Vanmiddag is mijn kat Lambiek, mijn buddy gestikt doordat ie geen lucht meer kreeg tijdens brokjes eten ofzo iets... Ik heb nog geprobeerd te reanimeren maar het mocht niet baten. Lambiek werd slapper en slapper .. tong ging raar uit de mond hangen .. dat was het ..
Lambiek en ik waren dikke vriendjes ... van morgen had ie me nog gewekt :S .. Hij komt me altijd ff knuffelen als ik thuis kom of beneden kom. Ik kon gewoon met hem communiseren, zo voelde ik dat.
10 maanden eerder had hij ook z'n stik aanval maar toen kon mijn vader hem nog redden. Vanaf dat moment is de kat levendiger geworden .. geen slechte plekjes meer op zijn rug .. kreeg weer flink haardos op zijn buik .. vacht glansde weer. Voorheen was ie altijd panisch voor vuurwerk maar voor het eerst heeft hij het schouwspel bekeken afgelopen oud en nieuw. Hij ging weer spelen met onze andere poes, Fifi, meestal was hij er niet van gediend maar de laatste tijd was hij diegene die wilde spelen.
Why is life so unfair :S