Silver Linings Playbook (2012, David O. Russell)
Typisch zo’n film die je de laatste jaren geregeld wat Oscarnominaties ziet scoren, zoals Up in the Air en The Descendants: een luchtig gebrachte drama/komedie die het moet hebben van een doordacht script en een handjevol goede acteurs. De gehele cast (met namen als Cooper, Lawrence, DeNiro en Weaver) presteert hier dan ook prima, maar het script is eigenlijk net zo goed. Ondanks dat er wat clichés de revue passeren, is dit vrij gemakkelijk te vergeven door de herkenbaarheid, de oprechte humor en de goed uitgewerkte karakterontwikkeling. Lekker filmpje.
Anna Karenina (2012, Joe Wright)
Anna Karenina is een prachtige productie. Van de mise-en-scène, score en montage tot aan de kostumering, belichting en cinematografie: technisch is het een prachtige film. Met name in de eerste helft is er ruimte voor een inventieve en creatieve uitwerking van een intens liefdesdrama, met de zwierige ballroomdansscène en de paardenrace als hoogtepunten. Het geeft een op het eerste zicht zwaar kostuumdrama een luchtige nonchalance en het is bovenal en lust voor het oog.
Naarmate de film vordert komt er echter meer ruimte voor drama en verdwijnt de luchtigheid uit de film. Hiermee gaat de kracht van de film echter verloren, omdat het verhaal te complex en te ruimomvattend is om in 130 minuten weer te geven en de visuele kunstjes plaats moeten maken voor karakterontwikkeling. Zelf ben ik niet bekend met het volledige verhaal, maar duidelijk is dat niet het gehele boek verfilmd kan worden en dit gaat ten kosten van de samenhang.
Gedurende de film blijft de visuele kracht overeind en de appetijtelijke stijl weet een groot deel van de tekortkomingen te verdoezelen. Met wat meer screentime had hier beslist meer ingezeten, maar nu is het geheel net niet consistent genoeg om een echte topper te kunnen zijn.