Bekijk de volledige versie : Kleurloos en van gisteren
Louis Bouduin
28-10-2002, 12:41
Hier een lijstje van tien zeer uiteenlopende en populaire zwart-wit prenten uit de cinema van gisteren. Dit in de hoop dat we ze nooit zullen vergeten, omdat ze een plaats verdienen in ons hart en onze DVD-Collecties.
(Behalve Sunset Boulevard, waar binnenkort een zone 1 versie van verschijnt, zijn al deze films op DVD te vinden.)
Ik hoop niet dat het bij deze 10 blijft, maar dat er nog een aantal kleurloze films volgen, waarvan jullie vinden dat ze op DVD en in onze collecties thuishoren.
Citizin Kane, Orson Welles. 1940
Na de dood van Charles Foster Kane gaat een reporter op zoek naar de handel en wandel van deze almachtige krantenmagnaat. Of hoe een fascinerend portret van een man de ziel van een heel volk blootlegt en the American Dream in zijn ware gedaante toont als een ongebreidelde zoektocht naar hebzucht, naar geld, macht en materialisme. Zoals dit een grote klassieker betaamt: perfecte kruising tussen cinematografische vernieuwing en een meeslepende story.
Casablanca, Michael Curtiz. 1942
Onverwoestbare klassieker over de ontmoeting tussen de uitgeweken Amerikaan en cynische nachtclubeigenaar, Rick, met zijn oud liefje, Ilsa en haar echtgenoot verzetsheld die op de vlucht zijn voor de nazies. Alleen Rick lijkt in staat te zijn om het koppel te helpen ontsnappen maar zijn z’n gevoelens niet gedood toen zij hem jaren geleden in de steek liet?
It’s a Wonderful Life, Frank Capra. 1946
Sentimentele & hartverwarmende fantasy over een man met het hart op de goede plaats die daar niet alleen het slachtoffer van dreigt te worden, maar eveneens tot de conclusie komt gefaald te hebben. Een engel toont hem (en ons) waar het in dit leven in feite om draait. Het resultaat is een kerstklassieker voor eeuwig en alle leeftijden.
The Third Man, Carol Reed. 1949
Magistrale film-noir / thriller klassieker over een Amerikaanse pulpschrijver die op verzoek van een vriend naar het Wenen van vlak na de oorlog gaat om daar te vernemen dat die gestorven is in een verkeersongeval. Met in een van de hoofdrollen, Harry Lime, een van de meest duivelse en charismatische schurken van het witte doek, een onvergetelijke score en een film die welhaast perfect is.
Sunset Boulevard, Billy Wilder. 1950
Bittere en bijwijlen cynische Wilder kijk op het Hollywood van die dagen en de tragiek van wat eens was maar nooit meer zal zijn. Terwijl de uitgedoofde ster er vast van overtuigd is dat zij op een dag opnieuw zal schitteren als weleer, is alles dat nog glanst haar eigen waanzin.
All About Eve, Joseph Mankowicz. 1950
Alles onthullende blik achter de coulissen van het toneel. Alsof de gordijnen aan de verkeerde kant zijn opengegaan. Of hoe een jonge, ambitieuze vrouw zich op subtiele en geraffineerde wijze opdringt aan een ouder wordende vedette en haar gevolg om langzaam maar zeker & genadeloos de fakkel van haar over te nemen.
From Here to Eternity, Fred Zinnemann. 1953
Krachtige en vooral boeiende film over het soldatenleven op een luchtvaartbasis in Hawai (van voor Pearl Harbor). Over de hoge prijs die een soldaat betaald om in die vreemde machowereld met zijn eigen logica, eigen wetten en eigen gezag zijn principes overeind te houden.
On The Waterfront, Elia Kazan. 1954
Ontluisterende kijk op de groezelige bezigheden van maffiosie, die verkleed als vakbondslui in het New-Yorkse havenkwartier, hun vuile zaakjes en de werkers met intimidatie, geweld en moord naar hun hand zetten; onder het mom dat als je je eigen nest bevuild dan als een rat (verrader) vernietigd zal worden.
Sweet Smell of Succes, A. Mackendrik. 1957
Juweeltje over de hoogtijdagen van de showbiz columnist, hier J.J. Hunsecker. Een man naar wiens pijpen men maar al te graag danst omdat hij de macht bezit mensen te maken of te breken, en er een slecht karaker heeft aan overgehouden. Maar hier toch even moet toezien dat de realiteit niet altijd zijn giftige pen volgt.
Gerben van der Leun
28-10-2002, 12:59
La Dolce Vita, Federico Fellini, 1960
Marcello Rubini (Marcello Mastroianni) is een columnist die het ‘zoete leven’ beschrijft van de high society van Rome. Op zoek naar sappige roddels en schandaalnieuws, stort hij zich elke nacht in de decadente drukte van Via Veneto, waar playboys, filmsterren en hoeren in nachtclubs en bordelen van het leven een feest proberen te maken. Maar Marcello ontdekt dat in al die decadente nachten vol drank en seks diepe tragiek en verdriet sluimert.
C'est arrivé près de chez vous en clerks :D
neen serieus :
Night of the hunter : Met Robert Mitchum als evil predikant die het op 2 kinderen gemunt heeft,
Some like it hot : Tony Curtis, Jack Lemmon en Marilyn Monroe, onlangs gekozen tot beste komedie ooit
Plan 9 from outer space: ed wood maakte de beste slechte film ooit, een must voor liefhebbers van het betere (of is het slechtere?) cult werk
12 angry man : rechtbankdrama met Henry Fonda
To Kill A Mockingbird, Robert Mulligan, 1962
Een prachtige film met Gregory Peck in een glansrol als Atticus Finch, een advocaat in de jaren dertig in het zuiden van de Verendigde Staten. Finch gaat een zwarte man verdedigen die ervan wordt beschuldigt een blanke vrouw te hebben verkracht. De man is onschuldig, maar dat lijkt niets uit te maken voor de uitkomst van de rechtszaak. Dit alles wordt verteld vanuit het perspectief van de kinderen van Finch. Samen met de geweldige cinematografie is dit een meesterwerk dat bij niemand mag ontbreken
Alex van den Berg
28-10-2002, 20:10
Lost Horizon, 1937, Frank Capra
Een Britse diplomaat en een groepje burgers storten neer in het reusachtige Himalaya gebied. Ze worden gered door mensen uit de veilig tussen de bergen gelegen Shangri-La Vallei. Buiten hun veilige heenkomen, waar vrede en rust overheersen, staat de tweede wereldoorlog op uitbreken.
Mr. Smith Goes To Washington, 1939, Frank Capra
James Stewart speelt een idealistische plattelands senator die naar Washington gaat en daar te maken krijgt met corrupte en wrede politici die hem ten gronde proberen te richten.
starbuck
28-10-2002, 21:39
THE LONGEST DAY 1962 , ANNAKIN/MARTON EN WICKI
Dit is het heroische verslag van de geallieerde invasie in europa op D-Day, 6 juni 1944.
De langste dag, is 1 van de weinige films die een rolbezetting heeft die zijn weerga niet kent, met o.a. Richard Burton, Red Buttons, John Wayne, Henry Fonda, Rod Steiger, Robert Ryan, Robert Wagner, Paul Anka en Sean Connery.
Mischien wel 1 van de bekenste zwart-witjes en zeer bekend bij het grote publiek.
Voor mij persoonlijk het grote voorbeeld dat het inkleuren van Zwart-Wit films niet aan mij is besteed.
Alex van den Berg
28-10-2002, 22:16
Voor mij persoonlijk het grote voorbeeld dat het inkleuren van Zwart-Wit films niet aan mij is besteed. Gelukkig kun je bij zo'n film de kleuren op je TV helemaal wegregelen.
Als kind heb ik best veel oude kleurenfilms op een zwart-wit TV gezien. Soms zet ik de kleuren op 0 om een "nostalgisch gevoel" te benadrukken.... :D
Leuke thread. Ik ga wel een paar regisseurs dubbel noemen (het is al moeilijk genoeg om de selectie te beperken). Als ik me niet vergis zijn ze allemaal in R2- en/of R1-versie verkrijgbaar.
Das Kabinett des Doktor Caligari, Robert Wiene. 1920
Een waanzinnig mooie en sfeervolle thriller/horror-film over een moordmysterie. Helaas heb ik hem lang geleden gezien. Toch maar eens kijken of ik hem ergens op dvd kan krijgen.
Nosferatu, eine symphonie des Grauens, F.W. Murnau, 1922
Met de onvolprezen Max Schreck (what's in a name?) als graaf Orlok. Het is een van de meest getrouwe en wat mij betreft meest angstaanjagende verfilmingen van Dracula die ik ooit gezien heb. Een geschil over de rechten noopte de regisseur om de namen te veranderen.
Deze film is overigens niet te verwarren met de niet geheel onverdienstelijke remake Nosferatu, Phantom der Nacht van Werner Herzog uit 1979 (met Klaus Kinski als graaf Dracula).
Metropolis, Fritz Lang. 1927
Nog een mooi voorbeeld van het hoge niveau van de Duitse vooroorlogse cinema. Het verhaal is van alle tijden (onderdrukte massa verzet zich tegen de heersende elite), maar de voor die tijd baanbrekende special effects gelden nog steeds als legendarisch. Een extra leuke bijkomstigheid is dat de film laat zien hoe men destijds over de toekomst dacht. Zullen we over 75 jaar ook zo naar Minority Report kijken?
M, Fritz Lang. 1931
Een sterke thriller met een meesterlijke Peter Lorre over een kindermoordenaar die door de politie wordt opgejaagd. Plaatselijke criminelen zien zich bedreigd door de extra aandacht van de politie en besluiten zelf een klopjacht te organiseren.
Modern Times, Charles Chaplin. 1936
Och, welke Charlie Chaplin film hoort eigenlijk niet in dit rijtje thuis? The Kid, The Gold Rush, City Lights, Limelight, The Great Dictator, het duistere Monsieur Verdoux. Modern Times is gewoon m'n favoriet. Hetzelfde probleem geldt onverminderd voor alle andere slapstick-koningen van vroeger: Laurel & Hardy, The Marx Brothers, Harold Lloyd, Buster Keaton en in iets mindere mate The Three Stooges, Abott & Costella, W.C. Fields, et cetera, et cetera, et cetera.
Captain Courageous, Victor Flemming. 1937
Spencer Tracy (in een Oscar-winnende rol) vist een verwend rijkeluis-zoontje uit zee. Het kleine snobje krijgt een paar wijze levenslessen van Tracy. Klinkt hopeloos sentimenteel. Is het ook. Maar deze film heb ik als klein kind gezien en ik was er diep van onder de indruk. Laatst was hij weer eens op tv. Ik heb er weer met veel plezier naar gekeken.
Stagecoach, John Ford. 1939
John Ford. Een van de grootste regisseurs die Hollywood ooit heeft voortgebracht. Zijn stagecoach uit 1939 is legendarisch, vele malen geïmiteerd, maar nooit overtroffen. Met een nog jonge John Wayne in een van de hoofdrollen. Een geweldige avonturenfilm over een postkoets met een gemengd gezelschap dat zich een weg moet banen door vijandig gebied.
Arsenic and old Lace, Frank Capra. 1944
Een fantastische verfilming in screwball-stijl van het toneelstuk van Kesselring. Cary Grant gaat op bezoek bij twee schattige oude tantes die een duister geheim koesteren. De verwikkelingen die daarna volgen zijn hilarisch. Een tijdloze komedie.
Rashomon, Akira Kurosawa.1950
Kurosawa's 'internationale doorbraak'. Een geweldig verhaal over een misdaad, waarvan de toedracht door verschillende getuigen op verschillende manier wordt verteld. Het sterke is dat Kurosawa in het midden laat welke versie klopt.
The Seven Samurai, Akira Kurosawa.1954
Een epische avonturenfilm die van grote invloed is geweest op talloze avonturenfilms sindsdien. In de Japanse middeleeuwen is een klein, onbeduidend dorpje overgeleverd aan een bende bandieten. De wanhopige dorpelingen zoeken en vinden een groepje samoerai die de strijd aandurven tegen de vijandige overmacht. Alles klopt gewoon aan deze film. Niet alleen het verhaal (met meerdere lagen) en het spel van de acteurs (Toshiro Mifune!), maar ook het technische gedeelte (montage, compositie, et cetera).
Helaas nog niet op dvd verschenen (heren uitgevers, schaamt U zich!):
Es geschah am hellichten Tag, Ladislao Vajda. 1958
Naar een verhaal van de geweldige Friedrich Dürrenmatt (Grisham-liefhebbers; Justiz lezen!) Dit verhaal is al vaker verfilmd (o.a. The Pledge, In the cold light of day), maar niet meer zo geweldig als deze versie met de Duitse 'volksacteur' Heinz Ruhmann en de enige echte Goldfinger Gert Fröbe. Een regisseur vermoedt dat een zwerver ten onrechte is opgepakt voor kindermoord. Aangezien niemand hem gelooft, begint hij een eigen onderzoek. Het vinden van de moordenaar wordt een obsessie, waarvoor hij uiteindelijk meer op het spel zet dan hem lief is.
Wij hadden thuis tot lang in het kleuren tv tijdperk nog een zwart-wit tv. Ik wist vroeger niet beter dan dat bijvoorbeeld een film als The Birds in zwart-wit was. Een kleurenfilm (zeker als de kleuren lelijk, vervaagd of afleiden van het verhaal) kijk ik daarom ook nog wel eens in zwart wit.
Even een aantal goede zwart-wit films uit een oude thread opgevist. Titel(regisseur/director of fotography)
The Grapes of Wrath, 1940 (John Ford/Gregg Toland)
Film naar het boek van John Steinbeck over de familie Joad op zoek naar een nieuwe toekomst in het westen van de Verenigde Staten.
Great expectations, 1946 (David Lean/Guy Green)
Film naar het boek van Charles Dickens over de arme wees Pip. Guy Green kreeg een oscar voor de fotografie.
Rebecca, 1940 (Alfred Hitchcock/George Barnes
De eerste film van Hitchcock in Holywood, naar het boek van Daphne du Maurier. Hitch's laatst film voordat hij naar Holywood vertrok Jamaica Inn en The Birds zijn ook op verhalen van haar gebaseerd.
Oliver Twist, 1948 (David Lean/Guy Green)
Nog maar een keertje Charles Dickens moet David Lean gedacht hebben. Weer een weesje. De musical versie uit 1968 is ook een topper maar in kleur.
Who's afraid of Virginia Woolf, 1966 (Mike Nichols/Haskell Wexler) gebaseerd op het toneelstuk van Edward Albee.
Zeker een van de beste zwart-wit films.
Schindler's List, 1993 (Steven Spielberg/Janusz Kaminski)
met een beetje kleur, net als in de tv serie Die zweite heimat.
Shanghai Express, 1932 (Josef von Sternberg/Lee Garmes) De belichting van Marlene Dietrich is prachtig in deze film
Een film die zeker niet onvermeld mag blijven is:
Andrei Rublev, Andrei Tarkovsky, 1966
In een turbulente 15e eeuw in Rusland zien we hoe Andrei Rublev zich ontwikkelt tot één van de grootste iconenschilder van zijn land. Van de openingsscene (één van de mooiste ooit!) tot aan de slotscene, waarbij we fragmenten zien van zijn werk (alleen deze laatste scene is in kleur) is het een aaneenschakeling van lyrisch camerawerk met oog voor detail, compositie, licht etc. De film is af en toe wat traag, maar als je het geduld weet op te brengen om de film uit te kijken, wordt dat beloond met geweldige hoogstandjes uit de cinema van de 20e eeuw.
12 angry man : rechtbankdrama met Henry Fonda Helaas niet al te lang geladen ook als remake verschenen. Kan uiteraard niet tippen aan het superieure origineel.
Gerben van der Leun
29-10-2002, 07:07
Het uitgavepatroon gaat in een onverwachte hoek zitten. :D
Mark_vdH
29-10-2002, 09:39
La Passion De Jeanne D'Arc, Carl Th. Dreyer (1927).
Geen verslag van het gehele leven van de Maagd van Orleans, maar van het proces dat haar uiteindelijk op de brandstapel deed belanden. Deze deprimerende maar toch ook hoopgevende film bevat een van de bekendste vertolkingen ooit uit de filmgeschiedenis: Maria Falconetti als Jeanne, in haar enige filmrol ooit.
Uit op R1 DVD.
The Magnificent Ambersons, Orson Welles (1942)
Nadat Orson Welles zich 'onmogelijk' had gemaakt met Citizen Kane, wilde RKO zo snel mogelijk van hem af, hoewel Welles een contract voor twee films met de studio had. Vijftig minuten van deze toneelverfilming werden weggesneden en vernietigd terwijl Welles op vakantie was, en ook werd een nieuw (en belachelijk) happy ending opgenomen.
En toch is bijna elke minuut die overblijft net zo meesterlijk als 'Citizen Kane'.
Uit op R2 (alleen in Frankrijk).
WitteGijt?
29-10-2002, 10:04
Heeft hier iemand toevallig ooit wat silent films, met Lon Chaney gezien, Ikzelf helaas nog niet :(, en zo ja, waar kun je deze huren/kopen.
Volgens mij zijn dit ook zeer goede films alleen al door het geweldige Make-up talent van Chaney zelf. En gewoon de sfeer van die oude "horror" films vind ik geweldig, zoals Nosferatu (1922)
enkele films met Chaney:
Huncback of the Notredame (Wallace Worsley, 1923)
The unholy Three (Tod Browning, 1925)
Phantom of the Opera (Rupert Julian, 1925)
London after Midnight (Tod Browning, 1927)
The Unknown (Tod Browning, 1927)
West of Zanzibar (Tod Browning, 1928)
Ook Freaks van Tod Browning wil ik zeker nog 'n keer zien, alleen al vanwege de controverse rond deze film destijds.
Mark_vdH
29-10-2002, 16:36
Chaneys The Phantom Of The Opera is gewoon uit op DVD, maar wel alleen de 1929 re-edit (info (http://us.imdb.com/AlternateVersions?0016220))
Review DVD Times: http://www.dvdtimes.co.uk/index.cgi?page=Review&id=977&story=3446
JayLunar
29-10-2002, 17:16
2 onvergetelijke zwart-wit thrillers. Rustig verteld, maar met een immense Polanski-achtige spanning, waardoor je bij het geringste toch op het puntje van je stoel zit. Deze films zijn zeer onterecht in de vergetelheid geraakt (vooral de laatste), maar horen in elk 'favorieten-lijstje' thuis.
The Manchurian Candidate (1962, John Frankenheimer)
Politieke thriller met veel suspense. Zijn tijd ver vooruit. Enkele Korea-veteranen krijgen nachtmerries die allen leiden naar een bepaalde oorlogsmissie. Lawrence Harvey was ook bij betrokken bij deze missie, en raakt verstrikt in een mysterieus complot. Deze film is geweldig opgebouwd, waarbij je volledig in het ongewisse wordt gelaten. Van begin tot eind doorspekt met een bepaalde paranoïde spanning, mede gecreeërd door de perfecte, surrealistische regie van Frankenheimer. De beste politieke thriller ooit, naar mijn mening.
Seance on a Wet Afternoon (1964, Bryan Forbes)
Kim Stanley, in misschien wel de beste female leading role ooit, speelt een medium, die haar man Richard Attenborough opdraagt een kind te ontvoeren, teneinde de ouders van het kind uit te nodigen voor een seance. Dit blijkt niet het enige doel van de ontvoering te zijn. Briljante suspense, en eindelijk is deze film op DVD!!! (wel duur though)
Key Largo 1947
Het meisje met het rode haar 1983. Die film is geheel zwartwit maar alleen de haarkleur van de hoofdrolspeelster is wat vaagjes rood
The Elephant man 1980
Louis Bouduin
29-10-2002, 18:56
En hier dan een van mijn all time favoriete films (samen met zo'n 1000 anderen), maar deze prent heb ik op zich minst dertig keer gezien. Ik wacht dan ook met heel veel ongeduld op een DVD release. De film is:
Shop Around The Corner, Ernst Lubitsch. 1940
Verrukkelijke romance met de typische Lubitsch touch (lichtvoetig, speels, subtiel, vol charme, prachtige karakteriseringen en 18 karaats zuiver ensemble acteren)
De film gaat over de ontluikende liefde tussen twee personeelsleden met tegenovergestelde karakters in een lederwarenwinkeltje tijdens de kerstdagen in Boedapest, anno 1900.
Nog een paar:
Invasion of the body snatchers, Don Siegel. 1956
Het origineel. Een typisch voorbeeld van de SF-/horror-films die in de hoogtijdagen van de koude oorlog zo populair waren in de VS. Buitenaardse wezens nemen de lichamen van aardbewoners in bezit. Wordt nogal eens gezien als een verwijzing naar het communisme.
Invaders from Mars, William Cameron Menzies. 1953
Van 't zelfde laken een pak. Dit keer vanuit het perspectief van een klein jongetje die alle volwassen in z'n omgeving ziet veranderen in slaafse volgelingen van buitenaardse indringers. Deze film heb ik gezien toen ik klein was en ik was me daarna een partij bang! De zombie-achtige buitenaardse wezens en hun leider die eruit zag als een hoofd op sterk water, het was te veel voor m'n tere zieltje.
The Fortune Cookie, Billy Wilder. 1966
Een paar jaar voor de klassieker The Odd Couple bracht Billy Wilder Walther Matthau en Jack Lemmon al samen in deze komedie. De louche advocaat Matthau betrekt Lemmon in een verzekeringszwendel. De goedzak Lemmon heeft echter steeds meer moeite dit vol te houden.
Boys Town, Norman Taurog. 1938
Heerlijk sentimentele en moralistische film met Spencer Tracy als dominee die een beschutte plek wil bieden aan ontheemde jongeren. Zijn grootste probleemgeval is de nog jonge Mickey Rooney. Later kwam er nog een vervolg (Men of Boys Town, van Norman Taurog, uit 1941).
Mag van mij nog wel op dvd verschijnen.
The Hustler, Robert Rossen. 1961
Hustler Paul Newman gaat een duel aan met de meedogenloze Jackie Gleason. Hij verliest in eerste instantie en zint op revanche. De vraag is echter hoeveel hij bereid is hiervoor op te offeren. The Colour of Money (uit 1986, van Martin Scorsese) is losjes een vervolg op deze film. Met name het eerste duel tussen Newman en de Gleason is geweldig.
The Maltese Falcon, John Huston. 1941
Wat mij betreft de ultieme film noir. De combinatie van John Huston en Humphrey Bogart bleek een schot in de roos. Detective Sam Spade onderzoekt de moord op zijn partner en raakt zo verwikkeld in ingewikkelde intriges rondom een legendarisch gouden beeld.
Overigens speelde Bogart 5 jaar later een vergelijkbare detective (dit keer Philip Marlowe) in The Big Sleep (uit 1946, van Howard Hawks). Een aanrader van vergelijkbaar kaliber.
En hier dan een van mijn all time favoriete films (samen met zo'n 1000 anderen), maar deze prent heb ik op zich minst dertig keer gezien. Ik wacht dan ook met heel veel ongeduld op een DVD release. De film is:
Shop Around The Corner, Ernst Lubitsch. 1940
Verrukkelijke romance met de typische Lubitsch touch (lichtvoetig, speels, subtiel, vol charme, prachtige karakteriseringen en 18 karaats zuiver ensemble acteren)
De film gaat over de ontluikende liefde tussen twee personeelsleden met tegenovergestelde karakters in een lederwarenwinkeltje tijdens de kerstdagen in Boedapest, anno 1900.
Lubitsch het grote voorbeeld van Billy Wilder. De film is overigens net uit op regio 1 Louis. Zie www.dvdplanet.com. Het was me trouwens nooit opgevallen dat het zich in Boedapest afspeelde. Maar het zou zich dan natuurlijk ook in iedere lederwarenwinkel op de wereld kunnen afspelen.
Nosferatu, eine symphonie des Grauens, F.W. Murnau, 1922
Met de onvolprezen Max Schreck (what's in a name?) als graaf Orlok. Het is een van de meest getrouwe en wat mij betreft meest angstaanjagende verfilmingen van Dracula die ik ooit gezien heb. Een geschil over de rechten noopte de regisseur om de namen te veranderen.
Deze film is overigens niet te verwarren met de niet geheel onverdienstelijke remake Nosferatu, Phantom der Nacht van Werner Herzog uit 1979 (met Klaus Kinski als graaf Dracula).
Mensen, laten we nou wel serieus blijven...... Angstaanjagend??????
Eerder lachwekkend. Mooie film, maar uiteraard totaal niet angstaanjagend.
Louis Bouduin
29-10-2002, 23:23
Lubitsch het grote voorbeeld van Billy Wilder. De film is overigens net uit op regio 1 Louis. Zie www.dvdplanet.com. Het was me trouwens nooit opgevallen dat het zich in Boedapest afspeelde. Maar het zou zich dan natuurlijk ook in iedere lederwarenwinkel op de wereld kunnen afspelen.
Thanks, dat is werkelijk geweldig nieuws. En hoogtijd. Een paar dagen geleden vernomen dat Sunset Blvd eindelijk op DVD komt, en nu is er dus Shop Around the Corner.
DVD begint zo langzamerhand een meer dan fantastisch medium te worden.
Een gelukkig man. :)
WitteGijt?
30-10-2002, 01:14
Chaneys The Phantom Of The Opera is gewoon uit op DVD, maar wel alleen de 1929 re-edit (info (http://us.imdb.com/AlternateVersions?0016220))
Review DVD Times: http://www.dvdtimes.co.uk/index.cgi?page=Review&id=977&story=3446
Thnx voor de Info, dacht dat er alleen 'n regio 1 versie van was.
worden de aankomende maanden nog wat duurder voor me :D.
Mensen, laten we nou wel serieus blijven...... Angstaanjagend??????
Eerder lachwekkend. Mooie film, maar uiteraard totaal niet angstaanjagend. Welles! Welles! Welles!
Tuurlijk is de film wat aan de verouderde kant (maar dat geeft hem ook z'n charme), maar het eerste deel haalt het wat sfeer betreft met twee vingers in de neus niet alleen van de gemiddelde horror-pulp van tegenwoordig, maar ook van de meeste 'suspense-horrorfilms' van tegenwoordig (bijvoorbeeld het toch wel overhypte Ring). De lokatie (het oude kasteel) is al desolaat genoeg, maar dan dat sinistere, bijna fragiele wezen dat langzaam uit de schaduw naar voren komt. Toen ik klein was vond ik het doodeng, tegenwoordig kijk ik nog steeds wel eens zenuwachtig achterom als ik dit fragment zie. Bovendien komt de vampier in deze film dichter bij wat hij volgens de legende hoort te zijn dan in de meeste andere films: het is geen almachtig monster, maar een achterbakse en bijna tragische parasiet, een rat. Hij valt niet openlijk aan met superkrachten of met allerlei 'duistere magie', maar hij besluipt z'n prooi als een rat in het geniep. En juist dat maakt hem geloofwaardiger en wat mij betreft angstaanjagender dan menige Jason, Freddy of jongedame-met-het-boze-oog die uit een televisiescherm kruipt.
Maar goed, smaken verschillen.
WitteGijt?
30-10-2002, 19:36
Welles! Welles! Welles!
Tuurlijk is de film wat aan de verouderde kant (maar dat geeft hem ook z'n charme), maar het eerste deel haalt het wat sfeer betreft met twee vingers in de neus niet alleen van de gemiddelde horror-pulp van tegenwoordig, maar ook van de meeste 'suspense-horrorfilms' van tegenwoordig (bijvoorbeeld het toch wel overhypte Ring). De lokatie (het oude kasteel) is al desolaat genoeg, maar dan dat sinistere, bijna fragiele wezen dat langzaam uit de schaduw naar voren komt. Toen ik klein was vond ik het doodeng, tegenwoordig kijk ik nog steeds wel eens zenuwachtig achterom als ik dit fragment zie. Bovendien komt de vampier in deze film dichter bij wat hij volgens de legende hoort te zijn dan in de meeste andere films: het is geen almachtig monster, maar een achterbakse en bijna tragische parasiet, een rat. Hij valt niet openlijk aan met superkrachten of met allerlei 'duistere magie', maar hij besluipt z'n prooi als een rat in het geniep. En juist dat maakt hem geloofwaardiger en wat mij betreft angstaanjagender dan menige Jason, Freddy of jongedame-met-het-boze-oog die uit een televisiescherm kruipt.
Maar goed, smaken verschillen.
Ben 't hier zeker mee eens, heb de film zelf pas vorig jaar voor 't eerst gezien. Maar het beeld van Max Schreck als Graf Orlok heeft me altijd gefascineerd. Vind zowiezo de oudere horrorfilms wat enger om dat ze zonder bloederige special effects toch 'n eng beeld schetsen. Het zwart/wit en de beeldruis heeft ook wat meer vind ik in het geval van 'n horror.
welke versies van nosferatu hebben jullie gezien? de UK dvd versie vond ik een heel erg slechte soundtrack hebben (nt de geluidskwaliteit maar de muziek) ik denk dat er verschillende scores voorhanden zijn , zoals vb ook bij metropolis het geval is .
Richard B.
30-10-2002, 21:28
Leuke thread dit en een aantal absoluut prachtige films staan er tussen. De volgende mogen, mijns inziens, ook niet ontbreken:
Touch of evil
Meesterlijke Noir thriller van Orson Welles met indrukwekkende hoofdrollen van Charlton Heston (als politieman 'caught in the middle'), Janet Leigh (als goed gebekte echtgenote) en Welles zelf (in een heel dreigende rol als corrupte politiecomissaris). Veel te vaak over het hoofd gezien vanwege de legende-status van Citizen Kane. Weinig films bevatten zo'n dreigende sfeer en zulke indringende beelden als deze. Misschien wel het beste wat er in dit genre te vinden is.
Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb
Misschien wel de meest krankzinnige satire ooit. Weinig films pakken de waanzin van de koude oorlog zo goed als deze film en weinige zijn zo bijtend humoristisch (vooral als je bedenkt in welke tijd ie uitkwam). De cast is er eentje waarvan ik welhaast kippenvel krijg! Sellers is ab-so-luut geniaal! George C. Scott en Sterling Hayden zijn perfect gecast in hun ('over the top') rollen en bij de de one-liners van Slim Pickens Major Kong lig ik altijd in een deuk. Mijns inziens Kubricks beste na 2001.
Leuke thread dit en een aantal absoluut prachtige films staan er tussen. De volgende mogen, mijns inziens, ook niet ontbreken:
Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb
Misschien wel de meest krankzinnige satire ooit. Weinig films pakken de waanzin van de koude oorlog zo goed als deze film en weinige zijn zo bijtend humoristisch (vooral als je bedenkt in welke tijd ie uitkwam). De cast is er eentje waarvan ik welhaast kippenvel krijg! Sellers is ab-so-luut geniaal! George C. Scott en Sterling Hayden zijn perfect gecast in hun ('over the top') rollen en bij de de one-liners van Slim Pickens Major Kong lig ik altijd in een deuk. Mijns inziens Kubricks beste na 2001.
dr strangelove : wat cast betreft inderdaad één van de meest geslaagde films ooit, Scott en Sellers zijn inderdaad gewoonweg fantastisch! een dikke aanrader voor diegene die deze film nog nt gezien heeft (zullen meesten al wel gedaan hebben hoop ik )
welke versies van nosferatu hebben jullie gezien? de UK dvd versie vond ik een heel erg slechte soundtrack hebben (nt de geluidskwaliteit maar de muziek) ik denk dat er verschillende scores voorhanden zijn , zoals vb ook bij metropolis het geval is . Helaas heb ik hem nog niet op dvd. Ik kijk nog af en toe naar de video-versie die ik ooit van een van de Duitse zenders heb opgenomen (in dit geval niet verpest door nasynchronisatie;)).
Mark_vdH
30-10-2002, 21:52
welke versies van nosferatu hebben jullie gezien? de UK dvd versie vond ik een heel erg slechte soundtrack hebben (nt de geluidskwaliteit maar de muziek) ik denk dat er verschillende scores voorhanden zijn , zoals vb ook bij metropolis het geval is . Ik heb eerst ook die versie gehad, en naast de verschrikkelijke score is de DVD ook nog geheel verkeerd getint (waardoor je niet kunt zien wanneer het nacht is).
Nu heb ik een andere UK editie, die van de BFI. Eerst wilde ik de Amerikaanse Image disc kopen, maar de BFI versie bevat de langste cut, met de juiste 'color-tinting', en met een erg goede (en bekende) score van James Bernard. Ook is de framing beter dan andere versies (op andere versies zie je bijvoorbeeld niet het gehele hoofd van Nosferatu als ie in de beroemde scene uit zijn kist omhoog komt).
Dezelfde cut, maar met andere muziekondersteuning is trouwens later ook nog uitgekomen in Frankrijk en Amerika (R0 van Kino).
Voor een goede vergelijking tussen de Image en BFI versie kun je hier terecht (via www.dvdbeaver.com): http://www.celtoslavica.de/chiaroscuro/vergleiche/nos.html
Een review van de pas uitgekomen Kino-versie met een kleine analyse van het extra materiaal: http://www.digitallyobsessed.com/showreview.php3?ID=3902
Van Nosferatu heb ik zelf de 1-disc versie van Eureka Video. De soundtrack is verzorgd door Art Zoyd. Wat mij betreft een hele geslaagde soundtrack die het surrealistische karakter van de film op momenten zeer goed weet te versterken. Wat het beeld betreft, deze is niet echt zwart/wit, maar heeft een sepia-tint. Ik heb deze versie ooit aangeschaft vanwege de lage prijs die hij toen had. Af en toe twijfel ik om toch één van de 2-discversies aan te schaffen vanwege de extra's die er op staan.
Eureka heeft nog een 2 discversie met daarop de films zowel in sepia als in zwart/wit met als extra's een audiocommentaartrack, on-screen essays over Nosferatu. De BFI 2-discversie heeft de film in verschillende gekleurde getinte scenes (zo zijn de nachtscenes blauwachtig), een video-essay etc.
De Eurekaversie heeft zoals gezegd muziek van Art Zoyd, de BFI versie heeft muziek van James Bernard.
Zelf zou ik ook graag reacties willen horen van mensen die één van deze versies hebben. Misschien ga ik dan toch nog één van de dubbeldiscversies ga aanschaffen.
Sunrise, 1927 (Murnau/Charles Rosher en Karl Struss)
eerste film van Murnau in Hollywood met mooi camerawerk.
The Mummy, 1932 (Karl Freund/Charles Stumar)
om nog een goede zwart-wit horror film te noemen. Mocht je Nosferatu niet angstaanjagend vinden. Deze was het naar de maatstafen van de jaren 30 zeker. En op DVD verkrijgbaar.
The long voyage home, 1940 (John Ford/Gregg Toland)
John Wayne eens een keer niet als cowboy maar als zeeman.
Nog niet op dvd voorbij zien komen.
In cold blood, 1967 (Richard Brooks/Conrad Hall)
Camerawerk van Conrad Hall is altijd verrassend. Vooral de scene in deze film waar Robert Blake bij het raam staat en de reflectie van de regen op het raam het idee geeft dat de tranen langs zijn wangen lopen.
Raging Bull, 1980 (Martin Scorsese/Michael Chapman)
Het Boks drama met Robert de Niro en Joe Pesci. Fantastische SE DVD trouwens.
Mark_vdH
30-10-2002, 22:39
De BFI versie is maar één disc.
De Franse versie (ici (http://www.dvdfr.com/dvd/fiche.php3?id=1061)) bevat wel twee versies (op één DVD-9), waarvan één de langste print is zonder James Bernard Score, maar die andere versie schijnt een lachertje te zijn......
Louis Bouduin
30-10-2002, 23:10
Nog een paar zwart-witte prenten van gisteren, ditkeer van Europese bodem.
M, van Fritz Lang (1931)
Beklijvend misdaaddrama over een kindermoordenaar. Als de politie er niet in slaagt de man te vatten, wordt een verbond aangegaan met de onderwereld.
Na al die jaren blijft de jacht op de man die ooit in de straten van Dusseldorf zoveel paniek zaaide, nog altijd beklemmend, met erg knappe geluids- en beeldmontages en op het einde geen symphatie voor de moordenaar maar wel een vorm van begrip.
Ladri di Byciclette, Vittorio De Sica (1948)
Bedrieglijk simpel verhaaltje over een man die een fiets nodig heeft om een job te krijgen. De fiets komt er maar wordt meteen gestolen. Samen met zijn zoontje gaat de man in het na-oorlogse Rome op zoek.
Neo-realistisch wordt dit meesterwerk van de ontroering weleens genoemd. Dit klopt niet helemaal. De film is een bijzonder knap en gestructureerd melodrama, bijwijlen zelfs sentimenteel, maar met zoveel kracht, ontroering en pijn, dat hij terecht als een van de grootste films aller tijden beschouwd kan worden.
Wild Strawberries, Ingmar Bergman (1957)
Tragische prent waarin de beroemde zweed op verbluffende wijze een oude man via de realiteit en dromen op zijn leven laat terugkijken. Het verhaal gaat over een geleerde die een eredoctoraat krijgt. Zijn zoon en schoondochter brengen hem met de auto naar de universiteit. Onderweg wrijven ze hem zijn tekortkomingen onder zijn neus.
The Seventh Seal, Ingmar Bergman (1957)
Ingmar Bergmans’ poetisch en duister mysteriespel. Over een ridder die na de kruistochten bij terugkomst een door de pest geteisterd Zweden aantreft. Ook hij moet eraan geloven. Maar in een confrontatie met de dood (een schaakspel) weet hij uitstel te krijgen, waarna hij zich aansluit bij een groep rondtrekkende komedianten.
Jules et Jim, Francois Truffaut (1961)
Magnifiek romantisch drama. Een ode aan de vriendschap, het leven, de liefde en de cinema dwars door en over alle grensen, verschillen en oorlogen heen.
De vrienden Jules et Jim, een Fransman en een Oostenrijker, houden van dezelfde grillige, speelse vrouw. Zij leven hun leven in vrijheid, wars van alle maatschappelijke en sociale conventies, net zoals de camera van Truffaut zich niet aan regeltjes houdt en vrolijk meedanst.
WitteGijt?
31-10-2002, 12:40
Van Nosferatu heb ik zelf de 1-disc versie van Eureka Video. De soundtrack is verzorgd door Art Zoyd. Wat mij betreft een hele geslaagde soundtrack die het surrealistische karakter van de film op momenten zeer goed weet te versterken. Wat het beeld betreft, deze is niet echt zwart/wit, maar heeft een sepia-tint. Ik heb deze versie ooit aangeschaft vanwege de lage prijs die hij toen had. Af en toe twijfel ik om toch één van de 2-discversies aan te schaffen vanwege de extra's die er op staan.
Eureka heeft nog een 2 discversie met daarop de films zowel in sepia als in zwart/wit met als extra's een audiocommentaartrack, on-screen essays over Nosferatu. De BFI 2-discversie heeft de film in verschillende gekleurde getinte scenes (zo zijn de nachtscenes blauwachtig), een video-essay etc.
De Eurekaversie heeft zoals gezegd muziek van Art Zoyd, de BFI versie heeft muziek van James Bernard.
Zelf zou ik ook graag reacties willen horen van mensen die één van deze versies hebben. Misschien ga ik dan toch nog één van de dubbeldiscversies ga aanschaffen.
Van Nosferatu heb ik de 2 disc versie van Eureka video. Met op disc 1 de sepia getinte versie en op disc 2 de originele zwart/wit versie. deze "originele" zwart/wit versie bestaat uit verschillende kleuren waaronder sepia (bruin) zwart/wit en blauw.
De extra's bevatten onder andere 'n tour langs de vele locaties en vergelijkt ze met toen en nu incl. voice over met uitleg.
ook 'n soort bewegende fotogalerij met schetsen en beelden van de film met voiceover. is een van de extra's. verder nog wat trailer ook van Shadow of the vampire. en wat text over de controverse rond nosferatu en over vampiers.
Ben zelf heel tevreden met deze 2disc editie. En ik kan 'm zeker aanraden als je 'n fan van de film bent.
Richard B.
31-10-2002, 13:21
Raging Bull, 1980 (Martin Scorsese/Michael Chapman)[/B]
Het Boks drama met Robert de Niro en Joe Pesci. Fantastische SE DVD trouwens.
Aargh! Helemaal vergeten: misschien wel de mooist gefotografeerde Zwart-Wit film ooit! Tenminste: vindt ik dan...
The Elephant Man (1980, David Lynch)
Heeft deze film nog uitleg nodig? Ik denk het niet. Het is inmiddels een klassieker die iedereen wel kent. Het draait allemaal om een misvormde man die als kermisattractie wordt gebruikt. Tja ik kan nu wel door gaan ratelen maar dan ga ik te veel verklappen ;) Mijn advies : aanschaffen, want dit pareltje is een triomf in de geschiedenis van de cinema. Hulde :)
The Hustler (1961, Robert Rossen)
Een klassieker over de sport Poolbiljart. Een fenomenale Paul Newman die in zijn rol veel geld weet te winnen met het poolen. Het is een film die gesteund wordt door een dijk van een script en wat ik al zei, ook door een ontketende Newman die een van zijn beste rollen neerzet. Wederom eentje voor in je kast :)
A Streetcar Named Desire (1951, Elia Kazan)
De tweede film van Marlon Brando :) Een zeer goede film die in ieders kast moet prijken ;) En waar die over gaat? Vooruit. Blanche Dubois (Vivien Leigh) gaat op visite bij haar zuster en echtgenoot Stanley (Marlon Brando). Stanley mag haar niet en al gauw ontdekt hij het een en ander over een huis dat is nagelaten aan de zusters en wat er uiteindelijk mee is gebeurd. De spanningen lopen op als de zuster van Blanche gaat bevallen in het ziekenhuis en de twee alleen achterblijven. Kortom ga het zien :D
The Man Who Wasn't There (2001, Joel & Ethan Coen)
Een ode aan de film-noir. Deze geniale film is wel recent uitgekomen maar kan toch nu al een klassieker genoemd worden. Zoals altijd weten de Coen Bros te verrassen en dit maal met een onvervalste film-noir. Een kapper wordt bedrogen door zijn vrouw. Door dit bedrog wordt je meegesleurd in een spiraal van overspel, afpersing en moord. Een lust voor het oog en moet eigenlijk in een ieders collectie :)
Lex v/d Moolen
31-10-2002, 15:11
Originally posted by Richard Boon [b]Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb
Misschien wel de meest krankzinnige satire ooit. Weinig films pakken de waanzin van de koude oorlog zo goed als deze film en weinige zijn zo bijtend humoristisch (vooral als je bedenkt in welke tijd ie uitkwam). De cast is er eentje waarvan ik welhaast kippenvel krijg! Sellers is ab-so-luut geniaal! George C. Scott en Sterling Hayden zijn perfect gecast in hun ('over the top') rollen en bij de de one-liners van Slim Pickens Major Kong lig ik altijd in een deuk. Mijns inziens Kubricks beste na 2001. Helemaal mee eens. In mijn ogen de beste z/w film die ik tot nu toe heb gezien, gewoon alleen al door het acteer-werk.
En nu we het toch over Kubrick hebben, mag Paths of Glory ook niet in het lijstje ontbreken. Ook een kritische kijk op de waanzin van oorlog, maar dan uit een dramatische manier gefilmd. Hartverscheurend is het Duitse zingende meisje op het einde van de film
Nog 'n paar:
Witness for the prosecution, Billy Wilder. 1957
Alleen al het feit dat Charles Laughton de hoofdrol speelt is reden genoeg om deze film hoog te waarderen. Het is een verfilming van een stuk van Agatha Christie. Een sympathieke advocaat die uit gezondheidsoverwegingen rustig aan moet doen, neemt de verdediging op zich van een man die van moord beschuldigd wordt. Zijn vrouw (gespeeld door Marlene Dietrich) speelt een cruciale rol als getuige. Schijnt bedriegt echter.
Sterk gespeeld, solide script, goede film. Beslist kijken als je van rechtbankdrama's a la 12 angry men houdt. Schijnt helaas nog geen R2-versie van te zijn.
Young Frankenstein, Mel Brooks. 1974
Over het algemeen ben ik geen liefhebben van Mel Brooks, maar deze komedie mag er zijn. Dit is mede te danken aan de leuke bijrol van Marty Feldman als de gebochelde Igor.
Een ver familielid van de oorspronkelijke Dr. Frankenstein reist naar het familiekasteel slaat ook aan het experimenteren. Deze film is niet zo flauw als de meeste Mel Brooks-films. Er straalt een zekere liefde van uit voor de klassieke horrorfilms die op de hak worden genomen.
The wild one, László Benedek. 1954
Oppervlakkig gezien zou je dit kunnen zien als een Rebel without a cause met Marlon Brando in de hoofdrol. Er zijn echter verschillen. Rebel gaat over een tiener die zich niet meer wil aanpassen aan wat 'men' van hem verwacht. Marlon Brando heeft deze fase al lang achter zich gelaten. Hij is de leider van een 'lost generation' motorbende die voortdurend op gespannen voet leeft met de brave burgers van de slaperige stadjes waar ze doorheen trekken. Als ze in conflict komen met een rivaliserende bende slaat de vlam in de pan. Zowel Brando als de besluiteloze sherrif raken de greep op de situatie kwijt, zodat de inwoners besluiten het heft in eigen handen te nemen. Met alle gevolgen van dien.
The Mummy, 1932 (Karl Freund/Charles Stumar)
om nog een goede zwart-wit horror film te noemen. Mocht je Nosferatu niet angstaanjagend vinden. Deze was het naar de maatstafen van de jaren 30 zeker. En op DVD verkrijgbaar.
Waar is hij dan te koop? ik heb winkels afgezocht en nergens te vinden. Ik heb hem besteld bij CEEDEEVEEDEE maar die hebben hem niet omdat de leverancier hem ook niet kan leveren
Een aanvulling ;) :
Anatomy of a Murder (1959, Otto Preminger)
Een klassieker die het verhaal verteld van een moordenaar die met voorbedachte rade de verkrachter van zijn vrouw vermoord. Of was het doodslag? Of was hij nou misschien ontoerekeningsvatbaar? :o Een absolute aanrader :)
High noon, Fred Zinnemann. 1952
Gary Cooper is Marshal Will Kane, die verneemt dat een oude vijand op weg is om hem te doden. Het stadje is verlamd van angst en Kane probeert vergeefs hulp-sherrifs te werven. De spanning wordt vakkundig opgebouwd in deze western-classic.
Later in een SF-jasje nog eens dunnetjes overgedaan als Outland, met Sean Connery in de hoofdrol.
hitch_fan
31-10-2002, 20:50
Originally posted by mark t
The ladykillers, Alexander Mackendrick. 1955
The Ladykillers is gemaakt in Eastman Color en dus natuurlijk een kleurenfilm.
The Ladykillers is gemaakt in Eastman Color en dus natuurlijk een kleurenfilm. Dan heb ik me lelijk vergist. Ik pas de post wel even aan. Bedankt voor de correctie.
WitteGijt?
31-10-2002, 21:27
Waar is hij dan te koop? ik heb winkels afgezocht en nergens te vinden. Ik heb hem besteld bij CEEDEEVEEDEE maar die hebben hem niet omdat de leverancier hem ook niet kan leveren
Heb laatst 'n mailtje ontvangen van Filmfocus. Die ging over de onlangs uitgebrachte reeks Classic Monster films uit de jaren 30 40 en 50. Hier onder viel ook de mummy.
http://filmfocus.wanadoo.nl/specials/monstersite/
Hierbij de link, dan kun je 'm zelfs ook nog winnen :D.
hitch_fan
31-10-2002, 22:04
Oorlog in Wit en Zwart.
The Young Lions (Edward Dmytryk, 1958)
2 Amerikaanse soldaten (Montgomery Clift & Dean Martin) en een Duitse soldaat (Marlon Brando) worden gevolgd tijdens WOII. Clifts verhaallijn is vrijwel een (betere?) remake van de rol die hij speelde in From Here To Eternity. Marlon Brando steelt echter de show als een geblondeerde Nazi. Zeer onderschatte, bijna vergeten film imho. Verkrijgbaar op een kale R1 DVD met wel een prachtige CinemaScope transfer.
The Train (John Frankenheimer, 1964)
Frankrijk 1944. Nazi's willen een trein vol Franse kunstschatten naar de Heimat sturen. Franse spoorwegarbeiders/verzetsstijders proberen dit op alle mogelijke manieren te voorkomen. Veel actie, prachtig verfilmd met echte treintjes. DVD heeft audiocommentaar van Frankenheimer en een isolated score als extra.
Die Bruecke (Bernhard Wicki, 1959)
Een groepje Duitse tieners probeert aan het einde van de oorlog een brug te verdedigen. Aanvankelijk vol enthusiasme en bravoure (oorlog is immers avontuur), maar dan ... Van de regisseur van de Duitse scenes van The Longest Day. Verkrijgbaar in Duitsland op een kale DVD.
Sahara (Zoltan Korda, 1943)
Zoltan Korda heeft wel betere films gemaakt dan Sahara (Four Feathers, The Thief Of Bagdad) maar Bogey en een M3 tank genaamd Lulubelle, wat kan een mens zich nog meer wensen. Zeer onderhoudende oorlogsfilm over een tank plus crew die onverhoopt achter de Duitse linies in Noord-Afrika terechtkomt. Opgenomen in een woestijn natuurlijk. In dit geval niet de Sahara maar de Mojave in Californie. Kale DVD met goede transfer van een middelmatige print.
The Story Of GI Joe (William Wellman, 1945)
Een compagnie (met oa een zeer jonge Robert Mitchum) van een Amerikaanse infanteriedivisie wordt gevolgd door de ogen van oorlogscorrespondent Ernie Pyle. Zeer realistische film, zeker voor de periode waarin hij is gemaakt. Ten zeerste aanbevolen. Verkrijgbaar op R1. Extra's oa newsreels van de echte Ernie Pyle.
The Sands Of Iwo Jima (Alan Dwan, 1949)
Oorlog in de Pacific! John Wayne op zijn best als Sgt Stryker (een Oscar genomineerde acteerprestatie) in een van de betere oorlogsfilms. Vele malen beter dan de andere (doorsnee) gung-ho Wayne WOII vehikels zoals Flying Tigers, Fighting Seabees, Back To Bataan etc. Als ik mij niet vergis werd deze film in de 90er jaren nog steeds aan Amerikaanse Marine Corps kadetten vertoond om het juiste corps d'esprits te kweken. Verkrijgbaar op R1 met een "Making Of" als extra.
They Were Expendable (John Ford, 1945)
Weinig woorden aan te verspillen - alles van John Ford is namelijk een must-see en dus must-have ;). John Wayne en Robert Montgomery als commandanten van motortorpedoboten in de Filipijnen. Kale DVD, maar de film maakt alles goed.
hitch_fan
31-10-2002, 22:56
De beste actrice aller tijden in zwart en wit.
Jezebel (William Wyler, 1938)
Bette Davis als ultra trotse en verwende "Southern Belle" die in het New Orleans van 1850 het opneemt met Henry Fonda en de gele koorts. Davis wilde de rol van Scarlett O'Hara in Gone With The Wind maar kreeg hem niet omdat Warner haar niet wilde uitlenen aan Selznick. Als pleister op de wonde kreeg ze de hoofdrol in Jezebel. Haar spel als Julie Marsden leverde een tweede Oscar als beste actrice op. Verkrijgbaar op een kale R1
Dark Victory (Edmund Goulding, 1939)
Suikerzoete soap over een vrouw die in de bloei van haar leven (natuurlijk) een terminale ziekte krijgt, verliefd wordt op en trouwt met haar dokter ... Alweer werd Bette Davis genomineerd voor de vrouwelijke hoofdrol Oscar. Ditmaal werd deze echter gewonnen door Vivien Leigh voor de rol die Davis zo graag had willen spelen. Verkrijgbaar op een (wederom) kale R1.
The Little Foxes (William Wyler, 1941)
Bette Davis op haar bitchy best. Wederom geregisseerd door de meest genomineerde regisseur aller tijden (14 keer als beste regisseur als ik mij niet vergis). Fascinerende film over een familie die maar aan een ding denkt: geld. Dit is een must-see film. Natuurlijk werd Davis weer genomineerd als beste actrice. Verkrijgbaar op een alweer kale R1.
Now, Voyager (Irving Rapper, 1942)
Suikerzoet verhaal over een, door een zeer dominante moeder overheerst, lelijk eendje. Lelijke eendjes veranderen natuurlijk in wondermooie zwanen ... Max Steiner's soundtrack won een Oscar en Davis werd weer genomineerd als beste actrice. Verkrijgbaar op R1.
All About Eve (Joseph L. Mankiewicz, 1950)
Is geloof ik al genoemd dus slaan we over ;). DVD wordt in Januari 2003 als SE op R1 gere-issued met hopelijk veel extra's en een betere transfer.
What Ever Happened To Baby Jane (Robert Aldrich, 1962)
Thriller van Robert Aldrich. Na Flight Of The Phoenix zijn beste film. Een fenomenale Bette Davis speelt de hoofdrol als vergeten kindsterretje dat zorgzaam waakt over haar beroemde gehandicapte zus (Joan Crawford). Let op Victor Buono in een onvergetelijke rol als sleazy pianist. Wederom een Oscar nominatie als beste actrice voor Bette Davis. Verkrijgbaar op R1 DVD met een zeer goede, niet-anamorfe transfer.
hitch_fan
31-10-2002, 23:51
De mooiste actrice aller tijden in zwart en wit.
The Lavender Hill Mob (Charles Crichton, 1951)
Let goed op en je ziet Audrey Hepburn ongeveer 1 minuut in beeld in deze Ealing comedy. Alec Guinness speelt een bankmedewerker die wat meer kleur aan zijn zwart/witte bestaan wil geven en daartoe een ingenieus plan bedenkt waarin de Eiffeltoren een prominente rol speelt. De grootvader van alle "heist" films. Verkrijgbaar op R1 (los en in de Alec Guinness Collection boxset) en op R2 in de Ealing Comedy Collection.
Roman Holiday (William Wyler, 1953)
William Wyler werd weer eens genomineerd voor een Oscar als beste regisseur maar won niet (Fred Zinneman won voor From Here To Eternity). Audrey Hepburn ging wel aan de haal met het beeldje voor beste actrice. Te danken aan haar rol als prinses die wegloopt in Rome en een niets vermoedende Gregory Peck ontmoet. Komt op 26 November as uit als een R1 SE DVD.
Sabrina (Billy Wilder, 1954)
Billy Wilder en comedies is een niet te versmaden combinatie en Sabrina is een van zijn beste entries in het genre. Audrey Hepburn speelt de dochter van een chauffeur van de rijke Larrabee familie die maar moeilijk kan kiezen tussen de beide zonen. Met welke Larrabee gaat ze aan de haal? De flamboyante en losbandige William Holden of de stijve, formele Humphrey Bogart. Zowel Wilder als Hepburn werden genomineerd voor een Oscar maar wonnen niet. Edith Head won wel een van haar 7 Oscars voor beste "costume design". Een top romantische komedie, zowel op R1 als R2 verkrijgbaar.
Love In The Afternoon (Billy Wilder, 1957)
Wilder en Hepburn doen Sabrina nog eens dunnetjes over in Love In The Afternoon. Audrey Hepburn speelt ditmaal de dochter van een fotograaf die verliefd wordt op een foto. Dwz op de man die op de foto staat afgebeeld, de playboy Frank Flannagan (Gary Cooper). Vermakelijke komedie die niettemin in de schaduw staat van het betere Sabrina. Verkrijgbaar op een kale R1.
The Children's Hour (William Wyler, 1961)
Audrey Hepburn en Shirley MacLaine als twee leraressen op een meisjesschool. Hun hele wereld en carriere stort in als een zeer irritant en vervelend kind hen beschuldigt van het hebben van een lesbische relatie. Niet een van Wyler's beste films maar zelfs een middelmatige Wyler is niet te versmaden. Komt op 3 December uit op een R1 DVD.
hitch_fan
31-10-2002, 23:59
Zeer leuke thread maar ik heb nu geen zin meer ;). Misschien later meer. Ben benieuwd naar de volgende entries.
Louis Bouduin
01-11-2002, 01:57
Zo eens om het jaar ongeveer hou ik mijn eigen kleine festival van de stomme film.
Deze kleurloze, hoewel soms getinte pareltjes van eergisteren, weten me nog altijd te boeien, te charmeren en te ontroeren; en omdat ik nu eenmaal niet meer verlang van een film...
Birth of a Nation, D.W. Griffith (1915)
Ondanks alles, de film is namelijk politiek even correct als de politiek is, blijft dit toch een van de eerste grote speelfilms uit de geschiedenis die bovendien nog altijd voor controverse zorgt.
Zowel wat betreft de regie: was Griffith de eerste die gebruik maakte van close-ups, cross cuts, of m.a.w., de vader van de moderne cinema?
Als inhoudelijk: de prent is sentimenteel en soms zelfs walgelijk racistisch, maar eveneens meeslepend en uitdagend, zoals de aanval van de Ku Klux Klan op de tonen van Wagners Ride of the Valkyries.
The Kid, Charlie Chaplin (1921)
Een vroeg meesterwerkje van Chaplin. De zwerver ontfermt zich over een in de steek gelaten jongetje. 5 jaar later wil de moeder haar kind terug. Het kind is de Kid, een brilante Jacky Coogan.
Dit is zo’n film van een lach en een traan die wél werkt, zelfs na al die jaren nog.
Geschreven, geproduceerd, hoofdrol en muziek van Chaplin.
Greed, Erich von Stroheim (1925)
Aangrijpende, genadeloze studie over de gevolgen van het winnen van het goede lotje in een loterij. De film gaat over een mijnwerker die tevens tandarts is, zijn kibbelzieke vrouw en zijn beste vriend. Hun hebzucht is hun ondergang.
Met een bloedstollende finale in Death Valley.
Nog altijd zijn zo’n 7 uren van dit meesterwerk zoek. Mooi is dat in de originele zwart-wit print alle goud gerelateerde voorwerpen (zoals munten, tandvullingen, een gouden tand, een gouden bedeinde, een gouden vogelkooi, een kanarie en goud zelf) allemaal frame-by-frame met de hand goud getind waren.
Battleship Potemkin, Sergei Eisenstein (1925)
Eisenstein brengt zijn beroemde montage theorie in volle glorie in de praktijk.
Een van die grote klassiekers, waar zoals zo vaak, iedereen wel al over gehoord heeft, maar daarom nog niet gezien.
Naar een waar gebeurd verhaal over de muiterij op de Potemkin die uitmondde in straatprotest, wat een massa-slachting tot gevolg had.
(Met dé trappenscene, een van de beroemste scenes uit de filmgeschiedenis.)
Aangrijpend, nog altijd. Een grootste film, nog altijd.
Napoleon, Abel Gance (1927)
Legendarische film over de Franse generaal. Vanaf zijn prille jeugd tot zijn triomphantelijke intocht in Italie. Cinemascope, tripple screen (triptych images), MTV-achtige montages, rijdende camera’s, enz. Voor al diegenen die er aan twijfelen of film kunst is.
En voor de anderen ook.
Bekijk de scene maar eens als Rouget de l’Isle de menigte, die verzamelt is in de Club des Cordeliers, de Marseillaise leert. Of liever: bekijk de hele film maar en huiver en ween want zoveel moois valt niet vaak te bewonderen.
Metropolis, Fritz Lang (1927)
Klassieke sci-fi film. (Ik hou vooral van de versie met muziek van disco koning Giorgio Moroder. Volgens mij een perfecte synthese tussen beeld en geluid.)
Over de mooie Maria die een opstand van "ondergrond" werkers leidt in een toekomstige fabriek. Met spectaculaire sets, een ongeevenaarde visie op de toekomst, en vele symbolische en religieuze verwijzingen.
In een van de vele indrukwekkende scenes zien we hoe de toren van Babel wordt gebouwd, terwijl even later de zeven hoofdzonden in de gedaante van geraamtes een dansje uitvoeren.
Modern Times, Charlie Chaplin (1936)
Sociale kritiek op zijn Chaplins, dus netjes verpakt in een grandioze komedie. Of hoe de zwerver tracht te overleven in een geindustrialiseerde samenleving.
Met tal van beroemde scenes, zoals met de moersleutels waarin Charlot, nadat de machines allang stilliggen het niet meer kan laten alle moeren die hij op zijn weg tegenkomt nog een kwartslag aan te spannen.
Ooit omschreven als pessimistisch wat de gemeenschap betreft en optimistisch wat de menselijkheid betreft. Hier sluit ik me graag bij aan.
Birth of a Nation, D.W. Griffith (1915)
Ondanks alles, de film is namelijk politiek even correct als de politiek is, blijft dit toch een van de eerste grote speelfilms uit de geschiedenis die bovendien nog altijd voor controverse zorgt.
Zowel wat betreft de regie: was Griffith de eerste die gebruik maakte van close-ups, cross cuts, of m.a.w., de vader van de moderne cinema?
Als inhoudelijk: de prent is sentimenteel en soms zelfs walgelijk racistisch, maar eveneens meeslepend en uitdagend, zoals de aanval van de Ku Klux Klan op de tonen van Wagners Ride of the Valkyries.
wil deze film wel eens een kans geven maar ik veronderstel dat ik na een 10-tal minuten walgend wegloop, schijnt plat racisme ten top te zijn deze film. De inhoud komt voor mij bijna altijd (voor mij) boven de vorm en ik vrees dan ik ook dat ik hier niet veel mee zal kunnen aanvangen.
Louis Bouduin
01-11-2002, 11:39
wil deze film wel eens een kans geven maar ik veronderstel dat ik na een 10-tal minuten walgend wegloop, schijnt plat racisme ten top te zijn deze film. De inhoud komt voor mij bijna altijd (voor mij) boven de vorm en ik vrees dan ik ook dat ik hier niet veel mee zal kunnen aanvangen.
Dat kan ik best begrijpen. Je bent trouwens niet de eerste noch de laatste die hier grote moeite mee heeft.
Maar! Je moet trachten de film in zijn tijd te zien. Vergeet niet dat zelfs de president van het toentijdse Amerika hem zag en prees als waarheidsgetrouw. Niet dat dit iets goedpraat. Integendeel zelfs. Het wil alleen zeggen dat er toen heel anders tegen zulke zaken werd aangekeken. Mensen in de bioscoop begonnen te juichen als de clan erop uittrok. Dit praat natuurlijk nog altijd niks goed, maar het is wel fascinerend.
Daarbovenop zijn een hele boel Amerikaanse westerns, die de indianen in een walgelijk daglicht stellen, al eveneens racistisch.
Ik weet het, het praat nog altijd niets goed.
Ik zou zeggen, zolang je het inziet en niet mee gaat juichen.
Louis Bouduin
01-11-2002, 15:04
Het is mooi dat er hier een aantal fantastische films aan bod komen en er dus gelukkig nog meer liefhebbers van zijn dan je weleens zou vermoeden. Hier nog een paar die eigenlijk niet mogen ontbreken.
Duck Soup, Leo McCarey (1933)
Waanzin, anarchie en oorlog in deze brilliante satire van de Marx Brothers waarin vrolijk de spot wordt gedreven met diktators, fascisten, autoritaire regimes en de rest van de mensheid.
Rufus T. Firefly (Groucho Marx) is onder het sponsorship van de schatrijke Mrs Teasdale president van Freedonia geworden. In die hoedanigheid beledigt hij er vrolijk op los en verklaard en passant de oorlog aan buurland Sylvania.
Een mooie verklaring van president T. Firefly tegen zijn mannen die ten oorlog trekken: And remember while you're out there risking life and limb through shot and shell, we'll be in here thinking what a sucker you are.
Mussolini voelde zich ondanks deze holder-de-bolder kolder toch aangesproken en liet Duck Soup in Italie verbieden.
La Grande Illusion, Jean Renoir (1937)
Grootse, pacifistische prent die het verhaal behandelt van Franse officieren die tijdens W.O. I krijggevangen genomen zijn in een Duits kasteel. De affiniteit tussen een van de Fransen en een Duitse commandant maakt het voor de anderen mogelijk om te ontsnappen.
Laura, Otto Preminger (1944)
Mysterieuze film-noir klassieker over liefde, moord en de obsessie om deze op te lossen. Een rechercheur onderzoekt de moord op een jonge, aantrekkelijke en succesvolle vrouw in haar eigen kringen.
Dit leidt tot de nodige complicaties, meer liefdes, obsessies, raadsels en tintelende dialogen.
Roma, cita apperta, Roberto Rosselini (1946)
Dit neo-realistische meesterwerk is opgenomen in de straten van het toen nog maar net bevrijde Rome en voelt wellicht mede daardoor zo authentiek, zo echt en zo beangstigend realistisch aan.
Een verzetsstrijder wordt door de gestapo gezocht. In aller ijl vlucht hij naar een onderduikadres in een voorstad van Rome, waar hij door een vriendin wordt verraden. De verloofde van een vriend en een priester proberen hem te redden.
A Matter of Life and Death, Michael Powell (1946)
Zwart wit en kleur. En een sublime film die werkelijkheid en fantasy klutst tot een bijzondere en originele film. Een soldaat beweert tijdens W.O. II onterecht gesneuveld te zijn. Om terug te keren naar de aarde moet hij zich eerst voor een hemelse rechtbank verantwoorden.
The Big Sleep, Howard Hawks (1946)
Klassieke film-noir met uitstekende acteursprestaties en zo mogelijk nog betere dialogen. Privè-dedectieve Philip Marlowe wordt door een rijke man met twee mooie dochters ingehuurd om een zaak van afpersing op te lossen. Wat volgt is een vreemde tocht door een labyrint van bedrog, gokken, leugens, moorden en een snuifje liefde.
The Heiress, William Wyler (1947)
Schitterend melodrama over een jonge vrouw die verliefd wordt op een knappe jongeman, die haar het hof maakt. Vaderlief verdenkt de jongeman echter dat hij op haar geld uit is. Hij dreigt er zelfs mee haar te onterven als ze de romance verder zet. Zal zij haar vader gehoorzamen en de man laten vallen? Zal hij ook met haar trouwen als ze geen cent meer bezit? Deze vragen en meer worden trefzeker beantwoord in een film die kan bogen op een schitterend scenario en dito acteursprestaties.
Mark_vdH
01-11-2002, 16:21
Daarbovenop zijn een hele boel Amerikaanse westerns, die de indianen in een walgelijk daglicht stellen, al eveneens racistisch.
Klopt. Ik vind bijvoorbeeld The Searchers een stuk moeilijker om naar te kijken dan Birth Of A Nation. Ik denk trouwens dat dat komt doordat eerstgenoemde een moderne, 1.85:1 kleurfilm is, en Griffiths film nogal oud is/aandoet, waardoor je wat eerder geneigd bent de film "in historisch perspectief" te plaatsen.
Misschien is het trouwens wel aan te raden om meteen ook Intolerance (1916) te bekijken. Daarin maakt Griffith het weer een beetje goed met de tolerante medemens....
hitch_fan
01-11-2002, 19:04
Klopt. Ik vind bijvoorbeeld The Searchers een stuk moeilijker om naar te kijken dan Birth Of A Nation.
The Searchers is allesbehalve racistisch. Het is juist een aanklacht tegen racisme.
Louis Bouduin
02-11-2002, 00:31
The Searchers is allesbehalve racistisch. Het is juist een aanklacht tegen racisme.
Zo dit dan toch een aanklacht tegen racisme zou zijn, dan zou ik graag weten uit wat dit moet blijken?
Het hoofdpersonage in de Searchers (John Wayne als Ethan Edwards) is wel degelijk een rascist. Al in het begin, van het ogenblik dat hij Martin Pawley (Jeffrey Hunter) ontmoet, sneert hij tegen hem dat hij hem makkelijk zou kunnen aanzien voor een halve indiaan. Martin reageert hier op met te zeggen dat hij dit voor één-achtste is. Maar Ethan weigert zich zelfs door de jonge man oom te laten noemen.
Ethan redde de jonge Martin toen zijn familie door de indianen werd uitgemoord en liet hem achter bij zijn eigen broer en diens vrouw, maar zijn aanhoudende sneren en uithalen doorheen de film maken duidelijk dat voor hem een-achtste nog teveel is.
Het verhaal van de film is verder wel bekend, denk ik. Ethan is vastbesloten om zijn nicht, die door de Comanches ontvoerd werd, terug te vinden. Niet om haar terug naar haar familie te brengen, maar om haar te doden.
Als hij deze intentie bekend maakt zegt zijn enige overgebleven gezel Martin: ''She's alive and she's gonna stay alive!'' Waarop Ethan: ''Livin' with Comanches ain't being alive.''
Verder dood hij een in een razernij een buffel met de opmerking: ''At least they won't feed any Comanche this winter.'' Wanneer ze op een gegeven moment een dode indiaan vinden, schiet hij zijn ogen eruit, omdat de Indianen geloven dat in de geestelijke wereld iemand zonder zicht gedoemd is om eeuwig te zwerven.
Dat hij zijn nichtje op het laatst omhelst en niet doodschiet, betekent niet dat hij geen rascist is, of zijn vooroordelen heeft overwonnen.
Voeg daar nog aan toe dat een van de oude indianen in drie verschillende scenes meedoet, wat de opmerking uitlokte dat all Indians look alike.
Ik weet het wel, omdat de hoofdrolspeler een rascist is, daarom kan de prent het tegenovergestelde zijn. Ford heeft me dit echter niet kunnen duidelijk maken...
Of zoals de criticus John Nesbit al schreef:
A few years ago I exchanged a series of emails with Roger Ebert about the difficulties I had using The Searchers with my Navajo and other Native American students (I was teaching in Tuba City, about 90 minutes west of Ford’s beloved Monument Valley), and Ebert admitted that the blatant racism was problematic but didn’t see other more subtle forms as relevant. He discusses the issue in a recent retrospective review of The Searchers, a film he loves and has rated among his top ten of all time. Despite Ford’s craftsmanship and ability to construct a compelling film amidst the beauty of Monument Valley, this film will not play well with Native American audiences because it disregards the culture and displays residual racism that Hollywood hadn’t thought of in the 1950’s.
Alex van den Berg
02-11-2002, 01:53
Ik weet het wel, omdat de hoofdrolspeler een rascist is, daarom kan de prent het tegenovergestelde zijn. Ford heeft me dit echter niet kunnen duidelijk maken... Ook niet wanneer je het verhaal in de juiste tijd ziet? Een tijd waarin 95% van de blanken rascist was? ;)
hitch_fan
02-11-2002, 11:28
Zo dit dan toch een aanklacht tegen racisme zou zijn, dan zou ik graag weten uit wat dit moet blijken?
Ik weet het wel, omdat de hoofdrolspeler een rascist is, daarom kan de prent het tegenovergestelde zijn. Ford heeft me dit echter niet kunnen duidelijk maken...
Misschien eens een goed boek lezen over Ford, Louis? ;).
Uit Tag Gallagher's "John Ford, The Man And His Films":
Pagina 329:
Intolerance was always a major Ford theme, and racism became a dominant motif (generally misunderstood by critics and thus increasingly strident) in The Sun Shines Bright, The Searchers, The Last Hurrah, Sergeant Rutledge, and Two Rode Together. In The Searchers, racism first destroys Debbie’s family, then nearly destroys her; not until Ethan overcomes his racism will he regain Debbie. Meanwhile, the community leader, Captain Reverend Samuel Clayton, totes both Bible and gun (the tools of American expansion according to Ford), and few greater pleasures exist than killing Indians. Even fleeing women and tiny children, we see, are exterminated joyously. "O Lord, for what we are about to receive we thank you!" prays Mose Harper just before a slaughter. Of course Ole Mose is a "fool," and accepted as such, but like his alter ego Ethan, his actions represent the actual morality, if not the decorum, of the whites.
Ford houdt het publiek een spiegel voor die gemakkelijk verkeerd geinterpreteerd kan worden als je oppervlakkig naar de film kijkt. Maar niets in The Searchers is eenvoudig. De film is niet bedoeld als een (semi)realistische kijk op het oude westen maar wordt door Ford gebracht als een mythe (dat wat het publiek verwacht te zien in een western) die vervolgens op subtiele wijze door hem wordt becommentarieerd en ontkracht.
Gallagher weer (ook pagina 329):
For attitudes in The Searchers are externalized and theatricalized. The movie itself, with each bright Technicolor frame organized into painterly, definitive portraiture, expressionistically composed and lighted, and with the yearning tune "Laurina," is not realistic but symbol of reality; everything is saturated in myth, everything is a commentary upon myth. "I used a Charles Russell motif," said Ford, as if to remind us that his own myths are based on the myths devised by others. Perhaps The Searchers’ "Texas 1868" looks nothing like the real Texas; but it does look the way "Texas" ought to look.
Kijkers worden met opzet op het verkeerde been gezet doordat John Wayne de hoofdrol speelt. Wayne was natuurlijk het prototype van de mythische goede western held - het publiek verwacht niets slechts van The Duke. Ethan Edwards is echter een verwerpelijk figuur die buiten de samenleving valt. Zijn plaats buiten de gemeenschap wordt doorlopend in de film op prachtige wijze door Ford geensceneerd. Let op hoe vaak hij door een open deur (de toegang tot de samenleving) in beeld wordt gebracht - hij staat altijd eenzaam buiten. Uiteindelijk is hij definitief gedoemd een tragisch en eenzaam leven te leiden. Het beroemde laatste shot van de film (Ethan in de deuropening, draait zich om en loopt weg, waarna de deur zich voor hem sluit), laat zien dat ondanks het feit dat hij op het allerlaatst zijn racisme ten opzichte van Debbie overwon, er geen plaats is in de samenleving voor een intolerant persoon zoals hij.
The Searchers is een film waarin van alles onder de oppervlakte borrelt. Het is mijn favoriete film, en voor mij zonder twijfel de beste film aller tijden. Ford zelf was overigens een fascinerende figuur (en misschien wel de beste regisseur aller tijden - ik twijfel tussen hem en Hitchcock ;)) wiens films veel meer aandacht verdienen dan ze nu krijgen.
Paar aanraders om te lezen:
Natuurlijk Tag Gallagher's "John Ford, The Man And His Movies" met zeer uitgebreide analyses van al zijn films.
Joseph McBride's "Searching For John Ford", de biografie over Ford.
Speciaal over The Searchers:
Edward Buscombe's "The Searchers", een handzaam, slechts 80 pagina's tellend boekje met een zeer goede analyse van de film.
On-line te vinden:
http://www.geocities.com/classicmoviescripts/ "Revised final screenplay" van The Searchers dat toch niet zo final was ;). Er zitten een aantal scenes in die in de uiteindelijke film niet voorkomen of veranderd zijn (het einde bv waarin Ethan niet buiten de samenleving wordt geplaatst maar vrolijk met Debbie naar huis rijdt).
that's the spirit, een discussie op niveau op het forum (ik ben hier nt sarcastisch of zo, meen wat ik zeg) jammer, jammer, kan jammergenoeg niets constructief bijdragen gezien ik de film nooit gezien heb, ga zeker eens proberen om de film te bekijken. Vind wel interessant om te zien hoe bepaalde films anders worden geïntrepreteerd door groepen van mensen.
Mark_vdH
02-11-2002, 15:29
Aangezien deze discussie over zwart-wit films gaat, zal ik het kort houden:
Ik ben geen Ford/Wayne kenner, en The Searchers is zelfs de enige John Ford-Western die ik gezien heb. Het was een blinde aanschaf, vanwege de prijs van de DVD en de status van de film, maar de toon van de film beviel me totaal niet toen ik hem een tijdje geleden keek. Ik was al van plan hem binnenkort opnieuw te kijken, en als ik dat doe, dan zal ik de film een eerlijke kans geven, ford_fa....eh, hitch_fan. :)
Om de thread weer een beetje op het juiste spoor te brengen, een zwart-wit klassieker waar ik aan moest denken toen ik Louis Bouduin La Grande Illusion zag vermelden:
La Règle Du Jeu (Jean Renoir), 1939. (AKA Rules Of The Game)
Alleen in Frankrijk op DVD uit (met Engelse subs bij film èn extra's), al schijnt Criterion deze in te nabije toekomst ook uit te zullen brengen. Erg vaak in top 10 lijstjes van beste films aller tijden te vinden, al is ie niet zo bekend als zijn 'concurenten'. (kijk bijvoorbeeld hier (http://www.bfi.org.uk/sightandsound/topten/poll/critics.html) en hier (http://www.bfi.org.uk/sightandsound/topten/poll/directors.html) voor de meest gerespecteerde poll onder critici en regisseurs, de Sight & Sound top 10 van 2002.)
De artwork van de DVD behoort ook een van de mooiste in mijn collectie:
http://images-eu.amazon.com/images/P/B00004VY3X.08.LZZZZZZZ.jpg
EDIT: Trouwens leuk om te zien dat Paul Verhoeven ook op de film heeft gestemd in de S&S Poll.
Louis Bouduin
02-11-2002, 17:20
Ook niet wanneer je het verhaal in de juiste tijd ziet? Een tijd waarin 95% van de blanken rascist was? ;)
Makkelijk zelfs. :) Maar dat is het probleem niet. Het is niet opdat die goeie ouwe cowboys en cowgirls rednecks waren, en je het verhaal vanuit hun standpunt verteld, dat je daarom ook hun vooroordelen over de Indianen moet bevestigen. Ze hadden een beetje subtieler en wellicht waarheidsgetrouwer geportretteerd kunnen worden. Het protest van die Indianen kwam dan ook niet tegen die cowboys uit de film, maar tegen de cowboys die deze films maakten.
Louis Bouduin
02-11-2002, 19:11
De film is niet bedoeld als een (semi)realistische kijk op het oude westen maar wordt door Ford gebracht als een mythe (dat wat het publiek verwacht te zien in een western) die vervolgens op subtiele wijze door hem wordt becommentarieerd en ontkracht.
Een mooi betoog, zoveel is zeker. Toch ben ik niet helemaal overtuigd. Het mag dan wel zijn dat die open deur symbolisch is voor het feit dat Ethan zich buiten de gemeenschap plaats. Het probleem met symboliek is dat je het altijd op een paar manieren kunt interpreteren.
(Of herinterpreteren.)
Zo kun je even gemakkelijk stellen dat hij zich buiten de eigen familie plaatst, in plaats van buiten de gemeenschap. Tenslotte is een huis de plaats waarin we ons van de gemeenschap afzonderen en de deur letterlijk een muur tussen onszelf en de gemeenschap.
Of, Ethan is een oude verbitterende man, die de oorlog heeft meegemaakt en een aantal jaren (3) heeft rondgezworven, zonder zich nog ergens thuis te voelen. Hij heeft geen thuis meer. De wildernis is zijn thuis geworden. In dit geval staat het
huis -dat voor hem ontoegankelijk is- symbool voor een plaats van rust en vrede.
Enzovoort. Enzovoort.
Dan nog iets. Van de ene kant schrijf je dat hij door Debbie in het leven te laten zijn rascisme heeft overwonnen, en van de andere kant dat die deur op het einde voor zijn neus dichtgaat omdat er in zijn gemeenschap geen plaats meer is voor een intolerant persoon zoals hij.
Dit houdt natuurlijk geen steek, want als hij Debbie heeft laten leven omdat hij bekeerd is, dan had die deur natuurlijk wijdopen moeten staan voor hem en hem verwelkomen als een herboren persoon.
Maar Ethan is natuurlijk niet meer te veranderen. Waarom hij haar in leven heeft gelaten? Omdat hij wel verderfelijk is, maar ergens toch ook weer oerdegelijk en op zijn manier zelfs deftig. Hij heeft zijn broer en schoonzus beloofd het meisje terug te vinden en die belofte komt hij na. Zoiets.
Dit wat betreft het verhaal.
Maar eigenlijk doet dit allemaal niet eens zoveel ter zake. Waar het eigenlijk om gaat is dat de Indianen weer op zijn Hollywoods zeer eng geportretteerd werden.
Als halve wilden die hele families hebben uitgeroeid, die kinderen kidnapten en verkrachten. In dergelijke films is het altijd een min of meer begrijpelijke reactie van de blanke man voor het groot onrecht dat hem is aangedaan.
Dat is de mythe die zovele westerns en ook The Searchers in stand gehouden hebben. Dit is ook de reden waarom zoveel Indianen in Amerika tot op de dag van vandaag problemen hebben met dit soort films.
Terwijl ondertussen toch genoegzaam bekend zou moeten zijn dat de blanke man behoefte had aan ruimte en alles wat hem daarbij hinderde zich maar beter onder de voeten kon uitmaken of het bekopen.
La Règle Du Jeu (Jean Renoir), 1939. (AKA Rules Of The Game)
Alleen in Frankrijk op DVD uit (met Engelse subs bij film èn extra's), al schijnt Criterion deze in te nabije toekomst ook uit te zullen brengen. Erg vaak in top 10 lijstjes van beste films aller tijden te vinden, al is ie niet zo bekend als zijn 'concurenten'. (kijk bijvoorbeeld hier (http://www.bfi.org.uk/sightandsound/topten/poll/critics.html) en hier (http://www.bfi.org.uk/sightandsound/topten/poll/directors.html) voor de meest gerespecteerde poll onder critici en regisseurs, de Sight & Sound top 10 van 2002.)
De artwork van de DVD behoort ook een van de mooiste in mijn collectie:
http://images-eu.amazon.com/images/P/B00004VY3X.08.LZZZZZZZ.jpg
EDIT: Trouwens leuk om te zien dat Paul Verhoeven ook op de film heeft gestemd in de S&S Poll.
deze film van Renoir wil ik ook aan mijn collectie toevoegen. Hoe is de kwaliteit van deze dvd? ik heb al een paar webshops bezocht en de franse versie is er niet meer te krijgen. We zullen blijkbaar moeten wachten op de criterion release.
Louis Bouduin
02-11-2002, 22:16
deze film van Renoir wil ik ook aan mijn collectie toevoegen. Hoe is de kwaliteit van deze dvd? ik heb al een paar webshops bezocht en de franse versie is er niet meer te krijgen. We zullen blijkbaar moeten wachten op de criterion release.
Jammer. Ik ben vandaag in Rijsel geweest en daar heb ik hem wel nog zien liggen. Voor zo'n 12 €. Als ik dit geweten had. De kwaliteit van de film is echter niet zo best. Al wil ik nog altijd zien of Criterion met een betere versie komt, want de laserdisc van deze film was ook maar matig. Misschien begrijpelijk, maar toch.
hitch_fan
03-11-2002, 01:08
Maar Ethan is natuurlijk niet meer te veranderen. Waarom hij haar in leven heeft gelaten? Omdat hij wel verderfelijk is, maar ergens toch ook weer oerdegelijk en op zijn manier zelfs deftig. Hij heeft zijn broer en schoonzus beloofd het meisje terug te vinden en die belofte komt hij na. Zoiets.
Leuk bedacht maar niet wat Ford bedoelde. In het begin van de film wordt er subtiel gehint dat Ethan en Martha (de vrouw van zijn broer en de moeder van Debbie) verliefd op elkaar zijn. Om Ford te quoten:
Well, I thought it was pretty obvious—that his brother’s wife was in love with Wayne; you couldn’t hit it on the nose, but I think it’s very plain to anyone with any intelligence. You could tell from the way she picked up his cape and I think you could tell from Ward Bond’s expression and from his exit—as though he hadn’t noticed anything.
Deze verborgen liefde maakt duidelijk waarom hij ten opzichte van Debbie zijn racisme overwint: hij herkent in haar Martha. Het oorspronkelijke script is hier iets duidelijker in. Als Ethan uiteindelijk Debbie achterhaalt is hij in eerste instantie volledig bereid haar neer te schieten - hij pakt zijn revolver en spant de haan; het wachten is op het schot wat uiteindelijk niet komt omdat hij in de ogen van Debbie Martha herkent ("You sure favor your mother..."). Is Ethan bekeerd? Ik denk het niet. Wel ten opzichte van Debbie - liefde overwint immers alles - maar niet in het algemeen. Reden waarom hij uiteindelijk buiten familie en samenleving wordt geplaatst.
Het is toch overduidelijk dat racisme en intolerantie in deze film niets dan ellende oplevert. Dit geldt zowel voor Ethan als voor Scar die uit racistische motieven moordend en verkrachtend rondtrekt (de overeenkomsten tussen Ethan en Scar zijn talrijk maar dat is een ander verhaal). Het is niet voor niets dat het morele centrum van de film wordt gevormd door de "1/8 Cherokee" Martin Pawley (en niet door Ethan!) en dat zijn tolerantie uiteindelijk wordt beloond - we zien hem gearmd met Laurie Jorgenson naar binnen gaan en Ethan blijft alleen buiten.
[B] Maar eigenlijk doet dit allemaal niet eens zoveel ter zake. Waar het eigenlijk om gaat is dat de Indianen weer op zijn Hollywoods zeer eng geportretteerd werden.
Als halve wilden die hele families hebben uitgeroeid, die kinderen kidnapten en verkrachten. In dergelijke films is het altijd een min of meer begrijpelijke reactie van de blanke man voor het groot onrecht dat hem is aangedaan.
Dat is de mythe die zovele westerns en ook The Searchers in stand gehouden hebben. Dit is ook de reden waarom zoveel Indianen in Amerika tot op de dag van vandaag problemen hebben met dit soort films.
Terwijl ondertussen toch genoegzaam bekend zou moeten zijn dat de blanke man behoefte had aan ruimte en alles wat hem daarbij hinderde zich maar beter onder de voeten kon uitmaken of het bekopen.
Natuurlijk doet het verhaal wel terzake. Ford laat express de mythe van de western zien en niet de door jou verwachte realiteit. Dat gaat zo ver dat Ford in een memo van 26 Januari 1955 zelfs verordonneerde dat de indianen in de film er niet authentiek uit mochten zien. De mythe wordt door Ford echter niet in stand gehouden zoals jij denkt maar op een intelligente en subtiele wijze afgebroken en veroordeelt. We zien bv de 7e Cavalerie glorieus door de sneeuw een fort binnenrijden. Even daarvoor is die glorie in een wat ander perspectief geplaatst en hebben we een indianendorp gezien waar iedereen bruut is vermoord. In het oorspronkelijke script ontmoet Ethan zelfs de leidinggevende generaal (gebaseerd op Custer die volgens Ford een grote idioot was) in het fort en verteld hem wat hij van de moordpartij in het indianendorp vond: "As we developed the village'... Next time you develop a village, hit it where the fightin' men are... You won't get any headlines for killin' squaws." Indirect wordt hiermee Fords houding ten aanzien van de mythe van de verovering van het westen op de indianen wel zeer duidelijk.
Overigens worden niet alle indianen in de film als enge wilden geportretteerd - alleen Scar en zijn groep en Scar is net zo verwerpelijk als Ethan.
Ik denk dat je Ford onderschat. Hij was een zeer intelligent en belezen man. Hij omringde zich met boeken, had een bijna fotografisch geheugen en sprak bv 10 talen (Frans, Duits, Gaelic, Italiaans, Spaans, Yiddisch, Japans, Hawaiiaans en Navaho). Zo'n erudiet man maakt van The Searchers geen simpele en oppervlakkige film ;). Probleem is echter dat Ford helemaal niets aan zelfpromotie deed ("I love making pictures but I don't like talking about them.") en zijn films daardoor ondergesneeuwd zijn en soms verkeerd begrepen worden.
Terzijde: ik denk niet dat de Navaho indianen veel problemen met Ford hebben. Ford heeft de Navaho stam in Monument Valley sinds zijn eerste film aldaar (Stagecoach) altijd actief ondersteund. Hij was zelfs ere-opperhoofd van de Navaho's als ik me niet vergis.
Jammer. Ik ben vandaag in Rijsel geweest en daar heb ik hem wel nog zien liggen. Voor zo'n 12 €. Als ik dit geweten had. De kwaliteit van de film is echter niet zo best. Al wil ik nog altijd zien of Criterion met een betere versie komt, want de laserdisc van deze film was ook maar matig. Misschien begrijpelijk, maar toch.
Hmmm waar ergens in Rijsel? is maar een km of 25 van bij mij maar ik ken de stad eigenlijk totaal niet goed om te shoppen?
Wat is er nt goed aan de kwaliteit van de film? beeld? geluid?
Louis Bouduin
03-11-2002, 08:30
Hmmm waar ergens in Rijsel? is maar een km of 25 van bij mij maar ik ken de stad eigenlijk totaal niet goed om te shoppen?
Wat is er nt goed aan de kwaliteit van de film? beeld? geluid?
Het is in feite allebei maar matig. Al moet ik toegeven dat ik er nooit een echt goede versie van gezien heb. Als ik dit even vergelijk met bijv. de kwaliteit op een film als Shop Around the Corner. Daar is zwart wel echt zwart, het beeld staat stil, geen scraches, geen ruis, enz. Dingen waar die film wel last van heeft. Het zal dan ook wel voor een groot deel liggen aan het negatief.
De film lag in een van die gamesshop in oud Rijsel.
Louis Bouduin
03-11-2002, 09:10
Leuk bedacht maar niet wat Ford bedoelde. In het begin van de film wordt er subtiel gehint dat Ethan en Martha (de vrouw van zijn broer en de moeder van Debbie) verliefd op elkaar zijn.
Het is toch overduidelijk dat racisme en intolerantie in deze film niets dan ellende oplevert. Dit geldt zowel voor Ethan als voor Scar die uit racistische motieven moordend en verkrachtend rondtrekt (de overeenkomsten tussen Ethan en Scar zijn talrijk maar dat is een ander verhaal)....
De mythe wordt door Ford echter niet in stand gehouden zoals jij denkt maar op een intelligente en subtiele wijze afgebroken en veroordeelt. Overigens worden niet alle indianen in de film als enge wilden geportretteerd - alleen Scar en zijn groep en Scar is net zo verwerpelijk als Ethan.
Ik denk dat je Ford onderschat. Hij was een zeer intelligent en belezen man. Hij omringde zich met boeken, had een bijna fotografisch geheugen en sprak bv 10 talen (Frans, Duits, Gaelic, Italiaans, Spaans, Yiddisch, Japans, Hawaiiaans en Navaho). Zo'n erudiet man maakt van The Searchers geen simpele en oppervlakkige film ;).
Terzijde: ik denk niet dat de Navaho indianen veel problemen met Ford hebben. Ford heeft de Navaho stam in Monument Valley sinds zijn eerste film aldaar (Stagecoach) altijd actief ondersteund. Hij was zelfs ere-opperhoofd van de Navaho's als ik me niet vergis. :)
Dat hij haar niet in leven heeft gelaten om andere redenen dan het overwinnen van zijn rascisme, is toch wat ik ook al schreef, dacht ik.
Dus niet omdat hij verkeerd was, maar uit liefde, ik noemde hem in de grond van de zaak deftig. Maar met die uitleg van je kan ik me wel verzoenen.
Hoeveel mythes willen die Amerikanen eigenlijk in stand houden?
Volgens mij is het racisme en intolerantie trouwens niet het enige dat voor de ellende heeft gezorgd. Dit kun je nog makkelijk onder brengen onder de noemer: dommigheid, onwetenheid en angst voor het vreemde en onbekende.
Er is iets veel ergers aan de hand, zowel in de geschiedenis als in veel van die Amerikaanse westerns en andere films: en dat is het blanke superioriteitsgevoel. Iets dat tot op de dag van vandaag nog altijd niet uitgedoofd is.
Ik begrijp niet wat er zo belangrijk aan was dat de Indianen er in de film niet authentiek mochten uitzien. Iedereen weet toch maar te goed wie Ford in zijn film bedoelde. (Bij D.W. Griffith waren de zwarten ook geschilderde blanken.)
Bovendien wisten de Indianen het ook en vonden 't belachelijk en vernederend. Ze hebben er vaak genoeg op aangedrongen die tam tams e.d. achterwege te laten, omdat dit flauwekul was, maar daar trok Hollywood zich niks van aan.
Ik twijfel niet aan de intellectuele vermogens van een man als John Ford, maar hij was wel een man van zijn tijd. En natuurlijk is The Searchers geen oppervlakkige film, maar het is nu ook weer niet de prent die de mythe van het wilde westen even ontkracht (en anders heeft hij toch behoorlijk gefaald vrees ik, zelf op een subtiele manier. En erger: in de ogen van de indianen, lees in mijn eerste reactie maar eens wat John Nesbit schrijft.)
Toch nog even terzijde: Zelf vind ik The Searchers een prachtige film. De beste western ooit gemaakt. Zij het om totaal andere redenen. En dit is de obsessie (niet zijn racisme of bekering) van een verbitterende, oude man, die ontevreden met de uitkomst van de oorlog en de nieuwe wereld, geen plaats meer heeft in de samenleving, en op zoek gaat naar zichzelf en verlossing.
Mark_vdH
03-11-2002, 10:35
deze film van Renoir wil ik ook aan mijn collectie toevoegen. Hoe is de kwaliteit van deze dvd? ik heb al een paar webshops bezocht en de franse versie is er niet meer te krijgen. We zullen blijkbaar moeten wachten op de criterion release.
Voor €12 raad ik hem in ieder geval zeker aan.
Het probleem zit hem, zoals Louis al aangaf, in de kwaliteit van de bron. De film is zeker aan restauratie toe (beeld èn geluid) maar ik vind de beeldkwaliteit op de DVD toch meer dan voldoende.
Er staat bijvoorbeeld ook een 42 minuten durende (Engels ondertitelde) docu op de DVD, en de filmfragmenten die daar voor zijn gebruikt, zijn een heel stuk minder kijkbaar.
Het meest irritant vond ik trouwens de gele ondertiteling (doen ze in Frankrijk wel vaker trouwens).
Aangezien een aankomende release al twee jaar geleden door Criterion bevestigd is, denk ik trouwens niet dat deze op korte termijn aangekondigd gaat worden. Vampyr ('32) van Carl Th. Dreyer, die in dezelfde HTF-chat werd genoemd door Criterion, is bijvoorbeeld helemaal niet meer in de planning, zo is onlangs door Jon Mulvaney van Criterion bevestigd......
hitch_fan
03-11-2002, 10:37
Ik begrijp niet wat er zo belangrijk aan was dat de Indianen er in de film niet authentiek mochten uitzien.
Ik voel me net een grammofoonplaat die blijft haperen ;). Ford geeft het Amerikaanse publiek van de jaren 50 wat ze volgens hun vooroordelen verwachten te zien in een western: enge wilden die er echter (voor Ford) vooral niet authentiek mogen uitzien omdat het dan een realiteit zou worden die het vooroordeel zou bevestigen en niet langer de mythe zou zijn die hij wil ontkrachten.
[b] Ik twijfel niet aan de intellectuele vermogens van een man als John Ford, maar hij was wel een man van zijn tijd. En natuurlijk is The Searchers geen oppervlakkige film, maar het is nu ook weer niet de prent die de mythe van het wilde westen even ontkracht (en anders heeft hij toch behoorlijk gefaald vrees ik, zelf op een subtiele manier. En erger: in de ogen van de indianen, lees in mijn eerste reactie maar eens wat John Nesbit schrijft.)
Tja, ik denk dat Ford zowel als filmmaker en als mens zijn tijd ver vooruit was. Vaak afgeschilderd als een man met rechtse symphatieen was hij in werkelijkheid een linkse sociaal democraat (zover dat mogelijk is in de USA natuurlijk) die bv Lincoln en Kennedy adoreerde en Johnson een moordenaar noemde. Probleem bij Ford was, zoals ik al zei, zijn volslagen desinteresse in zelfpromotie. Daar waar bv Hitchcock en Preminger met zichzelf en hun films te koop liepen vond Ford dat aspect van de filmindustrie volkomen onbelangrijk. Gevolg is dat de man zelf en sommige van zijn films volkomen verkeerd geinterpreteerd worden imo.
Fort Apache (John Ford, 1948) (om op zwart/wit films terug te komen die eenieder moet zien) is bv een ander voorbeeld. De indianen worden daarin geglorificeerd terwijl de mythe van de 7e Cavalerie tot de grond toe wordt afgebroken. Door veel (niet verder dan hun neus lang is kijkende) critici wordt deze film echter weer als het volslagen tegenovergestelde beoordeeld en als een typisch voorbeeld gezien van alles wat aan Ford fout is. Verkrijgbaar in Duitsland op DVD btw ;).
Het is diep triest als de jonge Navaho studenten van Nesbit ook zo over Ford zouden denken, maar misschien hebben ze een betere leraar nodig. Om Gallagher te quoten (p341):
One reason he filmed so often in Monument Valley was that his Navajo friends needed the money his projects brought them. He paid them union wages at a time when Indians were not commanding even fifty cents a day. He studied their language, played their sports, was adopted in their tribe, and named Natani Nez (Tall Soldier). A blizzard covered the Valley in the fifties and Ford got army planes to drop food in. "To the Navajos," said Harry Goulding, who operated a lodge there, "Mr. Ford is holy, sorta."
Indians, in Ford's movies, are both noble and savage, just like the whites. "They say I took pleasure in killing Indians in the movies," said Ford, late in life. "But while today film people shed tears over the fate of the Indians, write humanitarian pamphlets and make declarations of intention without ever, ever putting their hands in their pockets, more humbly I gave them work ... More than having received Oscars, what counts for me is having been made a blood brother of various Indian nations. Perhaps it's my Irish atavism, my sense of reality, of the beauty of clans, in contrast to the modern world, the masses, the collective irresponsibility. Who better than an Irishman could understand the Indians, while still being stirred by the tales of the US Cavalry. We were on both sides of the epic."
Had Ford dan beter een soort Dances With Wolves avant la lettre kunnen maken om zijn instelling te tonen en beter begrepen te worden ipv zoals jij het noemt te falen? Ik vind van niet. The Searchers is een film waarover je kunt en moet nadenken terwijl het ultra politiek correcte epos van Costner misschien wel zeer duidelijk is maar voor mij blijft steken in platitudes die mij totaal niet tot denken aansporen.
[B] Toch nog even terzijde: Zelf vind ik The Searchers een prachtige film. De beste western ooit gemaakt.
Gelukkig maar :). De beste films zijn de films die voor verschillende interpretaties vatbaar zijn en waarover je kunt blijven discussieren. Ik denk niet dat we deze discussie over Independence Day of Armageddon hadden gevoerd ;).
PS, sorry voor het lange doorgaan over Ford en The Searchers ipv het oorspronkelijke onderwerp - zwart/wit films - maar het komt voort uit liefde voor de man en zijn films.
Mark_vdH
06-11-2002, 18:49
deze film van Renoir wil ik ook aan mijn collectie toevoegen. Hoe is de kwaliteit van deze dvd? ik heb al een paar webshops bezocht en de franse versie is er niet meer te krijgen. We zullen blijkbaar moeten wachten op de criterion release. Ik heb Criterion even een mailtje gestuurd (ze zijn altijd vriendelijk en hulpvaardig, en vragen kun je hier (http://www.criterionco.com/asp/ask_form.asp) stellen), en op mijn vraag of ze La Règle Du Jeu (The Rules Of The Game) nog gingen uitbrengen, antwoordde Jon Mulvaney:
Dear Mark,
THE RULES OF THE GAME is a real possibility for 2003. However,
nothing definite has been determined at this time.
Best,
JM
Louis Bouduin
06-11-2002, 19:26
Gelukkig maar :). De beste films zijn de films die voor verschillende interpretaties vatbaar zijn en waarover je kunt blijven discussieren. Ik denk niet dat we deze discussie over Independence Day of Armageddon hadden gevoerd ;).
PS, sorry voor het lange doorgaan over Ford en The Searchers ipv het oorspronkelijke onderwerp - zwart/wit films - maar het komt voort uit liefde voor de man en zijn films.
Ik wist wel dat we het ergens eens zouden worden. :) Vandaar geen excuses nodig wat betreft The Searchers in een wit zwart thread. Ik zal maar even herhalen wat op zijn grafsteen staat:
Admiral John Ford.
Of even James Stewart aan het woord laten:
Take everything you've heard, everything you've ever heard, and multiply it about a hundred times,and you still won't have a picture of John Ford.
Behalve The Searchers zijn The Grapes of Wrath en The Quiet Man, mijn lievelingsfilms van Ford.
Het zijn nog maar geruchten, maar op deze website (http://www2.r2-dvd.org/article.jsp?sectionId=3&articleId=4907) vond ik een releaselijst van Paramount voor het begin van volgend jaar. En daar staat bij dat op 3 februari voor regio 2 een release staat gepland voor Sunset Boulevard!
Laten we hopen dat het niet bij een gerucht blijft.
Het zijn nog maar geruchten, maar op deze website (http://www2.r2-dvd.org/article.jsp?sectionId=3&articleId=4907) vond ik een releaselijst van Paramount voor het begin van volgend jaar. En daar staat bij dat op 3 februari voor regio 2 een release staat gepland voor Sunset Boulevard!
Laten we hopen dat het niet bij een gerucht blijft.
Dat zou heel mooi zijn :) En nu inderdaad hopen dat het er ook daadwerkelijk een release komt :)
Richard B.
06-01-2003, 23:16
Tijd om deze thread maar weer eens op te pakken...
Young Frankenstein
Misschien wel het beste wat Mel Brooks heeft gemaakt (op basis van een samen met Gene Wilder geschreven screenplay) en een prachtige ode aan de originele Frankenstein met Boris Karloff uit 1931. Een van de leukste komedies die ik ken en zeker een van de mooiste zwart-wit films die ik ken (die heel veel leent van de vooroorlogse horror-films). De cast bestaat enkel uit toppers: Wilder en Marty Feldman zijn hilarisch maar Kenneth Mars steelt echt elke scene waarin ie meespeeld (als de politie inspecteur). Wat is er in vredesnaam met hem gebeurt? Madeleine Kahn en Cloris Leachman zijn trouwens ook zeer op dreef in deze film. Echt een aanrader.
LIFE! DO YOU HEAR ME?! GIVE MY CREATION... LIFE!!!
Lex v/d Moolen
07-01-2003, 00:24
Een z/w film die ik onlangs zag:
The Killing Van Stanley Kubrick, 1956
Goeie film over een overval op de kas van de paardenrennen. Begint wel behoorlijk traag met de hele planning hiervoor en de problemen die dat met zich meebrengt (zoals geheimhouding), maar wordt naarmate de film vordert steeds beter. Zoals de meeste Kubricks eindigt de film lekker on-orthodox;)
Gabriel B.
07-01-2003, 14:27
The Saragossa Manuscript van Wojciech Has (1965)
Nog nooit heb ik zo'n ingewikkelde en ingenieuze verhaallijn gezien. Een raamvertelling in een verhaal in een verhaal...
Noz w wodzie (Knife in the water) 1962
Oude film van Roman Polanski over een echtpaar die een lifter meenemen op hun zeilboot. Nog zo'n film die staat te vervagen op een videoband. nominatie voor beste buitenlandse film bij de oscars en andere prijzen.
Edwin Smouter
15-08-2004, 17:16
Nela Citta l'inferno
Lina (Masina) wordt ten onrechte beschuldigd van diefstal en belandt in een vrouwengevangenis. Daar krijgt ze een aantal lessen in de criminaliteit van haar celgenote Egle (Magnani). De prostituees, moordenaars en dieven hebben geen positieve invloed op de onschuldige Lina.
(review op mijn site)
Ik kan me absoluut niet voorstellen dat niemand deze titel genoemd heeft:
Night of the Living Dead
De eerste zombiefilm van Romero.
Harry stadman
15-08-2004, 18:25
Butch cassidy and the sundance kid
Chinatown
The sting
In mijn ogen toch echte klassiekers. :wink:
verder zijn andere klassiekers al genoemd.
Butch cassidy and the sundance kid
Chinatown
The sting
In mijn ogen toch echte klassiekers. :wink:
verder zijn andere klassiekers al genoemd.
Wel klassiekers, maar nou niet bepaald kleurloos :wink:
Harry stadman
16-08-2004, 14:32
Butch cassidy and the sundance kid
Chinatown
The sting
In mijn ogen toch echte klassiekers. :wink:
verder zijn andere klassiekers al genoemd.
Wel klassiekers, maar nou niet bepaald kleurloos :wink:
verre van. :wink:
toch al vaak weer vergeten. :shock:
ach ja, alle z/w films waren al genoemd. :roll:
Eraserhead is nog niet genoemd, Lynch's eerste lange film. Het sfeertje dat hij weet op te roepen is enkel te vergelijken met een nachtmerrie. Verder wat prachtige symboliek.
La Regle du Jeu is inmiddels trouwens uitgebracht door Criterion in een prachtige transfer, voor de mensen die hiervan nog niet op de hoogte waren.
Harry stadman
16-08-2004, 15:13
Ik heb "the birds" van hitchcock ook nog niet voorbij zien koemn. :wink:
Marc Raps
16-08-2004, 17:13
Die is niet kleurloos. :P
Net High Noon (1952) gekeken. Ik weet niet of die al genoemd is, maar die past zeker in deze thread thuis. Goeie film, en op een paar kleine sprongen na ook nog eens in real time. :D
- Marc
captain_eddy
16-08-2004, 17:37
Ik ben zelf ook erg benieuwd naar:
The great train robbery
En film noirs films
Scarface (1932) !!
vreemd dat deze hier nog niet genoemd is, misschien heeft dit te maken met de beperkte verkrijgbaarheid. (alleen verkrijgbaar als extra in de Scarface (Al Pacino versie) giftset)
Harry stadman
16-08-2004, 18:17
Die is niet kleurloos. :P
Net High Noon (1952) gekeken. Ik weet niet of die al genoemd is, maar die past zeker in deze thread thuis. Goeie film, en op een paar kleine sprongen na ook nog eens in real time. :D
- Marc
kleurloos is voor mijn tijd. :wink:
Ik heb wel een enkele z/w film trouwens.
helaas zijn deze allemaal al genoemd. :wink:
Caledonians
02-03-2006, 21:14
Ik kwam bij het zoeken dit topic tegen. Het is een mooi topic die een nieuw leven verdient. Heb gisteren The Treasure Of Sierra Madre gekeken en dat is ook echt een kleurloze aanrader!
Don Vito Corleone
03-03-2006, 08:12
Ik ben helemaal into zwart wit films op het moment.
recent heb ik The Maltese Falcon en Key Largo gezien. Vandaag ga ik Gaslight en High Sierra opnemen. (op TCM)
Gisteren heb ik The Treasure of the Sierra Madre besteld.
blockdock
13-04-2006, 15:24
Heeft hier iemand toevallig ooit wat silent films, met Lon Chaney gezien, Ikzelf helaas nog niet :(, en zo ja, waar kun je deze huren/kopen.
Volgens mij zijn dit ook zeer goede films alleen al door het geweldige Make-up talent van Chaney zelf. En gewoon de sfeer van die oude "horror" films vind ik geweldig, zoals Nosferatu (1922)
enkele films met Chaney:
Huncback of the Notredame (Wallace Worsley, 1923)
The unholy Three (Tod Browning, 1925)
Phantom of the Opera (Rupert Julian, 1925)
London after Midnight (Tod Browning, 1927)
The Unknown (Tod Browning, 1927)
West of Zanzibar (Tod Browning, 1928)
Ook Freaks van Tod Browning wil ik zeker nog 'n keer zien, alleen al vanwege de controverse rond deze film destijds.
ik heb een aantal Lon Chaney films:
The Unkown
The Ace Of Hearts
Laugh, Clown, Laugh!
London After Midnight (de foto versie)
Man of A Thousand Faces (documantaire)
Hunchback of Notre Dame
Phantom of The opera
The Shock
The Penalty
die films heb ik in Rotterdam bij de winkel Sounds Besteld
Maarten van Krimpen
13-04-2006, 16:04
Fanfare van Bert Haanstra.
Hollandse oubolligheid was nog nooit zo leuk. De briljante openingsscene, het hele 'simpele' Nederlandse, en natuurlijk de muziek.
Don Vito Corleone
13-04-2006, 18:46
Absoluut, zonder twijfel de allerbeste zwart wit film die ik tot nu toe gezien heb is WHITE HEAT. Eeen aanrader voor iedereen. Cagney speelt briljant.
The Lodger (Alfred Hitchcock)
The 39 Steps (Alfred Hitchcock)
The Lady Vanishes (Alfred Hitchcock)
Shadow of a Doubt (Alfred Hitchcock)
Strangers on a Train (Alfred Hitchcock)
I Confess (Alfred Hitchcock)
Angels With Dirty Faces (Michael Curtiz)
The Sea Hawk (Michael Curtiz)
The Roaring Twenties (Raoul Walsh)
High Sierra (Raoul Walsh)
They Died With Their Boots On (Raoul Walsh)
White Heat (Raoul Walsh)
Laura (Otto Preminger)
Stalag 17 (Billy Wilder)
The Apartment (Billy Wilder)
One Two Three (Billy Wilder)
The Asphalt Jungle (John Huston)
Murder, My Sweet (Edward Dmytryk)
Out of the Past (Jacques Tourneur)
In a Lonely Place (Nicholas Ray)
Der Müde Tod (Fritz Lang)
Deze waren geloof ik nog niet vernoemd (met uitzondering van White Heat, maar die is zooooooo goed dat hij het verdient om nog eens vernoemd te worden!! James Cagney en Raoul Walsh heersen!!)
Brakhage
03-07-2007, 00:05
Misschien een idee om dit topic nieuw leven in te blazen?
Evil Hobbit
03-07-2007, 12:36
Ik heb een zwak voor oude monsterfilms
Frankenstein
Bride of Frankenstein
Horror of Dracula (ok, hij is in kleur maar wel van gister :P)
vBulletin v4.2.5, Copyright ©2000-2024, vBulletin Solutions, Inc.