330. Minority Report (2002)
Minority Report (Steven Spielberg, 2002)
Zoals bij vrijwel alle andere films die gebaseerd zijn op een verhaal van de science-fiction schrijver Philip K. Dick vind ik ook de opzet van Spielberg's future-noir thriller Minority Report erg sterk. Het script is ook prima en erg intelligent, al boet deze aan het einde iets aan spanning in vanwege de matige uitwerking van de 'plot twist'.
Tom Cruise is goed genoeg, en Colin Farrell biedt aanvankelijk een fantastisch tegengewicht als de federale agent uit de grote stad die hem dwars zit. De rest van de cast is ook goed. Ik vond zeker de rol van Peter Stormare als chirurg erg cool, evenals de opbouw en uitvoering van die gehele scene waarin Cruise een paar nieuwe ogen krijgt.
De visuele stijl kon me echter niet echt bekoren. Het toevoegen van extra filmruis en het overbelichte wit in de film vind ik gewoon lelijk. Dat is extra jammer, aangezien de rest van de art direction uitstekend is. De special effects, de futuristische feel van de setting, de wapens, de auto's zijn allemaal van hoge kwaliteit.
Ook jammer dat het actie-volle hoogtepunt van de film niet aan het einde plaatsvind, maar ergens aan het begin. Ik heb het dan natuurlijk over de achtervolging met jet-packs en de erop volgende actie-scenes in de autofabriek. Dit blijft ontzettend tof. Gelukkig heeft het script echter genoeg te bieden om de rest van de film te blijven boeien.
Even het noemen waard: Het moment waarop de pre-cog Agatha tegen Anderton zegt: 'I'm sorry John, but you're gonna have to run again.' en dan vervolgens keihard RRRUUUUUUUUUNNNNN!!! schreeuwt. Dit gaat werkelijk door merg en been en zorgde voor kippenvel. Yikes.
7.8
331. Blue Velvet (1986) 7.2
332. The Color of Money (1986)
The Color of Money (Martin Scorsese, 1986)
25 jaar na zijn verschijning in
The Hustler is Paul Newman terug als Fast Eddie. Als oude(re) man neemt hij de jonge en talentvolle Vincent (Tom Cruise) onder zijn hoede, en hoopt via hem flink wat geld te verdienen.
Waar The Hustler een karakter-gedreven film is over een poolspeler, is The Color of Money een film over pool. The Hustler vond ik toch een wat meer donkere en depressieve film, die meer leunde op de personages. The Color of Money is wat sneller en flitsender als zijn voorganger, maar biedt alsnog voldoende karakter en diepgang. Zeker het fascinerende personage van Newman Fast Eddie is is nog steeds erg interessant om naar te kijken. Hij maakt een mooie ontwikkeling mee in deze film, als hij weer helemaal opleeft in de buurt van pool-tafels. Newman won een oscar voor deze film, welke hij in mijn mening beter had kunnen krijgen voor The Hustler. Maar goed, het karakter is hetzelfde, wordt prima doorgetrokken en de Oscar is zeker terecht.
Ook Cruise is charmerend als de jonge hond Vincent die barst van het talent en zelfvertrouwen, maar niet bijzonder pienter is. Het personage lakt diepgang, wat een enorm contrast vormt met Fast Eddie, maar het is goed te zien dat Cruise het al dansend om de pool-tafels flink naar z'n zin had tijdens het maken van de film.
De cinematografie van de film is top notch. Zo worden de pool-wedstrijden prachtig in beeld gebracht, mede door het gebruik van slow-motion of juist het doorspoelen van de actie. Ook zijn de pan's die we kennen van Scorsese in de kamer met de vele pool-tafels erg tof.
Aanvankelijk keek ik een beetje op tegen het kijken van deze film, omdat ik dacht dat deze nooit het origineel kon bijbenen. Gelukkig viel dit me alles mee en heb ik enorm van de film genoten. Leuk!
7.6 333. Yeui-eomneun geotdeul (2006)
Yeui-eomneun geotdeul aka No Mercy for the Rude (Cheol-hie Park, 2006)
Alweer zo'n kwaliteitsproductie uit Korea en ook deze film heeft een beetje diezelfde vibe waar ik het al eerder over had. In de film zien we Killa, een tongloze huurmoordenaar, die alleen maar (de titel zegt het al) onbeschofte/slechte mensen afmaakt. Met het geld wat hij verdient wil hij een tong-operatie ondergaan.
De film begint lekker fris, flitsend en snel, maar veranderd aan het einde toch weer in een wraak-film. Op zich niet heel erg, mocht het niet zo zijn dat het niet iets is wat we al velen malen vaker hebben gezien, zeker in de meeste Koreaanse film die ik heb gekeken. Desalniettemin steekt het prima in elkaar en blijft de film lekker wegkijken, mede dankzij de aanwezige humor en de toffe actie.
De slachtoffers van Killa worden ontzettend eenzijdig slecht/onbeschoft geschetst en hebben totaal geen diepgang, waardoor de morele keuzes van de protagonist niet echt betekenis hebben. De rest van de personages lakken ook diepgang, behalve bij Killa zelf wordt met flashbacks gewerkt om de kijker iets te vertellen over zijn geschiedenis.
Wederom een kwaliteitproductie uit Korea, maar niet iets wat ik niet eerder gezien heb.
7.4