Heb de film vrijdag op tv gezien. Zoals iemand boven mij al zei, het is niet alsof je naar een film kijkt. Je kijkt mee in een Japans huishouden. Die kinderen waren echt geweldig, met name die jongen die Akira speelde. Dit is zo'n film die ik nooit KAN vergeten, vanwege de indruk die het achterlaat.
Ik vond een heleboel scenes bijzonder, zoals de scene waarin [spoiler:7fe0409c92]Yuki Akira z'n trui niet losliet van angst, nadat die meneer aan de deur was geweest. Yuki's trillerige en angstige uitdrukking en Akira's realisatie dat hij zijn familie niet moet verwaarlozen[/spoiler:7fe0409c92]. Can scenes get any better than this?
Ik krijg het over m'n hart om de film ook maar een tiende punt minder dan een 10 te geven! :wink: