Dream Theater live at Budakan

[Symphony X]

Om de thread weer een beetje te laten leven...

Wat vinden jullie van Octavarium?

[Jeroen D]

Ik vind Octavarium geweldig !
Het beste album sinds awake. Het zijn weer echte nummers ipv. instrumentaal machtsvertoon met daarom heen een nummer gebouwd
Ze blijven me toch elke keer weer verbazen door nu weer met zo'n geweldig album te komen. Vooral Panic Attack is werelds........wat een wreed nummer is dat zeg........elke keer als ik dat nummer hoor heb ik weer zin om m'n kamer te verbouwen

[Symphony X]

Ik vind Octavarium geweldig !
Het beste album sinds awake. Het zijn weer echte nummers ipv. instrumentaal machtsvertoon met daarom heen een nummer gebouwd
Ze blijven me toch elke keer weer verbazen door nu weer met zo'n geweldig album te komen. Vooral Panic Attack is werelds........wat een wreed nummer is dat zeg........elke keer als ik dat nummer hoor heb ik weer zin om m'n kamer te verbouwen

Ik vindt tot nu toe dit 1 van de slechtere albums, maar hoe vaker ik em luister hoe beter die wordt, maar dat heb ik bij elk album van hun :wink: .

Octavarium het nummer zelf is pas geweldig. Hij begint rustig, maar eenmaal op de helft barst het los :P .

Naar dat nummer kan ik wel elke dag luister(doe ik ook :P ).

Ja Panic Attack vindt ik zo'n nummer dat zo op Train Of Thought had kunnen staan :wink: , òok 1 van me favo nummers op de cd.

PS: Heb sinds gister me 2de t-shirt van DT :wink: , Scenes From A Memory t-shirt :P

[Metal Earth]

Hmm ik zou de dvd bijna aanschaffen, vanwege goede reacties van mensen. Maar nu ik de (zwakke) setlist zie, doe ik het toch maar niet.

The Human Equation is daarentegen een meesterwerk, een van de beste albums allertijden en deze keer stoor ik me niet aan Labrie.

Heeft iemand trouwens van Pain of Salvation gehoord? Naar mijn mening de beste band op deze aardbol. 8)

[Symphony X]

Hmm ik zou de dvd bijna aanschaffen, vanwege goede reacties van mensen. Maar nu ik de (zwakke) setlist zie, doe ik het toch maar niet.

The Human Equation is daarentegen een meesterwerk, een van de beste albums allertijden en deze keer stoor ik me niet aan Labrie.

Heeft iemand trouwens van Pain of Salvation gehoord? Naar mijn mening de beste band op deze aardbol.

Zwakke Setlist? Vind ik niet.

Nummers als This Dying Soul, Beyond This Life, The Test To Stumped Them All, Trail Of Tears om maar wat te noemen zijn geweldig.

Uiterraad ken ik Pain Of Salvation, heb er zelfs een cd van, maar zo geweldig vind ik die nou ook weer niet.

[Joost van Hoek]

Als ik dit zo lees moet ik m ook maar eens aanschaffen, ik heb nu metropolis liggen, is deze nieuwe beter? En die dubbel DVD, live in Japan/Once upon a lifetime? Is dat wat?

[Symphony X]

Als ik dit zo lees moet ik m ook maar eens aanschaffen, ik heb nu metropolis liggen, is deze nieuwe beter? En die dubbel DVD, live in Japan/Once upon a lifetime? Is dat wat?

Heb ze alledrie:

Live in Budokan
Metropolis Pt 1 Scenes From New York
Images & Words/Once In A Lifetime

En daarvan ik Live in Budokan toch echt de lekkerste :P .

Concert van 172 min. Top Setlist. Super geluid (5.1DD). 70 min aan extra's op disc 2.

En Images & Words/Once In A Lifetime kan ik ook wel aanraden. Supergeluid voor een gedateerde opname. Blijft de hele 4 uur boeien.

Videoclips van o.a Take The Time, Hollow Years, Another Day.

Veel live opnames van o.a: Metropolis PT 1, Learning To Live, Ytse Jam...

[Jeroen D]

Zwakke setlist ? Man, er staat geen zwak nummer op en de uitvoering van de nummers is werkelijk ongekend, zo goed. Deze DVD is 10 x zo goed als Metropolis, de vorige live DVD.

Pain of Salvation ken ik alles van, erg goed idd maar aan Dream Theater kan het niet tippen, ook niet kwa muzikanten.

[Eddy]

Ik heb nog een andere dvd van DT: When Dream And Day Reunite. Deze dvd is alleen via de website van YtseJam Records verkrijgbaar. Op de dvd staat alleen de toegift van een concert (6 maart 2004), maar bevat de integrale Dream And Day Unite plus de nummers To Live Forever en Metropolis pt 1. Op de laatste twee nummers doen oudgedienden Charlie Dominici en Derek Sherinian als gastspelers mee.

De dvd kent ook een aantal leuke extra's in de vorm van een audiocommentaar door de band, rehearsal & soundcheck footage en een documentaire van 70 minuten bestaande uit oude opnames uit de tijd van When Dream And Day Unite inclusief een aantal erg leuke live-opnames uit die tijd!

Meer info kan je vinden op YtseJam site.

[Metal Earth]

Zwakke setlist ? Man, er staat geen zwak nummer op en de uitvoering van de nummers is werkelijk ongekend, zo goed. Deze DVD is 10 x zo goed als Metropolis, de vorige live DVD.

Pain of Salvation ken ik alles van, erg goed idd maar aan Dream Theater kan het niet tippen, ook niet kwa muzikanten.

Als je Train of Thought en Six Degrees niet goed vindt, dan is het een zwakke setlist.

De muzikanten in Pain of Salvation zijn misschien technisch niet zo goed als die van DT, maar Daniel Gildenlow (zanger/gitarist/schrijver) heeft tien keer zo veel creativiteit dan iedereen van DT bij elkaar.

[Jeroen D]

De nummers van Six degrees en Train worden live zo goed neergezet dat het gewoon beter klinkt als op de CD zelf.

Daniel Gildenlow is idd. erg creatief. Toch lijken de CD's wel veel op elkaar kwa stijl. Remedy Lane vind het best. Hun laatste 'Be' kan me echt niet bekoren.
Live vind ik Pain of Salvation niet best. Ik heb ze 3 x gezien en meestal is het erg rommelig waardoor de nummers niet tot hun recht komen.
De enige 2 bands die ik net zo goed vind als Dream Theater zijn Rush en Fates Warning.

[Metal Earth]

De nummers van Six degrees en Train worden live zo goed neergezet dat het gewoon beter klinkt als op de CD zelf.

Daniel Gildenlow is idd. erg creatief. Toch lijken de CD's wel veel op elkaar kwa stijl. Remedy Lane vind het best. Hun laatste 'Be' kan me echt niet bekoren.
Live vind ik Pain of Salvation niet best. Ik heb ze 3 x gezien en meestal is het erg rommelig waardoor de nummers niet tot hun recht komen.
De enige 2 bands die ik net zo goed vind als Dream Theater zijn Rush en Fates Warning.

Dat ben ik met je oneens, de cd's lijken helemaal niet op elkaar, als je Entropia bijvoorbeeld vergelijkt met The Perfect Element, of Remedy Lane met BE, dan zie je een wereld van verschil. Dat vind ik nou juist het probleem met Dream Theater, alhoewel er wel een duidelijk verschil zit in de albums, hun stijl is altijd hetzelfde, ze expimenteren niet echt. Daarom was ik zo beniewd naar Train of Thought, omdat het toch wat meer metal te zijn, maar het bleek toch een beetje standaard DT te zijn, wat ik al duizend keer eerder heb gehoord.

Ik heb ze twee keer live gezien en ze zijn zonder twijfel de beste live band die ik heb gezien, inclusief Metallica, Dream Theater, Iron Maiden en Symphony X

[Symphony X]

Dat vind ik nou juist het probleem met Dream Theater, alhoewel er wel een duidelijk verschil zit in de albums, hun stijl is altijd hetzelfde, ze expimenteren niet echt. Daarom was ik zo beniewd naar Train of Thought, omdat het toch wat meer metal te zijn, maar het bleek toch een beetje standaard DT te zijn, wat ik al duizend keer eerder heb gehoord.

Vetgedrukt: Dat vind ik nou totaal niet, ik hoor groot verschil als ik bijvoorbeeld naar TOT luister, en daarna naar Six Degrees.

Standaard vind ik ze zeker niet.

Ik vindt Symphony X veel standaarder...

[Symphony X]

Ik luister trouwens ook Transatlantic/ Liquid Tension Experiment...

Side Projects van de bandleden.

Hoewel ik de eerstgenoemde niet zoveel luister(vind ik niet "heel" geweldig meer). Wel mooie DVD-uitvoering trouwens :wink: .

Vindt ik Liquid... helemaal geweldig, echt super instrumentale nummers zoals Paradigm Shift, Acid Rain en When The Water Breaks.

[Jeroen D]

Wat mij juist zo aantrekt in Dream Theater is juist ook dat ze nooit hetzelfde doen..............maar ach ja, iedereen beleeft muziek weer anders.
Liquid Tension Experiment ken ik ook...............de 1e CD werd in 1 week opgenomen en geschreven. De 2e geloof ik iets langer. Gewoon gekkenwerk............

[Symphony X]

Wat mij juist zo aantrekt in Dream Theater is juist ook dat ze nooit hetzelfde doen..............maar ach ja, iedereen beleeft muziek weer anders.
Liquid Tension Experiment ken ik ook...............de 1e CD werd in 1 week opgenomen en geschreven. De 2e geloof ik iets langer. Gewoon gekkenwerk............

In 1 week serieus?

Ja dat trekt bij zoveel mensen DT zo aan(including myself), dat ze nooit hetzelfde doen. Kan zo maanden naar 1 album luisteren, elke dag...

[Jeroen D]

Ja, ze hebben toen voor 1 week een studio gehuurd.
Alles geschreven en opgenomen in 1 week. Mixen is later gebeurd.
De 2e niet in 1 week maar dat kun je wel horen vind ik. De 1e is veel improvisatie/jammen. De 2e wat meer gecomponeert.
Het blijft verbazingwekkend........ :wink:

[Symphony X]

Zeker :wink:

Ik hoop trouwens wel dat het volgende album van Dream Theater weer wat harder wordt, Images & Words ala Scenes From A Memory.

Wat ook zo aantrekt bij DT is dat ze bij zowat elk album iets plukken uit het vorige album. Zoals het begin en eind.

Bij Root Of Evil hoor je zinnen als:

I can feel my body breaking
I can feel my body breaking
I'm ready to let it all go
I can feel my body shaking
Right down to the foundation
The root of it all

[Metal Earth]

Dat vind ik nou juist het probleem met Dream Theater, alhoewel er wel een duidelijk verschil zit in de albums, hun stijl is altijd hetzelfde, ze expimenteren niet echt. Daarom was ik zo beniewd naar Train of Thought, omdat het toch wat meer metal te zijn, maar het bleek toch een beetje standaard DT te zijn, wat ik al duizend keer eerder heb gehoord.

Vetgedrukt: Dat vind ik nou totaal niet, ik hoor groot verschil als ik bijvoorbeeld naar TOT luister, en daarna naar Six Degrees.

Standaard vind ik ze zeker niet.

Ik vindt Symphony X veel standaarder...

Ja er is zeker wel verschil, maar ik kan het moeilijk uitleggen, de structuur van de nummers is naar mijn mening altijd hetzelfde. Ook proberen ze te vaak te technisch te zijn, wat erg irritant is.

Symphony X is nog eentoniger idd.

[Ednolb]

Zeker :wink:

Wat ook zo aantrekt bij DT is dat ze bij zowat elk album iets plukken uit het vorige album. Zoals het begin en eind.

Bij Root Of Evil hoor je zinnen als:

I can feel my body breaking
I can feel my body breaking
I'm ready to let it all go
I can feel my body shaking
Right down to the foundation
The root of it all

Euh ja, dat is ook logisch als je weet dat The Root of All Evil deel uit maakt van een tot nu toe onafgewerkt opus over de 12 stappen van de AA. Het eerste deel is The Glass Prison en het tweede deel is This Dying Soul. Verwacht op het volgende album het (waarschijnlijk) laatste deel. Logisch dat ze er dan verwijzingen naar die voorgaande nummers verwerken (lees je lyrics er maar op na).

[Daniel1974]

Ik stam als fan al uit de tijd van Images & Words. En ik moet zeggen dat dit een van hun beste albums vind. Dit komt met name door het laatste nummer 'Learning To Live'. Dat moet wel een van de meest meesterlijke symfonische rocknummers zijn die ooit gemaakt is. En naar zeggen heeft de band alleen aan dit nummer al 3 maand gewerkt. Het resultaat mag er zijn. Zij vervolgden met Awake, een paar ongelofelijke kwijlnummers. De Mirror, Lie, Voices en zoals hierboven absoluut terecht Space-Dye-Vest. De homage van Kevin Moore aan zichzelf. Omdat kevin wegging ging voor mijn gevoel de emotie ook direct bergafwaarts. Ook al bleek dat nog niet uit A Change Of Seasons (Nog zo'n nummer, waar de band tot grote hoogten komt). Maar dat zal voornamelijk hebben gelegen aan het feit dat dit nummer al erg lang op de plank was blijven liggen. Daarna kwam Falling Into Infinty. Lang wachten, maar waarvoor ? Het ging hier bergafwaards. Dit was wel de eerste keer dat ik DT de eerste keer live zag. En og La Brie hier even de show steelde toen hij even alle remmen los gooide met The Killing Hand, (luister ook maar op Live at Marquee). Het vervolg was er een van het aller allerhoogste niveau, namelijk met Scenes From a Memory, de enige plaat die zich kan meten met Images & Words. Six Degrees, en helemaal bij Train of Thoughts, ben ik de weg al lang kwijtgeraakt. De hard, te stevig als symfoliefhebber. De DVD kon mij dan ook totaal niet bekoren en is voor mijn gevoel dan ook compleet overbodig, omdat het oude werk compleet genegeerd wordt. Octavarium, zeker het laatste nummer was even weer vanouds.

In vergelijking tot de Scenes From New York DVD is Live At Budakom, misschien kwalitatief beter, omdat het wel 5.1 heeft, maar de setlist kan er never niet aan tippen.

[Daniel1974]

Als bands als Saga, Rush & Pain Of Salvation worden genoemd. Moeten de heren maar eens luisteren naar Flower Kings, Anekdoten, Landberk, Kaipa, I.Q, Porcupine Tree, Pendragon, Marillion, Galahad, Quidam & Spocks Beard.

[Jeroen D]

Alle bands die jij noemt ken ik maar Dream Theater is toch wel heel anders dan die bands vind ik.

Porcupine Tree vind ik geweldig. Vooral de laatste 2 cd's (in absentia en deadwing) zijn gewoon briljant.
Spock's Beard vond ik altijd te gek, maar nu Neal Morse is vertrokken is het helaas niets meer.

[Metal Earth]

Ik stam als fan al uit de tijd van Images & Words. En ik moet zeggen dat dit een van hun beste albums vind. Dit komt met name door het laatste nummer 'Learning To Live'. Dat moet wel een van de meest meesterlijke symfonische rocknummers zijn die ooit gemaakt is. En naar zeggen heeft de band alleen aan dit nummer al 3 maand gewerkt. Het resultaat mag er zijn. Zij vervolgden met Awake, een paar ongelofelijke kwijlnummers. De Mirror, Lie, Voices en zoals hierboven absoluut terecht Space-Dye-Vest. De homage van Kevin Moore aan zichzelf. Omdat kevin wegging ging voor mijn gevoel de emotie ook direct bergafwaarts. Ook al bleek dat nog niet uit A Change Of Seasons (Nog zo'n nummer, waar de band tot grote hoogten komt). Maar dat zal voornamelijk hebben gelegen aan het feit dat dit nummer al erg lang op de plank was blijven liggen. Daarna kwam Falling Into Infinty. Lang wachten, maar waarvoor ? Het ging hier bergafwaards. Dit was wel de eerste keer dat ik DT de eerste keer live zag. En og La Brie hier even de show steelde toen hij even alle remmen los gooide met The Killing Hand, (luister ook maar op Live at Marquee). Het vervolg was er een van het aller allerhoogste niveau, namelijk met Scenes From a Memory, de enige plaat die zich kan meten met Images & Words. Six Degrees, en helemaal bij Train of Thoughts, ben ik de weg al lang kwijtgeraakt. De hard, te stevig als symfoliefhebber. De DVD kon mij dan ook totaal niet bekoren en is voor mijn gevoel dan ook compleet overbodig, omdat het oude werk compleet genegeerd wordt. Octavarium, zeker het laatste nummer was even weer vanouds.

In vergelijking tot de Scenes From New York DVD is Live At Budakom, misschien kwalitatief beter, omdat het wel 5.1 heeft, maar de setlist kan er never niet aan tippen.

Space Dye Vest is een van de beste nummers ooit.

[Kars]

Ik hoop trouwens wel dat het volgende album van Dream Theater weer wat harder wordt, Images & Words ala Scenes From A Memory.

Dus jij wilt zeggen dat je Octavarium en Train of Thougt niet hard genoeg vindt?

Nou voor my geldt juist het tegenovergestelde, wat mij betreft mogen ze weer wat meer de kant van de traditionele progrock (Yes, ELP, of, wat helemaal fantastisch zou zijn, Van Der Graaf Generator) op, want ze gaan nu toch wel een een beetje te ver de Nu-Metal/Thrash-Metal kant op. De hiervoor genoemde albums vind ik erg sterk, maar veel verder moeten ze niet gaan.