Dark Tales of Japan

Dark Tales of Japan is een verzameling van vijf horrorverhalen gebundeld tot één (TV-)film. Om dit laatste te bewerkstelligen is er een soort van zesde verhaal in het leven geroepen over een oude, spookachtige vrouw die rondrijdt met een bus en enge verhalen vertelt aan de passagiers. De vijf vertellingen waar het om draait, kennen elk een andere regisseur. De filmpjes op een rijtje:

The Spiderwoman (23:51 min.)
Twee journalisten van een sensatieblad duiken op de legende van de spinnenvrouw. Dit is een vrouw die overdag normaal is, maar tegen zonsondergang verandert in een gedrocht met acht ledematen. Deze spinnenvrouw maakt nogal de nodige slachtoffers in een Japanse stad. Haar slachtoffers kunnen op twee manieren eindigen: als snack of als en mede spinnenfiguur. Deze film heeft zeker zijn momenten, alleen jammer dat de maker zijn kruit al snel verschoten heeft. Na een minuut of tien weten we immers al hoe het spinnenwezen er ongeveer uit ziet en dat haalt een hoop spanning weg. Toch gebeuren hierna nog zeker dingen die de moeite waard zijn. Je zou bijna kunnen spreken van de eerste de beste (screenshot 1).

Crevices (9:42 min.)
Matige vertelling. Een man wordt gevraagd om naar het appartement van een vriend te komen. Deze vriend is vrij plotseling verdwenen, maar nog vreemder, hij heeft zijn woonruimte achtergelaten met tape afgeplakte kieren. De man vindt een camera met hierop een opname van zijn makker die gek geworden is. Dan zijn er rare geluiden te horen vanachter de kieren (screenshot 2).

The Sacrifice (20:41 min.)
Dit ook wel aardige verhaal combineert twee Japanse legendes, namelijk die van de vervloeking en die van het gegeven dat een Japanse vrouw haar leven kan opofferen om dat van haar dochter te redden. Een jongedame heeft een mannelijke collega afgewezen. Hierom heeft hij haar vervloekt. Tegelijkertijd blijkt de moeder van de jongedame vrij ziek en zit ze hele avonden en nachten voor het huisaltaar te bidden. Geen eng verhaal, maar wel erg mysterieus (screenshot 3).

Blonde Kwaidan (7:54 min.)
Een film van de hand van grootmeester Takashi Shimizu (The Grudge) doet meer verwachten dan de kortste en slechtste film te zijn van de collectie. Een toerist is in Hollywood. Deze man heeft nogal een voorkeur voor blondjes. In zijn hotelkamer vindt de man een boek, waarin een blonde vrouw de hoofdrol speelt. Dan blijkt het boek meer krachten te hebben en krijgt de man visite van een blonde, spookachtige verschijning (screenshot 4).

Presentiment (25:09 min.)
Save the best for last moeten de makers gedacht hebben. Dit verhaal handelt over een medewerker van een verzekeringsmaatschappij die nogal kostbare informatie steelt van zijn werkgever. De bedoeling is om deze informatie te verkopen en er samen met zijn maîtresse vandoor te gaan. In de lift van het gebouw waar hij werkt, ontmoet hij drie zonderlinge en mysterieuze types die het één en ander van hem schijnen te weten. De lift komt vast te zitten. Dit verhaal kent de nodige wendingen en weet de kijker te boeien van begin tot einde.

Deze voor de televisie geproduceerde verzameling van horrorfilmpjes probeert duidelijk mee te liften op het succes van Aziatische horror. Zolang dit goed gebeurt, is er natuurlijk niets mis mee, maar helaas weet deze Dark Tales of Japan niet altijd te boeien. Vijf Japanse horrorgrootmeesters (Yoshihiro Nakamura, Masayuki Ochiai, Kôji Shiraishi, Takashi Shimizu en Norio Tsuruta, bekend van Ring 0) werkten mee aan dit project. Helaas wordt ons niet de stuipen op het lijf gejaagd met deze film. Het gaat zelfs zo ver dat dit product meer het predikaat mysterie verdient dan horror. Twee van de vijf filmpjes zijn echter best interessant (Spiderwoman en Presentiment), maar de andere drie presteren ondermaats, alhoewel daar wel het gevoel bij vrij komt dat er meer in had gezeten. Promotioneel gezien wordt er handig gebruik gemaakt van de naam van Takashi Shimizu, die niet alleen het kortste, maar ook het slechtste filmpje regisseerde. Als dit het beste is wat Japan op dit moment heeft te bieden aan horror, dan is het niet zo gek dat Thailand de Japanners op dit vlak aan het voorbij schreven is. Gelukkig zijn de bioscoopfilms beter en kan dit als een leuk tussendoortje dienen voor de fans van het genre.

Beeldkwaliteit

De verhalen worden in hun originele formaat van 1.78:1 anamorf gepresenteerd op deze DVD. Aan de kleuren en belichting is te zien dat hier om een TV-film gaat. Het geheel is duidelijk en helder te zien. Wel is er filmgrain aanwezig. Jammergenoeg komt het eerste verhaal, Spiderwoman, nogal schokkerig over, maar bij de andere verhalen is het vertoonde beeld helder. Verder zijn er geen beschadigingen of andere storingen aanwezig. Een mooi duidelijk beeld dat zeker een voldoende verdient. De film is in zijn totaliteit verdeeld in vijf hoofdstukken, waarbij elk verhaal zijn eigen chapterstop heeft gekregen. Dit is wel wat aan de magere kant, aangezien drie van de vijf verhalen de 20 minuten grens passeren. De optionele Nederlandse ondertiteling is helder wit en goed leesbaar, maar aan de hoge kant in het beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

De origineel Japans gesproken soundtrack staat in Dolby Digital 2.0 met een bitrate van 224 kbit per seconde op de schijf. Het is goed te horen dat het hier een televisieproductie betreft. Het geluid komt namelijk blikkerig en soms ook dof over. De hoge tonen en dan met name de muziek zijn nogal schel. Eigenlijk is dit niet geheel nodig voor een recent product. Toch blijft alles goed te volgen (wat het belangrijkst is) en echte beschadigingen in het geluid zijn niet te horen. Een soundtrack die volstaat voor een DVD als deze.

Extra's

Het statische menuscherm wordt in de verhouding 1.78:1 anamorf weergegeven met het thema van de film als achtergrondmuziek in Dolby Digital 2.0 (224 kbit/s). Via dit menu bestaat er de optie om de film in één keer of alle verhalen apart te kijken. Helaas zijn er geen extra’s te bespeuren.

‘Five of Japan’s best horror directors reach to the outer limits of fear’ prijkt er trots bovenaan de cover van deze DVD. Die vlieger gaat helaas niet helemaal op voor de vijf horrorverhalen die hierop terug te vinden zijn. De drie langste verhalen verdienen nog de voorkeur en zijn op z’n minst aardig te noemen, maar de twee kortere verhalen vallen zachtjes gezegd nogal tegen. Je zou, met name van Takashi Shimizu, meer mogen verwachten. Voor de liefhebber een huurtip, voor een ieder die daar buiten kan het een teleurstelling zijn.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Dutch FilmWorks.

Lees meer

• Vorige: Oorlog in Woord en Beeld: Deel 11 - Oorlog in het Midden Oosten (DVD)
• Volgende: Firewall (DVD)