Gilmour schrijft gelukkig met de nodige zelfspot over zijn rol als 'toffe vader' en over de 'schoolmeesterachtige' inleidingen die hij geeft bij de films. Juist die inleidingen vormen de sterkste passages van het boek, want daarin weet de auteur op een persoonlijke manier zijn enthousiasme voor film over te brengen - niet alleen op zijn zoon maar ook op de lezer. Als het boek uit is, heeft die lezer minstens vijf titels in zijn hoofd van films die hij absoluut moet zien.
Een uurtje geleden uitgelezen en hier ben ik het compleet mee eens.
Die quote komt trouwens uit een stuk van de Filmkrant van deze maand. Toevallig dat ik dat stuk las en dacht deze moet ik zeker aanschaffen en lezen. Afgelopen week besteld en meteen in één stuk door uitgelezen. Het is een heel fijn boek dat lekker geschreven is. Soms misschien wat vreemde vergelijkingen maar ik had er geen problemen mee. De thema's die aan bod kwamen spraken mij erg aan.
Tevens zijn de achtergrondverhalen achter de films zoals Notorios ui 1946 van Alfred Hitchcock heel erg interresant. Niet alleen wil je de film gaan zien maar je wilt ook films herkijken die je de eerste keer tegenvielen. Zoals de klassieker ''Giant''. Verder gaf de vader me een aantal tips hoe je op een andere manier een film kan herinterpreten.
Dus voor mij een interresante studie van het volwassen worden van een zoon die een hekel aan school heeft. Vader haalt zoon lief van school af en verplicht hem 3 films per week mee te kijken. Die films zijn min of meer zijn opvoeding tot de grote harde mensenwereld. Leuk ook om te zien dat zoon lief nu een film aan het regisseren is. Hier gaan we nog veel over horen...
Iemand nog meer bekend met dit boek?