Captain America: Brave New World [Phase 5]

[tmvde]

Heb me prima vermaakt met de film. Zat een goed tempo in en heb me nergens aan gestoord. Krijgt van mij 4 sterren.

[Werner]

De tijd dat ik voor elke Marvelfilm naar de cinema trok is echt wel voorbij. Ik denk dat de laatste Avengers: Endgame was. Ik zie ze wel op 4K verschijnen.

[Marcel Hoeve]

De tijd dat ik voor elke Marvelfilm naar de cinema trok is echt wel voorbij. Ik denk dat de laatste Avengers: Endgame was. Ik zie ze wel op 4K verschijnen.

Toen hadden ze ook ermee moeten stoppen. Die film heet toch niet voor niets Endgame?

[Rogier Burghout]

Dat is absoluut niet de bedoeling. Zoals je weet waardeerde ik je reviews altijd (al was ik er niet altijd mee eens) en ik weet dat het je veel eigen tijd kost .

Dat is goed te horen

Nog steeds niet mee eens. Want dan wil je gaan beoordelen op basis van een soort standaard blauwdruk, of een soort checklist waar je vinkjes gaat zetten of een film voldoet aan een basis strategie. Dat lijkt mij dus absoluut niet de bedoeling bij een kunstvorm als film, waar het imo gaat om de totale beleving.

Niet alleen, maar er bestaat wel een standaard in een opbouw van een script, personage, bepaalde dramatische ontwikkeling, opzet shots enz enz. En daar kan je een film wel deels op beoordelen. Niet volledig, maar het geeft wel een goed beeld hoe kwalitatief een film is gemaakt. Daarna beoordeel je de film op hoe dit allemaal uitpakt, en dat is natuurlijk ook subjectief. Het is dus niet of-of, maar en-en.

En een standaard; die is er nu eenmaal niet. Hoe zou een standaard blauwdruk eruit zien, is die voor elk genre anders? Wat doe je met genreoverstijgende films of met experimentele films? En met cultuurverschillen; een romcom uit Zuid-Korea is echt anders dan een romcom uit Engeland? Niet te doen.

En dat maakt recenseren dus tot een vak, dit alles moet je in ogenschouw meenemen. Dus ook culturele verschillen en verschillende genres. Wat werkt waar wel en waar niet. En is het ook (makkelijk) toegankelijk of voor de echte liefhebber. Dat moet je allemaal meenemen in je beoordeling.

Ik snap dat geluid/muziek gebruikt kan worden om een bepaald effect op te roepen bij de kijker. Toch zal dat effect ook weer afhangen van de persoon; een melodramatisch deuntje roept bij de een misschien kokhalsneigingen op en de ander begint weg te zwijmelen. Hier is het imo ook niet mogelijk om dit subjectief te beoordelen; het is op basis van hoe het bij jou overkomt.

Dat zeg jij dat het alleen wordt beoordeeld hoe het bij diegene overkomt. De kunst van het recenseren is om het juist in de algemeenheid te beoordelen en hoe het bij ene breder publiek overkomt. Dat is het vak, en dat is wat (de meeste) recensenten proberen te doen, ik in elk geval wel

Wat je zegt van het objectief beoordelen of bepaalde karakters in de ene film niet/minder goed ontwikkeld worden dan in een andere film; ik ben het er niet mee eens. Hoe beoordeel je objectief of een karakter beter ontwikkeld is? Is dat een kwestie dat je meer (en hoeveel dan) van een karakter weet aan het eind van een film dan aan het begin van een film? Of dat een karakter zich anders gedraagt? Dat je weet hoe een karakter denkt? En misschien is dat helemaal niet de bedoeling van de filmmaker dat een karakter zich gaat ontwikkelen en past het juist in de film. Imo niet objectief te beoordelen, want het hoe en wat je moet beoordelen is er niet.

Je kan het er niet mee eens zijn, maar het kan wel. En dat heeft alles te maken met het in perspectief zetten van hetgeen je beoordeelt. Je kan bijvoorbeeld in een actiefilm minder karakterontwikkeling verwachten dan is een dramafilm of coming-of-age. En met karakterontwikkeling bedoel ik dat een karakter in zijn uitingen door externe invloeden vanuit het script of andere personages anders gaat reageren of tot meer zelfinzicht komt, of dat je als kijker meer te weten komt waarom het personage tot bepaalde daden of beslissingen komt in de film. En dat hoef je soms minder te verwachten in een actiefilm, want dan wordt een personage min of meer gedwongen tot de acties die op het beeld krijgt voorgeschoteld en dat spreekt voor zichzelf. In een dramafilm, waar het meer om emoties gaat, kan je dat wel. En zeker een coming-of-age, want dan gaat het hele verhaal erom hoe een bepaald personage een karakterontwikkeling in verschillende leeftijden doormaakt.

Dus met dit in het achterhoofd houdende kan je dit aspect echt objectief beoordelen

Net als het objectief beoordelen van hoe scenes opgezet zijn. Dat is toch ook persoonlijk of dat overkomt bij jou of niet? Wat voor de een juist verfrissend overkomt, kan bij een ander juist verwarrend overkomen; ook allemaal persoonlijke beleving waar je imo geen objectief waardeoordeel aan kunt hangen, wel natuurlijk je eigen subjectief gevoel erbij.

Toch zijn er echt bepaalde standaarden of opzetten van shots waarmee je een bepaald gevoel of effect kan oproepen, en dat kan je beoordelen. Kijk bijvoorbeeld naar de skaky-cam stijl in de Bourne-films. Regisseur Greengrass doet dat bewust om een actie en docu-stijl achtige sfeer en gevoel op te roepen. Is het naar ieders smaak? Nee, zeker niet. Werkt het? Ja, dat zeker! Want het gevoel dat het personage Bourne heeft (achterna gezeten, gevoel dat hij op ieder moment vanuit elke hoek ene actie kan verwachten en moet uitvoeren) wordt hiermee benadrukt. En dat is dus hetgeen wat je moet opnemen in je beoordeling: het werkt wel, maar is naar ieders smaak.

Nee, dat zijn niet de guilty pleasures, want daaronder schaar ik films waarvan ik zelf weet dat ze niet best zijn, maar dat ik er wel van kan genieten. Ik bedoel films die in mijn persoonlijke beleving (echt) goed zijn, maar die mening wordt niet breed gedragen .

Oke zo. Ja, het kan natuurlijk allebei waarheid zijn voor eenieder: de recensent die vindt dat de film slecht is gemaakt en jij dat de film desondanks wel goed vindt. dat kan natuurlijk ook. Kijk, een recensie is geen absolute waarheid, daarvoor is een film te subjectief. Je kan de film wel aan de hand van bepaalde basis vaardigheden beoordelen, met daarbij een inschatting over hoe eea overkomt op het publiek. En eenieder maakt toch wel zijn eigen waarheid, en dat is alleen maar goed.

Je weet ondertussen dat ik het er hier niet eens ben, sorry. Ik heb genoeg filmboeken gelezen met theoretische zaken om te weten dat er veel soorten technieken om een scène op te nemen, het belang van een mise-in-scene, hoe een script opgebouwd kan worden etc. Maar dat kun je niet meenemen om een objectief oordeel te vellen. Ik zie echt niet hoe. Er zijn zoveel soorten films dat er geen standaard is om te kunnen beoordelen; het gaat allemaal om de samenhang van alle elementen (die imo dus ook allemaal niet objectief te beoordelen zijn) in een film. Een film kan zich in een kartonnen doos afspelen maar toch een geweldige film opleveren. Mumblecore films hebben soms amper een script maar daar is de hoofdzaak improvisatie en dialoog. Je hebt films die zich vooral richten op technische hoogstandjes en niet zozeer een verhaal hebben. Etc, etc.

Je hoeft geen sorry te zeggen, ik zeg ook geen sorry voor de onderbouwing die ik hier schrijf. Je hebt in mij optiek alleen of een verkeerd beeld over recensies worden gemaakt of je hebt er gevoelsmatig al een bevooroordeelde mening open en staat niet open voor de theorie er achter. Je stelt hierboven een paar zaken die simpelweg wel kunnen, anders zouden er geen theoretische studies zijn omtrent het de basis van het film maken. Hoe je dat verder invult, is aan de artiest, maar de basis en een deel van de uitwerking kan je zeker objectief beoordelen. En nogmaals, je beoordeelt de film als geheel niet hierop, maar kan deze aspecten zeker wel meenemen in je definitieve beoordeling.

Wat je wel hebt zijn bepaalde elementen die vaak in een genre film zitten, zoals de bekende femme fatale of harde mannen die redelijk vaak voorkomen in film noir of Scream die een leuk lijstje van de clichés geeft van verhaalelementen die vaak voorkomen in een horrorfilm. Maar dat is wat anders dan een objectieve beoordeling van elementen.

In hoeverre is dat anders? Je stelt nu zelf een standaard die volgens jou in een bepaalde film moet zitten. Is dat niet hetzelfde als het ontbreken van een karakterontwikkeling in een coming-of-age film?

Het dikgedrukte ben ik mee eens; sterker nog ik bedoel juist dat het bij de film gaat om de samenhang tussen alle onderdelen.

Misschien is je verwachting van een recensie wel anders dan dat deze is opgebouwd? Wil je liever een recensie als geheel zien, ondanks hoe bepaalde elementen zijn uitgevoerd of geproduceerd? Dan kan het natuurlijk zo zijn dat een recensie anders wordt verwoord dan je zelf hebt bedacht natuurlijk.

Dat kan, al staan de films in The Conjuring universum toch echt bekend als horrorfilms .

Gelukkig ook als spanning/mysterie/thriller

Al bij al is de conclusie dat we het oneens zijn hierover. Geen probleem toch? Gelukkig kunnen we het er wel gewoon over hebben.
Voel je natuurlijk vrij om weer te antwoorden, ik zal daar geen antwoord meer op geven; niet uit onbeelfdheid maar omdat ik denk dat wel duidelijk is hoe we er allebei over denken. Jij zal mij niet overtuigen en ik jou niet .

Zeker geen probleem, ik denk dat ik hierboven een goede uitleg heb gegeven hoe de basis een beetje is over het recenseren, in ieder geval mijn recenseren. Misschien kan je het in je achterhoofd houden als je een (of mijn) recensie leest. Het is soms (bij anderen ) zoveel meer dan alleen een persoonlijke mening. Het is goed dat we het hierbij laten inderdaad. Ik weet dat ik jou niet overtuig en dat was ook niet mijn intentie, alleen om je een inkijk te geven achter de theorie van het/mijn theorie van het beoordelen van een film.

[Marcel Hoeve]

Wat een discussie, zeg! En dat allemaal naar aanleiding van de zoveelste 13-in-een-dozijn Marvel-film. Jullie moeten een podcast beginnen!

[rogue]

Mooie reactie Rogier, bedankt voor je toelichting!

Ja Marcel, het is weer wat anders dan "vond het een goede film, punt" toch?