Ik ben benieuwd wie inmiddels de box heeft aangeschaft en wat je ervan vindt. Wie heeft de box nog niet maar gaat de box wel aanschaffen.
Printable View
Ik ben benieuwd wie inmiddels de box heeft aangeschaft en wat je ervan vindt. Wie heeft de box nog niet maar gaat de box wel aanschaffen.
Deze box verdient meer aandacht. Heb zojuist een recensie geplaatst van de dvd van zijn langspeelfilmdebuut: Paranoia. (klik)
De box is uiterst zorgvuldig in elkaar gezet, mooi vormgegeven en geeft een mooi, compleet beeld van zowel de persoon als de filmmaker Adriaan Ditvoorst. Naast zijn complete oeuvre (exclusief zijn Vondel-verfilming Lucifer) zit er in de box ook nog de documentaire De Domeinen Ditvoorst en een boekje over het leven en werk van Ditvoorst.
Ditvoorst was een bijzonder groot talent, met een herkenbare eigen stijl en veel persoonlijke films. Eigenlijk zou elke filmliefhebber minstens één werk van hem gezien moeten hebben. Beste langspeelfilm vind ik De Mantel der Liefde. Zo heerlijk over-the-top, maar o zo persoonlijk. De Witte Waan is ook erg sterk. Flanagan is wellicht zijn minste (meeste concessies naar het grote publiek), maar ook die is nog altijd de moeite meer dan waard.
DVD-box met al zijn lange en korte films nu slechts 24,99 bij Bol.com.
Aangezien dit over de DVD-box gaat, even een verplaatsing naar DVD regio 2.
Ik sta in dubio om deze box aan te schaffen. Kan iemand mij adviseren? 'Is dit wat' en zo ja waar mee vergelijkbaar?
Hey, ik wist niet dat die er was. eens kijken wat dat moet kosten.
25 euro bij mijn Van Leest!
Voor dat geld zéker niet laten liggen.
Kan je iets over de inhoud vertellen Quido? Jouw eerdere linkje werkt niet meer...
:shock: Dan ga ik maandag ook maar even naar mijn van leest. Bij bol stond hij voor €65.Citaat:
Oorspronkelijk gepost door Coen P.
De box is uiterst zorgvuldig in elkaar gezet, mooi vormgegeven en geeft een mooi, compleet beeld van zowel de persoon als de filmmaker Adriaan Ditvoorst. Naast zijn complete oeuvre (exclusief zijn Vondel-verfilming Lucifer) zit er in de box ook nog de documentaire De Domeinen Ditvoorst, een dvd waarin zijn leven aan de hand van filmfragmenten uit zijn oeuvre doorlopen kan worden en een (biografisch) boekje (geschreven door Thom Hoffman, die ook De Domeinen Ditvoorst maakte) over het leven en werk van Ditvoorst.Citaat:
Oorspronkelijk gepost door Coen P.
Ditvoorst was een bijzonder groot talent, met een herkenbare eigen stijl en veel persoonlijke films. Beste langspeelfilm vind ik De Mantel der Liefde. Zo heerlijk over-the-top, maar o zo persoonlijk. De Witte Waan is ook erg sterk. Flanagan is wellicht zijn minste (meeste concessies naar het grote publiek), maar ook die is nog altijd de moeite meer dan waard. Zijn speelfilmdebuut Paranoia vertoont wat beginnersfouten en is wat onevenwichtig, maar kent een aantal zeer indrukwekkende sequenties (zie onder dit bericht een recensie van die film die ik 4 jaar geleden schreef). Zijn korte films vind ik niet allemaal even boeiend, enkel Ik kom wat Later naar Madra en De Blinde Fotograaf zijn erg sterk.
In ieder geval één van de meest interessante (Nederlandse) regisseurs, niet alleen door zijn films zelf, maar ook door de verwevenheid tussen zijn eigen leven en de films die hij maakte / het verhaal erachter.
Paranoia (1967)
Adriaan Ditvoorst begon zijn studie aan de Nederlandse Filmacademie in 1962. Studiegenoten waren onder andere Jan de Bont, Robby Müller, Pim de la Parra en Wim Verstappen. Een talentvolle verzameling, die later ook voor veel verrassingen, teleurstellingen en ophef zorgde.
Ditvoorst zelf vormde hierop geen uitzondering. Al in 1965 oogstte hij als 25-jarige in zowel binnen- als buitenland veel lof voor zijn korte film Ik kom wat later naar Madra, een verhaal gebaseerd op eigen bevindingen gemengd met de nodige fantasie. Een soldaat wordt tijdens een college weggeroepen omdat zijn vrouw in het ziekenhuis opgenomen is en het nogal ernstig schijnt te zijn. De soldaat vraagt hierop verlof om zo snel mogelijk naar zijn vrouw te gaan. Onderweg heeft hij echter alle pech en wordt uiteindelijk opgepakt wegens liften.
Ditvoorst eigen stijl is in deze film al duidelijk te zien. Hij speelt een spelletje met beeld, geluid en de kijker. Hoewel hij onder andere les kreeg van Haanstra en Rademakers, is zijn stijl totaal anders. Al zijn films zijn persoonlijk en doordrenkt met surrealisme. Hij werkt veel met close-ups en laat veel aan de kijker over. De problemen in het leger en met zijn ouders zijn geheel autobiografisch. Het vrolijke einde daarentegen lijkt een droombeeld van Ditvoorst te zijn, iets wat hij zelf nooit gekend heeft, maar wel zo had willen beleven. Kortom debuteerde Ditvoorst met een zeer persoonlijke film.
Ook in Paranoia zijn veel persoonlijke gebeurtenissen verwerkt. De film is gebaseerd op de gelijknamige novelle van W.F. Hermans. Hermans beschreef een duistere periode uit het leven van ene Anton Cleever, die denkt een gezochte oorlogsmisdadiger te zijn. Beetje bij beetje trekt hij zich steeds meer terug uit het dagelijkse leven en uiteindelijk durft hij zich niet eens meer buiten te vertonen en sluit zichzelf op op zijn gehuurde zolderkamer.
Anton Cleever wordt gespeeld door de amateur Kees van Eyck. Deze weet niet geheel te overtuigen als een langzaam steeds gekker wordend persoon. Op een gegeven moment durft Anton zelfs niet meer te praten en fluistert hij slechts als dat nodig is. Op die momenten weet hij zich nog wel te redden, maar zijn uitstraling is erg mat. Daartegenover staat echter zijn naïeve, speelse vriendin Anna, gespeeld door de jonge Pamela Koevoets. Een meisje dat ik vaker aan het werk had willen zien. Wat een heerlijk natuurlijke uitstraling en naturel spel! Ze probeert Anton uit zijn isolement te trekken, maar wordt uiteindelijk meegesleurd in zijn depressieve leven.
Ook in deze film wordt een spelletje gespeeld met werkelijkheid en fantasie, een terugkerend thema in Ditvoorst oeuvre.
Tevens zijn er wederom verwijzingen naar zijn eigen jeugd. Zo is er een scene te zien waarin een persoon omkomt door een auto-ongeluk, dit vermoedelijk als verwijzing naar de dood van zijn vader. Iets waar Ditvoorst zijn hele leven mee gezeten heeft omdat hij dacht dat het zelfmoord was. Ook lijkt hij indirect af te willen rekenen met zijn ouders. Zo zegt Cleever tegen zijn spiegelbeeld: "Arnold jongen, ik ben trots op je. Van nu af aan heb je niets meer te maken met de mensen uit een vroeg verleden... je gaat je gang als de geschiedenis zelf." Een tekst die, na het zien van al zijn films en de documentaire De Domeinen Ditvoorst, betrekking zou kunnen hebben op zijn eigen leven.
Achter de camera stond wederom Jan de Bont, die net als Ditvoorst veel complimenten kreeg na het sfeervolle Ik kom wat later naar Madra. Ook deze film zit visueel bijzonder goed in elkaar en zet zich af tegen de heersende opvattingen van die tijd. De muziek is erg passend en een erg aanstekelijke melodie.
In een aantal scenes is het talent van Ditvoorst erg goed te zien. Denk aan de café-scene en een aantal scenes richting het einde. Daartegenover staan ook een aantal knullige momenten, waarbij vooral de verhuisscene met Rudolf Lucieer opvalt.
Al met al waren zijn eerste twee pogingen veelbelovend. Net als zijn generatiegenoten zorgde Ditvoorst voor een optimistische stemming. De Nederlandse film kreeg ook in het buitenland erg veel aandacht. En dat was, gezien de periode waarin de films gemaakt werden en de veelbelovende, talentvolle filmmakers, niet eens zo gek.
De Adriaan Ditvoorst Box is al jaren OOP. Mocht iemand per toeval de BOX tegenkomen of ervan af willen dan hoor ik graag van je! Je doet er mij een heel groot plezier mee.