Dark Ride (CE)

Het verhaal begint in 1989. Twee zusjes besluiten om een ritje te gaan maken in het spookhuis genaamd Dark Ride. Wat ze echter niet weten, is dat er een psychopaat huist in deze kermisattractie. Deze psychopaat slacht de twee meisjes op gruwelijke wijze af en verdwijnt voor eeuwig in het gesticht. In het heden gaan Cathy (Jamie-Lynn DiScala) en haar vrienden op reis. Eén van hen vindt bij een tankstation een flyer van de Dark Ride. De attractie gaat namelijk weer open! Het groepje besluit om, bij wijze van grap, de nacht door te brengen in het spookhuis. Wat ze echter niet weten is dat de psychopaat ook weer op vrije voeten is en terug wil keren naar de verdoemde attractie. Zullen de vrienden de nacht overleven?

Dark Ride is een horror die duidelijk zijn wortels in de jaren ’80 heeft liggen. Beter goed gejat, dan slecht bedacht moet schrijver en regisseur Craig Singer hebben gedacht. Had hij maar goed gejat, dan was er misschien nog een aardige film uit zijn koker gerold. Het resultaat is een onwaarschijnlijke, inspiratieloze, dertien in het dozijn horrorfilm. Zelfs de doorgewinterde slasherfan zal moeten erkennen dat deze prent zeker niet één van de hoogtepunten is uit het genre. Het verhaal komt maar traag op gang. De eerste tien minuten ogen nog veelbelovend, maar dan kakt de vertelling in. Pas na een uur begint de film (weer) echt vaart te maken, maar dan is het eigenlijk al te laat. De echte hoogtepunten in dat eerste gedeelte worden gevormd door het intro, de stop bij het tankstation en het oppikken van een liftster, gespeeld door Andrea Bogart. Laten we het erop houden dat Craig Singer een ode wou brengen aan de door hem bewonderde horrorfilms, maar daar niet in is geslaagd. Misschien als hij iets langer had gewerkt aan het script was het nog wat geworden. Wat nu het resultaat is, is een prent waarbij je het gevoel krijgt dat je alles al eerder en beter hebt gezien. Zelfs de moorden ziet de kenner van mijlenver aankomen. Wat dan wel weer een positief punt is en wat zeker opgemerkt moet worden, is dat het geheel er geloofwaardig uitziet (met name de echte griezeleffecten). De mensen hiervoor verantwoordelijk verdienen dan ook zeker een pluim. De rest van de verantwoordelijken doen er goed aan dit product niet te noemen op hun C.V.

Beeldkwaliteit

De film wordt anamorf gepresenteerd in de verhouding 1.66:1, wat afwijkt van zijn originele bioscoopverhouding van 1.85:1. Over het algemeen genomen oogt het beeld mooi en haarscherp. Beschadigingen of vuiltjes zijn in geen velden of wegen te bekennen. Wel is er af en toe licht edge enhancement te bespeuren. Ook is er in mindere mate filmgrain aanwezig en valt er aliasing te bespeuren. De kleuren zien er echter wel mooi natuurlijk en goed verzadigd uit. Geheel genomen is het beeld scherp en de kwaliteit goed tot zeer goed te noemen. Voor een film van 90 minuten is een verdeling in 7 hoofdstukken wel een beetje aan de lage kant. Er is een optioneel, Nederlands ondertitelspoor aanwezig die op de juiste hoogte in het beeld staat.

Geluidskwaliteit

Twee audiotracks heeft de DVD meegekregen, een Dolby Digital 5.1 track (448 kbit/s) en een Dolby Digital 2.0 track (224 kbit/s). Die laatste staat niet op de hoes vermeld, maar is wel degelijk aanwezig en alleen met de afstandsbediening te kiezen. Deze 2.0 track heeft overigens onze voorkeur, aangezien de 5.1 track unwrapped is. De 5.1 track is gecreëerd uit de 2.0 track en hierdoor zijn de dialogen vanuit alle kanalen te horen, zij het vanuit de front- en centerspeakers harder als uit de achterste. Hierdoor is er dus ook geen sprake van ruimtelijkheid. Er is extra laag toegevoegd zodat ook het LFE-kanaal wordt aangesproken, maar dat komt niet altijd even mooi over. Ruis of andere beschadigingen zijn er gelukkig niet te horen.

Extra's

Het statische menuscherm dat deze DVD heeft meegekregen, wordt anamorf gepresenteerd in de beeldverhouding 1.78:1 met achtergrondmuziek in Dolby Digital 2.0 (224 kbit/s). Behalve een kartonnen sleeve om de keepcase, kent deze Collector’s Edition geen extra’s.

Dark Ride is een weinig originele horrorfilm door Dutch Filmworks uitgebracht als Collector’s Edition. Wat er zo verzamelwaardig aan deze uitgave is, is niet helemaal duidelijk. De film is niet echt bijzonder, het beeld niet helemaal top, het geluid al helemaal niet en extra’s ontbreken. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die het leuk vinden om deze film tussendoor te kijken, maar een echte topper valt dit product niet te noemen. Toch krijg je een gevoel dat er meer in had gezeten. Misschien dat regisseur en schrijver van dienst Craig Singer een herkansing krijgt op dit gebied. Het uiterlijk van de film verdient echter wel een pluim, maar dit weet de prent niet te redden.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Dutch FilmWorks.

Lees meer

• Vorige: Touch of Frost, A - Seizoen 3 (DVD)
• Volgende: Scanner Darkly, A (DVD)