Devil's Rejects, The (SE)

Het huis van de familie Firefly is omsingeld en de politie staat klaar om de leden van de familie op te pakken voor de vele moorden die ze gepleegd hebben. Wat volgt is een bloederige schietpartij en twee leden van het gestoorde gezin weten te ontsnappen, te weten Baby (Sheri Moon Zombie) en Otis (Bill Moseley). Ze voegen zich later bij de vader van Baby, Captain Spaulding (Sid Haig). Met zijn drieën gaan ze op pad om uit de handen te blijven van de autoriteiten onderweg een bloederig spoor achterlatend. John Wydell (William Forsythe) is één van de leden van de politie die achter de gestoorden aanzit en hij heeft persoonlijke motieven om ze in handen te krijgen. Zijn broer is namelijk vermoord door Moeder Firefly (Leslie Easterbrook) en hij wil maar één ding en dat is wraak.

Rob Zombie, een man met zo\'n naam kan maar één ding zijn en dat is fan van horrorfilms. Dat is dan ook precies wat hij is en nadat hij al naam had gemaakt in de muziek kwam hij in 2003 met zijn eerste zelf geregisseerde en geschreven horrorfilm op de markt. Deze House of 1000 Corpses was duidelijk het werk van een fan en bevatte enkele goede horrorscènes. Toch was de film over de gehele linie wat zwak dankzij het matige verhaal en doordat Zombie teveel komedie-elementen in de prent verwerkt had. Toch waren er genoeg fans om een vervolg te kunnen maken, het hier besproken The Devil\'s Rejects. Het vervolg speelt zich enkele maanden af na de gebeurtenissen in de eerste film en we zien hoe de politie het huis van de gestoorde familie heeft omsingeld. Drie leden van het gezin weten te ontsnappen en trekken door Amerika om uit de handen van de politie te blijven. Dit is gelijk ook het grootste verschil met het eerste deel dat zich voornamelijk in het huis van de familie afspeelde. Ook is duidelijk te zien dat de film vele malen beter genoemd kan worden dan zijn voorganger. Alles wat Zombie probeerde te doen in het eerste deel, maar niet lukte, komt hier wel goed uit de verf. De film ademt jaren \'70 horror uit en is een welkome stap terug in de tijd waarin volgens veel fans enkele van de beste en vooral realistische horrorfilms gemaakt werden. Net als in het eerste deel zijn er ook in deze film nog enkele grappige scènes te vinden en leuke momenten, maar over het algemeen is de toon wat serieuzer en komen deze momenten niet geforceerd over. En hoe zit het dan met de gore en echt horror, uiteraard een belangrijk onderdeel bij een prent zoals deze. Hierover kunnen we zeggen dat dit allemaal dik in orde is. Er zitten enkele scènes in de film waar zelfs de meest diehard horrorfan wel even moet slikken en Zombie laat alles zien in volle glorie, ook een groot pluspunt. Het verhaal is verder vrij simpel, maar de manier waarop alles geschoten en geschreven zorgt ervoor dat je als kijker constant vermaakt blijft. Zombie had verder de beschikking over een uitstekende cast en de drie hoofdrolspelers uit House of 1000 Corpses keren terug voor dit vervolg. Vooral Sid Haig zet een erg overtuigende rol neer en als kijker geloof je gewoon dat hij een maniakale clown is en één die je niet graag tegen zou komen op een kinderfeestje. Verder krijgt Bill Moseley de kans zijn rol wat verder uit te diepen en dit levert enkele prachtige scènes op. Het derde lid van de familie, dochter Baby, wordt wederom neergezet door Sheri Moon Zombie, je raadt het al vrouw van regisseur Rob. Over de gehele linie worden deze rollen wat serieuzer gespeeld en dit zorgt ervoor dat de personages realistischer en dus enger overkomen. De cast wordt aangevuld met William Forsythe die de rol van een sheriff speelt wiens broer is vermoordt door de moordlustige familie. Hij kan met recht een aangename aanvulling genoemd worden op de toch al indrukwekkende cast en zet zijn rol prima neer.
The Devil\'s Rejects is een film die voor iedere horrorfan is aan te raden. Regisseur Rob Zombie heeft duidelijk geleerd van zijn fouten in het eerste deel en levert een heftige film op die in meerdere vlakken doet denken aan de horrors van de jaren \'70. Een dikke aanrader dus voor fans van het genre.

Beeldkwaliteit

De film staat anamorf op de schijf in het formaat 1.78:1. De regisseur wilde een film maken die in alles de sfeer van een jaren \'70 horrorfilm uitstraalt en daarom heeft hij gekozen voor veel zaken die deze sfeer verhogen. Zo is er vooral in de buitenscènes veel filmgrain aanwezig en komen de kleuren wat flets en bewerkt over. Ook het contrast is in deze scènes aan de hoge kant. De scherpte is gedurende de gehele prent ruimschoots voldoende en het beeld bevat veel detail. De scènes die zich binnen afspelen bevatten veel minder tot geen filmgrain en ook de kleuren komen hier warmer over. Deze, doorgaans, donkere momenten zijn verder prima te volgen dankzij het goede schaduwdetail en het goede contrast. Zwartniveau is ruim voldoende en de verschillende tinten zwart komen goed over. Artefacten zijn, naast de opzettelijke filmgrain, vrijwel geheel afwezig en fouten door compressie komen niet voor. Een transfer dus die erg sfeerverhogend werkt en perfect past bij de film.
De film is verdeeld in 12 hoofdstukken en de optionele Nederlandse ondertiteling is duidelijk te lezen en staat op een goede hoogte in het beeld.

Geluidskwaliteit

Voor het geluid is er de keuze uit twee audiotracks, beiden in de originele Engelse taal, te weten een Dolby Digital 5.1 EX track (384 kb/s) en een DTS 5.1 track (754 kb/s). Beide tracks klinken erg goed en maken goed gebruik van de aanwezige kanalen en laten een mooi verdeeld geluidsbeeld horen. De dialogen klinken mooi helder, zijn goed te volgen en komen netjes uit de centerspeaker. De frontspeakers laten een mooi breed stereogeluid horen waarbij de muziek en overige geluiden prima tot hun recht komen. De surrounds laten regelmatig omgevingsgeluiden horen en tijdens de scènes met wat meer actie komen ze echt tot leven. Het LFE kanaal ondersteunt het geheel goed en laat een mooi diep laag horen. De DTS track krijgt de voorkeur boven de Dolby Digital track met zijn onnodige lage bitrate. Het geluid bevat hier wat meer detail en benut de track de surrounds wat meer. Twee prima tracks die weinig voor elkaar doen en prima passen bij de film.

Extra's

De anamorfe menu\'s worden weergegeven in het formaat 1.78:1 en het achtergrondgeluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Deze twee Disc Special Edition wordt geleverd in een mooi vormgegeven Steelbook verpakking en vrijwel alle extra\'s zijn te vinden op de extra schijf. Op disc 1 zijn alleen wat trailers te vinden van andere Paradiso uitgaven en een trailer van de film zelf.

The Making Of : 30 Days in Hell (144 min.)
Een erg uitgebreide making of van de film waarin alle aspecten aan bod komen die komen kijken bij het maken van een film zoals deze. De making of begint bij de eerste vergaderingen over het maken van de film naar de casting, special effects, ontwerp van de kleding tot aan het opnemen en afronden van de scènes. Alles maar dan ook alles komt aan bod en de opnames van vrijwel elke scène die is opgenomen zijn terug te zien. Een erg interessante making of die een prima beeld geeft van wat er komt kijken bij filmopnames.
Het beeld is 1.78:1 letterboxed en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Deleted Scenes
Een reeks verwijderde scènes en scènes die hier langer zijn dan in de uiteindelijke film. De scènes komen achter elkaar voorbij en er wordt niet uitgelegd waarom de scènes de film niet gehaald hebben of ingekort zijn.
Het beeld is 1.78:1 letterboxed en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Commercials (2 min.)
Twee reclamefilmpjes met in de hoofdrol Captain Spaulding die in de film op televisies te zien zijn.
Het beeld is 1.33:1 en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Blooper Reel (5 min.)
Zelfs bij een film zoals deze gaan dingen fout en wordt er gelachen op de set. Hier is te zien wat er fout ging.
Het beeld is 1.78:1 letterboxed en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Special Features
Onder deze wat vreemde naam, zijn al deze extra\'s namelijk geen special features, zijn nog drie extra\'s te vinden.

Matthew Owens Video (4 min.)
Een ode aan de boomlange acteur Matthew McGrory die in 2005 overleed gevolgd door een videoclip van een fout countrynummer. Waarom de extra Matthew Owens Video heet is niet helemaal duidelijk.
Het beeld is 1.33:1 en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Otis Home Video (55 sec.)
Otis verkracht een meisje en neemt dit stiekem op. Dit filmpje is hier te zien.
Het beeld is 1.33:1 en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Bloody Stand-up (2 min.)
Een lid van de cast laat een korte stand-up act zien die helaas voor hem niet echt grappig genoemd kan worden.
Het beeld is 1.33:1 en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

In dit vervolg op Rob Zombie\'s eerste film House of 1000 Corpses kunnen we zien hoe het verder gaat met de Firefly familie. Ze worden omsingeld door leden van de politie, maar weten te ontkomen en slaan op de vlucht door Amerika. Onderweg vervullen ze hun zieke wensen en komen er weer wat mensen aan hun einde. De film is een grote verbetering ten opzichte van het matige eerste deel en Zombie laat zien geleerd te hebben van zijn fouten. The Devil\'s Rejects is dan ook een goede horrorfilm geworden waarmee fans van het genre zich zeker zullen vermaken. De beeldkwaliteit doet denken aan die van films uit de jaren \'70 maar dit is met opzet gedaan door de makers. Het geluid is verder ook prima in orde en er is een erg interessante making of te vinden op de extra schijf. De overige extra\'s stellen niet veel voor, maar deze making of is het bekijken alleen al waard dankzij de uitgebreide kijk achter de schermen van de film.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Paradiso Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Ask the Dust (SCE) (DVD)
• Volgende: Silent Witness - Seizoen 2 (DVD)