Love Story

Oliver Barrett IV (Ryan O’Neill) is een rechtenstudent op Harvard en van goede komaf. Zijn familie is erg rjik, hij is intelligent, blond en knap om te zien en hij speelt hockey. Kortom, Oliver lacht een goede toekomst tegemoet. Tijdens zijn studie ontmoet Oliver de muziekstudente Jennifer Cavileri (Ali MacGraw). Ondanks dat Jennifer in bijna alle opzichten Oliver’s tegenpool is, is het bij beide liefde op het eerste gezicht. Maar Oliver’s vader (Ray Milland) vindt de relatie maar niks, vooral omdat Jennifer uit een sociaal minder milieu komt. Maar Oliver schuift de protesten van zijn vader, met wie hij geen hechte band heeft, opzij en trouwt met Jennifer. Gevolg is wel dat hij door zijn vader onterft wordt. Het zijn geen gemakkelijke tijden voor het jonge paar. Jennifer gaat werken als lerares, zodat ze Oliver’s studie kunnen betalen. Als Oliver uiteindelijk afstudeert en een zeer goed betaalde baan als advocaat aangeboden krijgt, lijkt niets meer het geluk van het paar in de weg te staan.

Er is bijna geen filmliefhebber te vinden, die nog niet van Love Story heeft gehoord. De film is één van de bekendste en meest romantische film aller tijden. En ruim 30 jaar later is de film ook nog steeds bijzonder populair. De film ontving in 1970 maar liefst zeven Oscars nominaties. De enige Oscar die gewonnen werd, was voor de muziek van de Franse componist Francis Lai. Schrijver van het verhaal is Erich Segal, die origineel eerst het filmscript schreef en pas later het boek. Het boek werd echter wel uitgegeven voordat de film in roulatie kwam. Het boek werd namelijk gebruikt als promotiemiddel. Het doet altijd goed om te kunnen zeggen dat een film is gebaseerd op een bestseller. En een bestseller werd het. Niet direct, maar nadat Segal in een Amerikaanse televisieshow het boek promootte, waren de eerste 7000 exemplaren in ‘no time’ uitverkocht. De paperbackeditie behaalde een eerste druk van ruim 4,3 miljoen exemplaren, waarmee het boek de best verkochte roman aller tijden werd.
Segal baseerde zijn verhaal op een verhaal dat twee studenten – hij was professor in Griekse en Latijnse literatuur – hem vertelden. Dit liefdesverhaal greep Segal zo aan, dat hij het moest opschrijven. De beide karakters zijn losjes gebaseerd op bestaande personen. Jennifer was de geïdealiseerde versie van een voormalige vriendin van Segal en Oliver was een combinatie van Al Gore en Segal’s kamergenoot Tommy Lee Jones. Jones maakte zijn filmdebuut in Love Story als Oliver’s kamergenoot. Aanvankelijk leken de succeskansen van het verhaal en de film niet zo goed. Binnen Paramount was grote twijfel over het project, maar uiteindelijk ging Paramount hoofd productie Robert Evans overstag. Dit kwam ook door het geloof in beide hoofdrolspelers. Ali MacGraw was ondertussen al met Evans in het huwelijk getreden. Ryan O’Neill was op dat moment bekend van zijn rol in Peyton Place. Hiller kreeg slechts twee miljoen dollar budget, waarschijnlijk ook de oorzaak dat de eerste versie van de film te gejaagd overkwam. In Boston werden aanvullende scènes gedraaid, waaronder de beroemde sneeuwscène. Ook werd de film anders ge-edit, waardoor de film enorm won aan dramatiek. Na de première op 16 december 1970 boorden de critici de film de grond in, maar het publiek was enthousiast. De film bracht in korte tijd het honderdvoudige op. De lowbudget film die aanvankelijk niemand wilde maken, werd een van de grootste successen van Paramount.

Beeldkwaliteit

Het oorspronkelijke 1.85:1 filmbeeld, staat in nagenoeg dezelfde beeldverhouding van 1.78:1 anamorf op de DVD. Het beeldmateriaal ziet er gedateerd uit, resulterend in een redelijke beeldkwaliteit. De kleuren doen grauw en gedateerd aan en het beeld oogt iets te donker. Huidtinten zijn aan de bruine kant. Het beeld oogt meestentijds erg soft, waarbij nauwelijks sprake is van fijne details. Met name in de donkere scènes gaat detail verloren. Filmgrain is zeer nadrukkelijk aanwezig en heeft ook zijn invloed op de scherpte van het beeld. Het beeld is niet geheel vrij van ongerechtigheden als gevolg van vuil of beschadigingen. Ook de toegepast edge enhancement is in sommige scènes goed te zien. Verder heeft het beeld soms wat last van telecine wobble (wiebelen van het beeld).
De film is opgedeeld in 18 chapterstops. De DVD is van het type DVD-9 (dubbellaags), waarbij de laagwisseling goed is geplaatst en kortstondig merkbaar is. De optionele Nederlandse ondertiteling (wit) is duidelijk, heeft een wat groot lettertype en staat zeker een regel te hoog onder in het beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

De originele Engelstalige mono soundtrack staat ook mono op de DVD. De soundtrack is een Dolby Digital 2.0 (bitrate 192 kb/s) soundtrack, waarbij het linker en rechterkanaal dezelfde informatie krijgt. Het is goed dat men op deze wijze een monotrack op DVD zet. Als je slechts één geluidsspoor zou gebruiken, zou het geluid alleen uit de centerspeaker komen. Met een DD2.0 track komt het geluid uit de, meestal kwalitatief betere, frontspeakers.
De film is voornamelijk dialoog georiënteerd, dus meestentijds ervaar je de monotrack niet echt als gemis. De zoet romantische muziek van Francis Lai komt met een beperkt frequentiebereik uit de speakers. De soundtrack klinkt daardoor enigszins gematteerd in het hoog. De soundtrack is verder ruis- en kraakvrij. De dialogen zijn prima te volgen.

Extra's

De breedbeeld menuschermen zijn statische schermen zonder achtergrondgeluid.

Commentary
Gedurende de gehele film kun je luisteren naar het ingesproken commentaar van regisseur Arthur Hiller, die veel achtergrondinformatie bij de film geeft. Een informatief en aangenaam te beluisteren commentaar. Geen Nederlandse ondertiteling.

Love Story - A Classic Remembered (15 min)
Een nieuw opgenomen documentaire waarin Arthur Hiller terugkijkt op de realisatie van de film. Uiteraard met de nodige filmfragmenten, die er hier vreemd genoeg veel beter uitzien dan in de film zelf! Beeldformaat is 1.33:1, geluid is DD2.0. Geen Nederlandse ondertiteling.

Theatrical Trailer (3 min)
De originele bioscooptrailer uit 1970. Beeldformaat 1.78:1 anamorf, geluid is DD2.0.

De set is verpakt in een goudkleurige keepcase, waaromheen een goudkleurige kartonnen omslag zit. Bij de set zit een 12 pagina’s tellend informatieboekje met achtergrondinformatie bij de film en de tracklisting. De laatste staat ook op een losse inlay, die ook bij de set zit. Bij de productie van het boekje dat bij ons recensie exemplaar zat, is blijkbaar iets fout gegaan. De teksten zijn deel Nederlands en deels Duits.

Love Story is de meest romantische film aller tijden. Ali MacGraw en Ryan O’Neill spelen een studentenstel die beide uit sociaal totaal verschillende milieus komen. Ondanks deze grote tegenstelling worden beide verliefd en trouwen. Beide hoofdrolspelers kregen een Oscar nominatie en werden in één klap beroemd door hun aangrijpende vertolking van het lot van het jonge echtpaar. Paramount heeft deze klassieker uitgebracht in de Golden Classic reeks. Beeldkwaliteit is matig, evenals het mono geluid. Als extra een goed audiocommentaar van de regisseur, een korte documentaire waarin wordt teruggekeken op de film en de originele bioscooptrailer. Vreemd is dat de beeldkwaliteit van de filmfragmenten in de documentaire veel beter is dan van de film. Daarnaast bevat deze set nog een informatief boekje (ons exemplaar helaas deels in het Duits) met achtergrondinformatie bij de film. Voor een film die zoveel voor Paramount heeft betekend, is dit kwalitatief een tegenvallende release. Voor romantici is deze film natuurlijk een must in de collectie.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Paramount Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Troy (SE) (DVD)
• Volgende: Picnic at Hanging Rock (DVD)