Dat was al overduidelijk door het afwijkende lettertype wat jij altijd gebruikt.
Grappig? Probeer je juist iets te spiegelen. :)
Wat een domme grap. Zie je al helemaal zitten achter je toetsenbord en keihard te lachen om jouw vondst. Denk dat je de enige bent. Bovendien verwissel je zijn recensie met een film die nog uit moet komen, dus je weet helemaal niet of de recensie inwisselbaar is met die film. Ook kopieer je de regel met de term reboot, iets wat The Hunger Games niet is. Als je een grap wilt maken, liever niet als dat je niveau is, zorg dan wel dat alles klopt.
Je kunt zijn recensie werkelijk op ieder vervolg plakken. Mijn punt is dat hij in zijn kritiek teveel in het luchtledige blijft hangen en uiteindelijk helemaal niets.
Beide karakters zijn natuurlijk een opmaat voor de komende film met de Sinister Six.
Ik zie Max Dillon/Electro als een soort tegenpool van Peter Parker, in die zin hoe Dillon omgaat met de bekende leus 'with great power comes great responsibility'; iets waar Peter tijdens de film mee worstelt. In het begin van de film in het duel met (de aanstaande) Rhino is Peter wel érg zelfverzekerd en 'cocky'. Hij lijkt meer te genieten van het gevecht i.p.v. er snel een einde aan te maken; zijn krachten worden als een soort speeltje gebruikt. Aan het eind van de film beseft hij, na de tragische gebeurtenis, weer waar het om draait. Hij beseft nu écht dat zijn krachten, naast een gift, ook een verantwoordelijkheid met zich meebrengen die hij ongeacht zijn persoonlijke sores moet gebruiken voor de "strijd tegen het kwade".
Matt Dillon wordt nadat hij zijn krachten krijgt eindelijk zichtbaar in de wereld. Maar hij is mentaal niet sterk, makkelijk manipuleerbaar en hij mist het vermogen om de bijbehorende verantwoordelijkheid te hebben om met die krachten om te gaan.
Het is een mooie tegenstelling t.o.v. Peter toen hij krachten kreeg; een voorbeeld hoe het ook fout kan gaan.
Tenminste, dat zag ik in de film en is mijn waarheid ;).
Harry Osborn is natuurlijk veel belangrijker voor het verhaal, maar ikzelf vond Electro een welkome afwisseling naast het meer serieuze verhaal. En het ziet er prachtig uit natuurlijk.
Wel opvallend trouwens dat de pluspunten die je zelf aangeeft ("cartoony sfeer en uitstraling van de special effects") vooral uit de verhaalijnen komen die je overbodig vindt.
Zonder te beweren dat mijn posts/stukjes goed zijn (er zal ook genoeg op aan te merken zijn), denk ik misschien te weten waar Verhoeven's opmerking(en) vandaan komen. Zie het a.u.b. niet als kritiek ;) ; in je stukjes schrijf je soms wat te algemeen, zonder voorbeelden, situaties of details te noemen, daardoor worden ze wat algemeen. Vandaar bijvoorbeeld mijn initiele vraag welke personages en verhaallijnen.
Nogmaals, het is geen kritiek, meer een opmerking en ga vooral door met je stukjes schrijven (y).
Ik heb gisteren de laatste aflevering van Breaking Bad seizoen 4 gezien. Perfectie bestaat!
En gelijk daarna aflevering 1 van seizoen 5 er achteraan gegooid. Dubbel gelegen van het lachen bij dat geknoei met die zelf in elkaar geknutselde elektromagneet .
Openingsshot El Valley Centro:
http://oi61.tinypic.com/6hklfo.jpg
Afsluitende shot Sogobi:
http://oi57.tinypic.com/2vskgmw.jpg
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Door de hele trilogie - El Centro Valley, Los en Sogobi - spiegelt James Benning shots aan elkaar. Soms pas veel later zoals hierboven. Maar ook geregeld meteen achter elkaar zoals hierboven. In onderstaande twee voorbeelden zie je veel tegenstellingen in hetzelfde overeenkomstige element water:
http://oi61.tinypic.com/2d857yr.jpg http://oi62.tinypic.com/11gsneq.jpg
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
In de hoek van de 'Avant-Garde' en 'Experimentele Cinema' wordt wel eens beweert dat het nauwelijks of geen humor bevat. Maar voor James Benning geldt dat zeker niet. Dit is zijn definitie van humor:
http://oi61.tinypic.com/mct021.jpg
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Buiten dat Benning altijd geïnteresseerd is in wat er wel of niet in het kader gebeurt probeert hij het ook op een wiskundige manier te benaderen. In onderstaande voorbeelden zie je veel horizontale en verticale lijnen in het kader. Het zijn lijnen die elkaar niet kruisen maar wel raken.
Door Benning zijn wiskundige achtergrond manifesteert het structuralisme in zijn films zich vooral in strenge compositielogica. In de voorbeelden hieronder zie je hoe ons perspectief iedere keer verplaatst wordt door middel van horizontale en verticale lijnen. In de eerste afbeelding ligt onze focus op de boot die boven de horizontale lijn voorbij vaart. Maar eenmaal weg uit beeld concentreren we ons op de (parallel liggende) verticale lijnen van het landschap. Zo doet hij dat ook met de auto's op de weg. Als eenmaal de auto's weg zijn verandert ons perspectief. Door deze veranderingen in perspectieven stuurt Benning ons door zijn landschapsfilms. Daarbij heeft elke film in de trilogie dezelfde structuur van 35 shots en ze duren elk 2½ minuten.
http://oi62.tinypic.com/hsreog.jpg
http://oi57.tinypic.com/dxk0v5.jpg
http://oi61.tinypic.com/2q1s9oi.jpg
http://oi59.tinypic.com/2jdhn2e.jpg
Oklahoma (1955)musical
Heb de film al in een aantal vormen sat, laserdisc enz maar viel me toch op dat het detail bij deze versie (Blu ray Cinemascope+Todd AO 30 frames) indrukwekkend is. Lichte filmgrain maar zo te zien net niet echt storend uitstekend detail.Heb het altijd jammer gevonden dat de tweede helft v d film indoor studio opgenomen is hadden ze volgens mij destijds makkelijk anders kunnen doen Nietemin is de blu ray te verleidelijk (voor de musical fan dan) om niet aan te schaffen. Ik zal in ieder geval de UK versie kopen als die uitkomt. De versie die ik zag komt waarschijnlijk van de US Rodgers Hammerstein blu ray collectie die al uit is. Volgens kopers review Amazon.com is de rest in de box niet echt de moeite waard qua beeldkwaliteit. Dus als je de Sound of music al hebt kan je beter Oklahoma los kopen (okt 7).
Momenteel c.a. 25 dollar voor de 2 versies Cinemascope en ToddAO in dubbel blu ray staat wel regio A maar kan makkelijk region vrij zijn moet nog blijken in Oktober of je wacht op de waarschijnlijk goedkopere UK of Euro versie uitkomt.
http://images.static-bluray.com/movi...865_medium.jpg
http://www.blu-ray.com/movies/Oklahoma-Blu-ray/99865/
http://www.amazon.com/Rodgers-Hammer...owViewpoints=1
Nog een geluk eigenlijk dat er na 60 jaar nog iets met de negatieven gedaan kan worden:
http://www.in70mm.com/news/2014/oklahoma/index.htm
Gwansang (a.k.a. The Face Reader) (2013) 8/10
De Zuid-Koreanen zijn er dol op: films die zich afspelen in de Josean dynastie. Het beslaat dan ook wel een lange periode in hun geschiedenis die aan het einde van de 14e eeuw begint en maar liefst meer dan 500 jaar duurt.
Andere films die zich in deze lange periode afspelen, zoals Masquerade, War of the Arrows en The King and the Clown, eindigden eerder al bij de beste bezochte films in eigen land. The Face Reader is daarop geen uitzondering en was dan ook één van de best bezochte van 2013 in eigen land. Ter vergelijking: de film werd beter bezocht dan de wereldwijde hit Iron Man 3.
De hoofdrol is weggelegd voor Song Kang-ho, een van de topacteurs in Zuid-Korea. Ik heb persoonlijk een zwak voor de man, die eerder in prachtige films als Memories of Murder, The Host en The Show Must Go On speelde.
Die laatste film was van regisseur Han Jae-rim, met wie Song Kang-ho nu weer herenigd is in The Face Reader.
The Face Reader speelt zich halverwege de 15e eeuw af.
Song Kang-ho speelt de rol van Nae-gyung, die we aan het begin tegenkomen als een aan lager wal geraakte man, wiens familienaam besmeurd is geraakt. Hierdoor woont hij noodgedwongen op het platteland met zijn zoon en zwager. Song Kang-ho heeft een bijzonder talent, waarvoor hij gestudeerd heeft: hij kan aan de hand van iemands gezicht/gelaatstrekken een oordeel vellen over diens persoonlijkheid, gewoontes en zelfs soms in grote lijnen gebeurtenissen uit zijn toekomst voorspellen.
Nadat zijn zoon vertrekt om zijn eigen droom na te jagen, wordt hij door een madam die werkzaam is in de industrie van 'entertainment voor mannen' http://www.whatiwatch.net/images/smilies/icon_wink.gif en bekend is met zijn talent, weer naar de stad gelokt. Hier vindt hij een kans om weer op de sociale ladder te klimmen, maar hij wordt uiteindelijk een speelbal in alle intriges die zich rond de koning afspelen.
De opening begint als een komedie, waarbij Nae-gyung en zijn zwager elkaar goed tegenspel bieden. Zeker grappig, maar nog niet bijzonder. De film kwam voor mij echt tot leven als Nae-gyung steeds meer aanzien krijgt en het gevaar en de intriges beginnen. Hoewel de sfeer dan ook wat dreigender wordt, blijft er genoeg ruimte voor de komische momenten (de beoordeling van de kandidaten voor de positie van inspecteur is geweldig!).
Je kunt niet anders dan gaan meeleven met de anti-held Nae-gyung, die steeds minder invloed heeft op zijn eigen leven en afhankelijk lijkt te worden van de grillen van de spelers rondom het hof.
De film wordt niet alleen gedragen door Song Kang-ho. Opvallendste rollen vond ik die van Lee Jeong-jae als de heerlijk machtsbeluste Su-yang en Baek Yun-shik als de zeer charismatische generaal Kim Jong-seo. Aardig om te weten is, dat deze 2 karakters, net als de koning (en ongetwijfeld meerdere mensen) echt hebben bestaan, net als de gebeurtenissen aan het hof in hele grote lijnen overeenkomen met de werkelijke historie.
Er is duidelijk veel aandacht geweest voor de aankleding van de film; het ziet er echt schitterend uit. Kleding, sets e.d., alles ziet er authentiek uit wat de geloofwaardigheid zeer ten goede komt.
Minpuntje vond ik dat de relatie tussen Nae-gyung en zijn zoon voor mij niet helemaal uit de verf kwam. Ze hebben wel een paar momenten, maar hoewel de film al bijna 140 minuten duurt, had dit wat meer uitgediept mogen worden.
Maar samenvattend: komedie, drama, spanning, het zit allemaal in deze film. De blu-ray zelf ziet er ook prachtig uit is en is zeer de moeite waard. Helaas is deze blu-ray alleen nog uit in Zuid Korea en wie bekend is met de prijzen daar, zal er wat voor over moeten hebben.
Wellicht komt er nog een release in de USA zoals Masquerade, maar dat is slechts gissen.....
Amadeus (Director's Cut) (1984) Milos Forman (Blu-ray)
30 jaar jong is dit ware meesterwerk van regisseur Milos Forman en schrijver Peter Shaffer. De film werd beloond met de Oscar voor Beste Film en ontving nóg 7 andere Oscars. Waar veel met prijzen overladen films door de tand des tijds zijn ingehaald, zou deze film ook in dit decennium gemaakt kunnen zijn.
De oorspronkelijke film over het volwassen leven van Mozart duurde al 160 minuten, maar deze in 2001 uitgebrachte Director's Cut duurt op de kop af 180 minuten.
Vooraf waren mijn verwachting redelijk hoog gespannen, maar was ik ook een beetje bang dat deze kostuumfilm niet mijn ding zou zijn (ondanks dat deze blu-ray mij maar €6,50 heeft gekost via Zavvi). Maar binnen 5 minuten waren die twijfels volledig verdwenen en was ik al volledig aan het genieten van 'rockster' Wolfgang Amadeus Mozart, wonderkind bij uitstek.
Ter voorbereiding op deze film heb ik afgelopen dagen de cd Mozart - Muzikale Meesterwerken uit de serie Klassieke Meesterwerken (die ik al zeker 10 jaar ongespeeldin de kast heb staan) beluisterd. Van kamermuziek tot symfonieën en opera's. Afgaand op de beknopte biografie in het boekje bij de cd, is het snel duidelijk dat de schrijver van deze film een beknopt deel van Mozart's leven heeft gebruikt voor deze film. Je kan natuurlijk ook teveel in een film willen stoppen...
De drie uren vliegen werkelijk zo voorbij en zijn een waar genot om naar te kijken én te luisteren! Tom Hulce speelt voortreffelijk de rol van de arrogante Mozart (stereotyp kindersterretjes gedrag!), maar ook F. Murray Abraham als oude Antonio Salieri en de jonge wulpse Elizabeth Berridge als Mozart's echtgenote Constanze zijn een genot om naar te kijken. Ze acteren niet, ze zíjn hun personages.
9,8/10
Doctor Zhivago (1965) Blu-ray
1965 is het jaar waarin deze 200 minuten durende succesvolle klassieker is opgenomen, hetzelfde jaar als die ándere succesvolle klassieker, The Sound Of Music. Afgezet tegen inflatiecorrectie, staat het geweldige The Sound Of Music op nummer 3 in de lijst van meest succesvolle bioscoopfilms allertijden. Maar Doctor Zhivago neemt een mooie achtste plek in op deze lijst.
Het klassieke acteerwerk is zeker in het begin van de film erg wennen (in The Sound Of Music is het acteerwerk een stuk vrijer, losser, natuurlijker), zeker als je niet zo gewend bent dit soort oude (epische) films te kijken. Maar gaandeweg de film vergeet je dat en begint de waardering voor de film als geheel alleen maar te stijgen en moet je je aandacht er goed bijhouden om het relatief complexe verhaal te kunnen blijven volgen. De gebeurtenissen (met alle personages die daarbij komen) gaan soms van de hak op de tak in de weg die Dr. Zhivago (Omar Sharif) tijdens de Russische Revolutie (ca. 100 jaar geleden) aflegt (de vergelijking met The Pianist komt om de hoek kijken).
Het beeld en het geluid op deze 45th Anniversary blu-ray zijn prachtig, vlekkeloos. De film is met zeer veel respect op deze disc gezet. Op deze disc staat ook de extra 'Doctor Zhivago: A celebration', een twee-delige docu (40 minuten) over de film uit 2010.
Op de bijgeleverde dvd staat ook de in 1995 gemaakte docu 'The Making Of Doctor Zhivago' (60 minuten), verteld door hoofdrolspeler Omar Sharif.
Voor de filmfan/filmfanaat die een stuk (film-)geschiedenis in huis wil halen, kijkt op Zavvi.nl voor deze film (2 voor €13 actie). Uit deze actie heb ik ook Amadeus (zie hierboven).
9,2/10
Einde van Homeland seizoen 2 gezien. Machtige twist op het einde, bovendien heeft Brody zich met zijn zelfmoordfilmpje compleet klem gereden...
The Amazing Spider-man (2012) Netflix
Geeuw, gaap, zie hier het 'levende' bewijs van Hollywood's bloedarmoede, door een decennium na het eerste deel van de geweldige eerste Spider-man trilogy nu al met een soort van remake te komen. Levend tussen aanhalingstekens, want de film is behoorlijk doods.
Spider-man is zelfs geen echte Spider-man in deze versie, want zijn spinnedraden komen uit een capsule. En ook zijn vermogen om over muren te klauwteren komt niet voort uit zijn genetische spinnebeet. Peter Parker is wel ineens erg sterk (slecht en overdreven in beeld gebracht wanneer hij dit ontdekt). Ook is z'n beste vriend niet aanwezig en werkt hij niet voor de Daily Bugle. Zelfs het overleiden van zijn oom wordt op een hilarische manier er even doorheen gejaagd...
Om maar te zwijgen over het feit dat Spidey zonder zijn bij Oscorp ontwikkelde web voorzichtig test, maar meteen uitprobeerd door van een hoog gebouw te vallen.
Is het allemaal kommer en kwel deze film? Dat ook weer niet, want Spideys pak is er wat op vooruit gegaan. Poe hey.
Ik mis de chemistry tussen Tobey Maguire en Kirsten Dunst uit de vorige trilogy (die Kus!!!), evenals James Franco en bovenal de rol van J.K. Simmons als redacteur van de Bugle. Zelfs het verhaal is veel beter uitgewerkt in die filmreeks.
Als je deze film al hoog waardeerde, dan zal de oorspronkelijke film pas écht een hoge waardering krijgen.
4,5
Zonder een waardeoordeel te geven over de films zelf, lees ik dat je de eerste Spider-man trilogie als een soort dogma ziet.
Dat is onjuist. Je zegt bijvoorbeeld "Spider-man is zelfs geen echte Spider-man in deze versie, want zijn spinnedraden komen uit een capsule", terwijl dit juist klopt met de oorsprong (de comics) en ze dit voor de Raimi-film veranderd hadden. Ook had Peter eerst een relatie met Gwen en kwam Mary-Jane pas veel later in beeld. En Harry komt in het tweede deel aan bod ;).
Overigens ben ik verrast door de opmerking dat er geen chemie is tussen Garfield en Stone, die ook in het echte leven een koppel zijn.....
Klopt wat rogue zegt, de nieuwe Spiderman-films volgen het bronmateriaal nauwer dan de oude films. Alhoewel ik moet zeggen dat ik de Sam Raimi-cinematografie wel beter kan pruimen (die scène uit Spiderman 2 waarin Doc Ock op de operatietafel ligt !!!)
Ik heb vanavond in een nostalgische bui de eerste Naked Gun nog eens in de speler gestoken, en daarna mijn dagelijkse portie Walter White tot mij genomen...
Dit weekeinde maar eens wat BR schijven in de speler gemikt teneinde mijn kijkachterstand te verkleinen.
Beginnen met Skyline.
Het begin als een leuke SF film, special effects waren ook leuk maar hoe verder de film vorderde hoe waziger het werd met een volkomen waardeloos einde.
Vervolgens The Spirit erin gekwakt, die doet precies wat je ervan verwacht. Leuk om te zien alhoewel de CGI hier en daar wel erg duidelijk zichtbaar was maar genoten van Samual L Jackson als Octopus.
Gabriel Macht deed het ook leuk. In ieder geval van genoten.
Als laatste The Cabin in the Woods.Ik dacht een lekkere horror te gaan zien maar dat viel even tegen. Telkens als er wat spanning ontstond werd dat alweer snel teniet gedaan door de scenes van de controlekamer. Uiteindelijk, als alles samen komt, ontstond er een werkelijk onzinnig einde wat me met een vreemd gevoel achter liet. Wat had ik nou eigenlijk zitten kijken? Terwijl het verhaal zich leent voor een volgens mij ijzersterke horror was dit een staaltje hoe je dat niet maakt.
Precies, deze volgt dat deel van de strips juist nauwkeuriger, maar voegt ook wel weer een heel randverhaal rondom zijn ouders toe. Neemt niet weg dat ik de eerste serie hoger aansla, maar dat heeft ook te maken met hoe goed men deze Spider-man voor het eerst op het witte doek neerzette. Wat daarvoor uitgebracht is, was echt lachwekkend, dus dan was dat een groot voordeel. Alleen klopte er van het verhaal weinig. Het was niet Mary Jane die van de Brooklyn Bridge afviel, maar Gwen Stacy die van de Queensborough bridge op dezelfde manier haar einde vond en niet zoals in het laatste deel in een fabriek. Het uiterlijk van de eerste Green Goblin vond ik echt een misser. In die zin zaten de twee films elkaar ook in de weg. Het pak van TASM vond ik echt slecht, gelukkig is dat snel verbeterd. In de nieuwe film is Rhino echt fout en het pak van de Vulture - wat je een glimp van ziet - wordt ik ook niet vrolijk van! In die laatste film wordt Harry The Green Goblin die de Sinister Six vormt, maar dat was dus Norman. Die doet nu niet eens mee! Harry wordt nooit The Green Goblin, maar de Hogoblin. Dan vind ik dat dat de eerste serie zelfs trouwer blijft aan de strips dan de nieuwste trilogy. Los van de webshooters waarvan Raimi vond dat een puber dit nooit zelf kan maken. Vandaar dat hij ze organisch maakte, echter in de strips zijn ze vaak genoeg leeg, wat de verhaallijnen soms ten goede kwam. De chemie tussen Gwen en Peter, vond ik veel beter dan tussen M.J. en Peter in de eerste films, daar was M.J. maar een beetje een zeur terwijl ze in de strips veel pittiger is. Je zou ook bina vergeten of niet doorhebben dat Andrew normaal gesproken in het dagelijks leven een zwaar Engels accent heeft, dat weet hij goed te verbergen, maar als je er op let merk je wel dat er af en toe een geforceerd New Yorks accent uitkomt.
Ik kan als diehard-fan van beide films erg genieten, maar ik ben weinig neutraal. Beide nemen wel een behoorlijke vrijheid op het origineel. Saillant detail is de kleding van Gwen in TASM2. De kenner herkend haar outfit van de dramatische stripcover waarin Gwen overlijdt. Die was identiek als in de film. Desondanks is er voor mij maar één topper in de reeks en dat is Spider-man 2 met Doc Ock.
Zoals verwacht een uitstekend stukje Claudio, wat voor mij een flink stukje typen scheelt. Sluit me dus aan bij jouw relaas. Beide series hebben iets positiefs en ook aardig wat negatiefs. De draden uit zijn pols uit de eerste reeks heb ik nooit wat gevonden, evenals Tobey Maguire als Spinnenman en de altijd zuur kijkende MJ. De bad guys vind ik wel veel beter dan de tweede serie, die ik tot nu toe over de gehele lijn als matig beschouw. De films zelfs vind ik nooit echt spannend worden, Spider-man wel beter uitgewerkt en beter passend bij de comics als bij de eerste reeks. De slechteriken zijn daarentegen weer veel minder. Damn, toch weer een aardig stukje geworden :mrgreen:
Claudio!!! Spoilers!!!!!!!!!
Totaal niet gedacht dat het nog nodig zou zijn, maar thanks en excuus.
The Impossible (2012)
Wow! Ik dacht 'rating 12', wat gaan we allemaal (niet) zien, maar de film maakte diepe indruk. Ik had ook nauwelijks iets gehoord over deze film en werd misschien daardoor ook verrast.
Demons - Lamberto Bava - 1985
Ik heb de Arrow Blu-Ray en ik las al in reviews dat de Synapse beter is qua kleuren. Toen ik mn Blu Ray afspeelde bleek mn vrees gegrond: fletse kleuren. Zwart bleek grijs en geen enkele kleur spat echt van het scherm. Met de scherpte is echter niets mis.
Gouden tip: verhoog je gamma van je tv naar 2,5. Hij staat bij mij automatisch op 2.0. Verhoog je even de gamma en zwart wordt echt zwart en de kleuren komen tot leven. Een wereld van verschil en met een kleine handeling te verbeteren. En geen detail gaan verloren.
Ik pakte de screenshots van de Synapse blu ray erbij en die kwamen nu overeen.
De Lady Snowblood Blu Ray van Arrow is op deze manier ook op te krikken.
De film zelf is prima vermaak!
7,2