Brokeback Mountain - Ang Lee

[Cor H.]

Bedankt.
Beetje vergelijkbaar met Alexander?

Dan wil ik wel een poging wagen om hem eens een keer te zien.

[maikel_1981]

Tenslotte draagt de filmtechnische kant van de film enorm bij tot de kracht ervan. Rodrigo Prieto, die ook al (onder andere) 'Alexander' van een majesteuze cinematografie voorzag, maakt van de film, in samenspel met een ijzersterke production design, een visuele parel. De film ziet er werkelijk fantastisch uit en op zijn sterkste momenten weten Lee en Prieto de meest simpele dingen als een kudde schapen of een vuurwerkspektakel te verheffen tot kunstzinnige poezie. Het shot van Ledger tegen een achtergrond van knallend vuurwerk behoort tot het mooiste en meest ontroerende wat ik in lange tijd gezien heb, en niet alleen omdat het mooi is, maar ook omdat het, door middel van visuele poezie, veel meer weet te vertellen dan woorden ooit zouden kunnen. Prachtig!

Ik ga me verder niet meer inhoudelijk over deze film uitlaten, maar opmerkingen als bovenstaande geven perfect het verschil weer tussen jou en mij. Als de cinematografie in Brokeback Mountain 'majestueus' genoemd wordt, houdt het voor mij allemaal op. Brokeback Mountain bevat geen seconde van creatieve cinematografie. Ja, het is technisch in orde, maar wat zegt dat? Mij persoonlijk zegt dat totaal niets. Er zit namelijk geen greintje creativiteit in. Mooie plaatjes staan niet gelijk aan mooie cinematografie. Een visueel sterke film doet dingen die opmerkelijk zijn, die het verhaal ondersteunen, die een eigen wereld creeeren. BM doet niets van dat al. In het begin zijn het quasi-poetische beelden die mij enkel aan Bob Ross deden denken en aan niets anders. Ik vind het allemaal prima als mensen dit mooie cinematografie vinden, maar dat is dus wel de kern van vele discussies die ik hier gevoerd heb, want voor mij heeft het niets indrukwekkends, maar dan ook werkelijk niets. Ik had al veel vaker dit vermoeden, een vermoeden wat ik nimmer eerder heb uitgesproken, maar nu wel doe. Dergelijke middelmatige mainstream werkjes tot meesterwerk uitroepen gaat mij namelijk vijf stappen te ver. Dat is een onoverbrugbare kloof die nooit gedicht zal worden. Allemaal niet erg, ieder zo zijn ding. Maar ik denk wel dat dit besef vele onnodige 'discussies' kan voorkomen in de toekomst. Het zijn namelijk geen discussies. Onze ideeen over wat een goede film is liggen namelijk veel te ver uit elkaar om ooit tot een zinvolle discussie te komen.

[Nandor]

Het zijn namelijk geen discussies.

Mooi dat je dat éindelijk door hebt.

[maikel_1981]

Het zijn namelijk geen discussies.

Mooi dat je dat éindelijk door hebt.

Toch jammer dat ik er iets anders mee bedoel dan jij.

[spielberg_rules]

Tenslotte draagt de filmtechnische kant van de film enorm bij tot de kracht ervan. Rodrigo Prieto, die ook al (onder andere) 'Alexander' van een majesteuze cinematografie voorzag, maakt van de film, in samenspel met een ijzersterke production design, een visuele parel. De film ziet er werkelijk fantastisch uit en op zijn sterkste momenten weten Lee en Prieto de meest simpele dingen als een kudde schapen of een vuurwerkspektakel te verheffen tot kunstzinnige poezie. Het shot van Ledger tegen een achtergrond van knallend vuurwerk behoort tot het mooiste en meest ontroerende wat ik in lange tijd gezien heb, en niet alleen omdat het mooi is, maar ook omdat het, door middel van visuele poezie, veel meer weet te vertellen dan woorden ooit zouden kunnen. Prachtig!

Ik ga me verder niet meer inhoudelijk over deze film uitlaten, maar opmerkingen als bovenstaande geven perfect het verschil weer tussen jou en mij. Als de cinematografie in Brokeback Mountain 'majestueus' genoemd wordt, houdt het voor mij allemaal op. Brokeback Mountain bevat geen seconde van creatieve cinematografie. Ja, het is technisch in orde, maar wat zegt dat? Mij persoonlijk zegt dat totaal niets. Er zit namelijk geen greintje creativiteit in. Mooie plaatjes staan niet gelijk aan mooie cinematografie. Een visueel sterke film doet dingen die opmerkelijk zijn, die het verhaal ondersteunen, die een eigen wereld creeeren. BM doet niets van dat al. In het begin zijn het quasi-poetische beelden die mij enkel aan Bob Ross deden denken en aan niets anders. Ik vind het allemaal prima als mensen dit mooie cinematografie vinden, maar dat is dus wel de kern van vele discussies die ik hier gevoerd heb, want voor mij heeft het niets indrukwekkends, maar dan ook werkelijk niets. Ik had al veel vaker dit vermoeden, een vermoeden wat ik nimmer eerder heb uitgesproken, maar nu wel doe. Dergelijke middelmatige mainstream werkjes tot meesterwerk uitroepen gaat mij namelijk vijf stappen te ver. Dat is een onoverbrugbare kloof die nooit gedicht zal worden. Allemaal niet erg, ieder zo zijn ding. Maar ik denk wel dat dit besef vele onnodige 'discussies' kan voorkomen in de toekomst. Het zijn namelijk geen discussies. Onze ideeen over wat een goede film is liggen namelijk veel te ver uit elkaar om ooit tot een zinvolle discussie te komen.

Jammer dat je een dergelijke houding aanneemt, want ik vond dat de discussies wel degelijk over iets gingen. Een zinvolle discussie kan volgens mij enkel ontstaan wanneer meningen van elkaar verschillen. Zoals ik al eerder aanhaalde, denk ik dat wij over een heleboel films ook hetzelfde denken, maar die komen nooit aan bod, omdat het geen discussie oplevert. Wanneer uiteenlopende meningen echter goed worden onderbouwd, levert dit volgens mij wel een zinvolle discussie op.

Ik constateer nu echter wel dat je een bepaalde soort visie weer verwerpt omdat het niet aansluit bij je mening. Ik begrijp jou mening, en hoewel ik die mening niet deel, verwerp ik hem niet als onzin. Jij spreekt van een onoverbrugbare kloof, maar dit is volgens mij eigen aan het gegeven van een discussie.
Inhoudelijk vind ik dat je jezelf tegenspreekt. Je stelt dat de cinematografie niets voorstelt, maar op basis van die gedachtegang kun je volgens mij elke western verwerpen. Ten tweede stel je dat een cinematografie opmerkelijk moet zijn, het verhaal moet ondersteunen en een eigen wereld moet creeeren. Volgens mij doet de cinematografie van deze film al die dingen. Het is, toegegeven, niet heel experimenteel of vernieuwend, maar dat zou in een film als deze (en in zo goed als elke western) ook erg ongepast zijn. Ander voorbeeld is de cinematografie van 'Million Dollar Baby', heel minimalistisch maar in zijn minimalisme de film perfect ondersteunend.

Volgens mij zijn de discussies dus verre van zinloos, en met je stelling impliceer je dat het aan mij, en al die (wel degelijk) filmkenners wereldwijd ligt. Je stelling 'middelmatige mainstreamwerkjes tot meesterwerk uitroepen' impliceert al dat al die filmkenners/filmmakers die de film geweldig vonden, geen kennis van zaken hebben en de plank volledig mis slaan. Met die attitude wordt een discussie inderdaad zinloos. Verschillende meningen die goed onderbouwd zijn, zoals bijvoorbeeld jouw oorspronkelijke recensies van 'Munich' en 'Brokeback Mountain', kunnen volgens mij enkel en alleen leiden tot zinvolle discussies, ook al is men het niet met elkaar eens. But again: dat is net wat een discussie tot een discussie maakt...

[spielberg_rules]

Een recensie van Focus Knack, dat regelmatig bol staat van de zichzelf verheerlijkende filmkenners. Ik ben het meer dan eens niet met ze eens, maar hun recensies lees ik altijd, omdat ze wel degelijk kennis hebben van film en er zinnige dingen over te vertellen hebben. En het maakt niet uit bij welke mening de geposte recensies nu aansluiten, zinvol zijn ze altijd. Deze onderstaande recensie verwoordt exact hoe ik over 'Brokeback Mountain' denk, alleen dan knapper en bondiger geschreven :wink: .

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Brokeback Mountain ****
Cowboyliefde. 'Brokeback Mountain', oorspronkelijk een kortverhaal over twee homoseksuele cowboys, wordt in de sublieme regie van Ang Lee een elegisch liefdesgedicht.

Brokeback Mountain ****
ANG LEE

MET HEATH LEDGER, JAKE GYLLENHAAL,

MICHELLE WILLIAMS, ANNE HATHAWAY, RANDY QUAID

Ongetwijfeld zal Brokeback Mountain straks in de filmannalen worden bijgezet als de eerste échte 'gay-western', maar daarmee wordt de alom gefêteerde film (een Gouden Leeuw, vier Golden Globes en acht oscarnominaties) van Ang Lee eigenlijk tekortgedaan. De revisionistische neo-western van de veelzijdige Taiwanese regisseur is immers een wondermooie instant klassieker over verboden verlangens en verdoemde liefde - en dat is heel wat universeler dan zijn betuttelende gay-classificatie doet vermoeden.

Centraal in de tot epische lyriek uitvergrote adaptatie van Annie Proulx' gelijknamige kortverhaal, staan cowboy-minnaars Ennis Del Mar (Heath Ledger) en Jack Twist (Jake Gyllenhaal - zie foto): de één een zwijgzame boerenzoon, de ander een extraverte outcast. Beiden ontmoeten elkaar begin jaren zestig, wanneer ze als jonge schapenhoeders samen de zomer doorbrengen op de ruwe hoogvlaktes van Wyoming. Veel romantiek zou daar niet in de lucht mogen hangen: zowel Ennis als Jack zijn grootgebracht met een aartsconservatief ethos, het ruige cowboyleven laat sowieso weinig amoureuze verzuchtingen toe en de seksuele revolutie is nog lang niet tot in het Amerikaanse hinterland doorgedrongen. Toch duiken de twee na een opwelling van onbenoemde begeerte (het woord 'homoseksualiteit' krijgen ze geeneens over hun lippen) in elkaars schoot - een scène die door Lee even brutaal als oprecht wordt in beeld gezet. Vanaf dat moment wordt hun leven een tragische odyssee langs conflicterende emoties, liefdeloze heterohuwelijken en heimelijke afspraakjes, een ruim twee decennia omspannende dooltocht die evenwel zonder catharsis blijft. Wanneer Ennis in de hartverscheurende slotscène het bezoek krijgt van zijn inmiddels volwassen dochter schiet nog slechts een doffe schim over van de stoere cowboy. Het leven is duidelijk bikkelhard, daar in Wyoming, waar mannen van oudsher op de grond spuwen en vrouwen aan de haard hangen.

Terwijl je Ennis, subtiel vertolkt door een chronisch mompelende Heath Ledger, voor je ogen ziet opbranden door een allesverslindende liefde die hij als boerenknul geeneens kan benoemen, leiden Lee en zijn briljante cameraman Rodrigo Prieto (Amores Perros, 21 Grams) ook formeel zijn onafwendbare ondergang in. De idyllische Marlboro Man-iconografie en de weidse John Ford-tableaus uit het eerste deel worden naarmate het verhaal vordert, ingeruild voor claustrofobische huis-, tuin- en keukensettings. Het melancholieke orgelpunt is de trieste aanblik van Ennis voor zijn sjofele caravan: een misfit die door vrouw, mores, milieu en topografie naar de periferie van de Amerikaanse Droom is verdreven.

Wat Brokeback Mountain zo bijzonder maakt, is dan ook niet zozeer het taboedoorbrekende onderwerp als wel de intens cinematografische, haast contemplatieve manier waarop Ang Lee vorm en inhoud doet samensmelten. Let in dat verband trouwens ook maar eens op de talloze pillow-shots, de repetitieve klankband (met de mooie score van Gustavo Santaolalla) en de sprekende pauzes; classicistische stijlmiddelen waarmee Lee deze even uitgepuurde als ontroerende romance sublimeert tot een elegisch liefdesgedicht en waarmee hij zichzelf nog maar eens (herinner u Sense and Sensibility, Crouching Tiger, Hidden Dragon en ander fraais) subtiel profileert als een hypergetalenteerde kameleon. John Wayne krijgt allicht een postume hartaanval, u een bloedmooie neowestern waar de stille tragiek van afdruipt.

Dave Mestdach (Focus Knack)

[maikel_1981]

Jammer dat je een dergelijke houding aanneemt, want ik vond dat de discussies wel degelijk over iets gingen. Een zinvolle discussie kan volgens mij enkel ontstaan wanneer meningen van elkaar verschillen. Zoals ik al eerder aanhaalde, denk ik dat wij over een heleboel films ook hetzelfde denken, maar die komen nooit aan bod, omdat het geen discussie oplevert. Wanneer uiteenlopende meningen echter goed worden onderbouwd, levert dit volgens mij wel een zinvolle discussie op.

Ik constateer nu echter wel dat je een bepaalde soort visie weer verwerpt omdat het niet aansluit bij je mening. Ik begrijp jou mening, en hoewel ik die mening niet deel, verwerp ik hem niet als onzin. Jij spreekt van een onoverbrugbare kloof, maar dit is volgens mij eigen aan het gegeven van een discussie.

Natuurlijk kan een discussie enkel ontstaan wanneer meningen verschillen. Ik vind het ook helemaal niet erg dat jij een andere mening toegedaan bent dan ik. Het is alleen het probleem dat de kloof onoverbrugbaar is: jouw mening en idee over wat een goede film is, is onverenigbaar met mijn idee over wat een goede film is. Natuurlijk verwerp ik daarbij jouw mening, anders zou ik het er wel mee eens zijn. Ik heb heb echter nergens onzin genoemd. Gewoon anders.

Inhoudelijk vind ik dat je jezelf tegenspreekt. Je stelt dat de cinematografie niets voorstelt, maar op basis van die gedachtegang kun je volgens mij elke western verwerpen.

Kom kom, dat is natuurlijk niet waar. De westerns van John Ford om maar iets te noemen zijn visueel vaak overdonderend. Sterker nog, een van Ford's minst bekende en meest experimentele films, '7 Women' staat in de top 10 van Fred Camper, een van de grootste advocaten van avant-garde film, die alle films die visueel niets te bieden hebben (en BM zou daartoe behoren als Camper hem gezien zou hebben) beschouwt als een belediging voor zijn intelligentie.

Ten tweede stel je dat een cinematografie opmerkelijk moet zijn, het verhaal moet ondersteunen en een eigen wereld moet creeeren. Volgens mij doet de cinematografie van deze film al die dingen. Het is, toegegeven, niet heel experimenteel of vernieuwend, maar dat zou in een film als deze (en in zo goed als elke western) ook erg ongepast zijn.

Nee dus. BM is visueel gezien gewoon oersaai. Dat dit beter bij het verhaal zou passen dan een Brakhage achtige stijl is misschien waar (maar zeker niet altijd, zie Ford hierboven en sommige westerns van Anthony Mann (die ik nog moet zien) schijnen tot de meest experimentele films van hun tijd te horen). Maar afgezien daarvan, stel dat je gelijk hebt dat een western nooit visueel vernieuwend of interessant kan zijn, dan moet je dat ook niet aan BM toeschrijven. De cinematografie wordt majestueus, prachtig en weet ik allemaal genoemd. Dat is het dus in mijn ogen gewoon niet en in jouw ogen blijkbaar ook niet echt, want een western is visueel volgens jou altijd sober (ik parafraseer).

Ander voorbeeld is de cinematografie van 'Million Dollar Baby', heel minimalistisch maar in zijn minimalisme de film perfect ondersteunend.

Ik vond MDB verre van minimalistisch (Tsai ming-liang is minimalistisch), maar afgezien van welk label je er op plakt, ik vond MDB visueel gezien zeer pakkend. Gewoon omdat het een eigen smoel heeft, een smoel die Clint Eastwood al in Mystic River tentoon spreidde.

Volgens mij zijn de discussies dus verre van zinloos, en met je stelling impliceer je dat het aan mij, en al die (wel degelijk) filmkenners wereldwijd ligt. Je stelling 'middelmatige mainstreamwerkjes tot meesterwerk uitroepen' impliceert al dat al die filmkenners/filmmakers die de film geweldig vonden, geen kennis van zaken hebben en de plank volledig mis slaan. Met die attitude wordt een discussie inderdaad zinloos. Verschillende meningen die goed onderbouwd zijn, zoals bijvoorbeeld jouw oorspronkelijke recensies van 'Munich' en 'Brokeback Mountain', kunnen volgens mij enkel en alleen leiden tot zinvolle discussies, ook al is men het niet met elkaar eens. But again: dat is net wat een discussie tot een discussie maakt...

Ik impliceer niet dat het aan jou en alle mainstream filmkenners ligt. Het ligt aan niemand. Jij en alle mainstream filmkenners hebben gewoon een ander concept van een meesterwerk, een concept dat veel meer gericht is op narratieve film. Ik ben feitelijk maar zeer matig geinteresseerd in narratieve film. En ja, ik denk dat alle filmkenners en filmmakers die BM geweldig vinden de plank volledig mis slaan, dat lijkt me duidelijk. Maar ook dit is weer ingegeven door een ander concept van interessante cinema. Ik ben ook totaal niet geinteresseerd in alle filmkenners en filmmakers die een film als BM geweldig vinden. Ik heb meerdere malen het begrip mainstream op deze mensen geplakt en niet zonder reden: dat is wat ze zijn en waar ze over schrijven. Dat is totaal niet denigrerend bedoeld, het is gewoon een verschil in attitude. Je hebt filmkenners die schrijven over Ron Howard en je hebt filmkenners die schrijven over Hou hsaio-hsien. De een is niet beter dan de andere, maar gewoon anders. En ik hoor nu eenmaal bij die andere groep, een groep die (net als ik) er andere ideeen op na houdt. Ieder zijn eigen ding.

En dat leidt me ook tot een laatste punt, namelijk dat ik er zeer sterk over denk om sowieso te stoppen met posten op dit forum. Ik voel me al enkele weken niet op mijn gemak hier en ik vind hier ook gewoon niet wat ik zoek. Dat ligt niet aan mij of aan de mensen hier, het is gewoon een kwestie van een andere invalshoek en benadering als het om cinema gaat. En ik vind hier gewoon te weinig mensen die een vergelijkbare houding hebben. No hard feelings, het is gewoon een conclusie die ik getrokken heb. Dat je het even weet :wink:

[Paul H.]

En dat leidt me ook tot een laatste punt, namelijk dat ik er zeer sterk over denk om sowieso te stoppen met posten op dit forum.

Ik heb de film nog niet gezien dus daar kan ik niks over zeggen en hoewel ik het soms met je oneens ben lees ik je posts met veel plezier zowel van jouw als Spielburg_rules... dussuh... blijf nog maar even...

[Dennis Kuijper]

En dat leidt me ook tot een laatste punt, namelijk dat ik er zeer sterk over denk om sowieso te stoppen met posten op dit forum.

Ik heb de film nog niet gezien dus daar kan ik niks over zeggen en hoewel ik het soms met je oneens ben lees ik je posts met veel plezier zowel van jouw als Spielburg_rules... dussuh... blijf nog maar even...

Precies,we zijn het niet altijd met elkaar eens,maar smaken verschillen gewoon,toch kan je er met elkaar wel over discusseren,je kan altijd iets oppikken van een ander wat jij misschien niet zag of door een mening van een ander,anders naar een bepaalde scene gaat kijken om maar enkele voorbeelden te noemen.

[BDB]

De Paul de Leeuw-versie die deze avond bij Mooi Weer De Leeuw te zien was, vond ik ook erg goed. Sky is een topacteur.

[TheGodfather]

De Paul de Leeuw-versie die deze avond bij Mooi Weer De Leeuw te zien was, vond ik ook erg goed. Sky is een topacteur.

dat was echt geweldig

[Dennis Kuijper]

De Paul de Leeuw-versie die deze avond bij Mooi Weer De Leeuw te zien was, vond ik ook erg goed. Sky is een topacteur.

dat was echt geweldig

Nu snap ik maikel_1981,hij kreeg deze voorgeschoteld in de film :wink:

[TheGodfather]

De Paul de Leeuw-versie die deze avond bij Mooi Weer De Leeuw te zien was, vond ik ook erg goed. Sky is een topacteur.

dat was echt geweldig

Nu snap ik maikel_1981,hij kreeg deze voorgeschoteld in de film :wink:

dan heeft ie iig. wel nog kunnen lachen
Dat was met de bios versie niet t geval :P

[jasmin1]

ik snap er echt niets van, al dat hype voor deze film ik zal niet zeggen dat ie slecht is, maar ik had er veel meer van verwacht daarom ook ben ik erg blij dat crasch de oscar voor beste film gewonnen heeft, die film sprak me veel meer aan

[starbuck]

Voor diegenen die niet zoveel tijd hebben, de konijnen zijn weer terug

brokeback mountain

in dertig seconden.

[abyssus]

Voor diegenen die niet zoveel tijd hebben, de konijnen zijn weer terug

brokeback mountain

in dertig seconden.

whaaaa! very funny..

[TheGodfather]

Voor diegenen die niet zoveel tijd hebben, de konijnen zijn weer terug

brokeback mountain

in dertig seconden.

geweldig

[jasmin1]

[quote="TheGodfather"]

Voor diegenen die niet zoveel tijd hebben, de konijnen zijn weer terug

brokeback mountain

in dertig seconden.

haha prachtig

[spielberg_rules]

Twee opmerkingen omtrent deze film.

Ten eerste is Ang Lee door de Chinese pers uitgeroepen tot nationale held, terwijl de film er ironisch genoeg niet vertoond mag worden. Toch schijnt de film op de illegale markt geweldig te draaien, wat het 'maatschappelijk belang' (nadrukkelijk tussen aanhalingstekens) van deze film goed onderstreept.

Ten tweede was er gisteren een reportage op canvas, gemaakt naar aanleiding van het kritische en commerciele succes van de film. Het ging over de gay-community/gay-cowboys in Dallas (Texas). Hoewel er eindelijk sprake is van een zekere community, was het toch onthutsend om te zien hoe de mens in de straat daar over homoseksualiteit denkt. Het maakt eens te meer duidelijk dat 'Brokeback Mountain' wel degelijk een actuele film is.

Tenslotte nog even iets over de film zelf, want die blijft (na meer dan een week) in mijn hoofd rondspoken: de beelden, het verhaal, de personages/acteurs. Het is een geweldige film...

[Menno Hagendoorn]

Voor diegenen die niet zoveel tijd hebben, de konijnen zijn weer terug

brokeback mountain

in dertig seconden.

Heerlijk!!

[FrankyD]

Als homo konijn vind ik dit een erg beledigend filmpje.
:wink:

[Menno Hagendoorn]

Als homo konijn vind ik dit een erg beledigend filmpje.
:wink:

oh no.... not again!!! :wink:

[King Eidilleg]

Tenslotte nog even iets over de film zelf, want die blijft (na meer dan een week) in mijn hoofd rondspoken: de beelden, het verhaal, de personages/acteurs. Het is een geweldige film...

Ik dacht al dat ik de enige was.... Afgelopen zaterdag gezien en het is meteen één van mijn favoriete films geworden. Prachtig

[FrankyD]

Je bent niet de enige, vond het inderdaad een prachtige, ontroerende film. Het overkomt mij maar zelden dat ik in de bioscoop zelf tot tranen toe geroerd wordt, dus een hele prestatie! Twee weken geleden gezien, en wil er zeker nog eens naartoe!

[chrestomancy]

bwa, alhoewel ik hem goed vond moet ge toch wel zeggen dat hij toch een tikkeltje langdradig is he, en zeker in begin nogal traag op gang komt