Slotje!

[Oudlid_X5]

...

[Oudlid_X5]

Deze zijn het geworden.

Als eerste:
Giorni e Nuvole (2007)

Als Tweede:
Children of Huang Shi, The (2008) \

Afsluiter:
Before the Devil Knows You're Dead (2007)

Ben benieuwd...!

[Patrick van den Hul]

Deze zijn het geworden.
Afsluiter:
Before the Devil Knows You're Dead (2007)
Ben benieuwd...!

Schijnt een hele goede film te zijn, maar gaat ook gewoon draaien in alle reguliere bioscopen, die zou ik dus niet op een filmfestival zien als ik jou was

[Oudlid_X5]

Mag ik ook wat afleiding, Patrick? Naar al dat zware geschut....!

[Patrick van den Hul]

Mag ik ook wat afleiding, Patrick? Naar al dat zware geschut....!

Ik bedoel te zeggen dat je met deze film een kans hebt om hem ergens anders op het grote scherm te zien, dat geldt waarschijnlijk niet voor de rest. Maar het is jouw keuze natuurlijk

[Marcel v/d H.]

Son of Rambow wil ik wel graag zien, maar Den Bosch is net iets te ver weg....

[Oudlid_X5]

Ik bedoel te zeggen dat je met deze film een kans hebt om hem ergens anders op het grote scherm te zien, dat geldt waarschijnlijk niet voor de rest. Maar het is jouw keuze natuurlijk

Dat klopt als een bus! Maar had verwacht dat ik twee loodzware arthouse films voor de broek kreeg dat bleek gelukkig maar eentje te zijn en de ander een moralistische Hollywood film. De derde was wel de beste: wat een regie, wat een acteurs, wat een plotwendingen.. Alles klopte gewoon.

Son of Rambow wil ik wel graag zien, maar Den Bosch is net iets te ver weg....

Het debuut van de regisseur namelijk The Hitchhiker's Guide to the Galaxy schrok me af. Maar hoorde naderhand dat hier wel humor inzat. Toch in de toekomst maar eens checken!

Trouwens ik moet helemaal van het Zuiden komen. Daarvoor krijg je terug dat je drie films gratis mag zien. Volgende is 26 April...!

Misschien leuk voor een volgende keer een kleine meeting?

[stevenbron]

Is er ergens meer info over deze beurs te vinden?

[Oudlid_X5]

Alleen voor medewerkers van het filmhuis! En de informatie krijg je dus door via de mail.

[Oudlid_X5]

Giorni e nuvole (2007)
Tweede keer Arthouse filmbeurs in Den Bosch dit keer was het niet geheel arthouse wat ik gezien had. Één van drie was arthouse de andere drie kwamen rechtstreeks uit Hollywood. Ik begon met een taai, langzaam op gang komende Italiaanse film van Silvio Soldini. Had al eens eerder een film van hem gezien namelijk Pane e Tulipani. Naar al de lovende woorden en prijzen die Pane e Tulipani kreeg vond ik hem niet zo bijzonder als de rest. Er staat nog steeds een remake op stal in de stallen van Hollywood dus dat zegt wel wat.

Net zoals in Pane e Tulipani gaat het om een middelbaar paar die gelukkig getrouwd zijn. Totdat Elsa te horen krijgt dat Michele al twee maanden werkeloos ronddoolt. Ontslagen van zijn eigen opgezette bedrijf gaat hij solliciteren en schrijft hij zich in bij een uitzendbureau. Maar de eerste barstjes zitten al in het huwelijk. Niet alleen moet het intellectuele, kunstzinnige echtpaar naar een veel kleiner appartement. De vrienden zien ze ook niet meer en Elza moet opeens van s’ ochtends vroeg tot s’ avonds laat werken om ook maar enigszins brood op de plank te krijgen. Zo je leest is niet echt een film voor een twintiger of ook maar iemand die gelooft in het huwelijk.

Ik weet niet precies wat Soldini probeerde te zeggen met de film. Was het nou dat geld gelukkig maakt of dat huwelijken geband zijn om te stranden terwijl het einde juist weer zo hoopvol doet vermoeden tussen de twee. De twee acteurs spelen het goed toch had ik het naar een uurtje wel gezien met het echtpaar terwijl ik toen nog een vol uur moest gaan. Naar anderhalf uur was ik dan ook behoorlijk aan zweten en zwoegen. Wat me opviel tijdens het kijken, was dat het geheel veel serieuzer was dan zijn vorige film. Daar was het allemaal wat luchtiger en speelser gebracht.
Niet alleen was de regisseur de schaar vergeten in de montage kamer maar deed er ook nog een vreemde soort muziek eronder. Een soort muziek dat hoort bij een epische film vol met veldslagen. Het klonk dan ook een beetje bizar tenzij het gewoon aan mij ligt. Dus geen film voor plezier meer eentje waarvoor je de tijd moet nemen om het op te nemen.

The Children of Huang Shi (2008)
Wat had ik ook kunnen verwachten van Roger Spottiswoode. Dat hij een diepgaand, correct stukje historie zou maken? Nee, een regisseur van middelmatige actiefilms en drama’s kon niet anders dan zichzelf overstijgen. Helaas deed hij dat niet en bleef ik achter in een moralistische oorlogsfilm waarbij de twee tortelduifjes in de hoofdrollen het schoonst eraf komen. Ik geloof best dat delen hiervan zijn gebaseerd op een waar gebeurd verhaal maar hoe het weer gebracht werd vond ik nou niet echt plezierig. Het probleem zit hem in het casten van de hoofdrollen Jonathan Rhys Meyers en Radha Mitchell. Ze waren schoner dan schoon terwijl de kinderen er ongewassen eruit zagen zoals dat hoort in een oorlogsfilm. Buiten dat, rollen ze hun tekst zo uit hun mouw zonder te beseffen wat ze zeggen. De tanden straalden naar AH tandpasta. De hoofden deden me denken uit een reclame van L’Oréal. De enige fatsoenlijke acterende was Yun-Fat Chow maar ja die betrap ik dan ook nooit op een slecht of middelmatig acteerwerk. Als je de acteurs even weg doet denken blijft voor de rest ook niet veel over, de film komt dan ook regelrecht uit de goten van Hollywood. Moed, overlevingsdrang, een held, gooi het allemaal maar in een grote soeppan en roeien maar. Jammer, dat dit waargebeurde verhaal van een tocht van meer dan 1000 kilometen met meer dan zestig kinderen niet vanuit het oogpunt van het kind werd gemaakt. Misschien dat ik me dan zou kunnen identificeren of ten minste zou meeleven.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat de Britse journalist George Hogg, waar het allemaal gebaseerd op is, van de film zou vinden. Waarschijnlijk niet veel goeds alhoewel je het tegenwoordig niet voor de 100% kunt zeggen. Dus een film die kant nog wal raakte en hopelijk dan ook weinig publiek zou trekken bij de release in de bioscopen. Geen filmhuis kans bij ons!

[Oudlid_X5]

Morgen de filmbeurs weer:

Om 10.30:
Happy-Go-Lucky (Mike Leigh)
In Memoria di Me (Saverio Costanzo)
Il y a longtemps que je t’aime (Phillippe Claudel)

Om 12.30

Be Kind rewind (Michel Gondry)
The Black Balloon (Elissa Down)
Tricks (Andrzej Jakimowski)

Om 15.00:

Tropa de Elite (Jose Padilha)
Un baiser s’il vous plait (Emmanuel Mouret)
The Trap ( klopka) (Srdan Golubovic)

[Earendil]

Wanneer is er weer een arthouse filmbeurs? Na Zaterdag dan

[Oudlid_X5]

31 Mei op een Zaterdag...!

[Earendil]

En waar?

[Oudlid_X5]

Den Bosch, Verkadefabriek op loopafstand van het perron.

[Oudlid_X5]

Zaterdag is het weer zover...

10.30
Le Fils De L’Epicier
Un Secret
La Leon

13.00
The Home Song Stories
Dialoque avec mon jardinier
Pudor

15.15
Estomago
The Fall
La Noche de los Girasoles

Zwart gedrukt de verlopige keuzes!:razz:

[Oudlid_X5]

1: Un Secret
2: Dialoque avec mon jardinier
3: La Noche de los Girasoles

Worden ze...

[Oudlid_X5]

Un secret (2007)
Van de regisseur van Garde à Vue beter bekend als de schrijver van Under Suspicion. Hoewel ik nog geen films van hem gezien had ging ik toch wel met grote verwachting de film tegemoet. Helaas was het grootste mankement van de film dat de regisseur teveel wou vertellen in een te korte tijdsduur. Hoe de Fransen er vervolgens erbij kwamen om deze te nomineren voor acht Césars is voor mij een grote vraag. Was er echt niets anders te nomineren vraag ik me af?

Het gaat zich allemaal om een groot familiegeheim dat helemaal niet echt schokkend of groot aankomt. Verder kun je dat geheim op een aantal facetten in het verhaal toepassen. Dus om nu te spreken dat ik op het puntje van me stoel zat, nou nee. Ik moet eerlijk bekennen dat ik totaal niet in de film kwam en dat had vooral te maken door het heen en weer springen in de tijd en het feit dat ik niet met een karakter kon meeleven. Verder vond ik de fragmenten van de Holocaust vrij storend omdat het in mijn ogen niets toevoegde tot het geheel. Naar een uur had ik het wel gezien en begon ik vrij snel achter elkaar te gapen alsof ik naar een goede nachtrust zomaar weer in slaap zou vallen. Dus een teleurstellend Frans filmpje waarbij ik te hoge verwachtingen had. 5.0

Dialogue avec mon jardinier (2007)

Conversations with My Gardener is een mooi, ontroerend kijkje van twee mannen met hun klasse verschil en hun kijk op de wereld. De één is naar de middelbare school door rijke afkomst schilder geworden terwijl de andere juist niet de school heeft kunnen afmaken door een geintje en dus meteen gaan werken bij de spoorwegen. Jaren later komen ze elkaar tegen doordat de schilder een tuinman zoekt. Drie keer raden wat er volgt. Dat betekent dat het geen verkeerde film is maar met een andere insteek was de voorspelbaarheid misschien doorbroken. Pluspunten voor de chemie tussen de twee, het sterke acteerwerk en de humor die ze bezitten en dan vooral de verschijning ‘’ van der Tuin’’ is er eentje die ik zal onthouden. Dus een aardige film die het vooral moet hebben van de twee hoofdpersonen en niet van de voorspelbaarheid en de ontknoping van het verhaal. 7.2

Noche de los girasoles, La (2006)

The Night of the Sunflowers is een interessant mozaiekfilm dat ook meteen het debuut is van Jorge Sánchez-Cabezudo. We volgen een geoloog Esteban die een grot moet onderzoeken op muurschilderingen, samen met zijn vriendin en een fotograaf doet hij de onderneming. Wanneer de mannen in de grot zitten wordt de vrouw buiten bruut verkracht. Aan de andere kant van de stad heb je twee ruziënde buren van behoorlijke leeftijd. Als de verkrachter vervolgens lijkt op één van de buren slaan de stoppen door bij Esteban. In het grote geheel zit er ook nog een verhaallijn van de verkrachter en een politieman die het een het ander doet waardoor de gemoederen alweer hoog oplopen.

Doe dit alles in een potje, hussel er eens goed mee en je krijgt een behoorlijk spannend maar vooral angstige climax. Dat wil niet zeggen dat ik het einde vrij goedkoop vond. Opeens krijgt elk verhaallijn een einde terwijl de verkrachter maar heel weinig aanbod komt in de film. Hoewel die verkrachter gewoon een familieman is met vrouw en kinderen waardoor het geheel een compleet ander dimensie krijgt.

Deze film moet je trouwens met niet teveel informatie ingaan. De informatie die ik hierboven vermeld is net genoeg om een beeld te krijgen van de film. Oftewel een zeer aardig debuut hoewel het tweede uur de regisseur wat meer de schaar mocht gebruiken. Want het politierapport vraagt teveel van de kijker. 6.9

[Oudlid_X5]

Opeens wordt het in Amersfoort gehouden Waarom zou ik niet weten...

Sterke titels dit keer...!

10.30
Lemon Tree
Mongol
Battle In Seattle

13.00
Elegy
Factory Girl
Cordero de Dios

15.00
The Air I Breathe
4:30
Grace is Gone

[Patrick van den Hul]

Van dat rijtje heb ik alleen The Air I Breathe gezien, die was niet echt bijzonder.

[Oudlid_X5]

Sjors neem ik mee van dit forum. Een kleine meeting dus...8)

Ik heb de volgende titels uitgekozen:

10.30
Mongol

13.00
Cordero de Dios

15.00
4:30

[Oudlid_X5]

Mongol (2007)

Mijn eerste film van de Russische cineast Sergei Bodrov beviel me uiterst goed. Waarbij de fotografie van de landschappen ademwegnemend was, de sterk aanwezige maar vooral inhoudelijke prachtige soundtrack plus dat de acteurs uitermate sterk hun rol vertolkten. Op het stroeve begin na had ik geen problemen met deze film en zal denk ik zeker in het filmhuiscircuit een hit worden. Dat ik deze film zal gaan programmen is zeker want hoe vaak zie je nog van dit soort films uit landen als Kazachstan, Rusland, of Mongolië. Dus heb je eens interesse in een buitenlandse historisch correcte (?) film die aardig vol zit met veldslagen, karakter ontwikkeling en visuele pracht dan moet je dit eens checken! 8.2

Cordero de Dios (2008 )

Het regiedebuut van Lucía Cedrón, dat de openingsfilm van het IFFR was dit jaar, is er eentje om in te lijsten. Niet alleen heeft zij geen compassie met de kijker maar ze stelt ze ook nog eens op de proef door niet alles kant-en-klaar aan te geven. Vooral de manier hoe heden en verleden door elkaar heen is verweeft zonder het gebruik van kaders of subkopjes. Daarbij spelen de acteurs vooral de dochter uiterst sterk hun rollen en krijg je een sterk beeld uit twee recente periodes van de Argentijnse geschiedenis. Lamb of God is een uiterst persoonlijke film waarbij een familie alles doet om elkaar te vergeven om vervolgens alles op de rails te krijgen. 7.6

4:30 (2005)

Het zichtbare probleem dat ik met deze film had was het feit dat we van droogkomische momenten naar hartverscheurend drama gegooid werden. En waarbij op het einde plots het doek valt en ik het gevoel had iets gemist te hebben. Dat wil niet zeggen dat de film meer dan aardig is alleen mocht het voor mij wel wat duidelijker. Tenzij ik gewoon niet goed genoeg opgelet heb of er verder niets meer inzat. We hebben te maken met een jongentje die alleen wordt achtergelaten door zijn moeder. Hij woont samen met een oom die nogal suïcidale trekjes heeft en ook nog eens niet de taal van de jongen beheerst. Contact lijkt alleen te ontstaan vanuit blikken uit de ogen van de twee. De vraag of er vriendschap ontstaat vind ik uiterst essentieel vooral vanwege het einde dat neigt naar een conclusie waar ik niet blij mee ben. Het einde leek voor mij wel redelijk surrealistisch en meer een beeldtaal van de gedachtegang van het jongetje. Denk aan die vrouwelijk armen waar naar hij verlangde of de sinaasappelen die hij plots kreeg. Plus het feit dat de oom gewoon de benen nam. Maar dit is puur wat ik ervan vind en eruit haalde. Al met al, een nogal onbevredigde film die neigt naar iets wat ik niet kan benoemen. 6.5

[Oudlid_X5]

Komende zaterdag de filmbeurs gewoon weer in Den Bosch...

10.30
Le Silence de Lorna (Zekers WETEN!)
Bonjour Sagan
Blind Date

13.00
VINYAN
Estomago
The Mourning forest (ZEKERS WETEN!)

15.15
Bottle Shock
Aanrijding in Moskou
Il Dolce E L’Amaro

[InfamousGeorge]

@ Verhoeven:

ik laat je vandaag of morgen even weten of ik meekan, nog geen idee of ik moet werken.

[Oudlid_X5]

Le Silence de Lorna (2008)
En alweer een sterk stukje sociaal drama van de Belgische broeders Dardenne. Dit keer het verhaal rondom Lorna die een snackbar wil openen. Hiertoe neemt ze deel aan een plan van de gangster Fabio, die haar wil laten trouwen met Claudio en daarna met een Russische maffioso. Om een tweede huwelijk mogelijk te maken moet Claudio echter vermoord worden. Claudio is een drugsverslaafde waarvoor Lorna gevoelens krijgt. Natuurlijk loopt alles anders dan ze hoopte en zal ze moeten vechten voor haar bestaan.

De meeste indruk maakte Jérémie Renier die we eerder al zagen in L’Enfant dit keer speelt hij een drugsverslaafde waarbij de aders op de armen en de afgevallen kilo’s prachtig vormgeeft in zijn vertolking. Intens en buitengewoon geloofwaardig, wie zagen we dat eerder doen?! Nieuwkomer Arta Dobroshi hoeft daar niet voor onder te doen. Ze laat dat vooral goed zien in één van de laatste scènes van de film. Ze probeert uit het duistere wereldje te stappen maar draait compleet door en rent in een vluchtpoging het bos in. De film eindigt met de vraagtekens of het ooit goed zal komen met haar.

Deze regisseurs hoeven echt niet onder te doen voor een Mike Leigh of een Ken Loach. Die met dezelfde thema’s en verhalen de mensen in de wereld bewuster proberen te maken. Hebben wij zo iemand maar in Nederland! 7.8

Mogari no mori (2007)
Het is moeilijk te bevatten wat The Mourning Forest niet allemaal met je doet. Het was dan ook één van de mooiste ervaringen in de bioscoop. Laatste keer dat ik een dergelijke speciale film gezien had moet ik toch wel refereren naar Stellet Licht die ik begin dit jaar zag op IFFR zag. Het is een film voor een heel beperkt groepje mensen.

De film doet met iedereen wat anders. Zo vond ik de scène met de verpleegster die de andere twee uitzwaaiden en ‘’Goede Reis’’ toewenste, heel speciaal. Alsof regisseuse Naomi Kawase het min of meer ook bedoelde voor de kijker. Goede reis en daar gaan we dan het bos in. Nog verder het bos in. Het rouwproces is begonnen. De camera registreert en gaat samen met de twee dieper het bos in. Menselijker dan dit kun je het niet krijgen.

Dat wil niet zeggen dat alles toegankelijk is. Je moet goed opletten ook al doet het soms aan als zeer trage Cinema. Zo zijn de karakters niet erg spraakzaam en beelden ze de emoties vooral uit. Of zoals de Zen meester (s)preekt in het begin van de film over dat leven voelen is en voelen leven is. Krachtig in al zijn eenvoud! 7.5

Il Dolce e l'amaro (2007)
Aardige maar niet altijd boeiende film. De film gaat over twintig jaar uit het dagelijkse leven van een Maffioso. De titel van de film slaat op de reis door het zoete en bittere bestaan van de hoofdpersoon die een foute keuze gemaakt heeft. Hoewel het allemaal heel leuk begint en genoeg humor in zich heeft strand het helaas in teveel nevenverhalen. Daarbij is het script niet helemaal fatsoenlijk uitgewerkt en zitten vooral naar het einde toe teveel plotgaten in de film. Gelukkig wordt er redelijk in geacteerd en vond ik de muziek ook wel wat hebben. Toch kon ik uit de film niet helemaal opmaken of het nu ging om een zuivere komedie of een drama. Al met al hink ik op twee benen en ziet de poster van de film er beter uit dan de film zelf. 6.0