Welke DVD heb je net gekeken? (6)

[Pascal Heister]

Mannaja (1977)



Bikkelharde western met enkele hele mooie scenes. Karakter van Blade is goed neergezet en je geniet er de hele film van. De soundtrack is ook erg goed.

Cijfer: 7,5

[Lex v/d Moolen]

The Legend of Bagger Vance (Redford, 2000)
Rannulph Junuh (Matt Damon) keert na de oorlog terug naar zijn geboorteplaats Savannah, waar hij grote faam verwierf als golfkampioen. Zijn belevenissen in de oorlog maakten hem tot een gedesillusioneerd man. Hij zondert zich bewust af van de buitenwereld.
Wanneer Rannulphs jeugdliefde Adele Invergordon (Charlize Theron) vele jaren later een benefiet-golftoernooi organiseert om het door de Grote Depressie getroffen stadje weer nieuw leven in te blazen, stemt Rannulph met veel tegenzin in om de eer van zijn thuisstad te verdedigen. Tot ieders teleurstelling blijkt al snel dat hij zn talenten heeft verloren!
Tot plotseling, als uit het niets de mysterieuze caddy, Bagger Vance (Will Smith), verschijnt. Onder zijn hoede lijkt Rannulph zn vaardigheden te herwinnen en weer zin in het leven te krijgen. Hij ontdekt tevens dat zijn grote liefde, Adele, nog altijd op hem wacht...

Best een mooi verhaal, al is het wel redelijk voorspelbaar. Mooie shots van het golfen en de prachtige natuur. Golfers Hagen en Jones hebben wel degelijk bestaan en zijn legendes uit die tijd. De rest van het verhaal is er omheen gefantaseerd. Het is niet alleen een sportfilm, maar ook over het leven vol littekens van de hoofrolspeler. Jammer genoeg overtuigt hoofdrolspeler Matt Damon niet erg, maar wordt enigzins gered door een beeldschone Charlize Theron en een dit keer degelijke Will Smith als de mysterieuze caddie. Het verhaal wordt ook deels in voice-over verteld door Jack Lemmon, die we in het begin en eind ook zien als de oude Rannulph. Over het geheel gezien wel leuk om een keer gezien te hebben, maar zal geen tweede kijkbeurt krijgen.

[Timothy]

Last Hero In China

Regie: Jing Wong, Woo-ping Yuen
Cast: Jet Li, Pak-cheung Chan, Dicky Cheung, Alan Chui Chung San, Chia Hui Liu
Genre: Martial Arts
Jaar: 1993

Voor Last Hero In China nam Jet Li wederom de rol van Wong Fei-Hung op zich, maar in tegenstelling tot de Once Upon A Time In China reeks, gooit hij het hier meer over een komische boeg.

Er verdwijnen op mysterieuze wijze jonge vrouwen uit het dorp waar Wong Fei-Hung woont. Natuurlijk komen de bewoners aan de kungfu meester vragen om uit te zoeken wat er gaande is. Eerst wil Wong Fei-Hung niet in de zaak betrokken raken maar al snel zorgen verschillende gebeurtenissen dat hij weer diep in de problemen komt.

Last Hero In China heeft officieel niets te maken met Once Upon A Time In China, de film waarmee hij beroemd werd, maar de films zijn zeker verwant. De film sluit qua stijl en vormgeving goed aan op Once Upon A Time In China. Beiden gebruiken het historische karakter Wong Fei-Hung. De gevechten zijn best mooi in beeld gebracht. Langere shots van hoogstaande routines. Last Hero In China is op vele punten echter eerder een parodie. Helaas is de humor erg flauw. Het is vooral te wijten aan rare zangpartijen en domme grapjes, dat de film niet helemaal bij zijn voorgangers past. Een extra toevoeging, zij het tijdelijk, is dat Wong Fei-Hung langzaam doof wordt.

Zoals vaker in het genre, is de lokale ordehandhaving zo corrupt als de pest. Deze keer in de gedaante van een irritant lachende magistraat, uiteraard bedreven in kungfu. Ook de leeuwendans, die in hetzelfde jaar ook succesvol werd bedreven in Once Upon A Time In China 3, is vertegenwoordigd. Hun leeuw wordt echter verslagen door een duizendpoot. Daarom verschijnt Wong Fei-Hung in de finale ten tonele als Haan. Gelukkig zit er wat schitterende kungfu in dat eindgevecht verwerkt, want het heeft de neiging om erg flauw te worden. Als toetje krijg je bovendien een dronken techniek routine van Jet Li. Deze kan niet tippen aan Drunken Master, maar is niettemin fijn om te zien.

Score: 6/10

[Jelger]

The Last King of Scotland (MacDonald, 2006) – Over Idi Amin zou in principe meer dan genoeg te vertellen moeten zijn. Natuurlijk is het onzin om te beweren dat de man recht heeft op een film over zijn leven, dat zou zoiets zijn als zeggen dat Hitler een standbeeld verdient. Maar wanneer je als regisseur een dergelijk gevoelig historisch onderwerp aansnijdt, verwacht je toch niet dat hij de Ugandese dictator neerzet als tweedimensionale filmschurk in een doorsnee dramaverhaaltje. Want dat is toch wat MacDonald hier doet: Forest Whitacker mag dan indrukwekkend zijn als Amin, hij is in feite niet meer dan de nare droom van de jonge dokter die de hoofdpersoon speelt. Vervang Idi Amin door Hannibal Lecter of Ernst Stavro Blofeld en je krijgt vrijwel hetzelfde resultaat. Voeg daarbij een begin- en eindshot met vrolijk dansende negertjes, die kennelijk in elke film die zich in Afrika afspeelt moeten voorkomen, de weer eens totaal misplaatste ‘waar gebeurd’-aftiteling en je hebt een zwaar tegenvallende film. ‘The Last King of Scotland’ is een matige mix van avontuur, exploitatie, spanning, overspel en totaal misplaatste horror, en dat is op zijn minst jammer te noemen. Evenals het feit dat de prestatie van Whitacker het enige beklijvende is in een film met zo’n boeiend uitgangspunt. Erg matig.

[Erwin de Koning]

ERCOLE AL CENTRO DELLA TERRA

HERCULES IN THE HAUNTED WORLD/HERCULES IN THE CENTRE OF THE EARTH/THE VAMPIRES VS. HERCULES/SWORD AND SANDAL

2e X

Mario Bava is god maar dat was al bekend. Ook deze Hercules is een heerlijk verteerbare fantasy/sword and sandals flick waar het verhaal echt niet belangrijk is maar de art-direction (vooral Hades ziet er schitterend uit in een JIGOKU kind of way) en het enthousiasme des te meer

[Brakhage]

Letters from Iwo Jima (Eastwood, 2006). Nee, ik heb het broertje van deze film helaas nooit gezien, maar dat neemt niet weg dat ik dit een uitstekende film vond. Clint Eastwood weet de overtrokken sentimenten die dit soort films redelijk vaak plagen prettig buiten de deur te houden en lijkt zelfs een behoorlijk neutrale positie in te nemen, nooit weg als je professioneel sentimentalist Paul Haggis als scenarist hebt. Waar ik in het begin van de film nog twijfelde over deze positie, daar wist hij me later in de film wel te grijpen middels enkele mooie aangrijpende scènes. Het is een anti-oorlogsfilm, maar niet een die overdreven polemiseert of een al te opzichtige emotionele band met een van de karakters creëert, iedereen op de bakker na wordt ongeveer hetzelfde behandeld. Ik vond het idee van Jaime Christley erg interessant die stelt dat het landschap zelf een grotere rol speelt dan de karakters die er in rondwandelen en dat het idee van zieke ingewanden een essentiële rol speelt; niet alleen komt het thema van dysenterie direct terug in de film, de wijze waarop de grot als zieke ingewanden worden gepresenteerd en de vliegtuigen eruit zien als vogels die stront naar beneden gooien vond ik sterke en krachtige metaforen die de film naar een hoger plan tillen. Visueel gezien gebruikt Eastwood wederom de monochrome en gebleekte kleuren die hij de laatste jaren prefereert en is hij visueel sterk en bij vlagen zelfs behoorlijk geïnspireerd zonder nodeloos flashy te zijn. De contrasten tussen de rustige momenten en de actiemomenten waren wat mij betreft erg prettig, zowel qua visuele stijl als qua mogelijkheden tot reflexie. Toch kan ik het geen meesterwerk noemen, daarvoor betreedt de film iets teveel platgetreden paden. Hoewel het natuurlijk leuk is dat een Amerikaanse film eens de Japanse kant belicht, had ik niet het gevoel dat de film nu echt iets nieuws wist te brengen, iets wat we nog niet eerder gezien hebben. Met ‘Letters from Iwo Jima’ bevestigt Eastwood voor mij dan ook dat hij een uiterst bekwaam vakman is, een laatste uitloper van Klassiek Hollywood in veel opzichten, zonder nu direct tot echt grote hoogten te stijgen, daarvoor mist hij nét dat kleine beetje.

[Aerodynamisch]

Voeg daarbij een begin- en eindshot met vrolijk dansende negertjes, die kennelijk in elke film die zich in Afrika afspeelt moeten voorkomen,

Respect is ver te zoeken tegenwoordig....

Toevallig ook The Last King of Scotland gekeken.

Vond het een erg goede film maar het miste net de overtuiging om het te kopen.

Een kijkfilm maar geen koopfilm.

8,5/10

[Jelger]

Voeg daarbij een begin- en eindshot met vrolijk dansende negertjes, die kennelijk in elke film die zich in Afrika afspeelt moeten voorkomen,

Respect is ver te zoeken tegenwoordig....

Irritant, die mensen die niet verder lezen dan hun neus lang is.

Het gaat me er juist om dat films als 'The Last King of Scotland', maar onlangs ook 'Blood Diamond', de problematiek in Afrika als kader lijken te gebruiken voor een onderhoudende actie- of dramafilm. Meest schrijnende voorbeeld vond ik nog wel 'The Interpreter', die begint met beelden van een massamoord in een of ander fictief land en vervolgens vrolijk verder gaat met twee uur achtervolgingen in New York. Dat vind ik misbruik maken van het onderwerp.

[Aerodynamisch]

Dat begrijp ik. De laatste tijd komen inderdaad veel films uit over Afrika en hoe slecht het daar wel niet gaat. Sommige films gebruiken dit inderdaad te onpas zoals The Interpreter en dat vind ik jammer.

Andere films zoals Blood Diamond, Hotel Rwanda en the Constant Gardener laten de gruweldaden wel in de goede context zien en creeren een goede film.

Maar demigrerende woorden gebruiken vind ik niet nodig.

In ieder geval,

Half Nelson

Ryan Gosling sleept in mijn ogen terecht een nominatie in de wacht voor zijn performance. Een ander kaliber dan Idi Amin of Danny Archer maar erg overtuigend.

Tevens heeft deze film een goed verhaal die de situatie meer dan voldoende in beeld brengt.

Gelukkig hebben de filmmakers zich van het altijd omstreden onderwerp van [spoiler:c03ae99f31] Teacher/student romance [/spoiler:c03ae99f31] afgehouden want dat zou de film zeker niet ten goede doen.

8,9/10

[Jelger]

Maar demigrerende woorden gebruiken vind ik niet nodig.

Dan heb je de bedoeling van mijn berichtje dus niet begrepen.

Ik ben overigens wel benieuwd waarom jij 'Blood Diamond' dan goed vindt? In het eerste kwartier komen wat afgehakte ledematen en kindslaven naar voren, om te suggereren dat we hier met een betrokken film te maken hebben. En wat volgt? Twee uur waarin een hebberige blanke man zijn zwarte reisgezel afblaft (ik zie dat nou nooit andersom in films) tijdens zijn Indiana Jones-achtige zoektocht naar een diamant. En dan afsluiten met een plechtige toespraak en een aftiteling die nog even erop wijst dat diamanthandel fout is. En maar lof ontvangen voor dat gewaagde uitgangspunt.

[Patrick van den Hul]

Ik ben het wel gedeeltelijk eens met je verhaal, maar met één ding absoluut niet: Idi Amin is in Last King of Scotland alles behalve een ééndimensionaal personage...

[Patrick van den Hul]

Before Sunrise

Sterke film over twee mensen die anderhalf uur lang alleen maar praten, praten en nog eens praten, maar toch interessanter is dan mening grote actiefilm, een knappe prestatie! Hawke en Delphy brengen de dialogen heel natuurlijk en de chemie tussen hen is overduidelijk aanwezig. Een ander zeer sterk punt zijn de inhoudelijke waarheden in de dialogen; dingen die nooit gezegd worden in een film, waarschijnlijk omdat ze te triviaal zijn, maar het zeker waard zijn om een keer gezegd te worden! Een aanrader voor iedereen die eens wil zien hoe zelfs een film met slechts 2 acteurs die door een stad lopen heel interessant kan zijn.

8,5

Before Sunset

Vervolg op before Sunrise dat 9 jaar eerder uitkwam. In de fictieve wereld van hun personages is er eenzelfde tijd voorbij gegaan en ontmoeten ze elkaar weer na al die tijd. Na 5 minuten zit je er weer helemaal in en ben je zeer benieuwd hoe het hen is vergaan in het leven. Het spel en de dialogen zijn nog steeds even goed, maar toch mist de films iets ten opzichte van het origineel, namelijk de magie van de eerste ontmoeting. Desalniettemin een vermakelijke film die helaas maar 75 minuten duurt. Iets minder dan de 1e, maar ik zie ze het liefst al twee films die je eigenlijk achter elkaar moet kijken.

8,2

[Jelger]

Ik ben het wel gedeeltelijk eens met je verhaal, maar met één ding absoluut niet: Idi Amin is in Last King of Scotland alles behalve een ééndimensionaal personage...

Dat heb ik ook niet gezegd.

[Patrick van den Hul]

Ik ben het wel gedeeltelijk eens met je verhaal, maar met één ding absoluut niet: Idi Amin is in Last King of Scotland alles behalve een ééndimensionaal personage...

Dat heb ik ook niet gezegd.

Nee ok, twee dimensionaal dan

[Jelger]

Nee ok, twee dimensionaal dan

Ja, nu kun je voor de makkelijkste oplossing kiezen en mijn opmerking met wat smilies belachelijk maken. Maar welke karakterologische ontwikkelingen heb jij dan allemaal opgemerkt, behalve die van redelijk normale man naar gevaarlijke psychopaat die geen enkel geweldsmiddel schuwt?

[Joris van Laarhoven]

Nee ok, twee dimensionaal dan

Ja, nu kun je voor de makkelijkste oplossing kiezen en mijn opmerking met wat smilies belachelijk maken. Maar welke karakterologische ontwikkelingen heb jij dan allemaal opgemerkt, behalve die van redelijk normale man naar gevaarlijke psychopaat die geen enkel geweldsmiddel schuwt?

Dus je vind hem wél 'ééndimensionaal'?

[Jelger]

Dus je vind hem wél 'ééndimensionaal'?

Nee, ik vind dat Amin wel degelijk een ontwikkeling doormaakt, maar niet een die ver verwijderd is van die van de gemiddelde filmschurk. Maar het gaat me er vooral om dat zoveel interessanters over de man te vertellen zou moeten zijn.

[Patrick van den Hul]

Dus je vind hem wél 'ééndimensionaal'?

Nee, ik vind dat Amin wel degelijk een ontwikkeling doormaakt, maar niet een die ver verwijderd is van die van de gemiddelde filmschurk. Maar het gaat me er vooral om dat zoveel interessanters over de man te vertellen zou moeten zijn.

Forest Withaker brengt juist een enorme gelaagdheid aan in het personage. Het ene moment komt hij over als een vrolijke en aardige man en het andere moment slaat het weer helemaal om. Bovendien is het vooral een heel echt personage waarbij je het gevoel krijgt dat hij gewoon niet de snuggerste was en echt dacht dat zijn acties de beste waren voor zijn land. Daar wil ik natuurlijk niets meer goed praten van wat hij heeft gedaan, maar het is toch erg knap dat Withaker als deze aspecten van één persoon zo goed kan verbeelden. Een meer dan terechte Oscar.

[Jelger]

Forest Withaker brengt juist een enorme gelaagdheid aan in het personage. Het ene moment komt hij over als een vrolijke en aardige man en het andere moment slaat het weer helemaal om. Bovendien is het vooral een heel echt personage waarbij je het gevoel krijgt dat hij gewoon niet de snuggerste was en echt dacht dat zijn acties de beste waren voor zijn land. Daar wil ik natuurlijk niets meer goed praten van wat hij heeft gedaan, maar het is toch erg knap dat Withaker als deze aspecten van één persoon zo goed kan verbeelden. Een meer dan terechte Oscar.

Aan de prestatie van Whitaker wil ik niets afdoen, hij doet het maximale met de ruimte die hem gegeven wordt. Het is het gebrek aan ruimte waar ik bezwaar tegen heb.

[Patrick van den Hul]

Forest Withaker brengt juist een enorme gelaagdheid aan in het personage. Het ene moment komt hij over als een vrolijke en aardige man en het andere moment slaat het weer helemaal om. Bovendien is het vooral een heel echt personage waarbij je het gevoel krijgt dat hij gewoon niet de snuggerste was en echt dacht dat zijn acties de beste waren voor zijn land. Daar wil ik natuurlijk niets meer goed praten van wat hij heeft gedaan, maar het is toch erg knap dat Withaker als deze aspecten van één persoon zo goed kan verbeelden. Een meer dan terechte Oscar.

Aan de prestatie van Whitaker wil ik niets afdoen, hij doet het maximale met de ruimte die hem gegeven wordt. Het is het gebrek aan ruimte waar ik bezwaar tegen heb.

Licht eens toe als je wilt? Ik zie juist een personage met veel kanten die absoluut niet eendimensionaal, noch tweedimensionaal is.

[Jelger]

Licht eens toe als je wilt? Ik zie juist een personage met veel kanten die absoluut niet eendimensionaal, noch tweedimensionaal is.

Zoals ik al zei vind ik Withaker ook uitstekend op dreef en haalt hij het maximale uit zijn rol. Maar doordat de film er voor kiest hem niet als centraal personage te laten zien, maar er een fictief verhaaltje omheen te schrijven, komt het allemaal niet optimaal tot zijn recht. Ik zou het interessant vinden om te zien hoe Amin aan de macht is gekomen, hoe zijn bewind ten einde kwam, dat soort dingen.

Dus ondanks zijn goede acteren is Withaker als personage redelijk inwisselbaar. Kennelijk moet het voor het grote publiek toch allemaal simpel gehouden worden, waardoor weer een kans op een goede film over een boeiend (want dat is hij toch) persoon om zeep wordt geholpen. Het zal mij benieuwen wat er straks gebeurt als iemand geld ziet in bijvoorbeeld het verfilmen van het leven van de Zimbabwaanse president Robert Mugabe. Leuk decortje voor een nieuwe 'Rambo'-film?

[Erwin vd H]

Forest Withaker brengt juist een enorme gelaagdheid aan in het personage. Het ene moment komt hij over als een vrolijke en aardige man en het andere moment slaat het weer helemaal om. Bovendien is het vooral een heel echt personage waarbij je het gevoel krijgt dat hij gewoon niet de snuggerste was en echt dacht dat zijn acties de beste waren voor zijn land. Daar wil ik natuurlijk niets meer goed praten van wat hij heeft gedaan, maar het is toch erg knap dat Withaker als deze aspecten van één persoon zo goed kan verbeelden. Een meer dan terechte Oscar.

Aan de prestatie van Whitaker wil ik niets afdoen, hij doet het maximale met de ruimte die hem gegeven wordt. Het is het gebrek aan ruimte waar ik bezwaar tegen heb.

Zonder de film gezien te hebben, even het volgende: de film is gebaseerd op een boek, en wat ik zo begrepen heb blijft die redelijk dicht bij het originele verhaal. Daarin is die dokter de hoofdpersoon en komt Idi Amin wel regelmatig voor, maar wel in een kleinere rol(tov de dokter).

[Joris van Laarhoven]

TODO SOBRE MI MADRE/ALL ABOUT MY MOTHER (Almodóvar, 1999)
Schitterend melodrama van Pedro Almodóvar, en de beste die ik tot nu toe van hem gezien heb. In een soap-mengeling van zelfspot, metaforen, parodieën en drama laat hij zien dat familie niet altijd is wat het zou moeten zijn of wat het lijkt, en steekt hij vooral de loftrompet over de moeders van deze wereld. De titel is een verwijzing naar All about Eve, de protagoniste is sterk verweven met Tennessee Williams’ A streetcar named desire en haar zoon, Esteban, lijkt een alter ego van Almodóvar, iemand die alles opschrijft wat hij ziet en graag kunst wil maken. Het is naar ik vermoed een sterk autobiografische film van de regisseur (voor zover hij iets sec kan beschrijven natuurlijk), en het is in ieder geval een erg mooie. Ik ontwikkelde direct een band met de film en heb geregeld een traantje gelaten. Ik wil niet teveel loslaten over de film omdat ik er ook niets van wist van tevoren. Heel erg goed.

[Patrick van den Hul]

Licht eens toe als je wilt? Ik zie juist een personage met veel kanten die absoluut niet eendimensionaal, noch tweedimensionaal is.

Zoals ik al zei vind ik Withaker ook uitstekend op dreef en haalt hij het maximale uit zijn rol. Maar doordat de film er voor kiest hem niet als centraal personage te laten zien, maar er een fictief verhaaltje omheen te schrijven, komt het allemaal niet optimaal tot zijn recht. Ik zou het interessant vinden om te zien hoe Amin aan de macht is gekomen, hoe zijn bewind ten einde kwam, dat soort dingen.

Daar ben ik het zeker mee eens, ik had ook liever gezien dat we een soort biografische film kregen zonder dat hele Britse Dokter gedoe.

Maar dat argument heeft natuurlijk helemaal niets te maken met het personage, het geeft alleen aan welk deel van zijn leven wordt belicht.

[Erwin vd H]

Daar ben ik het zeker mee eens, ik had ook liever gezien dat we een soort biografische film kregen zonder dat hele Britse Dokter gedoe.

Ken je deze documentaire al? Een aanrader, met de echte Idi Amin in de hoofdrol.