Ik ga morgen de "remastered" Directors Cut (uit '92) kopen bij MM.
Na meer dan 10 jaar ben ik er eindelijk uit dat de DC beter is dan de oude theatrical cut (met de voice-over).
Ik was 15 toen ik Blade Runner in 82 in de bios zag. M'n broer en ik hadden vrijkaarten voor de avant-premiere in Antwerpen. Aan de ingang werd m'n broer tegengehouden - hij was nog maar 13 jaar en mocht niet binnen. (Hij kreeg wel een ticket aangeboden voor een Disney film die in een andere zaal speelde ; de pechvogel...) Hoewel ik ook nog geen 16 was - en dus eigenlijk ook nog niet toegelaten had mogen worden, sloeg ik er toch in om Blade Runner te zien. (Yippee !!) (Lang leve het puberdons.)
Sinds 1986 heb ik de theatrical cut op video. (pan&scan). Toen de DC uit kwam vond ik deze versie erg kaal zonder de voice-over van Harrison Ford. Telkens als ik m'n DC-vhs (widescreen) afspeelde vielen mij de (subjectief) lange stiltes op en dacht ik er zelf de ontbrekende voice-over bij. (enkel het nieuwe einde en de eenhoorn-droom vond ik een verbetering.)
Deze week echter viel mij voor het eerst de absoluut tenenkrommende kwaliteit van de voice-over op. (vooral in de scene waarin Deckard en Gaff van het politiekantoor naar Tyrell vliegen en tijdens de sterfscene van Roy. Ecchh!)
Aan mijn tempo zal ik waarschijnlijk pas tegen 2019 de Final Cut kunnen waarderen...