Welke DVD heb je net gekeken ? (4)

[Joris van Laarhoven]

OUT OF THE PAST (Tourneur, 1947)
In slaap gevallen gisteren toen 'ie op de BBC kwam

SCHANDE!

Alhoewel, nu heb je genoeg redenen om die mooie noirbox van Warner aan te schaffen .

Ik vrees inderdaad dat de hand weer van de knip moet...

[Fafa]

OUT OF THE PAST (Tourneur, 1947)
In slaap gevallen gisteren toen 'ie op de BBC kwam

Nou zie je zo veel films Joris en val je juist bij dit meesterwerk in slaap! Inderdaad voor straf de Film Noir box aanschaffen!

[Paul H.]

Casablanca gezien uit de Humprey Bogart Collection. Sublieme film hoewel ik hem het niet vind halen bij The Treasure of the Sierra Madre. Gewoon een film die je gezien moet hebben.

Rick: Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship.

[Erwin de Koning]

VIDEO VIOLENCE ... WHEN RENTING IS NOT ENOUGH.

Hey, how are you? Get something for ya?
You got that chainsaw movie?

Leuke b-film over een videotheek eigenaar die erachter komt dat in het dorpje waar hij zojuist is gaan wonen met zijn vrouw de verveling is toegeslagen onder de bewoners en de nieuwe rage het maken van snufftapes is

Of het nu bewust of onbewust is gedaan, hij is grappig

[kipman]

ALIENS

Voor de tweede keer dat ik hem zie en hij is eigenlijk nog beter geworden.
De sfeer die wordt neergezet is erg goed. Vooral als ze die verlaten colony base stormen. Super.
Heb de DC gekeken en die is een stuk beter dan de TC.

8,5 / 10

[Jimbo]

Ik heb deze week unleashed gezien,en ik heb me goed vermaakt.
Het verhaal was niet top maar wel aardig.
De vechtscene's waren goed,alleen het geluid tijdens de vechtscene's viel me wat tegen . Jet Li acteerde best goed vond ik, en Morgan Freeman ook.
Er zat ook wel wat humor in de film vond ik .
7/10

[Pietse]

Fever Pitch

Heerlijke romantische honkbal film starring een van mijn favo actrices Drew Barrymore and een van mijn favo teams de Red Sox.
Een topper

[maikel_1981]

Ok, hoewel we nog steeds fundamenteel van elkaar verschillen, is dit tenminste een discussie.

Ten eerste stap je met Andre Rieu in 'Bourdieus valkuil', waarvan je stelt dat mensen er sinds het postmodernisme niet meer zo gemakkelijk invallen. Je citaat van Zappa onderstreept dat men zichzelf tot een bepaalde elite rekent ('de mensen hebben geen goede smaak'). Het geeft volgens mij gewoon aan dat Bourdieu nog wel degelijk relevant is. Overigens deel ik je mening, en val ik dus met je mee in die valkuil :wink:

Dit is niet waar volgens mij. Zeggen dat de massa geen smaak heeft is iets totaal anders dan waar Bourdieu het over had. Die spreekt over bepaalde mensen die zich binnen een culturele elite onderscheiden door enkel een bepaald soort kunst te bejubelen, waarmee uitstekende, edoch populaire kunstuitingen vergeten of overgeslagen worden. De massa heeft sowieso niets met kunst, dus is het gewoon niet aan de orde. Ten tweede is Andre Rieu gewoon volledig kwaliteitsloos. Je lijkt nu te claimen dat Rieu over 50 jaar onthaald zal gaan worden als een of andere briljante musicus, iets wat natuurlijk nooit het geval zal gaan zijn. Simpelweg omdat de man niets met originele muziek te maken heeft. Wat de man doet is simpelweg een kunstvorm (klassieke muziek) die te hoogdravend of ingewikkeld is voor de 'gemiddelde mens' begrijpelijk maken voor die gemiddelde mens door het te simplificeren en toegankelijker te maken. Dit is exact hetzelfde als wat iemand als James Last al sinds jaar en dag doet en die wordt ook nog steeds niet gezien als een briljant componist. Simpelweg omdat er vrij weinig niveau in hun 'muziek' zit. En dat is een groot verschil met figuren als Lean en Mozart die je aanhaalde, wiens kunst wel degelijk kwaliteit bezit, iets wat zelfs in hun tijd al gezien werd.

'Filmkenners van een bepaalde slag' zijn die filmkenners die zichzelf tot een zekere elite rekenen. Ze geven wel toe dat Spielberg veel talent heeft en een vakman is, maar ze vinden zelden een Spielbergfilm echt meesterlijk. Dit hoeft van mij ook niet, maar dan moet men wel zo consequent zijn de man zelf ook niet zo te prijzen: als een cineast geen goede films maakt, kun je hem moeilijk een goede cineast noemen (tenzij hij dit bewust doet, maar dat is bij Spielberg volgens mij niet het geval).

Wederom blijf je je hullen in nevelen en reppen over een bepaalde groep mensen of een bepaald slag critici. Ik word er niet wijzer van.

Het is nogal vreemd om te zeggen dat je iemand geen goede cineast kunt noemen als ie geen goede films maakt, want niemand doet dit. Wat in het geval van Spielberg wel het geval is, is dat de man een oeuvre heeft van uitzonderlijk hoge kwaliteit met een hele rij geweldige films op zijn naam. Er steken echter weinig films echt bovenuit. Ik kan er geen noemen namelijk. Hij heeft niet een film gemaakt die vergelijkbaar is met een eenmalig meesterwerk als 'Zerkalo' of 'Last Year at Marienbad'. Dit is logisch, want hij maakt bewust films die een groot publiek moeten behagen en dus nooit zo idiosyncratisch kunnen zijn als genoemde voorbeelden. Het resultaat: Spielberg is een geweldig regisseur, zonder een echt opmerkelijke film, enkel fantastische spektakelfilms. Dat is nu eenmaal inherent aan zijn manier van films maken. En Spielberg met een Tarkovsky, Antonioni of Bergman vergelijken is appelen en peren vergelijken. Het zijn twee totaal verschillende manieren om film te benaderen. Het een is niet beter dan het andere, gewoon anders. Persoonlijk kan ik van beide vormen film erg genieten, maar als mij gevraagd zou worden welke films ik nu naar een onbewoond eiland zou moeten nemen, dan zou ik niet voor Spielberg kiezen, maar voor de Tarkovsky's, Antonioni's en Bergmans. Simpelweg omdat ik cinema primair als kunst benader, iets wat Spielbergs films gewoon niet zijn. Ja, de manier waarop Spielberg zijn soort films maakt is een kunst op zich, maar het maakt zijn films nog geen kunst. En ik vrees voor je dat de meeste critci waar jij je zo tegen verzet hetzelfde in elkaar steken als ik. Daarom wordt Spielberg maar zelden genoemd als dat soort mensen hun favoriete films noemen. Dat heeft enkel te maken met waar je interesses liggen, niet met de films van Spielberg. Het is ook de reden dat ik op Schindler's List na geen enkele Spielberg op DVD heb: na een keer heb ik zijn films doorgaans wel gezien, zonder een directe drang om ze nog eens te kijken. Ook dit is inherent aan zijn manier van films maken.


[spoiler:6016ec88f0]

1/ Deze kritiek kan ik begrijpen, maar geheel onverantwoord is het zeker niet. Ten eerste is film drama, en het drama van Munchen vormt heel de motivatie van Avner. Spielberg geeft dit uitstekend weer door gebruik te maken van het tvjournaal in het begin van zijn film, waarmee hij aangeeft dat media een steeds grotere invloed hebben op ons collectief geheugen (9/11 bijvoorbeeld). Heel de gijzeling was integraal te volgen op tv, en het is daarom niet onlogisch dat Avner deze gijzeling in zijn hoofd ziet spoken (hoeveel mensen kunnen 9/11 niet in hun hoofd beleven na het zien al die beelden?) Bovendien is het natuurlijk een dramatische zet. En film is nu eenmaal drama. Maar goed, ik snap je punt, dat wel degelijk waarheid heeft, maar ik til er niet aan, omdat ongeveer elke film over een historisch beladen onderwerp de dingen dramatiseert.

Je argument is natuurlijk redelijk zwak. Ik heb niets tegen een gedramatiseerde weergave van de werkelijkheid. Ik heb wel iets tegen een aspect van een film die misplaatst is. Avner's 'dromen' over dit incident komen wel erg veel overeen met de als waarheid gepresenteerde gebeurtenissen aan het begin van de film, iets wat gewoon niet logisch is.

2/ Voor die vraag moet je niet bij mij zijn, maar bij de Mossad, ik heb dat 'peleton' ook niet uitgekozen :wink:. Volgens mij is de film hier toch duidelijk genoeg, sterker nog, volgens velen te duidelijk en te uitgebreid, waardoor het tempo wat laag ligt. Met het verhaal van 'de recuutjes' onderstreept men ook onmiddelijk de banaliteit van het gegeven.

Het is mij nog steeds volkomen onduidelijk waarom juist deze mensen (klunzen) uitgekozen zijn. De film geeft daar geen antwoord op. Jij kunt me het antwoord blijkbaar ook niet geven, wat dus impliceert dat er geen antwoord is. Niet echt sterk, dunkt me.

3/ Het scene met het kind is een typische Spielbergscene. De onschuld van het kind is waarschijnlijk zijn bekendste auteurselement. Als je dergelijke scenes niet wilt zien, moet je niet meer naar een Spielberg gaan kijken, want dat zal in elke film opduiken :wink:

Dat het zijn bekendste auteurselement is, wil niet zeggen dat het goed is. Het is incidenteel ook het punt waar Spielberg terecht zeer vaak om bekritiseerd wordt. Iemand die constant dezelfde 'fout' maakt, krijgt niet ineens gelijk als hij diezelfde 'fout' maar blijft maken. Integendeel.

4/ Het Nederlandse grietje is wel degelijk van cruciaal belang, want haar moord is niet langer een opdracht van de overheid, maar een puur persoonlijke moord. Dit tast uiteindelijk het geweten van de personages in belangrijke mate aan. De plot van deze 'mata-hari' leek me eigenlijk wel duidelijk en is van cruciaal belang.

Goed, het belang wil ik nog wel onderkennen, de uitwerking blijft waardeloos. Hop, we schrijven er iemand in, twintig minuten later is het weer afgelopen en klaar zijn we. Terwijl het toch echt een van de belangrijkste thema's van de film is. Niet echt sterk om dat er zo snel even doorheen te jassen. Als hier wat meer tijd aan besteed was (waarbij we bespottelijke scenes als die van Avner met zijn kind aan de telefoon als eerste schrappen) dan zou de film al een stuk beter worden.

5/ Ik vond niemand op Tom Hanks lijken.

Dan had je echt beter moeten kijken :wink: Die hoed en die bril...

6/ Wat is er zo slecht aan de montage? Ik kan werkelijk niets slechts opnoemen: prachtige overgangen, knap opgebouwde spanning,... Als jij de film zo niet hebt ervaren, ok, maar een slechte montage zou ik het niet bepaald noemen.

Ik heb de montage nooit slecht genoemd. Jij noemt het echter briljant (of iets van die strekking) en dat zie ik dus niet. Ja, het zit technisch goed in elkaar, maar ik heb niet een creatief montage moment gezien, zoals je dat tegen kunt komen in Eisenstein of Roeg. Natuurlijk zijn dat montage regisseurs pur sang, maar dat is nu juist mijn punt: de montage is prima, maar nergens echt bijzonder of uniek of creatief. Enkel voldoende (of goed op zijn hoogst)

7/ Ten eerste ken ik de intentie van Spielberg niet. Ten tweede heb ik de film nog maar één keer gezien om er een zinnig oordeel over te vellen. Ten derde valt er altijd wel iets zinnigs te vertellen over het gebruik van filters, want je moet mij niet komen vertellen dat Spielberg en Kaminski zomaar even lukraak een filtertje of een camerabeweging uit hun hoed toveren. Nee, ook hier wordt goed over nagedacht. Het effect is realistischer, doet heel jaren '70 aan (de film heeft net als veel locatiefilms in die tijd heel effen kleuren), het brengt de gehele sfeer van de film tot stand en het geeft het geheel een visuele energie. Tenslotte is het een stylistisch auteurselement. Dezelfde vraag kun je overigens voor elke Scorsese-film (eveneens een auteurselement) stellen, het is maar hoe je er naar kijkt. Jij kunt en mag het helemaal niks vinden, iedereen zijn smaak, maar slecht of ongemotiveerd zou ik het zeker niet noemen. Voor een gedetailleerde bespreking zou ik de film hier op dvd moeten hebben, maar ik denk dat mijn globale strekkingen wel degelijk enige essentie bevatten.

Ik snap dat het moeilijk is om een definitief oordeel te vellen na een kijkbeurt. Ook hier heb ik de cinematografie nooit slecht genoemd. Ik kon er alleen weinig lijn in ontdekken. Steven en Janusz zullen zeker hun redenen gehad hebben, maar ik wil dus graag weten wat die zijn! Uit de film (in ieder geval de eerste keer) kon ik het niet halen. Waarmee ik dus wederom tot dezelfde conclusie kom: de cinematografie is goed of zelfs uitstekend, maar niet meesterlijk, uniek, veelzeggend of enorm bijdragend, zoals het geval is bij Welles, Bresson, Cassavetes etc. [/spoiler:6016ec88f0]

Laten we dus even recapituleren: het scenario kent volgens mij duidelijke gebreken. De montage is goed maar nergens uniek. De cinematografie is wellicht zelfs uitstekend, maar zonder een duidelijke lijn of visie (althans voor zover ik en ook jij kan achterhalen op het moment). De acteerprestaties zijn niet groots. De film duurt erg (te) lang. De film bestrijkt geen nieuwe terreinen op thematisch gebied. Het tempo van de film is bij vlagen onevenwichtig. De boodschap is vrij nietszeggend.

Waar zit dus het meesterwerk verborgen?! Dat blijf ik onbegrijpelijk vinden. Het is een beetje hetzelfde als met Polanski's 'Oliver Twist': een goed gemaakte film maar zeker geen meesterwerk (iets wat jij er wel min of meer van maakte als ik het goed heb). Als we dit soort goed gemaakte, maar nergens echt opzienbare films tot meesterwerk gaan bestempelen, wat doen we dan met de 'echte' meesterwerken? Als mensen films als 'Fight Club' of zelfs 'The Shawshank Redemption' tot meestwerk bestempelen, kan ik nog begrijpen, ook al ben ik het er niet mee eens. Van 'Munich' kan ik het niet begrijpen. Dit alles hangt vermoedelijk ook samen met het feit dat ik sowieso van mening ben dat films hier erg gemakkelijk de hemel ingeprezen worden, iets wat ik niet zo lang geleden al aangegeven heb en nu dus niet zal herhalen. En ik denk dat ik het woord meesterwerk op een iets andere manier zal omschrijven dan de meeste mensen.

Vervolgens blijf ik wel bij dat je mening over de verloedering van cinema radicaal is, omdat je hiermee simpelweg de mening van heel, heel veel mensen banaliseert, en geloof me, veel van die mensen hebben ook verstand van cinema. Je moet een persoonlijke smaak niet radicaal veralgemenen. Ik hoop dat de uitspraak 'Ben ik nu zo slim, of zijn jullie nu zo dom' niet uit jouw mond afkomstig is :wink: .

Ik zou het geheel ook kunnen omdraaien. Ik zie niet zo goed wat ik daar mee zou opschieten. Ik heb gewoon een mening en die verkondig ik. Dat die mening door mensen als radicaal wordt gezien, kan zijn. Het blijft enkel mijn mening. Doe ermee wat je wil.

[Erwin de Koning]

BIKINI CHAINGANG

Leuke wip flick met extreem veel softporno

[Dennis Kuijper]

La bamba
Voor mij een film die me even terug brengt naar m,n jeudige jaren toen deze film uitkwam.Het verhaal gaat over Ritchie Valens die een bliksemcarriere maakt en 3 grote hits had in nog geen 8 maanden tijd maar in dat zelfde jaar op een zeer tragische wijze om het leven komt
samen met Buddy Holly en The big bopper in een vliegtuig crash opweg naar een volgens optreden.Als eerste zet Lou Diamond Philips een sterke rol neer alleen blijft het kwa zingen alleen bij playbacken.Ook Esai Morales
zet een mooi rol neer als z,n crimineele broer.De film mag dan niet zoveel klasse hebben als de recente films Ray of Walk the line maar is zeker een mooie en bij vlagen sentimenteele film die het bekijken meer dan waard is.7.5/10

[pxl]

Ebert wordt gelukkig maar weinig serieus genomen door veel critici. De man is gewoon te mainstream voor woorden en komt doorgaans niet verder dan wat loze opmerkingen. Ik verdoe mijn tijd niet aan die man. Jij blijkbaar wel. Is jouw goed recht natuurlijk (wat kan mij dat verder schelen?) maar ik zie niet in wat daar goedkoop aan is. Ebert is de Ron Howard onder de filmcritici en daar kan ik dus niets mee. En laten we wel wezen: de man verzorgt een audiocommentaar voor Citizen Kane, roept vrolijk hoe vaak hij de film wel niet gezien heeft en slaagt er niet een keer in om de naam Jedediah goed te zeggen...

Ik volg de discussie niet, maar film smaak volledig achterwege gelaten is Ebert is wel degelijk een goed schrijver/recensent. Hij heeft niet zomaar de Pulitzer Prize gewonnen... en ik ga ook bijna nooit akkoord met wat hij schrijft, maar ik respecteer hem wel. Bovendien heeft iedere film critic wel zijn flaters vind ik.

[Erwin de Koning]

Ebert is een druiloor, hij komt nooit verder dan



Heeeel irritant

[spielberg_rules]

Ok, hoewel we nog steeds fundamenteel van elkaar verschillen, is dit tenminste een discussie.

Ten eerste stap je met Andre Rieu in 'Bourdieus valkuil', waarvan je stelt dat mensen er sinds het postmodernisme niet meer zo gemakkelijk invallen. Je citaat van Zappa onderstreept dat men zichzelf tot een bepaalde elite rekent ('de mensen hebben geen goede smaak'). Het geeft volgens mij gewoon aan dat Bourdieu nog wel degelijk relevant is. Overigens deel ik je mening, en val ik dus met je mee in die valkuil :wink:

Dit is niet waar volgens mij. Zeggen dat de massa geen smaak heeft is iets totaal anders dan waar Bourdieu het over had. Die spreekt over bepaalde mensen die zich binnen een culturele elite onderscheiden door enkel een bepaald soort kunst te bejubelen, waarmee uitstekende, edoch populaire kunstuitingen vergeten of overgeslagen worden. De massa heeft sowieso niets met kunst, dus is het gewoon niet aan de orde. Ten tweede is Andre Rieu gewoon volledig kwaliteitsloos. Je lijkt nu te claimen dat Rieu over 50 jaar onthaald zal gaan worden als een of andere briljante musicus, iets wat natuurlijk nooit het geval zal gaan zijn. Simpelweg omdat de man niets met originele muziek te maken heeft. Wat de man doet is simpelweg een kunstvorm (klassieke muziek) die te hoogdravend of ingewikkeld is voor de 'gemiddelde mens' begrijpelijk maken voor die gemiddelde mens door het te simplificeren en toegankelijker te maken. Dit is exact hetzelfde als wat iemand als James Last al sinds jaar en dag doet en die wordt ook nog steeds niet gezien als een briljant componist. Simpelweg omdat er vrij weinig niveau in hun 'muziek' zit. En dat is een groot verschil met figuren als Lean en Mozart die je aanhaalde, wiens kunst wel degelijk kwaliteit bezit, iets wat zelfs in hun tijd al gezien werd.

'Filmkenners van een bepaalde slag' zijn die filmkenners die zichzelf tot een zekere elite rekenen. Ze geven wel toe dat Spielberg veel talent heeft en een vakman is, maar ze vinden zelden een Spielbergfilm echt meesterlijk. Dit hoeft van mij ook niet, maar dan moet men wel zo consequent zijn de man zelf ook niet zo te prijzen: als een cineast geen goede films maakt, kun je hem moeilijk een goede cineast noemen (tenzij hij dit bewust doet, maar dat is bij Spielberg volgens mij niet het geval).

Wederom blijf je je hullen in nevelen en reppen over een bepaalde groep mensen of een bepaald slag critici. Ik word er niet wijzer van.

Het is nogal vreemd om te zeggen dat je iemand geen goede cineast kunt noemen als ie geen goede films maakt, want niemand doet dit. Wat in het geval van Spielberg wel het geval is, is dat de man een oeuvre heeft van uitzonderlijk hoge kwaliteit met een hele rij geweldige films op zijn naam. Er steken echter weinig films echt bovenuit. Ik kan er geen noemen namelijk. Hij heeft niet een film gemaakt die vergelijkbaar is met een eenmalig meesterwerk als 'Zerkalo' of 'Last Year at Marienbad'. Dit is logisch, want hij maakt bewust films die een groot publiek moeten behagen en dus nooit zo idiosyncratisch kunnen zijn als genoemde voorbeelden. Het resultaat: Spielberg is een geweldig regisseur, zonder een echt opmerkelijke film, enkel fantastische spektakelfilms. Dat is nu eenmaal inherent aan zijn manier van films maken. En Spielberg met een Tarkovsky, Antonioni of Bergman vergelijken is appelen en peren vergelijken. Het zijn twee totaal verschillende manieren om film te benaderen. Het een is niet beter dan het andere, gewoon anders. Persoonlijk kan ik van beide vormen film erg genieten, maar als mij gevraagd zou worden welke films ik nu naar een onbewoond eiland zou moeten nemen, dan zou ik niet voor Spielberg kiezen, maar voor de Tarkovsky's, Antonioni's en Bergmans. Simpelweg omdat ik cinema primair als kunst benader, iets wat Spielbergs films gewoon niet zijn. Ja, de manier waarop Spielberg zijn soort films maakt is een kunst op zich, maar het maakt zijn films nog geen kunst. En ik vrees voor je dat de meeste critci waar jij je zo tegen verzet hetzelfde in elkaar steken als ik. Daarom wordt Spielberg maar zelden genoemd als dat soort mensen hun favoriete films noemen. Dat heeft enkel te maken met waar je interesses liggen, niet met de films van Spielberg. Het is ook de reden dat ik op Schindler's List na geen enkele Spielberg op DVD heb: na een keer heb ik zijn films doorgaans wel gezien, zonder een directe drang om ze nog eens te kijken. Ook dit is inherent aan zijn manier van films maken.


[spoiler:732a451b56]

1/ Deze kritiek kan ik begrijpen, maar geheel onverantwoord is het zeker niet. Ten eerste is film drama, en het drama van Munchen vormt heel de motivatie van Avner. Spielberg geeft dit uitstekend weer door gebruik te maken van het tvjournaal in het begin van zijn film, waarmee hij aangeeft dat media een steeds grotere invloed hebben op ons collectief geheugen (9/11 bijvoorbeeld). Heel de gijzeling was integraal te volgen op tv, en het is daarom niet onlogisch dat Avner deze gijzeling in zijn hoofd ziet spoken (hoeveel mensen kunnen 9/11 niet in hun hoofd beleven na het zien al die beelden?) Bovendien is het natuurlijk een dramatische zet. En film is nu eenmaal drama. Maar goed, ik snap je punt, dat wel degelijk waarheid heeft, maar ik til er niet aan, omdat ongeveer elke film over een historisch beladen onderwerp de dingen dramatiseert.

Je argument is natuurlijk redelijk zwak. Ik heb niets tegen een gedramatiseerde weergave van de werkelijkheid. Ik heb wel iets tegen een aspect van een film die misplaatst is. Avner's 'dromen' over dit incident komen wel erg veel overeen met de als waarheid gepresenteerde gebeurtenissen aan het begin van de film, iets wat gewoon niet logisch is.

2/ Voor die vraag moet je niet bij mij zijn, maar bij de Mossad, ik heb dat 'peleton' ook niet uitgekozen :wink:. Volgens mij is de film hier toch duidelijk genoeg, sterker nog, volgens velen te duidelijk en te uitgebreid, waardoor het tempo wat laag ligt. Met het verhaal van 'de recuutjes' onderstreept men ook onmiddelijk de banaliteit van het gegeven.

Het is mij nog steeds volkomen onduidelijk waarom juist deze mensen (klunzen) uitgekozen zijn. De film geeft daar geen antwoord op. Jij kunt me het antwoord blijkbaar ook niet geven, wat dus impliceert dat er geen antwoord is. Niet echt sterk, dunkt me.

3/ Het scene met het kind is een typische Spielbergscene. De onschuld van het kind is waarschijnlijk zijn bekendste auteurselement. Als je dergelijke scenes niet wilt zien, moet je niet meer naar een Spielberg gaan kijken, want dat zal in elke film opduiken :wink:

Dat het zijn bekendste auteurselement is, wil niet zeggen dat het goed is. Het is incidenteel ook het punt waar Spielberg terecht zeer vaak om bekritiseerd wordt. Iemand die constant dezelfde 'fout' maakt, krijgt niet ineens gelijk als hij diezelfde 'fout' maar blijft maken. Integendeel.

4/ Het Nederlandse grietje is wel degelijk van cruciaal belang, want haar moord is niet langer een opdracht van de overheid, maar een puur persoonlijke moord. Dit tast uiteindelijk het geweten van de personages in belangrijke mate aan. De plot van deze 'mata-hari' leek me eigenlijk wel duidelijk en is van cruciaal belang.

Goed, het belang wil ik nog wel onderkennen, de uitwerking blijft waardeloos. Hop, we schrijven er iemand in, twintig minuten later is het weer afgelopen en klaar zijn we. Terwijl het toch echt een van de belangrijkste thema's van de film is. Niet echt sterk om dat er zo snel even doorheen te jassen. Als hier wat meer tijd aan besteed was (waarbij we bespottelijke scenes als die van Avner met zijn kind aan de telefoon als eerste schrappen) dan zou de film al een stuk beter worden.

5/ Ik vond niemand op Tom Hanks lijken.

Dan had je echt beter moeten kijken :wink: Die hoed en die bril...

6/ Wat is er zo slecht aan de montage? Ik kan werkelijk niets slechts opnoemen: prachtige overgangen, knap opgebouwde spanning,... Als jij de film zo niet hebt ervaren, ok, maar een slechte montage zou ik het niet bepaald noemen.

Ik heb de montage nooit slecht genoemd. Jij noemt het echter briljant (of iets van die strekking) en dat zie ik dus niet. Ja, het zit technisch goed in elkaar, maar ik heb niet een creatief montage moment gezien, zoals je dat tegen kunt komen in Eisenstein of Roeg. Natuurlijk zijn dat montage regisseurs pur sang, maar dat is nu juist mijn punt: de montage is prima, maar nergens echt bijzonder of uniek of creatief. Enkel voldoende (of goed op zijn hoogst)

7/ Ten eerste ken ik de intentie van Spielberg niet. Ten tweede heb ik de film nog maar één keer gezien om er een zinnig oordeel over te vellen. Ten derde valt er altijd wel iets zinnigs te vertellen over het gebruik van filters, want je moet mij niet komen vertellen dat Spielberg en Kaminski zomaar even lukraak een filtertje of een camerabeweging uit hun hoed toveren. Nee, ook hier wordt goed over nagedacht. Het effect is realistischer, doet heel jaren '70 aan (de film heeft net als veel locatiefilms in die tijd heel effen kleuren), het brengt de gehele sfeer van de film tot stand en het geeft het geheel een visuele energie. Tenslotte is het een stylistisch auteurselement. Dezelfde vraag kun je overigens voor elke Scorsese-film (eveneens een auteurselement) stellen, het is maar hoe je er naar kijkt. Jij kunt en mag het helemaal niks vinden, iedereen zijn smaak, maar slecht of ongemotiveerd zou ik het zeker niet noemen. Voor een gedetailleerde bespreking zou ik de film hier op dvd moeten hebben, maar ik denk dat mijn globale strekkingen wel degelijk enige essentie bevatten.

Ik snap dat het moeilijk is om een definitief oordeel te vellen na een kijkbeurt. Ook hier heb ik de cinematografie nooit slecht genoemd. Ik kon er alleen weinig lijn in ontdekken. Steven en Janusz zullen zeker hun redenen gehad hebben, maar ik wil dus graag weten wat die zijn! Uit de film (in ieder geval de eerste keer) kon ik het niet halen. Waarmee ik dus wederom tot dezelfde conclusie kom: de cinematografie is goed of zelfs uitstekend, maar niet meesterlijk, uniek, veelzeggend of enorm bijdragend, zoals het geval is bij Welles, Bresson, Cassavetes etc. [/spoiler:732a451b56]

Laten we dus even recapituleren: het scenario kent volgens mij duidelijke gebreken. De montage is goed maar nergens uniek. De cinematografie is wellicht zelfs uitstekend, maar zonder een duidelijke lijn of visie (althans voor zover ik en ook jij kan achterhalen op het moment). De acteerprestaties zijn niet groots. De film duurt erg (te) lang. De film bestrijkt geen nieuwe terreinen op thematisch gebied. Het tempo van de film is bij vlagen onevenwichtig. De boodschap is vrij nietszeggend.

Waar zit dus het meesterwerk verborgen?! Dat blijf ik onbegrijpelijk vinden. Het is een beetje hetzelfde als met Polanski's 'Oliver Twist': een goed gemaakte film maar zeker geen meesterwerk (iets wat jij er wel min of meer van maakte als ik het goed heb). Als we dit soort goed gemaakte, maar nergens echt opzienbare films tot meesterwerk gaan bestempelen, wat doen we dan met de 'echte' meesterwerken? Als mensen films als 'Fight Club' of zelfs 'The Shawshank Redemption' tot meestwerk bestempelen, kan ik nog begrijpen, ook al ben ik het er niet mee eens. Van 'Munich' kan ik het niet begrijpen. Dit alles hangt vermoedelijk ook samen met het feit dat ik sowieso van mening ben dat films hier erg gemakkelijk de hemel ingeprezen worden, iets wat ik niet zo lang geleden al aangegeven heb en nu dus niet zal herhalen. En ik denk dat ik het woord meesterwerk op een iets andere manier zal omschrijven dan de meeste mensen.

Vervolgens blijf ik wel bij dat je mening over de verloedering van cinema radicaal is, omdat je hiermee simpelweg de mening van heel, heel veel mensen banaliseert, en geloof me, veel van die mensen hebben ook verstand van cinema. Je moet een persoonlijke smaak niet radicaal veralgemenen. Ik hoop dat de uitspraak 'Ben ik nu zo slim, of zijn jullie nu zo dom' niet uit jouw mond afkomstig is :wink: .

Ik zou het geheel ook kunnen omdraaien. Ik zie niet zo goed wat ik daar mee zou opschieten. Ik heb gewoon een mening en die verkondig ik. Dat die mening door mensen als radicaal wordt gezien, kan zijn. Het blijft enkel mijn mening. Doe ermee wat je wil.

Over Rieu ben ik het met je eens, zoals ik al had geschreven. En Bourdieu heeft volgens mij toch wel degelijk met het onderscheid tussen elite en massa te maken, want door middel van cultureel kapitaal en goede smaak wil de elite zich van de massa onderscheiden.

Ten tweede, en dat moge vanuit mijn standpunt natuurlijk duidelijk wezen, ben ik het niet eens met wat je zegt over Spielberg en kunst. Voor mij zijn z'n films wel degelijk kunst, en ik denk niet dat dit zo een absurde gedachte is, hoewel er inderdaad ook films tussen zitten die weinigs kunstzinnigs hebben. Ik ga dus zeker niet 'claimen' dat elke Spielbergfilm kunst is, maar er zitten voor mij wel degelijk kunstwerken tussen. Maar goed, dan verschillen we daarover van mening.

Over je kritiek op de film heb ik mijn standpunt bij punt 1 uitgelegd en niks aan toe te voegen. Punt 2: het is volgens mij wel duidelijk waarom ze een onbekend groentje zonder een echt Mossadverleden kiezen... Punt 3 is een auteurselement, en ik zeg niet dat het daarom goed of slecht is, maar je kunt het in elke Spielbergfilm verwachte. Ik vond het alleszins een logische en geslaagde keuze in een Spielbergfilm (nogmaals nadrukkelijk: in een Spielbergfilm). Punt vier vind ik grote onzin, want de moord is 'de druppel die de emmer doet overlopen'. Ook al voor de moord zaten de agenten met gewetensvragen, door de persoonlijke bloedwraak stoppen ze an sich met hun acties. Ik vind het dus zeker niet snel snel afgehandeld, en het is logisch dat de film niet veel later stopt. De montage is inderdaad niet slecht, en ik vind hem geweldig, maar jij gaat hier vergelijkingen trekken met Eisenstein, de 'God van de Montage'. Ik vind de montage meesterlijk, maar met Eisenstein vergelijken lijkt mij vrij onzinnig en overbodig. Natuurlijk is 'Munich' geen partij voor Eisenstein, maar welke films zijn dat wel (op een paar grote klassiekers na, en ik claim niet dat 'Munich' die status verdient)? Roegs montage vind ik ook schitterend, maar er zijn mensen die zich dood ergeren aan zijn te geforceerde en teveel op zichzelf aandacht trekkende montage (Don't Look Now), dus het heeft volgens mij weinig relevantie. Over de cinematografie heb ik mijn mening al geveld, en ook die blijf ik meesterlijk vinden. De cinematografie van 'Munich' is niet niet meesterlijk omdat hij niet met een Welles vergeleken kan worden. Overigens vind ik Spielberg wel filmtechnisch wel degelijk uniek en subliem, en criticasters beweren vaak dat juist dat aspect zijn enige sterke kant is. Dus ik blijf de cinematografie subliem vinden...

Ik draai ook je vraag over de film als meesterwerk te bestempelen om. Wat is er verkeerd aan dat zovele kenners de film als meesterwerk bestempelen? Ik heb jou, en maar heel weinig critici, overtuigende kritiek zien geven. Volgens mij is het wel degelijk mogelijk 'Munich' als meesterwerk te bestempelen, en indien je dit niet zo vindt, is dit jouw mening.

Over dat radicale begrijp ik je stanpunt, maar ook een mening houdt implicaties in. Wanneer je je mening over een film verkondigt, geldt dit enkel en alleen voor jou persoonlijk. Wanneer je stelt dat 'Munich' tot een meesterwerk bestempelen een verloedering is, impliceert dit dat alle mensen die 'Munich' een meesterwerk vinden, bijdragen aan de verloedering van cinema. En dat vind ik radicaal, en ik ben het er natuurlijk mee oneens.

Ter afsluiting viel het me op dat je dat essay van 'Senses of Cinema' (http://www.sensesofcinema.com/conten...spielberg.html)aanhaalde. Het stuk had ik ook al gelezen en het verwoordt in grote mate hoe ik over Spielberg denk. Sterker nog, het was en het is één van de meest interessante stukken die ik sinds lange tijd over Spielberg heb gelezen. Hoewel, ik vond 'The Lost World' op één letterlijke en figuurlijke cliffhanger-scene na wel degelijk een draak van een film. Maar goed, als men iets zinnigs over Spielberg wil lezen, lees dan dit essay.

We vallen echter beide in de herhaling, dus ik denk dat we het hierbij kunnen laten :wink:

[Sneaker]

HELE LANGE TEKST

OMG . Kunnen jullie hier geen aparte thread voor openen. Het is erg boeiend en reuze interessant, maar de thread wordt er wel totaal onoverzichtelijk door. Om nog maar te zwijgen over de pagina lange quotes :wink:.

maikel_1981 vs spielberg_rules vond ik nog niet eens zo'n gek idee voor een thread titel . Of gewoon een thread over de desbetreffende film aanmaken (als die nog niet bestaat) en daar verder in gaan.

[Dennis Kuijper]

We vallen echter beide in de herhaling, dus ik denk dat we het hierbij kunnen laten :wink:

Er word zowaar iemand de verstandigste van de twee :P

[Coen P.]

De afgelopen dagen gekeken;

- Charlie and the chocolatefactory (Tim Burton)
Welkom in de wondere wereld van Tim Burton. Een man die garant staat voor visuele pracht en praal. Zo ook hier. Naar het boek van wijlen Roald Dahl omschrijft de film het verhaal van de excentrieke chocolatier Willie Wonka (Johnny Depp in een karakteristieke rol die wellicht omschreven kan worden als Michael Jackson meets Marilyn Manson) die 5 kinderen de kans biedt om zijn fabriek van binnen te bekijken. Hiervoor heeft hij 5 gouden tickets laten verstoppen in 5 repen. 5 diverse, stereotype kinderen weten uiteindelijk een ticket te bemachtigen en zo begint de film na 30 minuten met de aankomst in de fabriek van Wonka. Wat volgt is een rondleiding waarbij de aparte manier van snoepmakerij behandelt wordt, alsmede de teloorgang van alle grijpgrage egoistische kinderen. 1 kind blijft slechts over. Wie het is? Dat moet je zelf maar gaan zien...

Burton heeft ervoor gekozen om de oompaa loompaa's (de kleine werkers van Wonka) te laten vertolken door 1 acteur. Deze beste kleine man (Deep Roy) heeft elke rol apart gespeeld waarna het geheel digitaal in elkaar is gezet.

Een hoogtepunt van de film vond ik de 2001: a space odyssey spoof. Ook het beeld en geluid van de dvduitgave zijn meer dan de moeite waard!

Beter dan het origineel? Moeilijk. Beide versies zijn totaal verschillend, maar als ik moet kiezen dan ga ik voor de 2005 versie. Dit omdat Depp gewoon zo magnifiek is! 7.5/10

- Ararat (Atom Egoyan)
Ararat is in mijn optiek Egoyans meest persoonlijke film. De Canadese cineast met Armeense roots heeft gemeend met deze film de genocide van het Armeense volk door de Turken in Zuid-Turkije gedurende WOI te vertellen. Deze wandaden worden tot op de dag vandaag ontkend door de Turken zodat deze zwarte bladzijde van de hedendaagse geschiedenis maar bij weinig mensen bekend is.

Egoyan kiest in de film het medium film. Er wordt namelijk een film opgenomen over de wandaden, onder andere gezien van het perspectief vanuit de bekende schilder Arshile Gorky die toendertijd leefde en de wandaden heeft meegemaakt. Deze verhaallijn wordt samengesmolten met de verfilming van het dagboek van Clarence Ussher, de Amerikaanse missionaris ter plaatse.

Voorts zien we de hele geschiedenis en de nasleep van de tragiek door de ogen van de jonge Raffi die een bijbaantje op de set van de film heeft en wiens moeder adviseuze is voor de film.

Zo lopen heden (Raffi en zijn problemen) en het verleden (de 'film in de film') door elkaar heen. Hierbij zit de charme, maar ook het probleem van de film. Egoyan wil zoveel vertellen dat de film continu vaart maakt. Nergens wordt het rustig zodat je de materie goed om je kan laten inwerken. De scenes bij de douane hebben de rust wel, maar deze worden te vaak en te snel onderbroken. Zo raak je als kijker snel de draad kwijt als je even niet goed oplet.

Toch is de film schitterend in al haar wrangheid. Ikzelf wist een en ander af van de slachterijen, maar het fijne wist ik er niet van. Egoyan durft het aan om deze film te maken en dat is goed. De schande van toen mag best eens wereldwijd worden gemaakt. De volgende keer dat ik de film ga kijken, en een volgende keer komt er zeker, zal ik de film luisteren met het audiocommentaar aan. Egoyan met al zijn passie kan mij vast en zeker een goed en boeiend commentaar voorleggen! 8/10.

[Werner]

Eindelijk eens begonnen met de eerste twee afleveringen van Alias S4: Authorized Personnel Only

[spielberg_rules]

Walk The Line - James Mangold (2005)

"How 'bout that Johnny Cash huh?", horen we Elvis Presley in Mangolds 'Walk The Line' uitroepen. Sjah, Johnny Cash is geweldig, en 'Walk The Line' is een prachtig eerbetoon aan de man geworden.
Nee, 'Walk The Line' is geen vernieuwende, extreem bijzondere of uitermate overdonderende kijkervaring geworden, en daarvoor moet de film ook niet bekeken worden. Het is echter wel een puik gemaakte genrefilm en een waardig eerbetoon geworden, en een goed gemaakte genrefilm kan o zo heerlijk zijn.

Het verhaal is vrij standaard en vertoont vrij veel gelijkenissen met 'Ray'. Ja, Cash levensloop leent zich evenals Ray Charles' levensloop ideaal voor een Hollywooddrama met alle toeters en bellen. Van jeugdtrauma's tot drugsverslaving, alles passeert weer de revue. Hmm, weinig interessants zou je dan kunnen zeggen. Misschien, maar blijf alsjeblieft niet thuis in je luie stoel zitten en gun 'Walk The Line' zijn kans, want twee uur later kom je met een glimlach op je gezicht buiten.

Deze glimlach is eerst en vooral te danken aan de prachtige muziek van Johnny Cash en June Carter. Ik was reeds bekend met Cash' muziek, maar zijn levensloop was mij geheel onbekend. Cash lijkt na een eerste luisterbeurt vrij simplistisch, maar je moet zijn muziek laten groeien. Al gauw wordt je dan een ontwapenende oprechtheid gewaar. Als deze film één groot compliment verdient, dan is het wel het feit dat het Cash' muziek verder laat groeien. De film integreert de talloze klassiekers perfect in het verhaal, en Cash' muziek krijgt er nog meer gewicht, klasse en oprechtheid door. Bovendien is de timing van de songs ook goed gekozen, waardoor je naast een dramatische film ook een heel vrolijke en heerlijk swingende film voorgeschoteld krijgt (ook al één van de grote kwaliteiten van 'Ray'). Met T-Bone Burnett als muzikaal supervisor mag je ook niet anders verwachten, maar op dit vlak is de film een schot in de roos.

Filmtechnisch is de film net als zijn scenario vrij klassiek, maar zeker niet zwak. De opening van de film is ronduit fantastisch en bezorgde me een waar kippevelmoment (je moet hiervoor misschien wel een beetje vertrouwd zijn met Cash en zijn muziek), en het is niet het enige moment in die film. Op zijn beste momenten is 'Walk The Line' intens, tragisch, humoristisch en swingend tegelijk, een beetje als Cash' muziek waarschijnlijk. Esthetisch gezien vond ik deze film iets minder knap dan 'Ray' (sorry dat ik de zonde bega van het vergelijken), maar hierdoor voelt de film ook wat minder gemaakt aan, waardoor de oprechtheid van deze film juist groter wordt. Verwacht dus geen cinematische hoogstandjes, maar de stijl ondersteunt perfect de acteurs, het verhaal en de toon van de film.

Het sterkste punt, zoals in elke recensie al te lezen viel, zijn natuurlijk de vertolkingen van Joaquin Phoenix en en revelatie Reese Whiterspoon. Ik ben altijd van mening dat je een goed acteur (of een goede acteerprestatie) kunt herkennen aan het feit of die acteurs in staat zijn te overtuigen met hun ogen, vermits ogen voor mij het geloof, de overtuiging en de oprechtheid van een personage (en ook wel een gewone mens) weergeven. Phoenix is al jarenlang een interessant talent, en met 'Walk The Line' heeft het talent definitief een overdonderende ontwikkeling van groot talent naar groot acteur doorgemaakt. Phoenix IS Cash in hart, ziel en nieren, zonder ooit te vervallen in goedkope overacting en simpele acteertruucjes. Wanneer Phoenix het podium opkomt en zegt "Hello, I'm Johnny Cash', dan staat naar niet Joaquin Phoenix, maar een echte Johnny Cash, tot de oogopslag en lip-en schouderbewegingen toe. Een performance van wereldformaat, en Phoenix wordt, nog meer als vroeger, een acteur om in de gaten te houden.
Phoenix talent was al langer bekend, en daarom is Whiterspoon de absolute revelatie van de film. Ze speelt June Carter met een ontwapenende oprechtheid, die het ook bij de kijker moeilijk maakt niet onmiddelijk verliefd op haar te worden. Ze is lief, goed van bek en mooi, en Whiterspoon weet dit zonder gemaaktheid ongelofelijk mooi over te brengen. Ja, zelfs qua stemgeluid is haar vertolking verbluffend. Moeilijk voor te stellen dat dit hetzelfde 'meisje' uit 'Legally Blonde' is.
Tweede goede acteerprestaties op zich laten een film, die op de wisselwerking tussen de twee personages steunt, echter nog niet werken. In 'Walk The Line' is de chemistry tussen Phoenix en Whiterspoon echter ongelofelijk mooi, eerlijk en overtuigend aanwezig. En dat brengt mij weer terug op mijn punt van 'de ogen'. De chemistry is voelbaar in elke blik: de woede, de verliefdheid, de ondeugendheid, ... het knettert tussen Phoenix en Whiterspoon, en het is net die connectie die je in de meeste zelden zo overtuigend ziet. Het doet 'Walk The Line' ver boven de middelmaat doet uitstijgen, iets wat geholpen wordt door de oprechtheid van de film en zijn vertolkingen: je gelooft echt dat Phoenix en Whiterspoon, net als Cash en Carter, echte soulmates zijn. En het feit dat dit zo overtuigend overkomt, doet je de zaal met een glimlach verlaten.

De film kent eveneens een prachtig momentum. Het huwelijksaanzoek behoort in zijn soort tot het leukste/beste dat ik in jaren heb mogen aanschouwen, maar het optreden in Folsom Prison is, in harmonie met de opening, het echte kippevelmoment van de film. Een memorabele scene van een natuurlijk legendarisch optreden.

'It Ain't Me Babe' zingen Phoenix en Whiterspoon samen heerlijk in duet, en uit elk woord, elke intonatie en elke blik spat het plezier, de inleving, de intensiteit, het speelse karakter, de oprechtheid. Kortom, geen grensverleggende of vernieuwende film, maar een puik gemaakte genrefilm met acteerprestaties en een soundtrack die de film ver boven de middelmaat doen uitstijgen. Een absolute aanrader, net als de soundtrack, door de geweldige Phoenix en Whiterspoon overigens zelf ingezongen: 8/10.

[1der]

Bowling for Columbine
Wat een meesterwerk.
Moore's meningen/gedachtes spreken me erg aan, heb je erg ''vermaakt'' met deze film.
Wil nu ook wel Farenheit 9/11 zien.

9,5/10

[Dennis Oosterhuis]

Ik heb zojuist m'n Quentin Tarantino-weekend afgesloten met True Romance en From Dusk Till Dawn!

Hè, wat jammer...

[Kenneth]

Net Straw Dogs van Sam Peckinpah gezien en ik moet zeggen dat het een beetje tegenviel...

"Vanwege het brute geweld werd de film verfoeid en verketterd en zelfs verboden in GB." staat er te lezen op de hoes... Ik vraag me af waarom, zelfs voor die tijd was er totaal niks overgeweldadig aan vond ik...

6/10

[kipman]

THE LONGEST YARD (2005)

Mwoh. De film probeert grappig te zijn maar dat lukt niet echt. Spannend is het ook niet te noemen.
Ik weet nou niet echt of de film grappig of spannend bedoelt is. Of een mix. In ieder geval, het lukt beide niet. :P
Sommige momenten in de film zijn ook redelijk onlogisch.
Al met al matige film dus.

5 / 10

[maikel_1981]

Ebert is een druiloor, hij komt nooit verder dan



Heeeel irritant

Dit is ook exact mijn mening, dank je KQ.

Verder heb ik ook weining meer toe te voegen aan de huidige discussie, dus ik laat het hier ook maar bij. Dan is ook iedereen weer gelukkig 8)

[Joris van Laarhoven]

Ebert is een druiloor, hij komt nooit verder dan



Heeeel irritant

Dit is ook exact mijn mening, dank je KQ.

Verder heb ik ook weining meer toe te voegen aan de huidige discussie, dus ik laat het hier ook maar bij. Dan is ook iedereen weer gelukkig 8)

Ebert is wel degelijk een begaafd criticus die goed kan schrijven en gewoon vrijwel altijd leuk om te lezen is. Ik vind hem altijd meer de Steven Spielberg van de critici (echt waar!). Bovendien mag die discussie inderdaad lekker ophouden; ik lees het niet meer iig .

[Mejel]

Ocean's twelve
leuk voor een avondje kijken zonder na te hoeven denken.

De laatste 3 afleveringen van Angel, seizoen 4.
Spannende serie, ik ben benieuwd naar het laatste seizoen!