Daar heb je zeker gelijk in. De tijd staat niet bepaald stil. Toch waren de sfx en dan heb ik het over simpele explosies de ontploffing van de helikopter zien er zelfs voor die tijd niet goed uit. Dit is slechts mijn mening, daar hoef je het niet mee eens te zijn
On topic:
Superman (1978)
Hoewel ik nog geen andere superman film heb gezien ben ik ervan overtuigd dat het personage van clark kent/superman zo hoort te zijn zoals Reeve het hier speelt. Top! Persoonlijk vond ik de intro wat aan de lange kant, terwijl Luthor amper wordt voorgesteld en wel erg snel een afkeer van Superman heeft.
Afgezien van dat vond ik het leuk om eens gezien te hebben, maar een herkijk zal niet zo snel gebeuren.
7,3/10
TV: Panasonic TX-P50UT50 - Receiver: Onkyo TX SR313 - Blu-ray: Sony BDP-350B - Mediaplayer: Mede8er 600X3D - Console: Playstation 3 - Center: Mission M7C1 - Fronts: Mission 760Subwoofer: Pioneer SW110S - Kabels: Oehlbach
Welke versie van Superman heb je gezien dan? Er is nl nog een extended cut.
En mocht je aan deel II beginnen evt.: gewoon lekker de Richard Donner cut pakken.
Maar inderdaad: Reeve deed het wel erg goed. Dit is typisch zo'n filmrol die je in 1 adem noemt met de naam van de acteur. Noem je Christopher Reeve, dan denkt iedereen aan superman, net zoals bijv. Indiana Jones = Harrison Ford.
TV: Panasonic TX-P50UT50 - Receiver: Onkyo TX SR313 - Blu-ray: Sony BDP-350B - Mediaplayer: Mede8er 600X3D - Console: Playstation 3 - Center: Mission M7C1 - Fronts: Mission 760Subwoofer: Pioneer SW110S - Kabels: Oehlbach
Young @ Heart (2007, Stephen Walker)
Zo baanbrekend of ingewikkeld is het concept van deze docu/film niet. Integendeel, het is eigenlijk enorm simpel: een koor van 70- en 80-jarigen wordt gevolgd tijdens de repetities naar een nieuwe show. Ze zingen echter andere muziek dan je zou verwachten: nummers van Coldplay, James Brown, Jimi Hendrix en Sonic Youth behoren tot het repertoire. Je weet het van tevoren eigenlijk al en het blijkt ook zo te zijn: dit gaat je raken. En dat gebeurt, zonder dat er gebruik wordt gemaakt van goedkope sentimentele trucjes.
Deze oude mensen hebben namelijk een oprechte levensvreugde die voortkomt uit een gedeelde passie: zingen. Ze zijn niet allemaal even fit meer, maar ze willen alles doen en laten om toch mee te kunnen zingen. En dat doen ze met gevoel. Niet alles is even zuiver, maar de ziel die in sommige nummers (Fix You!) wordt gelegd, gaat door merg en been. Ik heb er zelfs een traantje om moeten laten, maar het is bovenal prachtig om deze mensen zoveel plezier te zien hebben in wat ze doen.
Fish Tank (2009, Andrea Arnold)
Zo kort na het zien ben ik erg onder de indruk van dit intieme, sombere drama over een probleemtiener in een achterstandswijk in Engeland, die geen enige toekomst lijkt te hebben. Ook wanneer we haar hoop op een carrière zien hebben, weten we als kijker eigenlijk dat dit geen kans van slagen heeft.
Het wordt verteld zonder veel poespas, maar met zeer krachtig camera- en acteerwerk en slechts af en toe een kleine slow motion of een klank muziek. Gedurende de gehele film leidt dit met de ongemakkelijke situaties die we te zien krijgen tot een continue spanning en een zeer beklijvend gevoel. De titel had symbolisch gezien niet beter gekozen kunnen worden, daar de protagonist emotioneel (en deels fysiek) volledig gevangen zit in haar situatie. Zeer aangrijpend. Een zoveelste klein pareltje uit het Verenigd Koninkrijk.
Don't Be a Menace to South Central While Drinking Your Juice in the Hood
Gekeken nadat een collega `m had aangeraden en ik "`m toch echt moest zien, want die is echt geweldig!"
Na afloop kan ik makkelijk de conclusie trekken dat we toch echt niet dezelfde smaak hebben, om het maar eens zachtjes uit te drukken...
Wat een extreem flauwe, pijnlijk onleuke "film". Wanneer het leukste aan 90 minuten film een aantal van de details zijn zoals billboards en posters op de achtergronden dan weet je al genoeg.
Snel, heeeeeeel snel vergeten dit...
2,0/10
New: The Last Warning - MoC LE, Vampyr - MoC LE
Coming ASAP: -
Dat is juist een klassieker joh! Heerlijk flauwe film
Serieus? dat een klassieker?? idd. flauw ja, and not in a good way...
New: The Last Warning - MoC LE, Vampyr - MoC LE
Coming ASAP: -
Chuck seizoen 3
Blijft erg leuk om te kijken! Snel verder met 4.
8,0/10
TV: Panasonic TX-P50UT50 - Receiver: Onkyo TX SR313 - Blu-ray: Sony BDP-350B - Mediaplayer: Mede8er 600X3D - Console: Playstation 3 - Center: Mission M7C1 - Fronts: Mission 760Subwoofer: Pioneer SW110S - Kabels: Oehlbach
Ik snap het trouwens wel, je commentaar:
die begincredits vond ik jaren geleden al veel te lang. En dat met Luthor die wel erg snel een hekel heeft aan Superman: dat vond ik ook té. Alleen snap ik wel dat er natuurlijk wat tempo in die film moest, dus daar zal het wel aan gelegen hebben. Verder een prima superheldenfilm voor die tijd en ook nu nog zeker het kijken waard.
Mocht je nog aan deel 2 beginnen, daar zou ik het dan wel bij houden: de rest is leuk voor een regenachtige zondagmiddag: deel 3 en 4 zijn m.i. net zo slecht als laten we zeggen Batman Forever en Batman en Robin. Returns is dan weer wat beter, maar nog steeds minder dan deel 2, mi.
720. El sur (Víctor Erice, 1983) :: 8.5
Deze blu-ray ziet er nog beter uit dan ‘Spirit of the Beehive’! Het is ook echt een film die je enkel op blu-ray of celluloid kunt zien omdat veel scènes zich in halve duisternis afspelen en het zijn precies dergelijke momenten die de lage resolutie van DVD nooit aan kan. Kleuren zijn constant gedempt, maar correct en als Erice dan ineens op de proppen komt met een vuurrood klosje wol dan voelt dat bijna onnatuurlijk aan, maar dat is duidelijk het effect waar hij voor gaat. Het enige probleem en dat is ook echt een probleem is het afschuwelijke geluid: van voor tot achter is er vrijwel constant ruis te horen en het bromt en kraakt echt aan alle kanten, tot het punt dat het vaak inbreuk deed op mijn kijkervaring. Toch vond ik deze film al veel mooier dan ‘Beehive’, vooral omdat het geheel veel warmer is.
721. The Last Wave (Peter Weir, 1977) :: 10.0
Dit kon feitelijk alle kanten op, maar het is duidelijk dat de Duitse degelijkheid weer volledig heeft uitbetaald, omdat Peter Weir’s hypnotiserende meesterwerk nu nog immersiever van aard is. Dit is echt zoals blu-ray hoort te zijn: vind een smetteloze print en zet het zonder onnodige digitale interventie op een schijfje en laat puur de kwaliteit van het jaren ’70 celluloid zijn magische werk doen. Ook de Engelse 2.0 soundtrack klinkt prachtig helder en vol, waarbij die onvergetelijke soundtrack (inclusief didgeridoo!) nu helemaal als een warme deken over je heen komt. Voor mensen die de film nog nooit gezien hebben kan het gebrek aan Engelse ondertiteling wellicht vervelend zijn dankzij de Australische en Aboriginal accenten, dus wellicht dat Criterion hun DVD ooit nog zal upgraden, hoewel ik me niet kan voorstellen dat ze deze beeldkwaliteit kunnen verbeteren. Zoals altijd met Weir bevindt deze film zich ergens op het snijpunt tussen realisme en het mystieke en weet de man allerlei diepzinnige en belangrijke zaken aan te stippen zonder ergens pretentieus of zwaar op de hand te worden. Het gevolg is een film die zowel een serieuze artfilm als een ultieme midnight movie is en een definiërende film van de jaren ´70.
722. The Entity (Sidney J. Furie, 1981) :: 8.5
Ooit zag ‘The Entity’ enkel omdat Peter Tscherkassky deze film geplunderd had voor zijn avant-garde meesterwerk ‘Outer Space’ en toen vond ik het maar een potsierlijk prul. Het is jammer dat deze nieuwe blu-ray helemaal geen extra’s kent (niet eens een menu), omdat er op de DVD (die al jaren OOP is) een documentaire zit over de ‘ware gebeurtenissen’ waar de film op gebaseerd is en de relatie tussen die twee en zoals wel vaker zijn de ‘feiten’ bijna net zo fascinerend als de fictiefilm. Het blijkt ook uit de documentaire dat enkele van de meer idiote aspecten van de film (zoals de beroemde rondvliegende elektriciteit) vrij trouw zijn aan de feiten, zodat het vrij moeilijk is om te onderscheiden wat nu ‘echt’ was en wat aangedikt is in het kader van dramatische spanning. Martin Scorsese heeft de film ooit bij de tien meest angstaanjagende horrorfilms geschaard en zoals vaker heeft Marty natuurlijk een punt: het is ontzettend gemakkelijk om het hele paranormale gebeuren volledig af te doen als nonsens, maar zelfs de grootste scepticus kan niet ontkennen dat je er nooit 100% zeker van kunt zijn dat het ook echt allemaal nonsens is en precies die mogelijkheid (hoe klein ook), maakt een film als ‘The Entity’ angstaanjagend. Hoe het ook zij, als licht potsierlijke horrorfilm werkt het allemaal uitstekend, niet in de laatste plaats dankzij de intense industrial soundtrack, de uitstekende regie van Furie en het feit dat de makers met zulke volle overtuiging dergelijk van zichzelf discutabel materiaal invliegen. En ook als menselijk drama werkt het dankzij een imposante performance van Barbara Herschey.
Maar de film werkt nog op een ander vlak: de horror schuilt hem namelijk niet alleen in rondvliegende objecten en verkrachtende onzichtbare entiteiten, maar hoofdzakelijk in de enorme kloof die er nog steeds schuilt tussen rationele wetenschap en instinctieve parapsychologie. Wat de film zo duidelijk maakt is dat geen van beide benaderingen toerijkend zijn en dat we alle mysteries van deze wereld niet kunnen gaan begrijpen zolang deze kloof niet gedicht wordt. In de film worden beiden hard aangepakt: de wetenschap wordt vooral dankzij de heerlijk irritante rol van Ron Silver geportretteerd als arrogant en blind, zo volledig overtuigd van eigen gelijk dat de open geest waar iedere vorm van wetenschap technisch op gebaseerd moet zijn volledig verdwenen is. De spokenjagers aan de andere kant zijn niet veel beter, omdat ze nergens geïnteresseerd lijken te zijn in Carla, maar enkel in het bewijzen van hun gelijk; er is iets nogal pervers in de kinderlijke blijdschap die ze hebben in het nabouwen van Carla’s huis en de volstrekt achteloze wijze waarop ze de arme vrouw middenin een levensgevaarlijk experiment gooien. Want hoewel de hele Sneiderman figuur volledig blind is, is hij uiteindelijk wel de enige die echt iets geeft om Carla en is hij uiteindelijk ook degene die haar redt van de onwetenschappelijke waanzin van de spokenjagers. Wat de film hiermee (en met het constante gevecht tussen twee kampen, wat bijna net zo veel screentijd krijgt als de aanvallen van de entiteit) duidelijk impliceert is de ontoereikendheid van beide benaderingen en de brug die zo duidelijk geslagen moet worden om gebruik te kunnen maken van elkaars sterke punten en elkaars zwakke punten op te vangen. Hiermee wordt de entiteit dus feitelijk een metafoor voor wat diep van binnen de grootste horror van de film is: het gebrek aan menselijke communicatie. Want doordat de entiteit gevangen zit tussen twee werelden, is hulp vanuit een van de werelden ontoereikend en is er rechtstreekse communicatie tussen de werelden van intellect en instinct nodig om dit probleem op te lossen. Het is ook niet zozeer het feit dat de entiteit nog aanwezig is op het einde van de film die zo beangstigend is, maar juist het feit dat de mensen op deze wereld volledig in hun eigen wereld leven en niet in staat zijn om barrières te doorbreken om in werkelijk contact met elkaar te komen. Wat dat betreft scheelt ‘The Entity’ dus niet eens zoveel van een gemiddelde John Cassavetes film.
Bij Anchor Bay is het altijd maar afwachten wat voor blu-ray je krijgt en juist daarom is dit zo’n aangename verrassing: een heerlijk natuurlijk transfer waarbij de filmkorrel volledig intact is en er niets digitaal aangescherpt is. Dit ziet er precies uit zoals je verwacht van een film uit de jaren ’80 met juist ontzettend veel detail – wat men op blu-ray.com ook mag beweren. Dus behoud je DVD voor de extra’s en koop dit kleinood voor de beeldkwaliteit.
The only mature I care about is Victor Mature - The Boys in the Band
Filmblog | DVD's/Blu-ray's | Filmlijstje | Last.fm
Alive (1993)
Zeer aardige verfilming van een indrukwekkende gebeurtenis. Het helpt altijd om je bij zulk soort films te realiseren dat het daadwerkelijk om een waargebeurd verhaal gaat. Ben benieuwd of deze film ooit een remake krijgt met een groter budget.
7,0/10
TV: Panasonic TX-P50UT50 - Receiver: Onkyo TX SR313 - Blu-ray: Sony BDP-350B - Mediaplayer: Mede8er 600X3D - Console: Playstation 3 - Center: Mission M7C1 - Fronts: Mission 760Subwoofer: Pioneer SW110S - Kabels: Oehlbach
Total Recall (2012) - 6,5
Gisteren gezien in de bios. Aardige maar overbodige (her)verfiliming. Aardig omdat de film technisch goed in elkaar zit en de met name Farrel en Beckinsale overtuigende rollen goed uit de verf komen. Mar overbodig, omdat de rest uit het origineel gewoon beter is. Bill Night en Bryan Cranson komen niet uit de verf en verbleken bij de spelers uit het origineel. De setting op aarde is dan wel wer leuk gevonden. Geef mij dan toch maar de versie van Verhoeven.
"Pain or damage don't end the world. Or despair or fucking beatings. The world ends when you're dead. Until then, you got more punishment in store. Stand it like a man... and give some back".
- Al Swearengen -
Setting op aarde? nu weet ik helemaal zeker dat ik deze remake niet hoef te zien
ik ben nu bezig met deze wereld serie op BluRay: Ranzo Criminale (een Italiaanse topper in de trent van Corleone (helaas nog steeds niet op BluRay) en (in mindere mate) the Godfather. Topper!!
I'll be back!!
Brave
Het is een mooi sprookje geworden die een beetje doet denken aan de oude Disney films. Ik vond `m over het algemeen erg leuk maar toch is het zeker geen topper a la Toy Story of Monster`s Inc.
Gewoon een leuk tussendoortje, en wie had ooit gedacht dat we dat van een Pixar film zouden zeggen?
7,5/10
Laatst aangepast door TheGodfather : 12-08-2012 om 21:48
New: The Last Warning - MoC LE, Vampyr - MoC LE
Coming ASAP: -
Cars 2, ok. Maar Wall-E niet zo best? die vond ik juist erg goed (al was t tweede deel van de film minder dan t eerste)
We zagen trouwens voor de film de trailer van Monsters University. Is dat t vervolg op Monster`s Inc?
New: The Last Warning - MoC LE, Vampyr - MoC LE
Coming ASAP: -
The Pursuit of Happyness:Goeie Acteerprestaties (geloofwaardig) 7/10
Gladiator:Top film,alleen ik spoel wel scenes vooruit bij dooie stukken 8/10
Die Hard:Nou had eindelijk Die Hard gezien,maar owee wat een vlakke actiefilm zeg.wat een saai verhaal,de actie is gewoon vergelijkbaar met de gemiddelde b-actiefilm infeiten.niks bijzonders en zwaar overrated als je 't mij vraagt.de schurken komen ook helemaal niet geloofwaardig over.het geheel is namelijk behoorlijk cheesy. 1/10
Laatst aangepast door BatMotor : 12-08-2012 om 15:17
TV: Panasonic TX-P50UT50 - Receiver: Onkyo TX SR313 - Blu-ray: Sony BDP-350B - Mediaplayer: Mede8er 600X3D - Console: Playstation 3 - Center: Mission M7C1 - Fronts: Mission 760Subwoofer: Pioneer SW110S - Kabels: Oehlbach
Die hard is een jaren 80 film, die model stond voor hoe een actiefilm er in die tijd uit moest zien.
Ieder zn smaak natuurlijk, maar dan zul je iedere actiefilm van nu wel helemaal niets vinden. Want vaak zit daar nog veel minder in (Michael Bay anyone?)
En gladiator: doorspoelen bij 'dooie' stukken. Ik snap echt niet wat je dan wilt van een film. Want hier zit juist heel veel verhaal in, de personages zijn stuk voor stuk geloofwaardig. In zowat iedere scene zit diepte . Kortom: er zit alles in wat volgens jou niet in Die Hard zit en toch is het niet goed genoeg om de hele film te zien. De gevechten alleen zijn maar een schijntje van de hele film.
Persoonlijk vindt ik het superintrigerend hoe je ziet dat Commodus langzaam maar zeker steeds gefrustreerder/maniakaler wordt, zonder echt te overacten.