Juno (2007) - Jason Reitman
Heerlijk aandoenlijke kleine film. De 16-jarige Juno (Ellen Page) wordt onverwacht zwanger van haar beste vriend, de sullige goeierd Pauly Bleeker (Michael Cera). Ze besluit het kind ter adoptie af te staan. Hiervoor kiest ze een jong echtpaar uit een krantenadvertentie. Na een krampachtig bezoekje aan het stel, wonende in een dure buitenwijk, wordt een overeenkomst tussen Juno en hen opgesteld. Juno neemt de overeenkomst bijzonder serieus, door regelmatig (zonder liefdesrelatiedoel) bij de man des huizes langs te gaan. Deze Mark (Jason Bateman) houd net als zij van rockmuziek en shabby horrorfilms. Als Mark haar echter vertelt zijn vrouw Vanessa (Jennifer Garner) te willen verlaten, voelt Juno de grond onder zich wegzakken. Intussen wordt haar omgang met Bleeker ook steeds vager, waardoor confrontaties onvermijdelijk worden.
Juno is een geweldig hartverwarmend verhaal over een op het eerste gezicht vroegwijs meisje dat vooral erg down-to-earth is. Aanspreekvormen als "Dude" en andere modewoorden komen er bijzonder relaxt uit, en vormen de oppervlakte van een heerlijk cultfiguur om echt mee mee te leven. Vergelijkbaar met helden als Ferris Bueller. Ellen Page brengt het weer prachtig, en bewijst voor mij tot veel in staat te zijn. Michael Cera speelt een soortgelijk sullig type als in Superbad, maar dan een tikkeltje volwassener. Ook hij brengt het met een naturel gemak dat me moeiteloos overtuigde. Bateman, Garner, en Juno's vader J.K. Simmons spelen het mooi ingetogen, met alle nuances op exact de juiste momenten.
Op de leuke titelsequentie na is de film visueel heel basic, maar door het goede spel en het aansprekende verhaal lette ik daar niet eens specifiek op. Voor een sterke karaktergedreven film een goed teken, dacht ik zo.
Ik hield hier een heel goed gevoel aan over. Het is heerlijk humoristisch drama over een "quirky" buitenbeentje en haar aparte leventje met alle denkbare jeugdsores, onweerstaanbaar leuk gebracht.
8,0 / 10