Marlon Brando

[Jordy van Buel]

Marlon Brando
Omaha, Nebraska, 3 april 1924 – Los Angeles, 1 juli 2004

Meest bekend om zijn rollen in:
- A Streetcar Named Desire
- On the Waterfront
- The Godfather
- Superman
- Apocalypse Now

Opmerkelijke feiten
- Won tweemaal een oscar voor beste acteur in 'On the Waterfront' en in 'The Godfather'
- Werd tussen 1952 en 1958 vijf maal genomineerd voor een oscar.
- Had 8 kinderen bij vier verschillende vrouwen en tevens had hij nog 3 adoptiekinderen.

[Jordy van Buel]

Vraag van mijn kant:

Heeft iemand On the Waterfront op DVD? Zo ja, welke? Ik zie namelijk dat FRS een normale 1 disc uitgave in het bestand heeft staan maar ik vraag me af of deze goed genoeg is voor een aanschaf, iemand die me daar meer over kan vertellen?

[rrrick]

Yep, ik heb 'm en is prima. Interessante extra's, ondermeer over hoe de wereldberoemde 'I could have been a contender' scene tot stand kwam. Alleen voor die scene is de film zelf al helemaal de aanschaf waard.

[Jordy van Buel]

Oké bedankt eens aanschaffen een dezer dagen

[Dennis Vansant]

Naar mijn mening de meest legendarische acteur aller tijden. Hij moest nog maar op het doek verschijnen of je wist dat hij de film gewoon helemaal ging dragen. Heeft er bijvoorbeeld eigenhandig voor gezorgd dat geen enkele Superman ooit nog maar dichtbij het origineel uit '78 kon hopen te komen en oké, de Richard Donner cut van deel 2 was goed, maar Brando was natuurlijk veel meer "aanwezig" in deel 1

[Marc T.]

Als je de interviews ziet die door Larry King zijn gemaakt of het uur lange interview uit 1989 zie je dat die man helemaal was doorgedraaid. Z'n leven lang films gemaakt en alleen maar commentaar op de hele wereld. Zeer negatieve man.

[rrrick]

Ik heb toevallig vorige week 'Mutiny on the Bounty'gezien, en ergens anders deze review geplaatst:

Mutiny on the Bounty (1962)

Ik heb kort na elkaar het origineel uit '35 en deze versie gezien. Deze laatste is mij echt een stuk beter bevallen. De mindere reputatie is wat mij betreft dan ook onterecht.

Bounty '62 is ten eerste een geweldig spektakel met werkelijk schitterend camerawerk en prachtige sets en settings. Niet alleen de scenes op zee met het schip in volle vaart, maar vooral ook de scenes op Tahiti zijn een lust voor het oog.

De film vertelt het verhaal met vaart en veel spanning en verveelt werkelijk geen seconde. Dit in tegenstelling tot de '35 versie die veel statischer en soms gewoon bijna saai is. De verhaalstructuur en de plotontwikkeling zijn een stuk beter verzorgd in de '62 versie.

Trevor Howard zet een uitstekende Bligh neer. Niet zo sadistisch als Laughton in '35, maar met een iets menselijker gezicht, waardoor je zeker tegen het eind toch iets meer gevoel bij het karakter krijgt.

De bijrollen worden prima ingevuld, ondermeer door een bloedmooie Tarita in de rol van Maimiti. Een sterke prestatie wordt ook geleverd door een nog jonge Richard Harris als aanvoerder van de matrozen.

En dan Marlon Brando. Ik ben geen enorme fan van de acteur Brando, die wat mij betreft een paar fantastische dingen heeft gedaan maar over de hele linie een op zijn best redelijk oeuvre heeft nagelaten.
In de eerste scenes riep hij bij mij enorme weerstand op, niet alleen vanwege zijn karakter maar vooral vanwege zijn kansloze poging om met een idioot engels accent een Britse aristocraat neer te zetten. Maar na korte tijd had hij me toch te pakken. Met een enorme uitstraling en charisma zet hij de film binnen de kortste tijd helemaal naar zijn hand. Hij wordt nooit echt Fletcher Christian maar trekt de rol op een dusdanige manier naar zich toe dat dat eigenlijk niet uitmaakt. Ik kan me goed voorstellen dat zijn spel in deze film voor veel mensen een reden is om bij deze film af te haken, maar ik vond het fascinerend om te zien.