Het is opmerkelijk hoe vaak je jezelf kunt tegen spreken, zelfs in een paar regels. Eerst zeg je nog dat je een 'mening ventileert die anders dan de mijne is', vervolgens zeg je dat je nergens kritiek op me uit. Wat is het nu? Het punt is natuurlijk dat je wel kunt zeggen dat je enkel claimt dat jij niet zoveel films zou kunnen kijken en verder niets, maar dat is natuurlijk helemaal niet waar - dat is exact wat Melzz deed bijvoorbeeld. Jij noemt het 'vreemd', een woord waar hele duidelijke negatieve connotaties aan verbonden zitten en waarmee je dus minstens impliciet negatieve kritiek uit op wat ik doe en je dus een negatief waardeoordeel velt. Maar dat doe je niet met argumenten, maar puur en alleen OMDAT het afwijkt van de norm. Je stelt heel duidelijk de de maatschappelijke consensus om een of andere reden de maatstaf zou moeten zijn waar alles op beoordeeld moet worden, terwijl mijn gehele stuk over de film expliciet gaat over het losbreken van dergelijke grenzen. Dat is dus EXACT waar ik het in mijn stukje over had als het gaat om maatschappelijke indoctrinatie, dat mensen iedere afwijking van de norm impliciet of expliciet veroordelen en zich er dus voor afsluiten. En ik geloof best dat jij je hier oprecht niet van bewust bent, maar dat is ook wat ik zei in mijn stukje en waarschijnlijk herkende jij je helemaal niet in mijn stuk terwijl het wel degelijk ook op jou slaat en ik denk dat ik je juist moet bedanken voor de perfecte illustratie van alles wat ik gezegd heb. Of om het in de termen van een andere bekende film te zeggen, jij zit volledig vast in jouw Matrix en bent niet in staat om buiten het beperkte blikveld van The Matrix te kijken en het feit dat je klakkeloos een maatschappelijke concensus overneemt maakt bovendien duidelijk dat je je volledig onbewust bent dat je uberhaupt gevangen zit in een Matrix. En dat is de enige reden dat ik in jouw ogen agressief of persoonlijk reageer, omdat ik probeer je de ogen te openen voor die Matrix en helaas gaat dat niet met subtiele suggesties - in vergelijking met het wapentuig uit de film lijkt het me dat ik nog vrij civiele middelen gebruik. Een van de meest perverse aspecten van 'The Matrix' is natuurlijk dat iedereen juicht voor Neo en de rebellen en de mensen in de Matrix als sneu beschouwen, terwijl ze niet in de gaten hebben dat die sneue mensen in The Matrix een duidelijke metafoor voor hen zelf zijn. Nu zul je dat ongetwijfeld allemaal weer gaan ontkennen, maar het is allemaal heel duidelijk terug te lezen in alles wat je gezegd hebt en de woorden en bewoordingen die mensen kiezen zeggen veel meer over ze dan een of ander beeld wat ze van zichzelf geven, omdat dit altijd gebaseerd is op wat ze willen zijn in plaats van wat ze zijn. Het is een milde vorm van zelfdeceptie wellicht, maar het blijft zelfdeceptie.