Welke DVD heb je net gekeken? (6)

[Erik Hagen]

Ach hou toch je Royale with Cheese!

Ik heb liever een, nee... Le Big Mac.

[Reloaded]

Matango (1963, Ishirô Honda)



Zeven vrienden besluiten om voor een tijdje te ontsnappen aan de dagelijkse sleur en gaan een zeiltocht maken. Dan slaat het noodlot toe: een zware storm vernielt hun boot en ze zijn nu overgeleverd aan de krachten van de natuur. Als bij wonder overleven ze de torenhoge golven (let op de mooie trucage :wink: ). Hun boot is onbestuurbaar en zo drijven ze af, verder van Japan weg. Een paar dagen later zien ze een eiland en beslissen om tot daar te zwemmen. Het eiland lijkt onbewoond, en ze gaan op pad op zoek naar voedsel en water. Aan de andere kant van het eiland vinden ze een schripbreuk geleden schip. Het blijkt te gaan om een mysterieuze onderzoeksboot van onbekende origine. Overal aan boord vinden ze allerhande schimmels en paddestoelen. In het logboek lezen ze over hoe de onderzoekers één voor één het woud ingingen op zoek naar voedsel, en niemand van hen keerde terug. En er wordt gewaarschuwd dat men van de paddestoelen, die overvloedig aanwezig zijn op het eiland, moet afblijven en ze zeker niet opeten. Voor een tijdje overleven de vrienden door plantenwortels en schildpaddeneieren te eten. Maar er ontstaan onderlinge spanningen, en niemand kan elkaar meer vertrouwen. Langzaamaan kan niemand meer weerstaan aan de paddestoelen. Eens ze er een gegeten hebben, kunnen ze niet meer ophouden en veranderen ze zelf in paddestoelen. Zal iemand de gruwel overleven?

Deze film van Ishirô Honda (die ook o.a. de volgende veelzeggende films maakte: King Kong vs. Modzilla, Monsters from an Unknown Planet, Yog: Monster from Space...) is beter bekend onder de naam: Attack of the Mushroom People (jaja wat een originele naam ) en zou perfect door u of mij gefilmd kunnen zijn. De special effects (als je het zo al kunt noemen) zijn ronduit lachwekkend, en die paddenstoelenmensen zie ik eerder in een mooie droom langskomen dan in een nachtmerrie. Ook het acteerwerk is beneden alle peil. De combinatie van al deze elementen maken het een monsterfilm die op gelijke hoogte staat, of zelfs hoger, als bv. Frankenstein of The Creature from the Black Lagoon. Pure 'Nacht van de Wansmaak' en zeker de moeite waard om eens te zien!!

7.5/10

[Colonel Mortimer]

Black Hawk Down (2001)
Goede actiefilm, alléén jammer dat het eerste half uur te langdradig is.
8/10

[Azazel]

The Texas Chainsaw Massacre The Beginning.

Ik vond hem wel aardig. Het is echter een zeer voorspelbare film geworden, weliswaar mooi gemaakt en met natuurlijk twee lekkere wijven, maar toch ontbreekt er iets. Helaas is het geen topper geworden.

[Peter van santbrink]

Touch of Evil



Orson Welles speelt grandioos maar de film vond ik tegenvallen;

7/10

[Kasper P.]

Ja had ik ook, geniale regie en cinematografie, maar spijtig genoeg weet Heston me absoluut niet te overtuigen met zijn matige spel. Ook de bezetting van enkele bijrollen draagt niet bij aan de kwaliteit van de film, jammer.

[BigLebowski]

The Exorcist (William Friedkin, 1973)

8.5/10

[Tim Wiselaar]

Sl8n8

Matige film, begin is leuk maar daarna wordt het afgezaagd. [spoiler:71ec64f33e]De geest gaat in iemand zitten, vermoord een paar mensen, dan wordt iezelf vermoord, gaat de geest weer in iemand anders, dan wordt het voor de andere dus weer rennen en gillen.[/spoiler:71ec64f33e]

Dat gaat heel erg irriteren. Einde is voorspelbaar. Al met al een afgezaagde horrorfilm van eigen bodem

5/10

[Erwin de Koning]

THE DEPARTED

Wat kan ik hier over zeggen wat nog niet gezegd is? Tis iig een lekker filmpie

[Rob Eric Blank]

Gister Das Boot directors cut.
Geweldige film, heeft eeb bepaalde traagheid maar de spannend wordt overweldigend goed opgebouwd. Echt weer genieten!

Cars
Had er weinig van verwacht, na veel kritiek op deze film. Maar zelf als autosport liefhebber toch wel een lekkere film en die surround track.......is toch wel een hele fijne!

[Aerodynamisch]

Taxi Driver
Klassieker! 9/10

Paths of Glory
Prachtige oorlogsfilm. 9/10

[TheGodfather]

Top Gun
Meer jaren `80 dan dit zul je niet snel krijgen in een film. Eigenlijk gewoon compleet fout: de kleren, de cheesy dialogen en bovenal de muziek. Maar toch heb ik zeker geamuseerd met Tony Scott`s tweede film. Lekker vermaak voor op de zondag middag

7,0/10

[Marcel v/d H.]

Two Weeks Notice
Aardige romcom maar wel erg clichematig. Wel enkele zeer komische momenten, kortom gemiddelde Hugh Grant film. 6.0/10

The Crying Game
Als je het verhaal achter op het dvd-hoesje leest dan verwacht je een heel andere film. Na de wending in de film, die ik overigens niet echt zag aankomen, was de film voor mij niet meer vermakelijk. Wel goed acteerwerk en origineel verhaal, maar niet mijn ding. 5.0/10

The Illusionist
Zeer onderhoudende film. Edwart Norton zet wederom een goede rol neer en dit gaat ook op voor Jessica Biel en Paul Giamatti. De film zet de juiste sfeer neer, alleen de twist aan het einde was me toch wel te voorspelbaar. Halverwege de film ligt het er allemaal te dik bovenop. Goede film, maar verwacht toch meer van The Prestige. 7.3/10

[Erwin de Koning]

HIGHWAYMEN

Redelijke roadmovie met een verfrissend simpel verhaaltje

6,5

[Brakhage]

Volgens mij heb jij een geweldige tijd daar in Berlijn, Maikel!

Qua films wel ja. Verder is Berlijn echt een klotestad waar je eng van wordt. In veel opzichten ben ik blij dat ik morgenochtend weer op Schiphol sta (als het goed is dan...)

Toen ik de film op die glorieuze Criterion DVD zag, vond ik het een indrukwekkende film, maar na het zien van deze film in de bioscoop zag ik pas de echte waarde ervan. Net als bijvoorbeeld de John Cassavetes film Love Streams dienen zulke meanderende films in de bioscoop gezien te worden, omdat je thuis simpelweg teveel afleiding hebt en je nooit echt in het verhaal verloren kunt raken zoals je dat in de bioscoop kunt. Ik begin er dan ook meer en meer een Fred Camper houding op na te houden dat je een film niet ECHT gezien hebt als je hem niet in de bioscoop gezien hebt. Je hebt een film in ieder geval nooit echt ervaren. Robert Altman heeft leukere, grappigere of meer toegankelijke films gemaakt. Maar hij heft bijzonder weinig betere films gemaakt dan Short Cuts, zonder meer zijn allerbeste film van de jaren 90.

Tja, ik denk dat je tegenwoordig in de bioscopen vaak meer afleiding hebt dan thuis. Als ik thuis een film ga kijken dan zorg ik dat er geen afleidingen zijn en zit ik ga altijd helemaal in de film op. Ik vind het dus een beetje onzin dat je een film pas echt gezien hebt als je hem in de bioscoop gezien hebt.

Bovendien kan je de bioscoopervaring toch aardig benaderen met een groot scherm, een HD-beamer en goede audioapparatuur. Kost alleen een vermogen.

Oh help, loop ik weer tegen deze muur van merkwaardigheid op. Ik kan dus echt gewoon niet begrijpen dat mensen zichzelf kunnen voorhouden of wijsmaken dat een thuisbioscoop (hoe geavanceerd ook) een echte bioscoop ook maar kan benaderen qua impact. Voor een zeer uitgebreide omschrijving wil je ik je doorverwijzen naar een artikel van Fred Camper. Hoewel dit geschreven is ten tijde van de video en de DVD inmiddels de bioscoopbenadering dichter benaderd heeft, is nog steeds vrijwel ieder woord gewoon 100% waar.

Daarnaast word ik inmiddels echt moe van mensen die gaan claimen dat er in een bioscoop meer afleiding is dan thuis. Hou daar nu eens mee op mensen, dit is volslagen onzin! Ja, in een commerciele bioscoop heb je vaak 'last' van schreeuwende kinderen, krakende chipszakken of weet ik veel wat nog meer. Maar wat voor films kijk je daar doorgaans? Schreeuwerige Hollywoodfilms waar wat meer of minder geschreeuw echt niets uitmaakt. Bij films waar dergelijke zaken wel storend zijn, zit je doorgaans in een totaal andere bioscoop met een totaal ander publiek. Het retrospectief van Altman was in het Filmmuseum van Duitsland en daar komt dus enkel publiek op af dat een dergelijke film ook echt wil zien en dat is dus een zeer gedisciplineerd publiek. Dus mensen, hou aub op met die onzin, het is namelijk aantoonbaar onzin. En ik heb in behoorlijk veel verschillende bioscoopzalen over de hele wereld gezeten, dus ik weet echt wel waar ik over praat (voor het geval er weer iemand aankomt met de mededeling hoe erg het wel niet gesteld is met de bioscoopsituatie in Ommen of Waddinxveen).

Ik heb het al eerder gezegd en ik blijf erbij: een filmliefhebber die geen bioscopen bezoekt is een contradictio in terminis. Sterker nog, dat is een vuige leugenaar. Natuurlijk kan het zo zijn dat mensen omwille van allerlei praktische redenen eerder een DVD opzetten dan naar de bioscoop gaan, maar de bioscoop blijft echt de ENIGE plaats waar je een film echt beleven kunt. Lees het artikel van Camper er maar eens op na, dan zul je begrijpen waar ik over praat. Voetnoot: natuurlijk heeft Camper een achtergrond in avant-garde film (en ik ook) en voor visueel overweldigende films is het verschil tussen bioscoop en DVD simpelweg nog groter dan voor 'normale' narratieve films, maar het principe is bij elke film gelijk. Het enige wat ik kan zeggen als je dat niet begrijpen kunt, is dat je het verschil simpelweg nog nooit hebt meegemaakt, want hoe vaker ik films in de bioscoop zie die ik ook op DVD gezien had, hoe duidelijker het verschil in ervaring voor me wordt.

Mijn eyeopener was een screening van films van Stan Brakhage in Rotterdam twee jaar geleden. Ook al had ik die Criterion DVD al meermalen geKEKEN, op dat moment had ik pas voor het eerst Brakhage geZIEN. En ervaren.

[Lex v/d Moolen]

Qua films wel ja. Verder is Berlijn echt een klotestad waar je eng van wordt.

Toch wel nog in het filmmuseum in het Sony centre geweest?

[Bob Hiemstra]

Volgens mij heb jij een geweldige tijd daar in Berlijn, Maikel!

Qua films wel ja. Verder is Berlijn echt een klotestad waar je eng van wordt. In veel opzichten ben ik blij dat ik morgenochtend weer op Schiphol sta (als het goed is dan...)

Toen ik de film op die glorieuze Criterion DVD zag, vond ik het een indrukwekkende film, maar na het zien van deze film in de bioscoop zag ik pas de echte waarde ervan. Net als bijvoorbeeld de John Cassavetes film Love Streams dienen zulke meanderende films in de bioscoop gezien te worden, omdat je thuis simpelweg teveel afleiding hebt en je nooit echt in het verhaal verloren kunt raken zoals je dat in de bioscoop kunt. Ik begin er dan ook meer en meer een Fred Camper houding op na te houden dat je een film niet ECHT gezien hebt als je hem niet in de bioscoop gezien hebt. Je hebt een film in ieder geval nooit echt ervaren. Robert Altman heeft leukere, grappigere of meer toegankelijke films gemaakt. Maar hij heft bijzonder weinig betere films gemaakt dan Short Cuts, zonder meer zijn allerbeste film van de jaren 90.

Tja, ik denk dat je tegenwoordig in de bioscopen vaak meer afleiding hebt dan thuis. Als ik thuis een film ga kijken dan zorg ik dat er geen afleidingen zijn en zit ik ga altijd helemaal in de film op. Ik vind het dus een beetje onzin dat je een film pas echt gezien hebt als je hem in de bioscoop gezien hebt.

Bovendien kan je de bioscoopervaring toch aardig benaderen met een groot scherm, een HD-beamer en goede audioapparatuur. Kost alleen een vermogen.

Oh help, loop ik weer tegen deze muur van merkwaardigheid op. Ik kan dus echt gewoon niet begrijpen dat mensen zichzelf kunnen voorhouden of wijsmaken dat een thuisbioscoop (hoe geavanceerd ook) een echte bioscoop ook maar kan benaderen qua impact. Voor een zeer uitgebreide omschrijving wil je ik je doorverwijzen naar een artikel van Fred Camper. Hoewel dit geschreven is ten tijde van de video en de DVD inmiddels de bioscoopbenadering dichter benaderd heeft, is nog steeds vrijwel ieder woord gewoon 100% waar.

Daarnaast word ik inmiddels echt moe van mensen die gaan claimen dat er in een bioscoop meer afleiding is dan thuis. Hou daar nu eens mee op mensen, dit is volslagen onzin! Ja, in een commerciele bioscoop heb je vaak 'last' van schreeuwende kinderen, krakende chipszakken of weet ik veel wat nog meer. Maar wat voor films kijk je daar doorgaans? Schreeuwerige Hollywoodfilms waar wat meer of minder geschreeuw echt niets uitmaakt. Bij films waar dergelijke zaken wel storend zijn, zit je doorgaans in een totaal andere bioscoop met een totaal ander publiek. Het retrospectief van Altman was in het Filmmuseum van Duitsland en daar komt dus enkel publiek op af dat een dergelijke film ook echt wil zien en dat is dus een zeer gedisciplineerd publiek. Dus mensen, hou aub op met die onzin, het is namelijk aantoonbaar onzin. En ik heb in behoorlijk veel verschillende bioscoopzalen over de hele wereld gezeten, dus ik weet echt wel waar ik over praat (voor het geval er weer iemand aankomt met de mededeling hoe erg het wel niet gesteld is met de bioscoopsituatie in Ommen of Waddinxveen).

Ik heb het al eerder gezegd en ik blijf erbij: een filmliefhebber die geen bioscopen bezoekt is een contradictio in terminis. Sterker nog, dat is een vuige leugenaar. Natuurlijk kan het zo zijn dat mensen omwille van allerlei praktische redenen eerder een DVD opzetten dan naar de bioscoop gaan, maar de bioscoop blijft echt de ENIGE plaats waar je een film echt beleven kunt. Lees het artikel van Camper er maar eens op na, dan zul je begrijpen waar ik over praat. Voetnoot: natuurlijk heeft Camper een achtergrond in avant-garde film (en ik ook) en voor visueel overweldigende films is het verschil tussen bioscoop en DVD simpelweg nog groter dan voor 'normale' narratieve films, maar het principe is bij elke film gelijk. Het enige wat ik kan zeggen als je dat niet begrijpen kunt, is dat je het verschil simpelweg nog nooit hebt meegemaakt, want hoe vaker ik films in de bioscoop zie die ik ook op DVD gezien had, hoe duidelijker het verschil in ervaring voor me wordt.

Mijn eyeopener was een screening van films van Stan Brakhage in Rotterdam twee jaar geleden. Ook al had ik die Criterion DVD al meermalen geKEKEN, op dat moment had ik pas voor het eerst Brakhage geZIEN. En ervaren.

Natuurlijk is het kijken van een film in de bioscoop toch een andere ervaring dan een DVD kijken. Maar ik vind het wat ver gaan om te zeggen dat je een film pas echt gezien kan hebben als je hem in de bioscoop gezien hebt.

Maarja, het is gewoon een verschil van mening, dus laten we er maar over op houden.

[mercapto]

De vooruitgang in TV, geluid en spelers heeft de thuiservaring wel ernstig dicht bij de bioscoop gebracht, hoewel het "gevoel" nog mist, want thuis is immers thuis en mist die "magie", het authentisme van de bios. Velen komen niet in de bioscopen en filmtheaters die "echte" filmfans blijkbaar wel bezoeken, maar dat schijnt dus andersom ook zo te zijn.

[Erwin de Koning]

Ik had deze film graag in de bioscoop willen zien omdat ik hem dan beter begrijp, maar ik was in '57 niet in Mexico

EL VAMPIRO

THE VAMPIRE

Sfeervol, goede muziek, goede vertolkingen en een oud kasteel doet het natuurlijk altijd goed in een griezelfilm. Deze Mexicaanse variant op het vampierverhaal is prima met een uitstekende Germán Robles als vampier!

Verder zit de film vol mooie plaatjes

[Nielsje]

Friends seizoen 10. Leuke afsluiter waarin ik eigenlijk het hardst heb moeten lachen om de gastrol van Danny deVito als 50 jarige stripper.

[Erik Hagen]

Zojuist de eerste van mijn "3 Joints van Spike Lee" gezien: "Do the Right Thing".



"Do the Right Thing" is de film waarmee regisseur Spike Lee in 1989 in Cannes een veelbewogen wereldpremière beleefde. De film zorgde namelijk voor nogal wat kritiek en zou volgens sommige recensenten een oproep tot rassengeweld zijn. Maar als die recensenten ook maar een beetje onbevooroordeelder waren geweest of goed tot zich hadden laten doordringen wat Spike Lee met de citaten van Martin Luther King en Malcolm X nu eigenlijk wilde zeggen, hadden ze geweten dat geweldverheerlijking juist het tegenovergestelde is van wat Lee met "Do the Right Thing" probeert te laten zien. De titel van de film geeft het al aan: do the right thing. En het juiste ding is op de eerste plaats altijd een geweldloze oplossing zien te vinden.

De film opent als deejay Love Daddy (Samuel L. Jackson) op een ochtend op de radio verkondigd dat het een warme dag gaat worden; de heetste dag van het jaar. Mookie (Spike Lee zelf) staat op en begeeft zich naar zijn werk als pizzabezorger in de pizzeria van de Italiaanse Amerikaan Sal (sterke rol van Danny Aiello) en zijn zoons Pino (een geniale John Turturro) en Vito. De pizzeria bevindt zich in een 'zwarte buurt', maar eigenaar Sal heeft veel sympathie voor zijn klanten. Da Mayor (Ossie Davis) komt voor een dollar de stoep schoonvegen en laat iedereen die het maar horen wil delen in zijn levenswijsheden. Ook Radio Raheem loopt alweer op straat rond met zijn ghettoblaster waaruit de 'aanstootgevende' muziek van Public Enemy knalt en waarmee hij het respect van de zwarten en de afgunst van andere straatbewoners krijgt. Wanneer Buggin Out (Giancarlo Esposito) in de pizzeria van Sal begint te klagen dat er alleen maar foto's van Italiaanse Amerikanen aan de muur hangen en erop staat dat er ook 'zwarte helden' bij komen te hangen, wordt Sal in zijn trots gekrenkt en zet hij Buggin Out op straat. Buggin Out kondigt een boycot aan, maar geen van de bewoners van de straat ziet een reden om Sal te boycotten. Wanneer Sal echter boos wordt als Radio Raheem z'n radio niet uit wil zetten wanneer hij in Sals pizzeria een pizzaslice komt eten, heeft Buggin Out een medestander. Waar Sal zich namelijk vooral aan de luidheid van de muziek in zijn restaurant ergerde, is de muziek van Public Enemy waar Radio Raheem voor staat. Hij voelt zich dus persoonlijk aangevallen door Sal. Als ze tegen sluitingstijd samen - met knallende ghettoblaster - het restaurant weer binnenstappen en verhaal komen halen, escaleert de boel.

Het onderwerp van "Do the Right Thing" is niet zozeer de rassenrel waarmee de film eindigt, maar veel meer de raciale spanningen en miscommunicatie in een multiculturele samenleving. Die multiculturele samenleving is in "Do the Right Thing" op minimale schaal (die enkele straat in Brooklyn) weergegeven. Vanaf het begin af aan voel je de spanningen al die tussen de verschillende groepen in de straat heerst. Men is bevooroordeeld en egoïstisch en kan zich nauwelijks in de situatie van een ander inleven. Het codewoord zou wederzijds respect moeten zijn, maar is veelal afgunst.

"Do the Right Thing" kiest geen kant, maar laat de situatie zien zoals zij is. Nergens wordt een oordeel aan gegeven en ieders handelen valt te motiveren en te begrijpen. De enige 'slechteriken' zijn de rascistische politieagenten [spoiler:a69397eb64]die aan het eind van de film Radio Raheem vermoorden[/spoiler:a69397eb64]. Die onpartijdigheid is één van de sterke punten van deze film. De kijker mag zelf zijn oordeel vellen en wanneer hij onbevooroordeeld naar de film heeft gekeken, zal hij tot de conclusie komen dat voor elke actie en voor ieders standpunt wel wat te zeggen valt.

8,1 / 10

[1der]

United 93
Damn, heavy film.
Maar dan ook steengoed!

[Reloaded]

...
Daarnaast word ik inmiddels echt moe van mensen die gaan claimen dat er in een bioscoop meer afleiding is dan thuis. Hou daar nu eens mee op mensen, dit is volslagen onzin! Ja, in een commerciele bioscoop heb je vaak 'last' van schreeuwende kinderen, krakende chipszakken of weet ik veel wat nog meer. Maar wat voor films kijk je daar doorgaans? Schreeuwerige Hollywoodfilms waar wat meer of minder geschreeuw echt niets uitmaakt.

Moet Maikel hier gelijk in geven, ik ben laatst 'Shichinin no Samurai' [The Seven Samurai] gaan kijken en ik had inderdaad geen last van storende effecten, buiten misschien mijn eigen hongerige maag. Ben ook pas The Departed gaan zien in de cinema, en ja, er is wel geluid van krakende zakken chips, overdreven lachende mansen... maar dit is nu eenmaal de charme van de cinema vind ik en dit kan zelfs de de best uitgeruste home'cinema' niet evenaren!

[Dennis Kuijper]

Gisteravond "Pulp Fiction" weer eens opgezet.

(...)

9 / 10

Mooie recensie, Erik!

Ik hoor hem alleen nergens over de muziekaale ondersteunen van het geheel,want de gekozen nummers passen feilloos bij de getoonde beelden en tillen de film naar een nog hoger niveau. Zonder de muziek kan je je deze film toch niet voorstellen. Eigenlijk zijn het ook geen 3 maar 6 verhaaltjes :wink:

[Dennis Kuijper]

[quote="Reloaded"]

...
er is wel geluid van krakende zakken chips, overdreven lachende mansen... maar dit is nu eenmaal de charme van de cinema vind ik en dit kan zelfs de de best uitgeruste home'cinema' niet evenaren!

Ik stoor me daar eerlijk gezegd niet zo aan,waar ik me meer aan stoor zijn mensen die gaan lopen vervelend doen als ze een film niet leuk vinden. Een bioscoop is nooit te evenaren thuis in elk geval,het is een hele andere beleving. Wat ik ook goed vond toen van Pathe is dat ze ook een tijdje oude klassiekers opnieuw in de bios lieten draaien,zo had je toch de kans om b.v. Once upon a time in the west te beleven. Hopelijk gaan ze dit weer is doen.