Band Du Lac – One Night Only Live

Op 11 juni 2005 speelde bekende Engelse rockmuzikanten op het historische Windshall landgoed in Surrey, Engeland een liefdadigheidsconcert. De gelegenheidsband voor dit concert staat bekend als Band Du Lac en staat onder muzikale leiding van Procol Harum’s Gary Brooker. De gelden van het concert, waarbij een ‘black tie dresscode’ geldt, komen ten goede aan HASTE (Heart and Stroke Trust Endeavour) en de HASTE vleugel in het Royal Surrey County Hospital.
De Band du Lac bestaat deze avond uit:
- Gary Brooker: piano
- Paul Carrack: keyboard
- Andy Fairweather Low: gitaar
- Mike Rutherford: gitaar
- Henri Spinetti: drums
- Graham Broad: percussion
- Dave Bronze: bass
- Frank Mead en Nick Pentalow: saxofoon
- Tara McDonald, Tracy Graham, Maggie Ryder: achtergrond vocals

De Band Du Lac begeleidt deze avond een keur aan bekende Engelse muzikanten die een gastoptreden verzorgen. Tezamen verzorgen zij een twee uur durende One Night Only concert. Wat ze spelen:

1. Tequila
2. Over My Shoulder (met Paul Carrack)
3. Reconsider Baby (met Eric Clapton)
4. Lay Down Sally (met Eric Clapton)
5. How Long (met Paul Carrack)
6. Willie & The Hand Jive (met Eric Clapton)
7. Crawling Up A Hill (met Katie Melua)
8. My Aphrodisiac Is You (met Katie Melua)
9. The Closest Thing To Crazy (met Katie Melua)
10. Lay My Burden Down (met Andy Fairweather Low)
11. Say It’s Not True (met Roger Taylor)
12. Those Were The Days (met Roger Taylor)
13. I Want To Break Free (met Roger Taylor)
14. This World Is Rich (met Gary Brooker)
15. Act Naturally (met Ringo Starr)
16. Photograph (met Ringo Starr)
17. With A Little Help From My Friends (met Ringo Starr)
18) A Whiter Shade Of Pale (met Gary Brooker)
19. Stormy Monday (met Eric Clapton & Chris Barber)
20. Under The Boardwalk (met The Drifters)
21. Stand By Me (met The Drifters)
22. Cocaine (met Eric Clapton)
23. I Can’t Dance (allen)

Het idee van Band Du Lac gaat terug naar 1988 als een groep muzikanten op 2 juli 1988 een liefdadigheidsconcert geven. Onder de naam Band Du Lac verzorgden Gary Brooker, Phil Collins, Andy Fairweather Low, Eric Clapton en Mike Rutherford met muzikale vrienden een benefietconcert op het Wintershall landgoed in Bramley, Surrey, Engeland. Het concert werd gespeeld nabij een meer op het landgoed, vandaar ook de naam van deze gelegenheidsformatie. De avond werd een gedenkwaardig succes. Herhaling van dit fenomeen was er in 1998 en 2001, waar beide concerten enigszins verregenden. De avond van 11 juni 2005 was het gelukkig prima weer en werd het wederom een gedenkwaardige avond. De samenstelling van de Band du Lac is in de afgelopen 17 jaar nauwelijks veranderd.

De Band Du Lac opent het concert met het nummer Tequila, wat Gary Brooker gebruikt om alle bandleden te introduceren. Enkele bandleden spelen zelf ook een aantal nummers, waaronder Paul Carrack die het concert vervolgd. Daarna speelt Eric Clapton enkele van zijn klassiekers, als Lay Down Sallie en Willie & The Hand Jive. Vervolgens speelt Katie Melua een aantal nummers, waaronder uiteraard The Closest Thing To Crazy. Katie Melua wordt op piano begeleid door Mike Batt. Haar optreden vond ik iets minder, met name omdat Mike Batt’s piano sterk overheerste en Katie Melua’s gitaarspel nauwelijks te horen was. Na Katie speelt Andy Fairweather Low een schitterende uitvoering van Lay My Burden Down, waarna Roger Taylor op het toneel komt. Hij speelt nu geen drums, maar zingt twee bekende Queen nummers en een nieuwe song getiteld Say It’s Not True. Deze song is speciaal voor Nelson Mandela en de strijd tegen HIV geschreven. Vervolgens treedt Gary Brooker op, die aangeeft dit namens zijn vriend Bob Geldof te doen, die helaas niet aanwezig kon zijn omdat hij in Afrika was. Ringo Starr geeft vervolgens een optreden met drie songs en wordt hierbij op gitaar begeleid door Mark Hudson. Uiteraard speelt Gary Brooker een uitvoering van zijn klassieker A Whiter Shade of Pale. The Drifters geven nog een optreden met twee nummers evenals wederom Eric Clapton, die bij een nummer wordt begeleid door Chris Barber op trombone. De avond wordt besloten met een nummer waaraan ieder (behalve Katie Melua) meedoet en het nodige vuurwerk.

Beeldkwaliteit

Het concert was een recente registratie voor televisie, waarbij het beeld een verhouding van 1.78:1 (16:9) heeft en anamorf op de DVD staat. De beeldkwaliteit is bijzonder goed. De beeldregistratie van regisseur Perry Joseph is helaas wat minder geslaagd. Bij de registratie wordt frequent van camerabeeld gewisseld, waarbij nog al eens een camera nog niet goed gefocussed is of nog niet juist op het onderwerp is gericht. Bij drie nummers maakt de regisseur gebruik van splitscreen beeldtechniek, maar lijkt hierin nog weinig ervaring te hebben. Maar goed, dit minpuntje mag het genieten van het concert niet in de weg staan. Voor het merendeel van de registratie is het beeld wel netjes gedaan. Daarbij is het beeld op deze DVD mooi scherp met goed verzadigde kleuren en prima contrast. Wel valt aliasing af en toe op en is het beeld afkomstig van een interlaced bron. Verder is het beeld vrij van ongerechtigheden. Het concert is verdeeld in 23 tracks, elke song een track. Er is geen ondertiteling aanwezig.

Geluidskwaliteit

Bij de soundtrack heb je drie keuzen: een DTS 5.1 surround track (bitrate 754 kb/s), een Dolby Digital 5.1 surround track (bitrate 448 kb/s) en een stereo Dolby Digital 2.0 track (bitrate 224 kb/s).
De surround mix is er eentje zoals je dat bij een live concert verwacht. De gespeelde muziek komt met een prima spreiding uit de frontspeakers. De surrounds worden in split surround (stereo) gebruikt om de muziek een mooie ruimtelijkheid te geven en om uiteraard het enthousiasme van het aanwezige publiek te laten horen. Zo ontstaat een zeer mooie en natuurlijk aandoende registratie waarbij je het gevoel hebt er zelf middenin te zitten. Zowel de DD 5.1 als de DTS 5.1 klinken uitstekend. Prima detaillering van alle instrumenten, mooie ruimtelijke spreiding van het geluid en een goed gebruik van het laagkanaal om de muziek body te geven. Beide tracks klinken nagenoeg gelijk, welke geluidstrack de voorkeur heeft is aan je eigen smaak gebonden.

Extra's

De DVD heeft geanimeerde breedbeeld menuschermen met achtergrondmuziek.

Interviews (10 min)
Interviewfragmenten met een aantal artiesten kort voor het optreden afgewisseld met beelden achter de schermen tijdens het instuderen van de nummers. Het beeldformaat is 1.78:1 anamorf, wat een foutief beeldformaat is voor de achter de schermen beeld. Leuk onderdeel dat eigenlijk veel te kort duurt.

Bij de DVD zit een inlay met een foto-impressie van het concert en een tracklisting.

Op 11 juni 2005 speelde bekende Engelse rockmuzikanten op het historische Windshall landgoed in Surrey, Engeland een liefdadigheidsconcert. De gelegenheidsband voor dit concert staat bekend als Band Du Lac en staat onder muzikale leiding van Procol Harum’s Gary Brooker. Onder de keur van rockartiesten vind je namen als Paul Carrack, Eric Clapton, Andy Fairweather Low, Roger Taylor en Ringo Star. De kwaliteit van het beeld en het geluid op deze uitgave van PIAS is prima. De DD en de DTS track klinken beide zeer goed. Als extra een (te) kort stukje met interviews en beelden van de repetities. Ben je liefhebber van de artiesten die op dit concert spelen, dan rest maar één advies; kopen deze DVD en geniet van dit sfeervolle concert.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door PIAS.

Lees meer

• Vorige: Last Holiday (SE) (DVD)
• Volgende: Brothers Grimm, The (DVD)