forum.filmvalley.nl/forum/images/smiles/icon_redface.gif

Oudlid_X5
13-06-2009, 14:43
Als ik af mag gaan op diverse besprekingen vanuit Christelijk perspectief, dan is het niet echt een verrijking. Wederom de auteur die aanhaalt: De bespreking van Matchpoint onderstreept m'n mening. Hij haalt de mening aan de Christelijke besprekers de film afkeuren omdat hij een te gunstige kijk op amoreel gedrag voorstaat. Nog even afgezien van het feit dat dit niet klopt (anders zou de hoofdrolspeler de stoeipoes wel hebben gekregen i.p.v. de dame die hij in feite als een minderwaardige keuze beschouwt), impliceert die opvatting dat een film minderwaardig is als de goeien niet winnen of als het kwade niet wordt bestraft. Dat is een merkwaardig beperkte visie op wat kunst inhoudt. Allen kiest met z'n tragedie juist voor een realistische benadering, waarin de uitkomst wordt bepaald door toeval en menselijk gedrag i.p.v. onrealistische en door mensen bedachten abstracte begrippen als 'het recht' of 'het noodlot'. Hij spreekt met z'n film geen moreel oordeel uit over wat hij laat zien; hij beperkt zich tot het laten zien van het doen en laten van de hoofdpersoon en hoe hij met de gevolgen daarvan omgaat. Daarmee geeft hij nog geen goedkeuring aan wat hij laat zien.
Matchpoint is weer net een film die ik nog niet gezien heb en dus kan ik daar niet over oordelen.


Zo'n beperkte visie zou ertoe leiden dat dat je een heleboel films zou moeten afkeuren. Ik kan toch moeilijk negatief zijn over The Godfather en The Godfather 2 omdat de hoofdpersoon een crimineel is? Je gaat dan volledig voorbij aan de emotionele impact van de film.

Films die grof, duister en deprimerend kunnen zijn of amorele en obscene zaken zoals seks en geweld vertonen. Kunnen op een andere manier op je inwerken dan je zou verwacht. Soms legt zulke kunst iets bloot wat de moeite waard is om te onderzoeken - ook al is het misschien ongemakkelijk, schokkend of zelfs misselijkmakend. Zulke kunstuitingen kunnen ons stimuleren ons meer open te stellen voor anderen. Mogelijk spreken ze zelfs tot het geweten van de persoon of groep die het probleem heeft veroorzaakt. Ik denk dat jij een verkeeld beeld heb van de schrijver. (y)


Ik neem aan dat je beseft dat elke paus z'n eigen nuance geeft aan het beleid en de opvattingen van de RK Kerk. Nog even afgezien van de vraag in hoeverre die specifieke nuance nu wel zo terecht is, betekent dat eigenlijk dat je je mening over films om de zoveel jaar zou moeten herzien.

Jep, dat weet ik.

mark t
13-06-2009, 15:11
Films die grof, duister en deprimerend kunnen zijn of amorele en obscene zaken zoals seks en geweld vertonen. Kunnen op een andere manier op je inwerken dan je zou verwacht. Soms legt zulke kunst iets bloot wat de moeite waard is om te onderzoeken - ook al is het misschien ongemakkelijk, schokkend of zelfs misselijkmakend. Zulke kunstuitingen kunnen ons stimuleren ons meer open te stellen voor anderen.Alles wat je zegt pleit voor m'n mening; Het is een beperking om een film -of kunstuiting- vanuit Christelijk perspectief te bekijken. De mening die ik aanhaal over Matchpoint onderstreept dat nog eens. Je opmerking dat kunst ons kan stimuleren ons meer open te stellen voor anderen trouwens ook. Juist het openstellen voor andere invalshoeken impliceert dat je niet met beperkte blik naar een film moet kijken.


Mogelijk spreken ze zelfs tot het geweten van de persoon of groep die het probleem heeft veroorzaakt.Ik snap niet helemaal wat je hiermee wil zeggen dat relevant is voor deze discussie. Je houdt de mogelijkheid open dat mafiosi tot inkeer komen als ze The Godfather zien?

Patrick van den Hul
14-06-2009, 00:15
Zulke kunstuitingen kunnen ons stimuleren ons meer open te stellen voor anderen.

Toch lijkt een film als Milk op jouw juist exact het tegenovergestelde effect te hebben. Kun je uitleggen hoe dit komt? Of is dit nog steeds een discussie waar je niet aan wil beginnen?

Oudlid_X5
14-06-2009, 18:22
Alles wat je zegt pleit voor m'n mening; Het is een beperking om een film -of kunstuiting- vanuit Christelijk perspectief te bekijken. De mening die ik aanhaal over Matchpoint onderstreept dat nog eens. Je opmerking dat kunst ons kan stimuleren ons meer open te stellen voor anderen trouwens ook. Juist het openstellen voor andere invalshoeken impliceert dat je niet met beperkte blik naar een film moet kijken.
Noem eens een ander voorbeeld dan Matchpoint zodat je me eens kan overtuigen.


Ik snap niet helemaal wat je hiermee wil zeggen dat relevant is voor deze discussie. Je houdt de mogelijkheid open dat mafiosi tot inkeer komen als ze The Godfather zien?
Die mogelijkheid houd ik inderdaad open. Hoe fout dat ook klinkt. Ben ik nu naïef?

Oudlid_X5
14-06-2009, 18:44
Toch lijkt een film als Milk op jouw juist exact het tegenovergestelde effect te hebben. Kun je uitleggen hoe dit komt? Of is dit nog steeds een discussie waar je niet aan wil beginnen?

Walk on water, Son frere, Tarnation, Fucking Amal zijn interessante films die niet alleen homosexualiteit aan de kaart stellen maar ook hoe mensen daarmee omgaan. De persoon zelf plus ook de buitenwereld. Familie & vrienden. De films zijn niet op zoek naar tolerantie voor Homo's maar onderzoeken het leed van deze mensen. In mijn ogen vele malen boeiender dan films waarbij de filmmakers hun tolerantie tot de kijker opdringen. Iets wat in mijn ogen absoluut gebeurd bij I Now Pronounce You Chuck and Larry en Milk.

Oudlid_X5
14-06-2009, 18:47
Eerste smetje in het boek ontdekt. :sad:

Heb net hoofdstuk vijf afgerond waar Jeffrey compleet de plank misslaat. Die Hard vergelijken met Braveheart, Gladiator en The Lord of The Rings dan ben je in mijn ogen niet helemaal zuiver bezig. En X-Men 1 en 2 intelligente producties noemen is wel de grootste onzin die ik tot nu toe gelezen heb. The Patriot is uiteraard niet van Mel Gibson maar van Roland Emmerich. Dat zijn schoonheidsfoutjes die hij wel vaker heeft zoals bij Mike Leigh Secrets & Lies als hij spreekt over improviseren. Terwijl er juist maanden van te voren intensief word getraind hoe het karkter vorm te geven. Om vervolgens vanuit het karakter het verhaal vorm te geven.

Het gaat zich bij mij eerder om het feit dat hij een aantal films afschuift als rommel omdat hij de actiesequenties ziet als pornografisch. Tja, dan heeft hij nog nooit naar horror films gekeken. Misschien eens tijd dat hij naar Funny Games gaat kijken. Maar dan niet de U.S. versie!

mark t
14-06-2009, 20:48
Die mogelijkheid houd ik inderdaad open. Hoe fout dat ook klinkt. Ben ik nu naïef?Ja.


Iets wat in mijn ogen absoluut gebeurd bij I Now Pronounce You Chuck and Larry en Milk.Onzin. Ik voel m'n heteroseksuele voorkeur op geen enkele manier ondermijnd door die films. Milk gaat helemaal niet over hoe iemand m'n z'n geaardheid worstelt. Het is niet het doel van de film om dat te behandelen en het doet dat daarom ook niet. De film laat een beeld zien van een periode in de geschiedenis waarin homo's actief gediscrimineerd werden. En hoe iemand een begin maakte om daar een eind aan te maken. En welke gevolgen dat voor hem had. En voor zijn medestanders. Het is geen homo-propaganda. Het lijkt me stug dat iemand door die film 'bekeerd' wordt. Je kunt hoogstens stellen dat de film probeert de andere kant van een medaille te laten zien. Een kant waar veel mensen bang voor zijn of onwennig tegenover staan. Je extreme oordeel over die film lijkt toch meer een gevolg van je afkeer van het homo-wereldje dan van een serieuze beoordeling van de film.
Milk geeft een beeld van iemand die voor homo's in Amerika misschien wel net zo zeer een symbool is als Rosa Parks voor de zwarte bevolking. Dat de hoofdpersoon als sympathiek slachtoffer wordt neergezet is simpelweg omdat het een sympathiek slachtoffer was. Niet omdat er aan geschiedsvervalsing wordt gedaan. En dat z'n tegenstanders niet al te sympathiek worden neergezet is simpelweg omdat ze dat niet waren. Dat die tegenstanders hetero zijn, is inherent aan het (waargebeurde) verhaal. Er wordt nergens gesuggereerd dat ze onsympathiek zijn omdat ze hetero zijn. Ze zijn onsympathiek omdat ze zich openlijk en zeer actief intollerant gedragen.

Overigens pleit het niet echt voor je dat je een platvloerse komedie als I pronounce you Chuck and Larry op één hoop gooit met een serieuze biografische film als Milk. Nog even afgezien van het feit dat I pronounce you Chuck and Larry ook niet bepaald iets opdringt.


Heb net hoofdstuk vijf afgerond waar Jeffrey compleet de plank misslaat. Die Hard vergelijken met Braveheart, Gladiator en The Lord of The Rings dan ben je in mijn ogen niet helemaal zuiver bezig. En X-Men 1 en 2 intelligente producties noemen is wel de grootste onzin die ik tot nu toe gelezen heb.Ik weet niet waarom de schrijver Die Hard vergelijkt met die andere films, maar Die Hard is een knap gemaakte en onderhoudende film. Ik kan me goed voorstellen dat de schrijver raakvlakken ziet. Maar X-Men 1 en vooral 2 gaan wat dieper dan de gemiddelde actiefilm. Je zou het inderdaad redelijk intelligente producties kunnen noemen door die gelaagdheid (bij gebrek aan een beter, minder clichématig woord). Bovendien staan ze terecht te boek als films waarin de vertaalslag van stripverhaal naar film bijzonder goed geslaagd is. Niet te snel als oppervlakkige actiefilms afdoen -waarmee we weer enigszins terugkeren naar m'n eerste commentaar over blockbusters en andere films.

Oudlid_X5
16-06-2009, 14:53
En ik heb hem alweer uit. Verrijkend boek die op één hoofdstukje na veel nieuwe dingen weet te vertellen over de Cinema vandaag de dag. Vooral hoe je de inhoud van een film kan interpreteren via Christelijk perspectief. Star Wars, Robert Bresson, Wim Wenders, The New World, In the Mood For Love (en ga zo maar door) hebben door dit boek een compleet andere betekenis nu voor mij.

Plus ik heb een aantal tips gekregen in verband met Christelijke recensie's.

http://www.cvfilm.nl/ (http://www.cvfilm.nl/) bijvoorbeeld.