Oorspronkelijk gepost door
Patrick vd H.
King Arthur, Antoine Fuqua (2004)
De legende van King Arthur en zijn ridders zou berusten op een echte held die honderd jaar eerder in de Middeleeuwen leefde. Onlangs ontdekt archeologisch bewijs werpt meer licht op zijn ware identiteit. En zie daar: een nieuwe film over King Arthur is geboren, met een wel zeer veelbelovende tagline: ‘The true untold story that inspired the legend’. Ik ben in ieder geval benieuwd geworden, jullie ook? Lees dan verder!
Het is het jaar 300 na Christus, het Romeinse rijk strekt zich uit van Arabië tot Britannië. Maar de Romeinen wilden meer. Meer land, meer volkeren die trouw en onderdanig waren aan Rome. Het ging hen vooral om de machtige Sarmaten in het oosten. Duizenden sneuvelden daar. Toen de rook was opgetrokken op de vierde dag, leefden alleen nog enkele leden van de befaamde Sarmatische cavalerie. De Romeinen, onder de indruk van hun moed en kunde, spaarden hen. In ruil voor hun leven werden ze ingelijfd in het Romeinse leger. Nu verplichtten ze niet alleen zichzelf, maar ook hun zonen en kleinzonen om het Romeinse rijk te dienen.
Arthur en zijn ridders behoren tot deze groep afstammelingen. Als kinderen zijn ze weggehaald uit hun huizen, om vijftien jaar lang voor de Romeinen te vechten, waarna ze weer vrij zijn om terug te keren naar hun huizen. Hun laatste missie is het bevrijden van bisschop Germanius, waar ze in slagen na een korte schermutseling met de Woads, Britse rebellen die een hekel hebben aan de Romeinen. Rome heeft haar afspraak echter geschonden; ze moeten nog één laatste missie uitvoeren, diep achter de vijandelijke linies in het gebied van de Woads, voordat ze eindelijk vrij zullen zijn. Hun opdracht bestaat uit het in veiligheid brengen van een Romeinse priester en zijn familie en in het bijzonder zijn zoon Alecto, het favoriete peetkind van de Paus en mogelijk zelfs zijn opvolger.
Al snel komt het tot een confrontatie; ze ontmoeten Merlijn, de leider van de Woads. Ze zien al snel in dat ze een gezamenlijk doel hebben. De Saksen, onder leiding van de meedogenloze Cerdic, trekken steeds verder op vanuit het noorden en verbranden en vermoorden alles wat op hun pad komt. Alleen wanneer ze samenwerken hebben ze een kans om terug te vechten.
In de loop der jaren zijn er ontzettend veel verhalen rond de legende van King Arthur ontstaan. Er is niet alleen veel literatuur verschenen, maar er zijn ook al een aantal films gemaakt rond deze legendarische persoon. Deze film beweert het ware verhaal te vertellen, waardoor er al geen ruimte meer overblijft voor de bovennatuurlijke delen van de mythe, waarvan de tovenaar Merlijn misschien wel het bekendste is. Persoonlijk kan het mij niet echt veel uitmaken of een film nu werkelijk historisch correct is of niet. Wel interessant is dat deze film een hele andere kijk geeft op de mythe, wat erg verfrissend is.
Regisseur Antoine Fuqua, vooral bekend van Training Day en Tears of the Sun, heeft gekozen voor een donkere, sombere en epische film. Dit effect wordt nog eens versterkt door de kleurfilters die zijn gebruikt voor de film. Fuqua is erin geslaagd om alle ridders een eigen vechtstijl en karakter te geven, wat erg knap is gezien het grote aantal personages dat moet worden ontwikkeld. Hierdoor worden de vechtscènes meer divers en de verschillende personages herkenbaar. Deze director’s cut is op zijn zachtst gezegd een stuk gewelddadiger dan de bioscoopversie; afgehakte ledematen en hoofden zijn aan de orde van de dag. De gevechten zijn prachtig gedaan en hebben een hoog ‘ik zit midden in de actie’ gehalte. Hoogtepunt van de film is de veldslag op het ijs, die misschien wat onrealistisch is, maar wel zeer vermakelijk.
Gezien het grote aantal personages is het onvermijdelijk dat er niet bij elk personage evenveel karakterontwikkeling plaatsvindt, waardoor het soms moeilijk is om met hen mee te leven. Clive Owen stelt wat teleur; hij weet de grootsheid van een legendarisch persoon als King Arthur niet echt goed over te brengen. Zijn ridders zijn stuk voor stuk uitstekend gecast. Ze hebben allemaal een eigen identiteit en karakteristieke gezichten die je niet zo snel weer zult vergeten. Keira Knightley weet te overtuigen als de beeldschone Guinevere. Stephen Dillane, die Merlijn speelt, heeft niet zo’n grote rol maar speelt deze wel goed. Erg vermakelijk is ook Stellan Skarsgård als Cerdic, de sadistische leider van de Saksen. Er is niet zo heel veel CGI te bespeuren in deze film, maar waar het is toegepast, is het zeer goed gedaan. De muziek van Hans Zimmer maakt de film als geheel beter en geeft het net dat beetje extra sfeer en epische kwaliteit.
De meningen over King Arthur lopen nogal uiteen; de een vindt het niks, de ander vindt het helemaal geweldig. Naar mijn mening heeft de film iets te bieden voor elke filmfan, maar dit neemt niet weg dat er genoeg dingen overblijven voor de critici om de film de grond in te boren. Mijn advies; huur de film eerst eens en bedenk dan of je het een aanschaf waard vindt. 7,0