Welke DVD heb je net gekeken? (6)

[Jeroen D]

Training Day

Had ik al een tijdje niet meer gekeken. Blijft een hele goede film met Denzel Washington die werkelijk 1 van zijn beste rollen ooit neerzet.

8/10

[Psych]

The Fog

Gebruikelijk Griezel verhaal, niet erg hoogstaand allemaal. Maar, het gebruik van geluid maakt wel wat goed. De echte griezel/horror die-hard wordt hier niet getrakteerd, terwijl een newbie op het genre gebied toch zenuwachtig zal worden.

6/10

[Dennis Oosterhuis]

The Royal Tenenbaums:

Voor het eerst dat ik deze film van regisseur Wes Anderson weer eens zag, sinds een hele lange tijd. Ik kon er in ieder geval weinig meer van herinneren, behalve dat ik het destijds een erg goede film vond.

Het verhaal gaat over de familie Tenenbaum, bestaande uit vader Royal (Hackman), moeder Etheline (Huston) en kinderen Chas, Margot en Richie (Stiller, Paltrow en Luke Wilson). Ieder van de familie bleek een eigen groot talent te hebben, maar het geluk was ver te zoeken. Royal verliet z'n familie al snel en sprak jarenlang niet meer met ze. Totdat hij op een dag z'n vrouw aanspreekt met het verhaal dat hij k*nker heeft en niet meer lang heeft te leven. Hij wil de laatste tijd van z'n leven gebruiken om verloren tijd in te halen met z'n gezin, maar of het gezin zelf er wel zin in heeft?

Wat me meteen opvalt is het bijzonder goede acteerwerk. Gene Hackman speelt op de toppen van z'n kunnen en ook de rest van de cast (met heel wat bekende namen, zoals Owen Wilson, Danny Glover en Bill Murray) laat uitstekend acteren zien. Het verhaal is vrij uniek opzich en de (cynische) humor zit heerlijk verwerkt. Het is geen film waar je constant schaterlachenend op de bank zit, maar wel één die na afloop voor een bijzonder tevreden gevoel zorgt. Voor mij is "The Royal Tenenbaums" een genretoppertje! 9.0/10



The Thing:

Als in 1982 een hond door een groep Amerikaanse wetenschappers op Antarctica wordt gered van één of andere man in een helicopter, gaat men op onderzoek waar de man vandaan kwam en waarom hij op de hond joeg. De man bleek deel uit te maken van een Noors onderzoeksteam even verderop, die iets uit het ijs hadden opgegraven. De Amerikanen vinden in het kamp een misvormd en verbrand lijk en nemen het mee voor onderzoek. Na een tijdje worden ze zeer onaangenaam verrast als er iets blijkt te zijn in hun kamp, die mensen en dieren verslind en ze vervolgens kloont, waardoor iedereen gevaar loopt.

Deze film van John Carpenter is echt een heel hoogstaande film, de special effects zijn erg goed (vooral als je nagaat dat de film uit 1982 komt) en de spanning wordt in sommige scene's enorm goed opgebouwd, bijvoorbeeld tijdens de bloedproef-scene, waarin de filmmuziek niet te horen is. De muziek is van Ennio Morricone en dat is te horen ook, werkelijk een prachtige, sfeervolle score. Verder goed acteerwerk van o.a. hoofdrolspeler Kurt Russell. Na een tijdje begint de paranoia tussen de filmkarakters behoorlijk toe te slaan en je begint je af te vragen wie er nu menselijk is en wie niet. Net als bovenstaande film, een topper in z'n genre! 8.5/10

[Yo-Ecko]

Corpse Bride:

Geweldig

Prachtige film, de personages zijn geweldig goed uitgewerkt, en het verhaal is ook erg mooi.

8.9/10

[Coen P.]

@ Dennis --> heel goed! Iedereen aan the Royal Tenenbaums!

[Coen P.]

Inside Man (Spike Lee, 2006)
Inside Man is de eerste blockbuster film van regisseur Spike Lee en ironisch genoeg is het meteen zijn grootste financiele succes. De film vangt aan met een monoloog van Dalton Russell (de geweldige Clive Owen, wat een klasbak) die de kijker meegeeft dat hij de perfecte bankoverval heeft bedacht en uitgevoerd. Wat volgt is een verslag van hetgeen Russell ons net heeft verteld. Russell en drie kompanen treden een filiaal van de Manhattan Trust bank binnen en gijzelen de aanwezige klanten en personeel. Vreemd genoeg laten ze de kluis voor wat hij is, maar richten ze zich op de inhoud van 1 klein privekluisje. Het is dus niet een typische bankoverval en dat heeft rechercheur Keith Frazier (Denzel Washington) na enige tijd ook door. Als een welgestelde dame (Jodie Foster) die voor een mysterieuze man werkt zich ook met de overval gaat bemoeien is het duidelijk dat er een luchtje aan deze overval zit. Inside Man is prima gefilmd, kent een lekkere score en wordt gekenmerkt door een sterke cast. Een van de betere hedendaagse films die ik de afgelopen tijd heb gezien. 8.2./10

[Erik Hagen]

Ik hoor hem alleen nergens over de muziekaale ondersteunen van het geheel,want de gekozen nummers passen feilloos bij de getoonde beelden en tillen de film naar een nog hoger niveau. Zonder de muziek kan je je deze film toch niet voorstellen. Eigenlijk zijn het ook geen 3 maar 6 verhaaltjes :wink:

Daar heb je gelijk in, maar als ik alles zou gaan opnoemen wat de film zo geweldig maakt, zou m'n recensietje nog langer worden. Heb daarom alleen het openingstheme genoemd, want die springt er voor mij helemaal bovenuit.

Wat betreft de 6 verhaaltjes: de film is onderverdeeld in drie verhalen (met elk een eigen titel). Dat daar nog de subplotjes van Honey Bunny en Pumpkin, de winkeleigenaar en die politieagent en Vincent en Jules in het huis met dat koffertje doorheenlopen is natuurlijk briljant gedaan door Tarantino.

Maar goed, zoals ik al zei: de recensie is al lang. Also: sonst noch etwas? :P

[Dennis Oosterhuis]

@ Dennis --> heel goed! Iedereen aan the Royal Tenenbaums!

Thanks... Ik heb z'n volgende film al op de wishlist geplaatst, The Life Aquatic with Steve Zissou. Benieuwd of dat wat is, de reacties zijn toch vrij positief.

[Alexander D]

World Trade Center

Overbodig te zeggen dat het een typisch Amerikaanse film is maar toch wel een aanrader.

[Coen P.]

@ Dennis --> heel goed! Iedereen aan the Royal Tenenbaums!

Thanks... Ik heb z'n volgende film al op de wishlist geplaatst, The Life Aquatic with Steve Zissou. Benieuwd of dat wat is, de reacties zijn toch vrij positief.

zou eerder voor Rushmore gaan, die is beter.

[Dennis Oosterhuis]

@ Dennis --> heel goed! Iedereen aan the Royal Tenenbaums!

Thanks... Ik heb z'n volgende film al op de wishlist geplaatst, The Life Aquatic with Steve Zissou. Benieuwd of dat wat is, de reacties zijn toch vrij positief.

zou eerder voor Rushmore gaan, die is beter.

Gaat die er ook op.

And the list grows taller and taller...

[Stephan Nobelen]

The Village

Gisteravond bij de videotheek voor het eerst, we zaten te twijfelen tussen the village en dawn of the dead. Uiteindelijk gekozen voor the village. en nu achteraf toch een beetje spijt van gehad, het verhaal gaat op zich wel. Ook is er wel ergens in sommige scenes spraken van suspence, maar dan houdt het voor mij dan ook op.
The village was voor mij dan ook een beetje teleurstellend

5,0/10

[Dennis Kuijper]

Ik hoor hem alleen nergens over de muziekaale ondersteunen van het geheel,want de gekozen nummers passen feilloos bij de getoonde beelden en tillen de film naar een nog hoger niveau. Zonder de muziek kan je je deze film toch niet voorstellen. Eigenlijk zijn het ook geen 3 maar 6 verhaaltjes :wink:

Daar heb je gelijk in, maar als ik alles zou gaan opnoemen wat de film zo geweldig maakt, zou m'n recensietje nog langer worden. Heb daarom alleen het openingstheme genoemd, want die springt er voor mij helemaal bovenuit.

Wat betreft de 6 verhaaltjes: de film is onderverdeeld in drie verhalen (met elk een eigen titel). Dat daar nog de subplotjes van Honey Bunny en Pumpkin, de winkeleigenaar en die politieagent en Vincent en Jules in het huis met dat koffertje doorheenlopen is natuurlijk briljant gedaan door Tarantino.

Maar goed, zoals ik al zei: de recensie is al lang. Also: sonst noch etwas? :P

Nein :P :wink:

[loncke]

x-man 1 & 2

[Bob Hiemstra]

@ Dennis --> heel goed! Iedereen aan the Royal Tenenbaums!

Moet nog steeds mijn Criterion uitgave bekijken.

[Dennis Kuijper]

Murder in the First (1995)
***Kan Spoilers bevatten***
De film verteld ons het verhaal over een kleine crimineel genaamd Henri Young die 5 dollar heeft gestolen bij een kruidenier om eten te kopen voor zich zelf en zijn zus. Young word hierbij gearresteerd en in de gevangenis Alcatraz geplaatst. Bij een ontsnappingspoging word hij verraden door een van de mede gedetineerden waarvoor hij zeer zwaar gestraft word door een eenzaame opsluiting van 3 jaar in een isoleercel waarin hij zo nu en dan ook gemarteld word. Als een gebroken man keert hij terug onder de gewoon gedetineerden waar een van hen hem tipt over de verrader,in een moment van verstandsverbijstering vermoord hij deze verrader met een lepel in de eetzaal onder toeziend oog van bewakers en gedetineerden. Young word voor deze moord voor het gerecht gedaagd wat op het eerste gezicht een gesloten zaak lijkt te zijn omdat er maar weinig advocaten hem willen helpen,toch krijgt hij de advocaat James Stamphill toegewezen die een groentje is op dit gebied maar er alles aan zal doen om het recht te doen zegevieren.

De film begint met een openingscredit ''based on a true story'' die we maar niet al te letterlijk moeten nemen aangezien de film op dat gebied niet klopt en dingen aandikt. Wat zeg nou zelf,iemand die 3 jaar opgesloten heeft gezeten komt er niet zo uit als Henri Young. Ook werden in het echt geen criminelen zoals hem naar Alcatraz gestuurd. Het verhaal op zichzelf genomen is best redelijk verteld en een film oplevert die bij vlagen ontroerend kan zijn. Toch heb ik het gevoel dat deze film teveel z,n best wil doen om overtuigend te zijn. Ook hebben we het allemaal al eens eerder en beter gezien,maar ondanks dat blijft het best een aardige film met een krachtige en memorabele performance van Kevin Bacon als Henri Young. 7/10

[Brakhage]

Qua films wel ja. Verder is Berlijn echt een klotestad waar je eng van wordt.

Toch wel nog in het filmmuseum in het Sony centre geweest?

Yup.

Natuurlijk is het kijken van een film in de bioscoop toch een andere ervaring dan een DVD kijken. Maar ik vind het wat ver gaan om te zeggen dat je een film pas echt gezien kan hebben als je hem in de bioscoop gezien hebt.

Maarja, het is gewoon een verschil van mening, dus laten we er maar over op houden.

Onzin, het is niet gewoon een verschil van mening, dat is weer zo'n gemakkelijke uitweg. Als je het artikel van Camper gelezen hebt (wat je vermoedelijk niet gelezen hebt omdat het redelijk lang is) zul je wellicht gaan begrijpen waarom sommige mensen zeggen dat je een film niet echt gezien hebt als je deze niet in de bioscoop gezien hebt. Of als je dat daadwerkelijk zelf hebt meegemaakt en ik vermoed dat jij dat nog niet hebt. Vroeger dacht ik ook, ach die Camper overdrijft het allemaal en is gewoon een puriteinse pipo, maar hoe ouder ik word en hoe meer films ik in de bioscoop gezien heb, hoe meer ik zijn stelling ga begrijpen en ondersteunen. En nogmaals, dit geldt niet voor ALLE films of voor alle soort films, maar voor bepaalde films 100% zeker wel. Het is niet voor niets dat zeer veel avant-garde filmmakers hun films weigeren op DVD uit brengen. Toen ik Peter Tscherkassky na afloop van een screening van zijn films aansprak op het verschil in impact tussen deze films op DVD en in de bioscoop begon hij helemaal te glunderen en was ontzettend in zijn nopjes omdat hij altijd en overal waar hij komt aangeeft dat de films op DVD altijd slecht een vervanging zijn van de bioscoopervaring. Daarom heb ik dat ook expliciet aangegeven in mijn recensie voor DVDBeaver en bij talloze van mijn Beaver recensies hamer ik constant op het verschil tussen DVD's en bioscoop. En dat verschil is in heel veel gevallen zo gigantisch groot dat je dan best wel kunt stellen dat je de films niet echt gezien (in de trant van: echt ervaren of ondergaan) hebt als je ze niet in de bioscoop gezien hebt. En nogmaals, dit is hoofdzakelijk voor avant-garde films het geval en ik vermoed dat het je onbekendheid met dat soort avant-garde screenings is die je doen zeggen dat het wat ver gaat om zoiets te stellen. Het gaat namelijk wat minder ver dan je vermoed denk ik.

En ik heb meer dan 1000 DVD’s, dus ik ben echt niet tegen het DVD medium... :wink:

Ik had deze film graag in de bioscoop willen zien omdat ik hem dan beter begrijp, maar ik was in '57 niet in Mexico

Ach kijk, kinky komt met een van zijn kwinkslagen

Maar ook jij weet dondersgoed waar ik het over heb :P

...
Daarnaast word ik inmiddels echt moe van mensen die gaan claimen dat er in een bioscoop meer afleiding is dan thuis. Hou daar nu eens mee op mensen, dit is volslagen onzin! Ja, in een commerciele bioscoop heb je vaak 'last' van schreeuwende kinderen, krakende chipszakken of weet ik veel wat nog meer. Maar wat voor films kijk je daar doorgaans? Schreeuwerige Hollywoodfilms waar wat meer of minder geschreeuw echt niets uitmaakt.

Moet Maikel hier gelijk in geven, ik ben laatst 'Shichinin no Samurai' [The Seven Samurai] gaan kijken en ik had inderdaad geen last van storende effecten, buiten misschien mijn eigen hongerige maag. Ben ook pas The Departed gaan zien in de cinema, en ja, er is wel geluid van krakende zakken chips, overdreven lachende mansen... maar dit is nu eenmaal de charme van de cinema vind ik en dit kan zelfs de de best uitgeruste home'cinema' niet evenaren!

Hoera, ik krijg bijval!

Toch was 'They Live by Night' een erg mooie ervaring op jouw computerscherm, nietwaar Pieter? :wink: :P

[Timothy]

Onzin, het is niet gewoon een verschil van mening, dat is weer zo'n gemakkelijke uitweg.

Ik vind overigens jouw "ik heb altijd gelijk en als je het niet met me eens bent heb je het fout" ook een gemakkelijke uitweg.

Of je van een film kunt genieten in de bioscoop lijkt me toch echt iets persoonlijks.

[Brakhage]

Onzin, het is niet gewoon een verschil van mening, dat is weer zo'n gemakkelijke uitweg.

Ik vind overigens jouw "ik heb altijd gelijk en als je het niet met me eens bent heb je het fout" ook een gemakkelijke uitweg.

Volgens mij geef ik altijd argumenten. Ik heb helemaal niet altijd gelijk, ik geef enkel altijd argumenten voor mijn stelling. Daar is bijzonder weinig gemakkelijk aan, lijkt me.

Of je van een film kunt genieten in de bioscoop lijkt me toch echt iets persoonlijks.

Over gemakkelijke uitwegen gesproken...

Zucht.

[Coen P.]

Five Easy Pieces (Bob Rafelson, 1970)
Een jonge Jack Nicholson speelt Robert Eroica Dupea. Een man die niet gelukkig is met zijn leven als arbeider op een olieveld. Ook is hij niet in staat om te communiceren met zijn eenvoudige vriendin en hij behandelt haar dan ook als vuil, maar ze tolereert het. Ook zijn vriendschappen zijn oppervlakkig. Als Robert niet met hen drinken is, zit hij achter de dames aan maar duidelijk is dat zijn leven nergens naar toe leidt. Als hij er achter komt dat zijn vader ernstig ziek is, reist Robert terug naar zijn familie. Zo leren we dat hij uit een talentvolle muzikale familie komt en dat Robert ooit is opgeleid om pianist te worden, maar dat mocht niet zo zijn. Het contact met de familie gaat moeizaam, Robert past niet in de high society. Dus besluit Robert om te doen wat hij altij doet. Zijn problemen ontvluchten. De film is af en toe wat onevenwichtig, maar over het geheel gezien indrukwekkend. De dominante rol van Nicholson draagt hier aan bij. Een meer dan aardige road movie uit de jaren 70. 7.5/10

[pfan]

Onzin, het is niet gewoon een verschil van mening, dat is weer zo'n gemakkelijke uitweg.

Ik vind overigens jouw "ik heb altijd gelijk en als je het niet met me eens bent heb je het fout" ook een gemakkelijke uitweg.

Of je van een film kunt genieten in de bioscoop lijkt me toch echt iets persoonlijks.

Tuurlijk is dat persoonlijk of je van een film kan genieten in de bioscoop of gewoon thuis. Ligt gewoon aan jezelf.
Zeker als je bedenkt dat tegenwoordig in veel bioscopen het beeld en vooral geluid veelal te wensen overlaat.
Als alle omstandigheden perfect zijn dan zou ik me eventueel voor sommige films voor kunnen stellen dat je in de bios een betere filmbeleving ervaart. Maar dan nóg is dat voor ieder persoonlijk.

[wiljan]

Fanny och Alexander (Bergman, 1982) - Bergman schetst hier het leven van een familie met haar wortels in de theaterwereld door de ogen van een tienjarige jongen, Alexander. Het verhaal zal ik verder voor me houden, want het zou zonde zijn als je daar iets van weet voordat je de film ziet. Visueel is dit wederom een prachtige film, maar dat kan ook haast niet anders met één van de beste cinematografen van de wereld, Sven Nykvist. Ik had laatst een interessant stukje gelezen over veel films in kleur die onbedoeld lelijk zijn, maar dat is hier absoluut niet het geval. Een schitterend gebruik van volle, felle kleuren kenmerkt het eerste deel, terwijl het tweede deel heel kil van kleur is. Het mooie is dat de Bergman ons het verhaal laat zien door de ogen van Alexander, een jongen met een levendige fantasie, enorm gevoed door zijn familie in de theaterwereld. Hierdoor heeft de film veel haast magische momenten die zoveel meerwaarde hebben. Het is dan ook heel zonde dat Bergman dit soort momenten vooral moest knippen om de volledige film, van iets meer dan vijf uur, terug te brengen naar een drie uur durende bioscoop versie en ik kan me niet voorstellen dat de ervaring van die versie in de buurt komt van de volledige versie.

[Timothy]

Onzin, het is niet gewoon een verschil van mening, dat is weer zo'n gemakkelijke uitweg.

Ik vind overigens jouw "ik heb altijd gelijk en als je het niet met me eens bent heb je het fout" ook een gemakkelijke uitweg.

Volgens mij geef ik altijd argumenten. Ik heb helemaal niet altijd gelijk, ik geef enkel altijd argumenten voor mijn stelling. Daar is bijzonder weinig gemakkelijk aan, lijkt me.

Klopt, je geeft altijd argumenten en je reviews zitten kundig in elkaar. Maar je kennis van zaken zorgt ervoor dat je iedereen die anders van films geniet niet serieus neemt.

Of je van een film kunt genieten in de bioscoop lijkt me toch echt iets persoonlijks.

Over gemakkelijke uitwegen gesproken...

Zucht.

Tsja, inkoppertje om mij dan ook weer te betichten van een gemakkelijke uitweg. Tevens doen de en de "Zucht" een beetje kinderachtig aan. Maar goed, laat mij als domme jongen dan eens weten waarom persoonlijke gewaardwordingen een gemakkelijke uitweg is.

On Topic: Natuurlijk komt een film het best tot zijn recht in een (goede) bioscoop. Voor mij persoonlijk wordt dat echter regelmatig (zeker de helft van de keren) verpest door schreeuwende, gooiende en ronduit agressieve medebezoekers. En dan kan ik moeilijk zeggen dat ik een topavond heb gehad. Gelukkig kan ik, als ik drie kwartier extra reistijd in acht neem, naar een leuke filmhuis bioscoop. Daar is helaas het zitplezier een stukje minder, maar dat heb ik er graag voor over.

[Brakhage]

Onzin, het is niet gewoon een verschil van mening, dat is weer zo'n gemakkelijke uitweg.

Ik vind overigens jouw "ik heb altijd gelijk en als je het niet met me eens bent heb je het fout" ook een gemakkelijke uitweg.

Volgens mij geef ik altijd argumenten. Ik heb helemaal niet altijd gelijk, ik geef enkel altijd argumenten voor mijn stelling. Daar is bijzonder weinig gemakkelijk aan, lijkt me.

Klopt, je geeft altijd argumenten en je reviews zitten kundig in elkaar. Maar je kennis van zaken zorgt ervoor dat je iedereen die anders van films geniet niet serieus neemt.

Dat laatste is absoluut niet waar. Ik ben me zeer bewust dat IK de uitzondering ben in de wijze waarop ik naar film kijk en van film geniet, dat is iets waar ik al jaren achter ben. Dat zou dan dus betekenen dat ik niemand serieus neem verder en dat is gewoon niet waar. Ik besef dat mijn mening vaak vreemd of afwijkend is, maar over die mening is altijd zeer zorgvuldig nagedacht. Prima als mensen het daar niet mee eens zijn, maar kom dan aub wel met steekhoudende argumenten en niet geroep in de ruimte of zinloos gebral. Die mensen neem ik niet serieus nee.

Of je van een film kunt genieten in de bioscoop lijkt me toch echt iets persoonlijks.

Over gemakkelijke uitwegen gesproken...

Zucht.

Tsja, inkoppertje om mij dan ook weer te betichten van een gemakkelijke uitweg. Tevens doen de en de "Zucht" een beetje kinderachtig aan. Maar goed, laat mij als domme jongen dan eens weten waarom persoonlijke gewaardwordingen een gemakkelijke uitweg is.

Het gaat hier om veel meer dan persoonlijke gewaarwordingen, daarvoor verwijs ik je naar het artikel van Fred Camper waarnaar ik ook gisteren verwees. Het gaat hier om de wijze waarop film in elkaar steekt en de wijze waarop deze overgebracht wordt. Verder was het niet mijn bedoeling om kinderachtig over te komen, ik word er enkel nogal moe van als alles meteen weer wordt gegooid op 'persoonlijke smaak'. Of nog erger: 'smaken verschillen'. Als je me echt op de kast wilt hebben, dan moet je met die zinsnede komen.

On Topic: Natuurlijk komt een film het best tot zijn recht in een (goede) bioscoop. Voor mij persoonlijk wordt dat echter regelmatig (zeker de helft van de keren) verpest door schreeuwende, gooiende en ronduit agressieve medebezoekers. En dan kan ik moeilijk zeggen dat ik een topavond heb gehad. Gelukkig kan ik, als ik drie kwartier extra reistijd in acht neem, naar een leuke filmhuis bioscoop. Daar is helaas het zitplezier een stukje minder, maar dat heb ik er graag voor over.

Ik ben de laatste om te gaan beweren dat de bioscoop situatie in Nederland ideaal is. Aan de andere kant kom ik bijna iedere week in Pathe De Kuip en ik stoor me zelden, zeker dankzij het soort films wat ik er zie. En zoals je zelf al aangeeft is de sfeer in filmhuizen een totaal andere sfeer. Maar het gaat nog steeds om meer dan sfeer. Je kunt het vergelijken met het luisteren van een CD of het bezoeken van een liveconcert, ik mag toch niet hopen dat er mensen zijn die gaan roepen dat er geen verschil is of dat het luisteren naar CD's beter is dan het bezoeken van een liveconcert. Een CD is een erg handige uitvinding om dagelijks te gebruiken, maar de echte ervaring ligt toch echt in de concertzaal (meteen toegegeven, muziek kun je ook in andere situaties dan de concertsituatie op heel intense manieren beleven en de vergelijking is dan ook zeker niet 1 op 1, misschien compliceert de vergelijking de discussie enkel).

Of de leukste: er zijn mensen (wederom binnen de avant-garde wereld, ik denk dat daar het grootste probleem schuilt in deze hele discussie: dat de meeste mensen onbekend zijn met de avant-garde film) die het zien van een film op video of DVD vergelijken met het zien van een schilderij of een catalogus. Dat is toch echt iets anders dan daadwerkelijk voor het schilderij staan in een museum (=een film in de bioscoop zien). De enige reden dat Marilyn Brakhage (=de weduwe van Stan Brakhage) toestemming gegeven heeft om enkele films van haar man op DVD uit te geven (Criterion), is dat ze op deze manier beschikbaar zijn om aandachtig te bestuderen of meer onder de aandacht komen. Ze blijft benadrukken dat die DVD enkel een hulpmiddel is en nooit de vervanging kan zijn van het zien van die films geprojecteerd op een groot scherm. En aangezien ik ervaring met beide kanten heb, kan ik ze enkel volledig gelijk geven. Probleem was wel dat ik het aanvankelijk ook niet geloofde en het pas begon in te zien toen ik films op celluloid gepojecteerd zag op IFFR 2005, een van de grootste eye-openers van mijn leven.

Dat omgeving en persoonlijke gewaarwording uiteraard ook een belangrijke rol speelt, ben ik volledig met je eens, zie hiervoor enkel mijn impressie van Taxi Driver in Berlijn. Maar er spelen nog veel meer zaken.

[Bob Hiemstra]

Natuurlijk is het kijken van een film in de bioscoop toch een andere ervaring dan een DVD kijken. Maar ik vind het wat ver gaan om te zeggen dat je een film pas echt gezien kan hebben als je hem in de bioscoop gezien hebt.

Maarja, het is gewoon een verschil van mening, dus laten we er maar over op houden.

Onzin, het is niet gewoon een verschil van mening, dat is weer zo'n gemakkelijke uitweg. Als je het artikel van Camper gelezen hebt (wat je vermoedelijk niet gelezen hebt omdat het redelijk lang is) zul je wellicht gaan begrijpen waarom sommige mensen zeggen dat je een film niet echt gezien hebt als je deze niet in de bioscoop gezien hebt. Of als je dat daadwerkelijk zelf hebt meegemaakt en ik vermoed dat jij dat nog niet hebt. Vroeger dacht ik ook, ach die Camper overdrijft het allemaal en is gewoon een puriteinse pipo, maar hoe ouder ik word en hoe meer films ik in de bioscoop gezien heb, hoe meer ik zijn stelling ga begrijpen en ondersteunen. En nogmaals, dit geldt niet voor ALLE films of voor alle soort films, maar voor bepaalde films 100% zeker wel. Het is niet voor niets dat zeer veel avant-garde filmmakers hun films weigeren op DVD uit brengen. Toen ik Peter Tscherkassky na afloop van een screening van zijn films aansprak op het verschil in impact tussen deze films op DVD en in de bioscoop begon hij helemaal te glunderen en was ontzettend in zijn nopjes omdat hij altijd en overal waar hij komt aangeeft dat de films op DVD altijd slecht een vervanging zijn van de bioscoopervaring. Daarom heb ik dat ook expliciet aangegeven in mijn recensie voor DVDBeaver en bij talloze van mijn Beaver recensies hamer ik constant op het verschil tussen DVD's en bioscoop. En dat verschil is in heel veel gevallen zo gigantisch groot dat je dan best wel kunt stellen dat je de films niet echt gezien (in de trant van: echt ervaren of ondergaan) hebt als je ze niet in de bioscoop gezien hebt. En nogmaals, dit is hoofdzakelijk voor avant-garde films het geval en ik vermoed dat het je onbekendheid met dat soort avant-garde screenings is die je doen zeggen dat het wat ver gaat om zoiets te stellen. Het gaat namelijk wat minder ver dan je vermoed denk ik.

En ik heb meer dan 1000 DVD’s, dus ik ben echt niet tegen het DVD medium... :wink:

Dus jij wou zeggen dat wat jij beweert een feit is?
Als dat zo is dan is het inderdaad geen verschil van mening en dan heb jij gelijk en ik niet.
Maar volgens mij is dit niet het geval en blijft het dus gewoon een verschil van mening.

Je hebt inderdaad gelijk dat ik onbekend ben met het soort avant-garde screenings waar jij het over hebt. Misschien dat daar het verschil groter is maar als ik een film op DVD kijk die ik in de "gewone" bioscoop heb gezien dan heb ik toch echt niet het gevoel alsof ik naar een hele andere film zit te kijken.

Je moet er natuurlijk ook rekening mee houden dat niet iedereen evenveel verstand heeft van de verschillende aspecten van het filmmaken en waarschijnlijk dus ook op een andere manier naar een film kijken dan jou.
Dus wellicht dat het mijn ontwetendheid is die er voor zorgt dat ik het verschil toch niet echt zo zie.