Het was alweer even geleden:
Nog steeds bezig met de James Bond serie, maar zoals je aan de cijfers kan zien is het allemaal wat tegenvallend naar mijn mening.
51. On Her Majesty's Secret Service (1969) 6.0
52. Diamonds Are Forever (1971) 7.0
53. Live and Let Die (1973) 6.5
54. The Man with the Golden Gun (1974) 6.0
55. The Lookout (2007) Aardige noir-beïnvloede film die sterk begint maar jammer genoeg richtig het einde wat inspiratieloos aanvoelt en terugvalt in clichés. De opzet van het verhaal is prima, maar de uiteindelijke uitwerking is wat voorspelbaar en niet heel erg bijzonder. Het personage van de hoofdpersoon Chris (Gordon-Levitt) wordt prima uitgewerkt, al wordt zijn 'handicap' wel gebruikt om de sympathie van de kijker te winnen. De rest van de personages, met de nadruk op de bad guys, worden amper uitgewerkt en zijn zo plat als een dubbeltje waardoor je als kijker toch niet helemaal betrokken wordt in de film. Sterk acteerwerk van vrijwel de gehele cast, een prima script en de sterke stijl zorgen dat The Lookout een aangename film is om eens te kijken, maar het is niet de topper die het had kunnen zijn.
7.0
56. The King of Kong (2007) Fantastische documentaire die onder andere aspecten van het competitief gamen behandeld. Het onderwerp leek me aanvankelijk niet heel erg interessant, maar de manier hoe je als kijker betrokken wordt in het onderwerp is goed gedaan en alle intriges, corruptie, allianties en backstabbing die je gaandeweg te zien krijgt zorgen ervoor dat The King of Kong toch wel héél erg goed is. Naast dat er wat komische en emotionele scenes inzitten kent de film een spannende climax waarbij je waarschijnlijk de speler wil toejuichen om de highscore te verbeteren. Het lijkt allemaal zulk perfect materiaal voor een interessante documentaire dat ik me na afloop toch wel afvroeg of er niet enkele dingen met opzet gepland zijn, want het is af en toe allemaal wel erg toevallig. Ook is de docu behoorlijk subjectief en word Billy als een enorme klo0tzak afgeschilderd, waardoor hij (onterecht?) als antagonist gezien wordt. Toch is The King of Kong een van de beste documentaires die ik ooit gezien heb, waarin er naast de geweldige soundtrack (Eye of the Tiger onder een trainingsmontage is altijd goed natuurlijk) behoorlijk veel diepgang zit met betrekking tot obsessie en onderlinge strijd. Aanrader!
8.0
57. The Spy Who Loved Me (1977) 6.0 recensie volgt
58. Rubber (2010) Al vele maanden zat ik ijverig te wachten tot ik deze film kon kijken, en er waren twee redenen waarom ik Rubber zo graag wilde zien. Ten eerste is de film geregisseerd door de Franse Quentin Dupieux, die wellicht beter bekend is als experimentele techno muzikant Mr. Oizo, en ten tweede en vooral vanwege de absurde plot van de film. Rubber gaat namelijk over een autoband met telekinetische krachten die de hoofden van mensen opblaast.
Als de film begint en een politieagent rechtstreeks aan de kijker verteld dat een drijfveer achter een groot aantal films het gegeven "No reason" is, wordt de toon en motivatie gezet voor de film. We zien een groep mensen die door verrekijkers naar dezelfde gebeurtenissen kijken als ons (de kijker), maar zij zijn er daadwerkelijk bij en leveren commentaar op de geloofwaardigheid en entertainment-waarde van de gebeurtenissen. Hierdoor balanceert Rubber bij vlagen op randje van de vierde dimensie en krijgt de toch al zo vreemde film een extra surrealistische tint mee.
Het verhaal begint als we de band, genaamd Robert, z'n eerste 'stappen' zien nemen en hem de wereld zien ontdekken terwijl hij opgroeit. Ook dit klinkt natuurlijk bizar, maar als kijker zie je Robert toch als een echt personage en wordt hij zo gepresenteerd dat je sympathie voor hem voelt, om hem lacht en hem vreest. Hij is zonder meer de ster van de film en het is dan ook jammer dat de film halverwege meer schermtijd besteed aan de menselijke personages en Rubber hierdoor wat aan kracht inboet. Toch is Rubber verrassend leuk vanwege het bizarre gegeven, de soundtrack (door Mr. Oizo zelf en een lid van de Franse technoband Justice), de aanstekelijke zwarte humor en de sterke visuele stijl.
Het klinkt allemaal te absurd voor woorden, maar als ik je vertel dat de film gaat over een 'killer tire' met telekinetische krachten is dat toch alle motivatie die je nodig hebt om de film te willen zien?
7.5