Wat jammer toch weer dat we met zijn allen afzakken in het hol van de mythe, het toevluchtsoord in tijden van nood. Er is meer tussen hemel en aarde dan de stratosfeer! Namelijk spoken die rondlopen in huizen omdat ze zo pissig zijn op de levenden.
Mensen, spoken bestaan niet. Waarom niet? Omdat het een onmogelijkheid is. Er is geen ziel, er is geen God en er is geen hemel èn geen hel. Allemaal invulling van de leegte in ons verstand door speculatie, angst en wishful thinking. Gerechtigheid na de dood? Straf voor een slecht leven? Wie bepaalt wat goed is en wat slecht? Niet God, maar wijzelf. God is de grote kaartenbak waar we onze onkunde in mikken. Tot er een betere verklaring komt. Waarom geloven we niet dat Apollo de zon langs de hemel trekt in zijn kar? Omdat we in de ruimte kunnen kijken. Helaas kunnen we niet daar kijken waar de zogenoemde spoken en doden zich bevinden, want dat plekje bestaat namelijk niet. Ergo is de hele theorie verifieerbaar noch falsificeerbaar en blijven naïeve stervelingen bij bosjes vallen voor de grote gerechtigheid die God ons geeft.
Zinsbegoocheling, wat ik je brom. Met een belangrijke plaats voor de macht van de suggestie.
Ik zeg: alle mediums op een hoop en de fik erin. Figuurlijk dan he. Wil vooral niet aanzetten tot haat, want dat zou van mij een mediumfoob maken en daarmee ontneem ik mijzelf de rationele redenatie en fundering van mijn punt. Denk na, mensen!