JIA Zhang-ke (1970, China) voltooide in 1997 de filmacademie in Peking. Met zijn speelfilmdebuut Pickpocketsleepte hij de Wolfgang Staudteprijs op het festival van Berlijn in de wacht. Dongen Still Lifewerden bekroond in Venetië. Al zijn films zijn in Rotterdam vertoond. Meester-chroniqueur van de veranderingen in China, Jia Zhang-ke, blijft zijn stijl vernieuwen. Documentaire gaat vloeiend over in fictie. Zoals het staat op de site van IFFR.
- Ciqing shidai (2010) (in production)
- Moving the Arts (2010) (pre-production)
- Stories on Human Rights (2008 ) (segment "Black breackfast")
- Heshang aiqing (2008 )
- Er shi si cheng ji (2008 )
- Wuyong (2007)
- Dong (2006)
- Sanxia haoren (2006)
- Shijie (2004)
- Ren xiao yao (2002)
- Gong gong chang suo (2001)
- Zhantai (2000)
- Xiao Wu (1997)
- Xiaoshan huijia (1995)
Een regisseur die ik niet alleen hoog heb zitten maar ook de internationale critici.
De meeste mensen vinden zijn films te traag. Ik kan het begrijpen het is dan ook niet te vergelijken met films uit Hollywood. Het zijn films over écht mensen, meestal politiek gelaagdheid en weet zijn speelfilms zo te verweven dat het lijkt dat je naar documentaires kijkt.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel mensen deze regisseur ''haten''?