124. The Shining (1980) Als vader Jack Torrance en zijn gezin 6 maanden in een leeg hotel verblijven om voor het onderhoud te zorgen, denkt hij dat hij mooi wat werk kan verzetten voor het boek wat hij wil schrijven. Er gebeuren echter vreemde dingen in het hotel en Jack draait langzaam door. Na een aantal ontmoetingen met verschillende mensen is het moment waarin Jack daadwerkelijk doordraait fantastisch. Jack's vrouw Wendy kijkt naar een stapel met getypt papier waar, pagina na pagina, maar één zin opstaat: All work and no play makes Jack a dull boy. Hierna volgen andere klassieke uitspraken als redrum, redrum en natuurlijk het welbekende Here's Johnny! terwijl hij met een bijl een deur kapot slaat.
Ik heb het boek van Stephen King nooit gelezen en de miniserie niet gezien, maar daar heb ik ook niet echt behoefte aan. In beiden wordt schijnbaar meer uitgelegd als in Kubrick's versie, maar ik vind het juist wel interessant dat deze versie meer vrijheid geeft voor een eigen interpretatie van bepaalde dingen en gebeurtenissen.
Het was de eerste keer dat ik The Shining op blu-ray zag, dit zag er allemaal erg prima uit. Behoorlijk scherp, weinig ruis, weinig tekenen van nabewerking en prachtige kleuren. Dit komt goed uit, want The Shining is een prachtige film.
Het camerawerk is geweldig, de cinematografie fantastisch. De film kent geweldige wijde shots en veel symmetrie in het hotel. In de film wordt veel gebruik gemaakt van steadycam's en een perfect voorbeeld hiervan is als de camera Jack's zoon Danny volgt terwijl hij op z'n driewieler door het hotel rijdt. Een ander voorbeeld zijn de opnames in het doolhof. Bij beiden voorbeelden heb je als kijker het gevoel dat je er zelf bij bent, omdat je ziet wat de personages zien. Ook de openingsscène is geweldig met prachtige helicopter-shots van een beeldschoon en rustgevend landschap.
Niet alleen het omliggende landschap, maar ook het hotel ziet er vredig en rustig uit, maar je voelt gewoon dat er iets niet klopt. Zo'n apart gevoel in je onderbuik. Het is allemaal net iets te schoon, rustig en kil. En zeg nou zelf, een leegstaand hotel met lange, lege gangen en kamers is sowieso behoorlijk creepy. Dit onheilspellende gevoel wordt versterkt door de fantastische en huiveringwekkende muziek.
De rol van Jack Torrance is Nicholson op het lijf geschreven. Z'n glimlach is natuurlijk fantastisch zoals alleen Nicholson dat kan en hij heeft een aantal geweldige scenes in de film. Ik ben echter geen fan van Shelley Duval, iets aan haar kan ik gewoon niet uitstaan. Van de manier hoe ze praat tot hoe ze met het mes door het hotel rent. De rest van de personages zijn wel prima, vooral Scatman Crothers als de chef van het hotel is memorabel.
Zoals vele andere films van Kubrick laat deze film ook redelijk wat dingen open voor eigen interpretatie. Er gebeuren een aantal vreemde en onverklaarbare dingen in de film, en het lijkt me vrijwel onmogelijk dat iemand het na 1 kijkbeurt helemaal snapt. Gelukkig maar, nu heb ik tenminste een excuus om te film nog velen malen vaker te bekijken.
9.3